Midterm Fantasy - ตอนที่ 212

รอนซื้อบัตรคิวและลงนั่งที่เครื่องคอมพิวเตอร์ตรงหน้า ตรงโซนนี้เป็นโซนบุคคลทั่วไปเข้ามาแข่งได้แบบไม่ต้องลงทะเบียนล่วงหน้าเป็นการแข่งกับคนทั่วประเทศ เด็กหนุ่มคันไม้คันมือหลังจากไม่ได้เล่นมานาน  เขาจัดการล็อคอินแล้วเข้าไปในห้องกลาง

แล้วเสียงฮือฮาก็ดังมาจากสนามแข่ง

“เฮ้ย รอนสตาร์ล็อคอินเว้ย”

“จริงดิ เค้าหายไปหลายเดือนแล้วไม่ใช่เหรอ”

“มึงดูเอาเอง นั่น อยู่ในห้องกลางกำลังเลือกทีมอยู่”

รอนไม่ได้ทำอะไรมาก เขากดตั้งทีม จากนั้นไม่ถึง10วินาที รายชื่อนับร้อยก็โผล่ขึ้นขอร่วมทีม รอนทำตามที่เคยทำทุกครั้งคือกดเลือกเพื่อนร่วมทีมแบบมั่วๆ

“ฮ่าๆๆ ได้แล้วเว้ย งานนี้สบายแล้วเว้ย” ใครคนนึงในสนามแข่งหัวเราะออกมาเมื่อได้ร่วมทีมกับรอนสตาร์

“น่าอิจฉาว่ะ แบบนี้ก็ชนะใสๆเลยสิ”

เครื่องที่รอนนั่งอยู่อยู่ตรงมุมสุดของงานไม่ค่อยมีใครเห็น เขาเลื่อนไมโครโฟนมาไว้ที่มุมปาก แล้วสั่งการลูกทีมทั้ง4คน

เสียงเฮลั่นมาเป็นระยะเนื่องจากรอนพาลูกทีมกวาดอีกฝ่ายจนเรียบวุธได้อย่างง่ายดาย

ตราบใดที่เป็นการแข่งระดับทีมเล็กที่ทุกคนฟังคำสั่งและคู่ต่อสู้ไม่ใช่ระดับโปร ทีมที่นำโดยรอนสตาร์มักจะเอาชนะได้สบายๆเสมอ

กิ๊ง! [พิเชฐ ต้องการคุยกับคุณ ]

รอนกดรับสาย

“คุณรอนเมื่อกี้ผมเห็นคุณนำทีมในการแข่งขันอยู่ ตอนนี้คุณอยู่ที่ห้างเอิร์ธคอนเวนชั่นหรือเปล่า” พิเชฐถาม

“ใช่ครับ มีอะไรหรือเปล่า” รอนถามกลับ รู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายมีน้ำเสียงไม่ปกติ

“ตอนนี้มันมีอะไรแปลกๆ มีเสียงหวอรถตำรวจผ่านไปหลายครั้งแล้ว แถมพวกสตูดิโอเกมหลายที่ จู่ๆก็ออฟไลน์กันพร้อมๆกัน เหมือนกับมีไฟดับเป็นจุดๆ” พิเชฐบอก “แล้วเมื่อกี้ผมไปเช็คในทวิตเตอร์ มีคนส่งคลิปนี้มา”

พิเชฐส่งคลิปสั้นๆให้ เป็นภาพสถานีปรับแรงดันไฟฟ้าแห่งหนึ่งที่กำลังเกิดเพลิงไหม้ แต่สิ่งที่ทำให้รอนเอะใจไม่ใช่ไฟที่ไหม้อยู่ หากแต่เป็นสิ่งที่เหมือนใยแมงมุมที่พาดอยู่ที่รั้วของสถานี

พิเชฐส่งภาพอีกภาพให้ เป็นภาพเพลิงไหม้ที่หม้อแปลงไฟฟ้าแรงสูง แม้ว่าคนถ่ายตั้งใจจะถ่ายภาพไฟไหม้ แต่ที่ขอบบนของภาพก็มีใยแมงมุมสีขาวพาดยาวอยู่

“ระเบิดเส้นใยแกรไฟต์! มีคนจงใจทำให้ไฟดับ?”

“ใช่ครับ แล้วพอผมลองรวบรวมข้อมูลตำแหน่งที่เกิดเหตุแล้วลองพล็อตดู คุณรอนดูสิครับว่ามันเป็นยังไง” พิเชฐส่งภาพให้ ตำแหน่งที่เกิดเหตุไฟฟ้าดับกระจายเป็นวงกลมรัศมีประมาณ10กิโลเมตร

จุดศูนย์กลางคือห้างเอิร์ธคอนเวนชั่น!

“มีคนพยายามก่อเหตุเพื่อดึงกำลังตำรวจออกห่างจากห้างครับ ถ้าหากอีกสักพักมีเหตุรุนแรงเกิดขึ้นตรงจุดที่เกิดไฟฟ้าดับล่ะก็ ก็จะยืนยันได้ว่าเรื่องที่เราสงสัยเป็นเรื่องจริงครับ”​

Buzzzzzzz

อวาร์ต้าของพิเชฐขึ้นว่า Offline

รอนเริ่มตื่นตัวแล้ว เขาลุกขึ้นจากที่นั่งเดินออกจากลานแข่งในขณะที่เสียงประกาศดังขึ้น

“คุณอาร์ม016และผู้จัดการแผนก โปรดรายงานตัวที่แผนกรักษาความปลอดภัย ขอย้ำ คุณอาร์ม016และผู้จัดการแผนก โปรดรายงานตัวที่แผนกรักษาความปลอดภัย” 

อาร์ม 016 ! โค้ดของหน่วยรักษาความปลอดภัยหากพบว่ามีคนติดอาวุธจู่โจมเข้ามาในห้าง

ผู้จัดการแผนกหมายถึง จำนวนคนร้ายมีมากกว่า5คน

“คุณป้อมปราการ กรุณาประจำที่ของท่าน ขอย้ำ….”

“คุณป้อมปราการ กรุณาประจำที่ของท่าน” 

รอนรับฟังโค้ดเตรียมอพยพแล้วก็ค่อยๆเดินตรงไปหายามรักษาความปลอดภัยที่สวมเสื้อกั๊กสีเหลืองทันที

“ท่านประธาน” ยามคนนั้นกล่าว

“เรามาร์คตำแหน่งศัตรูได้ไหม” รอนถาม

“มาร์คตำแหน่งได้5คนครับ ส่วน2คนแรกที่เข้ามา มันเปลี่ยนชุดแล้วหายไปในฝูงชนครับ”

โครม! เสียงต้นไม้ประดับขนาดใหญ่ที่หน้าห้างหล่นลง ดึงเอาสายไฟที่ติดตั้งรอบห้างหล่นลงมาเป็นแนวยาวตลอดห้าง

อึดใจเดียว ยามที่ดูแลรอบตัวอาคารก็กันคนให้ถอยห่างจากแนวสายไฟ เสียงประกาศดังขึ้นบอกให้คนที่ยังอยู่นอกตัวห้างถอยห่าง ขณะที่คนที่ยังอยู่ในห้างให้หลีกเลี่ยงการอยู่ใกล้ทางออก

นี่เป็นแผนของโค้ดป้อมปราการที่จะกันคนข้างนอกไม่ให้เข้ามาเพิ่มและเคลียร์คนเพื่อเตรียมแผนขั้นถัดไป

“พวกคุณ แบ่งคนลงไปที่ห้องเก็บวัสดุใต้ดิน ที่นั่นมีเกราะกันกระสุนอยู่” รอนสั่ง “พวกคุณตามผมมา เราต้องค้นหาพวกที่มีอาวุธให้ได้ก่อนเกิดเรื่อง”

หวอออออออ หวอออออออ

รถตำรวจหลายคันวิ่งผ่านหน้าห้างไป โดยในนั้นมีรถของหน่วยสวาทวิ่งตามไปด้วย รอนสังเกตว่าเด็กๆหลายๆคนเริ่มยกโทรศัพท์มือถือของตนขึ้นดูและเริ่มพูดคุยกัน รอนยกมือถือดูมั่ง ในนั้นมีข่าวเรื่องเหตุกราดยิงและใช้อาวุธสงครามเกิดขึ้นในหลายตำแหน่งของเมืองหลวง

“ต่อสายคุณเจนัสให้ด้วย” รอนขอวิทยุสื่อสารจากยามข้างๆ

“คุณรอนคะ ตอนนี้เราขาดการติดต่อกับคนของเราในลานจอดรถไป กล้องวงจรปิดถูกทำลาย เราอพยพคนออกทางลานจอดรถไม่ได้แล้วค่ะ” เจนัสบอก “ตอนนี้ชั้นสั่งให้ลดประตูเหล็กปิดทางเข้าออกลานจอดรถแล้ว จำกัดทางขึ้นลงเหลือทางเดียวแล้วค่ะ จะให้ลดบานม่านเหล็กรอบห้างเลยไหมคะ”

“ยังครับ รอผมจัดการกับคนของมันที่เข้ามาก่อนแล้วค่อยลดม่านเหล็กลงมา ไม่งั้นถ้ามันรู้ว่าเรารู้ตัวมันต้องกราดยิงในห้างแน่ๆ” รอนบอก “คุณเจนัสสั่งยามของเราทุกคน ใครที่ยังไม่ได้ใส่ชุดเกราะกันกระสุนให้ลงไปที่ชั้นใต้ดินเลยครับ ผมว่างานนี้พวกมันน่าจะมากันเป็นร้อย”

วูบ!

แสงไฟในห้างตกลงวูบนึงก่อนจะติดขึ้นมาใหม่ด้วยเครื่องปั่นไฟ หลายคนที่ยืนใกล้ๆรอนยกมือถือขึ้นดู และบ่นออกมาว่ามือถือไม่มีสัญญาณ

รอนเริ่มร้อนใจแล้ว สัญญาณโทรศัพท์ถูกตัด นี่แปลว่ามันจะเริ่มแล้วสินะ

“ท่านประธานครับ เรามาแล้วครับ” ยาม10คนในชุดเกราะกันกระสุนเดินมา

“ดี ทุกคนตามผมมา”

รอนเดินไปที่ลานด้านหน้าทางออก แม้ว่ายามจะพยายามเคลียร์พื้นที่แล้วแต่ก็มีคนร่วมร้อยคนที่ยังออกันที่ทางออกนั้น

เด็กหนุ่มเดินเข้าไปในหมู่คน ไปหยุดยืนอยู่ข้างๆนักท่องเที่ยวคนหนึ่งที่คุยโทรศัพท์อยู่ เขามองกวาดสายตาไปรอบๆหาแถบพลังชีวิต  ฟังก์ชั่นแถบพลังชีวิตที่จะขึ้นเมื่อพบศัตรู

แต่ก็ไม่เป็นผล หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ

“แล้วห้าคนที่บอกว่ามีอาวุธล่ะ พวกนั้นอยู่ไหน” รอนถาม

“นั่นครับ พวกที่นั่งอยู่ที่เสา ที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่” ยามที่ยืนข้างๆบอก

รอนมองตามไป ที่พื้นข้างเสามีนักท่องเที่ยวต่างชาติที่นั่งคุยโทรศัพท์อยู่

บนหัวไม่มีแถบพลังชีวิตขึ้น?

รอนจ้องอย่างงงๆ ชายคนที่เจอจ้องหันมามองรอน ยิ้ม แล้วก็ยกนิ้วทักทายก่อนจะหันไปคุยโทรศัพท์ต่อ

ทำไมไม่มีล่ะ หรือว่าระบบจะผิดพลาด หรือพวกนี้ไม่ได้เป็นศัตรูกับเขา

ขณะที่รอนกำลังงงๆอยู่นั้นเอง

[คุณรับรู้ได้ถึงจิตสังหาร]

แถบพลังชีวิตโผล่ขึ้นมาเหนือศีรษะของ5คนนั้นต่อหน้าต่อตาของรอน  ก่อนที่พวกนั้นจะค่อยๆลุกขึ้น

“จัดการ!”

แชดดดดดดดดด

กระบองไฟฟ้าฟาดลงไปบนร่างของทั้ง5อย่างพร้อมเพรียง ทั้งหมดชักกระตุกถูกจับไว้อย่างทันท่วงทีท่ามกลางความแตกตื่นของทุกคนที่เริ่มแตกฮือออก

พวกมันปิดบังจิตสังหารได้ !

มันอยู่ไหน

อยู่ไหน

แถบพลังชีวิตโผล่ขึ้นมาจากคนที่ยืนโทรศัพท์อยู่ที่ข้างลิฟท์ มืออีกข้างกำลังล้วงเข้าไปในย่าม!

รอนคว้าเอาหน้าไม้จากยามข้างๆ ยกขึ้นยิงออกไปทันที

ปัง!

เสียงปืนพกในมือยิงขึ้นเพดานไปนัดนึงก่อนที่คนร้ายที่ถูกยิงปักหน้าผากจะล้มตึงลงกับพื้น เสียงกรีดร้องดังทั่วพร้อมกับคนที่กำลังวิ่งหนี

เดี๋ยวนะ โทรศัพท์!

สัญญาณถูกตัดไปแล้วนี่!

รอนหมุนตัวไปทางขวา ด้านที่เมื่อครู่มีนักท่องเที่ยวจีนกำลังคุยมือถืออยู่ข้างๆเขานี่นา แต่ช้าไปแล้ว เพราะมีเสียงพรืดของกระสุนปืนพุ่งออกจากปืนจู่โจมพับฐานมายังทิศทางของเขา

ปุปุปุปุปุปุปุปุปุปุปุปุปุปุปุปุปุปุ

แชดดดดด

เจ้าหมอนั่นร่างเกร็งล้มลงจากกระบองไฟฟ้า ยามที่เข้ามาขวางให้รอนใช้โล่กันกระสุนกระหน่ำฟาดลงไปที่ศีรษะอย่างไม่ยั้งจนแน่นิ่ง

รอนหันไปมองข้างนอก  เหงื่อผุดตามใบหน้า

พวกมันปิดบังจิตสังหารได้  แบบนี้ก็แย่สิ ไม่รู้ว่าข้างนอกตอนนี้มีพวกมันอยู่แค่ไหน

แค่7คนยังขนาดนี้ ถ้ามันมีถึงร้อยคนนี่แย่แน่ๆ

เด็กหนุ่มค่อยๆหันหน้าไป ที่ริมถนนมีรถทัวร์นักท่องเที่ยวจอดอยู่นับสิบคัน

แถบพลังชีวิตร่วม 500 แถบ ผุดขึ้นพร้อมๆกันกับที่คนบนรถกรูกันลงมา!

“อพยพขึ้นชั้นสองเดี๋ยวนี้” รอนตะโกนสุดเสียง “ปิดม่านเหล็กรอบอาคาร!”

บานม่านโลหะค่อยๆเลื่อนลงมาช้าๆต่อหน้าต่อตาของรอน โดยมีฉากหลังเป็นมือปืนแห่งแก๊งเมษาร่วม 500 คน ที่เคลื่อนตัวเข้ามาเต็มพื้นที่ลานหน้าห้าง!