Midterm Fantasy - ตอนที่ 216

“อาม่าคะ พวกเราไปกันก่อนนะคะ” แจนบอกและโบกมือให้อาม่า

“อื้อ โชคดีนะทุกคน ระวังตัวด้วย” อาม่าโบกมือและดูเจน แจน ที่ซ้อนท้ายวินมอเตอร์ไซค์ออกไป

มองจากตรงนี้ท้องฟ้าต่างมีกลุ่มควันพุ่งขึ้นหลายจุด รอบๆเงียบกว่าปกติเนื่องจากตอนนี้แทบทุกที่ในเมืองหลวงต่างไฟฟ้าดับและปราศจากสัญญาณโทรศัพท์

จะยกเว้นก็แต่บ้านอาม่า ที่ยังมีไฟฟ้าใช้เพราะมีแบตเตอรี่สำรองไฟและเครื่องปั่นไฟในบ้าน

ปี๊นๆ

พ่อแม่แพทโผล่หน้ามาจากในรถ

“อ้าว จะไปไหนกันเรอะ” อาม่าถาม

“เราสองคนจะบ้านคุณวิทวัส พ่อของหนูแพทครับอาม่า” พ่อของรอนบอก “ไม่รู้มีธุระอะไร เมื่อกี้โทรเข้าไปที่บ้านบอกว่ามีเรื่องด่วนอยากให้พวกเราไปหา ว่าแต่เด็กๆในร้านอาม่าไปไหนกันหมดล่ะครับ”

“ตอนที่ไฟดับกับมือถือไม่มีสัญญาณ สองคนนั่นอีนึกยังไงไม่รู้กังวลเป็นห่วงอาเจนัส อีสองคนเลยไปที่ทำงานน่ะ” อาม่าบอก

“เจนัส อ๋อ แม่หนูที่อาม่ารับเป็นหลานน่ะเหรอครับ”

“ใช่ ใช่ คนนั้นแหละ” อาม่าบอก “เด็กคนนี้เป็นเด็กดี ยังไงก็เอ็นดูอีหน่อยแล้วกันนะ”

“ครับอาม่า” พ่อของรอนรับคำ “เดี๋ยวผมไปก่อนนะครับ”

รถบ้านรอนขับออกไป โดยมีรถอีกคันตามหลังไปห่างๆ ภายในรถนั้นมีคนสี่คนที่รอนสั่งให้แอบคุ้มกันพ่อแม่ของเขา รถทั้งสองคันที่ออกไปสวนกับรถอีกสองคันที่มาจอดที่หน้าบ้านอาม่า คนในรถต่างทยอยลงมาร่วม8คนสองครอบครัว

“ม๊า”

“สวัสดีครับอาม่า”

“สวัสดีค่ะอาม่า”

อาม่าเดินช้าๆไปหาลูกๆหลานๆ

“ไปไหนกันมาเรอะ”

“พวกเราเพิ่งกลับจากทะเล เมื่อกี้แวะไปที่หลุมศพอาป๊ามา เลยแวะมาหาอาม๊าหน่อย”

อาม่าพยักหน้าไม่ว่าอะไร โอบแขนไปที่หลานๆทั้งสี่แล้วพาเดินเข้าบ้านไป

“เอ้า เข้าบ้านก่อน เข้าบ้าน”

คนทั้งหมดเดินเข้าบ้านไป ที่ห่างไปไกลๆมีรถตู้จอดซุ่มมองอยู่ คนในรถตู้ถือวิทยุสื่อสารในมือ

“เป้าหมายอันดับที่8และ9ออกจากพื้นที่ไปแล้ว มีคนคุ้มกัน4คน”

“ส่วนเป้าหมายอันดับที่1ยังอยู่ในพื้นที่ ยังไม่รู้ตัว ดำเนินการตามแผนได้!”

ที่ห่างไปประมาณ2กิโลเมตร คนเรือบรรทุกลำใหญ่ที่จอดที่ท่าใต้สะพานข้ามแม่น้ำสั่งการคนขับเรือ เรือที่สงบนิ่งเคลื่อนตัวเข้าหาท่า เบียดชนเรือข้ามฟากที่อยู่บริเวณนั้นจนลอยไปคนละทิศละทาง แล้วแผ่นเหล็กบานใหญ่ก็พาดเทียบลงมาที่ท่า

“เฮ้ย พวกแกทำบ้าอะไรกัน แว้กกกก”

คนเฝ้าท่าสามคนที่กำลังรี่เข้าไปต่อว่า วิ่งหนีไปคนละทิศเมื่อรถปิคอัพพุ่งตัวขึ้นจากเรือร่วม8คัน ทุกคนไม่ได้วิ่งหนีเพราะรถ แต่วิ่งหนีเพราะบนหลังรถนั้นมีปืนกล!

รถปิคอัพทั้ง8คันวิ่งมาจอดบนถนนข้างสะพาน จากนั้นรถทัวร์ที่จอดเรียงรายอยู่ก็สตาร์ทเครื่องและออกตัว ชายบนรถปิคอัพยืนขึ้นแล้วสั่งการผ่านวิทยุสื่อสาร

“ทั้งหมด บุกได้!”

แล้วรถทั้งหมดก็เคลื่อนตัวออกไป

ที่ห้างสรรพสินค้าชั้น5 แพทกำลังปฐมพยาบาลให้กับเด็กวัยรุ่นที่ถูกกระจกบาด เด็กสาวมองไปรอบๆดูคนเจ็บ ตอนนี้ไม่มีใครที่บาดเจ็บหนักถึงขั้นเสียชีวิต ดังนั้นเธอจึงเพียงแค่ปฐมพยาบาลตามปกติไม่ต้องแอบใช้เวทมนตร์รักษา

ยังดีที่คุณหมอเคกับหมอฝรั่งอีกสองคนอยู่ในห้างพอดี เลยช่วยกันดูคนเจ็บได้

ไม่สิ ยังมีอีกคน หมอที่ชื่อว่าหมอแมวคนนั้น

เด็กสาวมองไป หมอหนุ่มคนนั้นกำลังเดินเข้ามา ในมือถือมีดผ่าตัดที่ใช้ทำแผลคนเจ็บไป เด็กสาวยิ้มให้แล้วก็ก้มหน้าทำแผลต่อ ก่อนที่เธอจะได้ยินเสียงร้องขึ้นมา

“แก๊งเมษาจงเจริญ ตายซะเถอะแก!”

แพทใจหายวาบเงยหน้าขึ้นมองตาม เธอเตรียมต่อสู้แล้วก็ชะงักเมื่อมองไปด้านหน้า เห็นมีดในมือที่กำลังพุ่งลงมา หากแต่ว่าที่เหนือศีรษะของหมอกลับไม่มีแถบพลังชีวิตที่บ่งบอกว่าอีกฝ่ายคือศัตรู

เด็กสาวงุนงงไปชั่วขณะ แต่เป็นชั่วขณะผิดพลาดอย่างยิ่ง เพราะมีดผ่าตัดในมือหมอแมวพุ่งเข้าหาลำคอของแพท เป้าหมายอยู่ที่เส้นเลือดแดงใหญ่

ฉึก!

ของเหลวสีแดงสดพุ่งออกเป็นสาย ชุดนักบวชสีขาวของแพทเปรอะไปด้วยสีแดง

หมอแมวเบิกตากว้างมองกระป๋องน้ำอัดลมที่ตกอยู่ที่พื้น น้ำแดงพุ่งเป็นสายออกจากกระป๋องที่ถูกมีดแทง เขามองไปทางขวามือ หมอโรเบิร์ตและหมอเจมส์กำลังขว้างกระป๋องน้ำอัดลมเข้าใส่เขา

“ชิ”  หมอแมวชักมีดผ่าตัดออกมาเพิ่มเตรียมพุ่งเข้าใส่แพทอีกครั้ง แต่แล้วเสียงร้องก็ดังมาจากด้านหลังพร้อมเงาร่างที่แข็งแกร่ง

“อะต๊า อะต๊า อะต๊า อะต๊า อะต๊า ๆๆๆๆๆ”

ปึก ๆๆๆๆๆ แคร้ง

หมัดของหมอเคกระแทกเข้าที่ร่างของหมอแมวอย่างจังจนมีดกระเด็นหลุดมือไป หมอแมวยกแขนขึ้นปัดป้องลดทอนพลังหมัดแล้วถอยห่างออก มองดูหมออีกสามคนที่ยืนอยู่

“คุณดูออกได้ยังไง ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้ปลดปล่อยจิตสังหารออกมาเลย” หมอแมวถามทั้งที่ยังตั้งการ์ดอยู่ มองไปที่หมออีกสามคน ขณะที่แพทก็มองอย่างพิศวง จากคำพูดนี้แปลว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะฆ่าเธอชัดๆ แต่จนถึงตอนนี้ System ของเธอก็ยังจับไม่ได้ว่าอีกฝ่ายคือศัตรู

แม้แต่Battle map ก็ยังแสดงจุดที่บอกว่าอีกฝ่ายเป็นมิตร!

“ผมมองไม่ออกหรอก ตอนที่หมอเจมส์กับหมอโรเบิร์ตกระซิบบอกผมก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน”หมอเคตั้งท่าเตรียมจู่โจมอีกครั้ง

“หืม?”

“ไม่ต้องหืมหรอก ฝีมือการซ่อนเร้นจิตสังหารแบบนี้ ต่อหน้าพวกเรามันเป็นแค่การแสดงของเด็กอมมือเท่านั้น” หมอโรเบิร์ตพูดเรียบๆ

กิ้ง!

[คุณรับรู้ได้ถึง ราชันหน้าตาย]

[Poker face Monarch]x2

[คุณรับรู้ได้ถึงสกิล เขตแดนราชันหน้าตายx2]

สเตตัสหน้าจอของแพทขึ้นรัวๆ

พร้อมกันนั้นเด็กสาวก็เห็นความเปลี่ยนแปลงที่เหนือศีรษะของหมอแมว แถบพลังชีวิตปรากฎขึ้นมา

“ออร่าเช่นนี้นี่มัน! แต่ช่างเถอะ ยังไงพวกแกทั้งหมดก็ต้องตาย” หมอแมวร้อง

“ฝันไปซะเถอะ” หมอเคพุ่งเข้าใส่ รัวหมัดเข้าใส่อย่างไม่ออมมือ

“อะต๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“โอร่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

หมัดและฝ่ามือพุ่งสวนเข้าหากัน เสียงเสื้อเชิ้ตฉีกขาดดังขึ้น เศษผ้าขาดเป็นริ้วๆกระจายทั่ว ร่างอันเปี่ยมไปด้วยมัดกล้ามของหมอเคปรากฎรอบฝ่ามือจนแดงไปหมด

“แตกสลายไปซะ! ฝ่ามือแมวเหมียว”

ผัวะ!

“อ้ากกกก”

หมอเคกระเด็นล้มลง บรรดาคนเจ็บที่อยู่แถวนั้นวิ่งหนีกันไปคนละทิศทางเหลือเพียงแพทและหมอเคเท่านั้น

“ตายซะ!” ฝ่ามือซัดลงไปที่ศีรษะของหมอเคที่นอนนิ่งที่พื้น

“[Wind Shield]”

ปึดๆๆๆ ฝ่ามือกรงเล็บแมวกระแทกเข้ากับโล่สายลม

“Ice spear” แพทร่ายเวทหอกน้ำแข็ง “ไป!”

หอกน้ำแข็งพุ่งเข้าหาร่างหมอสมาชิกแก๊งเมษา เขาดึงสเตทโทสโคปที่คล้องคอออกมาแล้วหมุนควง

“แตกเพื่อข้า!”

เพล้งๆๆๆๆ

ตุ้มหูฟังของสเตทฟาดเข้าที่หอกน้ำแข็งจนแตกเป็นชิ้นๆ หมอแมวโยนมันทิ้งไปแล้วก็เตรียมพุ่งเข้าหาแพท แต่แล้วก็ต้องพบว่าที่เบื้องหน้าของแพทในตอนนี้นั้น มีเจนัสมายืนขวางไว้

ส่วนรอบๆตัวเขา ตอนนี้มียามที่ตั้งแนวโล่ล้อมรอบ

“แกไม่มีทางหนีแล้ว ยอมแพ้ซะ” เจนัสร้อง “แผนของแกพังหมดแล้ว แกจัดการคุณแพทไม่ได้ สู้ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์”

เจนัสบอกออกไปทั้งที่รู้ว่าโอกาสที่อีกฝ่ายจะยอมแพ้นั้นแทบไม่มี

ฝีมือระดับนี้ มีแต่มือปืนด้ามทองแห่งแก๊งเท่านั้น

และมือปืนด้ามทอง ไม่มีทางยอมถูกจับเป็นแน่นอน

หมอแมวยิ้มให้กับหน้าไม้ที่อยู่ล้อมรอบแล้วยิ้มพูดออกมา

“ถ้าเป็นเมื่อครู่ เป้าหมายยืนห่างจากกัน แผนของข้าคงไม่สำเร็จ”

เขาก้าวเท้าออกไป

“แต่ตอนนี้เป้าหมายอยู่ด้วยกันแล้ว ตายซะเถอะ”

เจนัสฉุกคิดว่าผิดท่า เธอร้องสั่งออกไป  “ยิง”

หน้าไม้นับสิบยิงออกไปพร้อมๆกัน ร่างของนักฆ่าในชุดขาวยกแขนขึ้นรับลูกดอกป้องกันจุดตาย ส่วนลูกดอกที่ปักลำตัวก็เผยให้เห็นแจ็กเก็ทที่สวมไว้ด้านใน

“[Earth Shield]” “[Wind Shield][Wind Shield]” แพทร่ายเวทป้องกันขึ้น ขณะที่เจนัสหมุนตัวกลับวิ่งเข้ามาหา

ส่วนหมอแมวก็วิ่งเข้าใส่เจนัสและแพท ระยะห่างไม่ถึงสองเมตร มือล้วงเข้าไปที่เสื้อ

“ตั่วเจ๊เมษา รักษาตัวด้วย”

มือกดกริ๊กลงไปที่สวิทส์

แพทเตรียมจะร่ายเวทป้องกันเพิ่ม แต่ร่างของเจนัสโถมเข้าใส่ กดศีรษะลงแล้วกอดเธอเอาไว้

“คุณแพทหมอบ”

บรึม!!!!!!!

แล้วเสียงระเบิดก็ดังสนั่นหวั่นไหว