Midterm Fantasy - ตอนที่ 163

รอนและโรล่านั่งเคียงข้างกันโดยมีเสียงเครื่องพิมพ์ 3 มิติและเสียงกรนของมาเรียเป็นแบ็คกราวน์ เด็กหนุ่มตั้งสติ ค่อยๆนึกเหตุและผลต่างๆ

ตอนนี้เขารู้ตัวชัดเจนแล้วว่าเขาก็มีความรู้สึกดีๆให้กับเด็กสาวตรงหน้า

มันคือความรักหรือไม่ก็ตามเขาไม่รู้ แต่เขารู้ว่าเขาไม่ได้มองโรล่าเป็นเพื่อนหรือคนรู้จักแน่ๆ

“คุณรอนคิดว่าจะทำยังไงต่อกับความรู้สึกของเราทั้งคู่คะ” โรล่าถาม “ในเมื่อข้อจำกัดของเรื่องนี้คือความรู้สึกของคุณแพท คุณรอนจะบอกเธอไหม”

“ไม่ครับ” รอนตอบอย่างมั่นใจ “ผมไม่คิดว่าแพทจะมีมุมมองเรื่องนี้เหมือนโรล่า บอกไปคงไม่ดีเอาเปล่าๆ”

“ถ้าอย่างนั้น…” เด็กสาวถามขึ้น “ถ้าเราไม่บอกคุณแพท”

“ไม่ว่าที่เราคุยกันด้วยเหตุผลจะดูเข้าท่าแค่ไหน แต่ลึกๆในใจของผมยังรู้สึกว่าทำแบบนี้มันไม่ถูก”​รอนบอก “ถ้าผมคบกับโรล่าตามที่ใจต้องการ แต่ปิดบังไม่บอกแพท มันก็เท่ากับว่าผมไม่ได้ซื่อสัตย์ต่อแพทเค้า”

“แถมการที่เราจะคบกันโดยปิดบังอีกฝ่าย ก็เป็นการไม่แฟร์กับโรล่าด้วย” รอนบอก “ระยะสั้นๆเราสองคนอาจจะไม่คิดอะไร แต่ในระยะยาวจะต้องมีคนเป็นทุกข์ ซึ่งผมไม่อยากให้ใครต้องมาทนทุกข์ไม่สบายใจกับเรื่องแบบนี้”

เด็กสาวนั่งฟังอย่างตั้งใจ และพยักหน้าให้

“ตกลงค่ะ ถ้าอย่างนั้นโรล่าก็จะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก ชั้นจะรอจนกว่าคุณรอนจะตัดสินใจได้ว่าจะบอกคุณแพทไหม” โรล่าบอก “ถ้าคุณรอนไม่บอก โรล่าก็จะรอต่อไป จนกว่าจะถึงวันนึงที่เราคนใดคนหนึ่งไม่ได้รู้สึกต่อกันแบบนี้อีกแล้ว”

“อืมแบบนั้นแหละดีแล้ว” รอนบอก “ไม่แน่ว่าพอเวลาผ่านไป เราทั้งสองคนอาจจะไม่ได้รู้สึกต่อกันแบบนี้ก็ได้”

“ค่ะ”

เด็กสาวบอกอย่างเรียบๆ เธอเข้าใจดีว่าเรื่องความรักเป็นเรื่องที่บังคับกันไม่ได้ และเป็นเรื่องที่เปลี่ยนแปลงได้ตามกาลเวลา

ไม่แน่ว่าอีก 6 เดือน 1 ปี หรือ 2 ปี เธออาจจะไม่ได้รู้สึกรักรอนแบบที่เป็นอยู่ในตอนนี้ก็ได้

“ไม่โกรธผมนะที่ผมบอกแบบนี้” รอนถาม

“ไม่หรอกค่ะ ดีเสียอีกที่คุณรอนน่ะคิดถึงความรู้สึกของทั้งคุณแพทและโรล่าพร้อมๆกัน”​ เด็กสาวตอบ “เป็นคุณรอนในแบบที่ชั้นหลงรักจริงๆ”

ทั้งสองคนยิ้มออกมา โรล่าค่อยๆวางร่างของมาเรียลงนอนข้างๆ แล้วก็ค่อยๆนั่งช่วยรอนทำลูกแก้วเวทมนตร์ต่อ จนผ่านไปสัก2-3ชั่วโมงเธอก็สัปหงกหลับไปข้างๆมาเรีย  รอนนั่งทำต่อไปเรื่อยจนกระทั่ง

[คุณรับรู้ได้ว่ากำลังถูกเฝ้ามอง]

รอนหันไปมองรอบๆก่อนสายตาจะไปหยุดอยู่ที่มาเรีย

“ตื่นแล้วเหรอครับ”

“นายนี่มันเซ็นส์ดีจริงๆ” มาเรียค่อยๆยันร่างขึ้นมองดูโรล่าที่นอนข้างๆ “แล้วชั้นมานอนอยู่นี่ได้ไงเนี่ย”

“คุณมาเรียละเมอเดินออกมาหาโรล่าเมื่อคืนครับ เสร็จแล้วก็มาหลับที่นี่” เด็กหนุ่มตอบ ท่าทางเมื่อคืนคุณมาเรียจะหลับสนิทจริงๆ

“โรล่า โรล่า ตื่นเถอะ” มาเรียเขย่า

“อื้อ” โรล่าลืมตาขึ้นช้าๆ ยังงัวเงียอยู่เพราะว่าเพิ่งนอนไปได้ไม่ถึง2ชั่วโมง

“กลับได้แล้ว เดี๋ยวจะได้ไปบ้านคุณตาเบรเซอร์กัน” มาเรียบอก “งั้นชั้นพาโรล่ากลับก่อนนะคะ ไปกันเจนัว กลับบ้าน”

แม่เสือดำที่นอนอยู่ลุกขึ้นแล้วเดินตามกลับไปทิ้งให้เด็กหนุ่มนั่งเฝ้าเครื่องพิมพ์สามมิติคนเดียว

พอรอนผลิตลูกแก้วเวทมนตร์นี้ได้25ลูก ท้องฟ้าก็สว่างเต็มที่ คนงานที่ก่อสร้างบ้านก็ทยอยเดินทางมาก่อสร้างบ้านของเขา เด็กหนุ่มเลยพักเครื่องพิมพ์ จัดการปิดแบตเตอรี่ แล้วจัดการเปิดกังหันเพื่อชาร์จแบตใหม่

“คุณรอน อาหารเช้าค่ะ” โรล่าหิ้วปิ่นโตมา

“ขอบคุณครับ” รอนรับเอาปิ่นโตมา แล้วเตรียมหาที่นั่ง แต่คนงานและช่างไม้ต่างโบกมือห้าม

“คุณรอนครับ เดี๋ยวพวกเราจะลงมือสร้างบ้านกันแล้ว เดี๋ยวจะมีฝุ่นผงหล่นลงไปในอาหารได้” ช่างไม้บอก “โรล่า พาคุณรอนไปกินที่บ้านดีกว่า”

“อ๋อ ได้ค่ะ” เด็กสาวรับคำโดยไม่สงสัยอะไร รอนก็ช่วยหิ้วของเดินไปทางนั้น

“มาร์โก้ อีกตั้งนานไม่ใช่เหรอกว่าพวกเราจะเริ่มงาน ทำไมไม่ให้ท่านรอนกินอาหารที่นี่ล่ะ” เพื่อนคนงานถาม

“แกนี่มันไม่รู้อะไรเลย กินตรงนี้ก็มีพวกเราเป็นตัวรบกวนเต็มไปหมด”​ ช่างไม้มาร์โก้บอก “เช้าๆแบบนี้มาเรียก็จะไปช่วยเบรเซอร์ดูแลเด็กๆ มีแต่เวลานี้เท่านั้นแหละที่จะให้สองคนนี้อยู่ด้วยกัน”

“อ้อ จริงด้วยๆ”

ชาวบ้านทุกคนที่นี่พยักหน้าอย่างเห็นด้วย ทุกคนเห็นโรล่ามาแต่เล็กแต่น้อย ดูก็รู้ว่าเด็กสาวรู้สึกยังไงกับรอนเลยอยากสร้างโอกาสให้ ก็อย่างที่เคยบอกกัน ทุกคนอยากให้โรล่าลงเอยกับรอนเพราะลึกๆแล้วก็คิดว่าถ้ารอนอยู่ที่นี่ ที่นี่น่าจะเจริญมากขึ้น

“มาเรียล่ะครับ” รอนถามขณะกินอาหาร

“ไปช่วยคุณตาเลี้ยงเด็กๆน่ะค่ะ” เด็กสาวบอก “ส่วนโรล่าน่ะไม่ต้องเพราะบางวันจะต้องไปซ้อมอาวุธกับคนอื่นๆ”

เด็กหนุ่มมองไปรอบๆ โรล่าพักอยู่ในห้องพักของโบสถ์ ในช่วงที่ไม่มีนักบวชมาประจำนี้ก็ได้เธอทำหน้าที่ดูแลความสะอาดเรียบร้อย

“เอาล่ะ เรียบร้อยแล้ว แล้วล้างจานชามที่ไหนครับ”

“ไม่ต้องค่ะคุณรอน เดี๋ยวโรล่าล้างเอง” เด็กสาวบอก “เป็นหน้าที่ของผู้หญิง ผู้ชายจะมาล้างได้ยังไง”

“ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็ช่วยๆกัน ของแบบนี้มันไม่เห็นต้องแบ่งหน้าที่ผู้หญิงผู้ชายเลย”

แล้วทั้งสองคนก็ไปที่หลังบ้านพัก รอนใช้น้ำยาล้างจาน(ที่ซื้อจากโลก) ล้างจานชามจนสะอาดแล้วก็จัดการพาดผึ่งน้ำ

“วันนี้คุณแพทจะมาตอนไหนคะ” โรล่าถาม “จะมาอีกทีตอนเที่ยงคืนหรือว่าตอนเที่ยงวันนี้คะ”

“ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน” รอนตอบไป เขาจำได้ว่าสามารถปรับเวลาที่จะข้ามมาโลกนี้ให้เป็น 12 ชั่วโมงและมาโผล่ที่นี่ตอนเที่ยงได้ แต่ยังไม่เคยศึกษาหลักการจริงจัง

นั่นสินะ ถ้าแพทปรับมาตอนเที่ยง เขาจะกลับไปเจอแพทตอนไหน แล้วเวลาของทั้งสองคนจะตรงกันหรือเหลื่อมกัน อันนี้เขาไม่เคยทดลองเลย

“อืม ถ้าอย่างนั้นวันนี้โรล่าขอตามคุณรอนได้ไหมคะ” เด็กสาวถาม “ขอแค่วันนี้วันเดียว”

รอนมองหน้าแววเว้าวอนของเด็กสาวตรงหน้าแล้วก็อดใจอ่อนไม่ได้

เอาเถอะ แค่วันนี้วันเดียว

วันนั้นทั้งวัน ทุกคนต่างเห็นรอนและโรล่าไปไหนมาไหนติดกันตลอด ทั้งการไปดูพื้นที่เพาะปลูก การดูจุดที่กำลังก่อสร้างหมู่บ้านใหม่ จุดพักสินค้าเพื่อการส่งต่อ ร้านอาหารหลักที่เน้นอาหารสำหรับเผ่าสัตว์

ทั้งนี้ไม่ใช่การเที่ยวเล่นธรรมดาของหนุ่มสาว หากแต่เป็นการสอนงาน

รอนอยากให้โรล่าเรียนรู้แผนการที่เขากำลังจะทำให้กับหมู่บ้านนี้ คุณสมบัติของพืชที่ต้องการให้ปลูก , การขยายหมู่บ้านในอนาคตที่รอนวางเป้าหมายให้เป็นเมืองเท่ากับเมืองกาล่า , และการตั้งเป้าค้าขายในอนาคต รอนอยากให้โรล่าเรียนรู้เอาไว้ เพราะเธอเป็นคนที่จะต้องอยู่ที่นี่ต่อไป

แวะไปที่ค่ายทหารข้างหมู่บ้าน คุณโยฮันแจ้งว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเจ้าชายดีโอจะเสด็จมาและจะขอทดสอบอาวุธที่รอนสัญญาไว้

ตอนเที่ยงรอนแวะไปดูที่บ้านพัก ไม่มีวี่แววของแพท ดังนั้นทั้งรอนและโรล่าก็เลยทำโน่นนี่ต่อไปจนถึงเย็น

“โรล่าไม่ง่วงเหรอ เมื่อคืนไม่ได้นอนเลยนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวคืนนี้ชั้นค่อยนอนทีเดียว”

เด็กสาวตอบตาปรือขณะยกชามไปล้าง

เธอสัญญากับตัวเองแล้วว่าหลังจากวันนี้ไปเธอจะไม่ไปแทรกกลางระหว่างแพทและรอน จนกว่าทั้งคู่จะยินยอม

“คุณรอนคะ ขอโรล่าหนุนตักสักครู่นะคะ” เด็กสาวบอก

รอนถอนหายใจเบาๆแต่ก็ไม่ว่าอะไร เขาปล่อยให้โรล่านอนหนุนตักเขาไปเงียบๆ เพียงครู่เดียวเสียงหายใจของเธอก็สม่ำเสมอ ทรวงอกยกขึ้นลงช้าๆเป็นจังหวะ

รอนเหลือบมองไปที่สเตตัสของเขา ที่ด้านขวามีสเตตัสค่าประสบการณ์สูงขึ้น  ตลอดทั้งวันนี้ค่านี้วิ่งไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ

Charm

วันนี้ทั้งวัน เขาไม่ได้ต่อสู้กับมอนสเตอร์ ไม่ได้ปกป้องโรล่า แต่ว่าเลเวลนี้มันวิ่งขึ้นตลอดต่อเนื่อง ขึ้นต่อเนื่องโดยเฉพาะเมื่อคืนนี้ตอนที่โรล่าคุยเปิดใจกับเขา

“ไม่ใช่Charmที่หมายถึงปักwardล่อตีนหรือเป็นตัวTank แต่หมายถึงเสน่ห์ดึงดูดฝ่ายตรงข้ามสินะ” รอนพูดกับตัวเองเบาๆ

ตอนนั้นเขามองว่ามันคือสเตตัสแบบเกม เลยละเลยความหมายในชีวิตจริงไป

ตอนนี้เขารู้ตัวแล้ว ที่ผ่านมา ที่เขาเห็นค่านี้ขึ้นทุกครั้งที่เขาเอาตัวเข้าปกป้อง มันคือความประทับใจที่อีกฝ่ายมีให้เขา ไม่ใช่การที่อีกฝ่ายมองว่าเขาเป็นตัวแท็งค์

ดูเหมือนโรล่าจะมีใจให้เขามานานแล้ว แต่เขาไม่รู้เอง

แต่ในเวลาเดียวกันรอนก็จำได้ว่าค่านี้ก็เคยขึ้นกับแพท

แพทก็มีใจให้กับเขาบ้างสินะ

ก็ดีเหมือนกันที่เขาเพิ่งมารู้เอาตอนนี้

ถ้าเขารู้ก่อนหน้านี้ว่าคำว่า Charm หมายความว่าอะไร เขาอาจจะหวั่นไหวเมื่อเห็นคำนี้ขึ้นมาจากโรล่าก็ได้

รอนลูบศีรษะของเด็กสาวเบาๆ ปล่อยเวลาให้ค่อยๆผ่านไปช้าๆ  3 ทุ่ม 4 ทุ่ม 5 ทุ่ม

“โรล่า โรล่า ตื่นเถอะ”

“งึมงัมงึมงัม เช้าแล้วเหรอคะคุณรอน” เด็กสาวงัวเงีย

“ยังหรอก แต่ตอนนี้ใกล้เที่ยงคืนแล้ว”

“อีกตั้งนานกว่าจะเช้า ขอนอนต่อหน่อยนะคะ”

“ไม่ได้หรอกโรล่า เดี๋ยวพอเที่ยงคืนผมก็จะแวบกลับไปโลกโน้น แล้วสักครู่นึงก็จะแวบกลับมา” รอนบอก “แต่รอบนี้แพทคงจะกลับมาด้วย โรล่ากลับไปนอนบ้านเถอะ”

เด็กสาวลุกขึ้นนั่งงัวเงีย

“ขอนอนต่ออีกแป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวงีบแป๊บนึงแล้วโรล่าจะไปค่ะ”

รอนหัวเราะเบาๆ

“งั้นผมขอไปที่เครื่องพิมพ์ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวจะไปทำลูกแก้วเวทมนตร์ต่อ” รอนหยิบโทรศัพท์สำรองออกมา “เดี๋ยวผมตั้งนาฬิกาปลุกไว้ แต่อีก 10 นาทีโรล่าต้องตื่นแล้วกลับบ้านนะ”

“ค่ะ”

รอนนึกขันเด็กสาวอยู่ แต่ก็นั่นแหละ เธอได้นอนเมื่อคืนนี้ไปแค่ชั่วโมงกว่าๆเอง จะง่วงก็คงไม่แปลกใหนอนต่ออีกหน่อยก็แล้วกัน

แล้วรอนก็ล่วงหน้าไปทำลูกแก้วเวทมนตร์ต่อ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจ้าชายจะมารับของแล้วต้องเร่งมือก่อน

รอนออกไปพักใหญ่ๆแล้ว โรล่าที่หลับอยู่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งด้วยเสียงโทรศัพท์

“งืมมม ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ”

โรล่ากดปิดและนอนต่อ หลับสบาย

ในห้วงฝัน เด็กสาวเห็นหน้าของรอน เด็กหนุ่มยิ้มให้เธอและเคลื่อนกายเข้ามาใกล้ โรล่ายิ้มตอบอย่างเอียงอาย เธอรู้สึกได้ถึงแรงยวบที่เตียงนอน

ในห้วงฝันเด็กสาวเอื้อมมือไปคว้าร่างของรอนเอาไว้ เธอกอดเด็กหนุ่มเอาไว้แน่น จากนั้นก็โน้มใบหน้าไปจุมพิต

เธอเหมือนจะรู้ว่ามันคือฝัน

แต่เด็กสาวไม่อยากตื่น อยากอยู่แบบนี้กับรอนอีกสักนิดแม้เป็นฝันก็ยังดี

เพราะต่อแต่นี้ไป เธอจะเก็บรักนี้ไว้ในใจแค่คนเดียว

ริมฝีปากนุ่มของรอนประกบกับเธอ หากเพราะอะไรไม่รู้คนในอ้อมกอดกลับทุบตีเธอ

โรล่าเจ็บจนต้องตื่นลืมตาขึ้นมา เกิดอะไรขึ้น ทำไมรอนถึงตีเธอแบบนี้

แล้วเด็กสาวก็ลืมตากว้าง ตกใจจนพูดเสียงสั่น

“ค ค ค คุณแพท!”

แพทกระโดดผึงครั้งเดียวเด้งไปอยู่หน้าห้อง ยกมือขึ้นทาบอกหายใจหอบถี่หน้าแดง

“โรล่า เธอทำอะไรช้านนนนน! แล้วเธอมาอยู่ในนี้ได้ยังไง!”