Midterm Fantasy - ตอนที่ 231

“ทำไมเจ้าชายยังอยู่ที่นี่ล่ะคะ แล้วรถม้าของเจ้าชายที่ล่วงหน้าออกไปก่อนนั่นล่ะ” แพทถาม

“รถม้านั่นว่างเปล่า แต่คุณแพทไม่ต้องกังวลไป ทหารองครักษ์ที่ข้าให้เดินทางไปด้วยเป็นทหารที่แข็งแกร่งและมีจำนวนมากกว่าองครักษ์ที่เหลือไว้ที่นี่เสียอีก รับรองว่าคุณรอนต้องปลอดภัยแน่นอน”

“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ คือ ทำไมเจ้าชายถึงทำเช่นนี้ล่ะคะ”​ เด็กสาวถาม

“เพราะข้าต้องการแยกคุณแพทออกจากคุณรอนชั่วคราวเพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่าง” เจ้าชายดีโอบอก “ที่นี่คนมากไปสักหน่อยไม่สะดวกคุยเรื่องนี้ เชิญคุณแพทที่นอกหมู่บ้านดีกว่า”​

เด็กสาวลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะเดินตามเจ้าชายดีโอออกไป

ที่อีกด้านหนึ่ง ดวงตะวันกำลังใกล้ลับขอบฟ้า หากแต่ขบวนของรอนยังไม่หยุดการเดินทาง เด็กหนุ่มมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสงสัย

อีกทั้งระหว่างทางมีทหารของเจ้าชายที่ตั้งแคมป์รออยู่อีกกลุ่มมาสมทบ ตอนนี้ทั้งขบวนมีทหารรวมกันร่วม200นาย

“ทำไมเจ้าชายไม่หยุดพักเลยนะ”  รอนพูดเบาๆเหมือนกับจะพูดกับตนเอง

“นั่นสิคะ”​โรล่าพูดตาม

ครึ่กๆ ครึ่กๆ …​ รถม้าที่ทั้งสองนั่งอยู่หยุดลง เสียงตะโกนสั่งการให้หยุดเดินทางดังขึ้นพร้อมกับเสียงชักดาบออกจากฝัก

[คุณรับรู้ได้ถึงจิตสังหาร]

“โรล่า ระวังตัวด้วย” รอนพูดขึ้นเบาๆ

“ค่ะ”​ เด็กสาวชักมีดสั้นออกมาถือไว้อย่างงงงวย นี่ไม่ใช่ที่เธอตกลงไว้กับเจ้าชายนี่นา

รอนแง้มมองผ่านช่องหน้าต่าง มีทหารองครักษ์ของเจ้าชายดีโอลงจากหลังม้าในมือถือโล่และดาบตรงมาที่รถม้าที่เขานั่งอยู่

[คุณรับรู้ได้ถึงจิตสังหาร]

เส้นสีแดงปรากฎขึ้นสามเส้นในรถม้า รอนมองแล้วร้องเสียงดัง

“โรล่า หมอบ”

ปุ ปุ ปุ

ลูกศร 3 ลูกพุ่งทะลุหน้าต่างเข้ามาฝังที่ผนังตรงจุดที่โรล่านั่งอยู่เมื่อครู่ และก่อนที่ใครจะทันเอ่ยอะไร เสียงโห่ร้องก็ดังขึ้นจากทุกทิศทาง

“เฮฮฮฮ”

“ฆ่ามัน!”

“คุ้มกันท่านรอนและท่านโรล่า”

“เฮฮฮ”

เสียงการต่อสู้ดังขึ้น เสียงโห่ร้องและคำพูดด่าทอระงมดังไปทั่วป่าอันเงียบสงัด

“พวกเผ่าลิง” รอนร้องออกมา ที่แท้ที่องครักษ์ชักดาบก็เพื่อปกป้องเขานี่เอง

ยังดีที่ตอนที่กำจัดนักผจญภัยเผ่าลิงนั่นเขาสั่งให้เก็บศพไว้ตรวจสอบ จากนั้นก็ทำการผ่าศพพวกมันเพื่อศึกษา

สกิล เผ่าวานรศึกษา ของเขาตอนนี้วิ่งไปอยู่ที่เลเวล 75แล้ว เลยเห็นเส้นทางการโจมตีได้

รอนพยายามจะเปิดประตูรถม้าออกไปแต่ทหารภายนอกห้ามไว้

“ท่านรอนอยู่ข้างในเถอะครับ ข้างนอกนี่เราจัดการเอง”

“เผ่าลิงเพียงเท่านี้ไม่พอมือพวกเราหรอกครับ”

ทหารด้านนอกร้องบอก

“ยิงพลุไฟ”

“ยิงพลุไฟ”

เพื่อไม่ให้สิ้นเปลืองพลังเวท พลุส่องสว่างถูกยิงขึ้นท้องฟ้าแทนการใช้เวทแสง เมื่อพลุแตกออกก็เผยให้เห็นพื้นที่โดยรอบ

พื้นที่โดยรอบที่เต็มไปด้วยพวกเผ่าลิง กะด้วยสายตาคร่าวๆไม่ต่ำกว่า400คน

“ฆ่ามัน พวกมันมีกันแค่นี้”

“เด็ดหัวเจ้าชายกับเจ้าเด็กบ้านั่นให้ได้ พวกเราบุกเข้า….” {ตูม}

เสียงระเบิดดังขึ้นเป็นตับจนป่าแทบแตก เสียงกรีดร้องโหยหวนดังทั่วไปหมด

“พวกเราอย่ากลัว พวกมันมีอาวุธแบบนี้ไม่มากแน่นอน ลุย”

ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ทหารม้าองครักษ์ทิ้งไม้ยิงหนังสติ๊กลงกับพื้น

พวกเขามีระเบิดเวทมนตร์ที่ซื้อมาจากรอนแค่คนละ2นัด แต่การยิงเมื่อครู่ก็เพียงพอที่จะทำให้นักรบเผ่าลิงกว่า 500 ลดจำนวนเหลือคนที่ต่อสู้ได้เพียงแค่ครึ่งเดียว

“เพื่อเพรเตอร์!”

“เพื่อแอสคาลอน!”

“ชาร์จ!”

เสียงควบม้าดังขึ้น ทหารม้า50นายแบ่งออกเป็นสองกลุ่มชาร์จออกไป ขณะที่เหลือคุ้มกันขบวนรถม้า ในตอนนี้เองที่รอนได้เห็นถึงระเบียบวินัยและความน่าเกรงขามที่แท้จริงของทหารม้าโรมันของโลกนี้ ทั้งหมดชาร์จเข้าใส่ข้าศึก ใช้หอกและแอทลาลโจมตี จากนั้นพุ่งเข้าประชิดและแทงด้วยหอก

คิดจะโต้ตอบหรือก็ช้าเกินไป เพราะเมื่อแทงหอกไปแล้ว ทหารม้านั้นกควบผ่านไป หรือหากยังเหลือลมหายใจพอที่จะชูหอกดาบขึ้นอีก ทหารม้าที่ตามมาด้านหลังก็จะเสือกแทงหอกเข้าสังหารซ้ำ

เพียงไม่นานนัก ไพร่พลเผ่าลิงก็ล้มตายเกลื่อน

“เจ้าพวกใช้ไม่ได้ หลบไปให้หมด”

เสียงดังกึกก้องดังมาจากด้านหลัง รอนมองออกไปในความมืด มองเห็นแถบสีแดงขนาดใหญ่ทาบทับลงไปที่รถม้าคันหน้าสุดของเจ้าชาย

“ระวัง!” รอนร้องออกไปแต่ไม่ทันแล้ว เพราะก้อนหินขนาดใหญ่ลอยมาในอากาศโค้งตกลงใส่รถม้าของเจ้าชาย

ตูม!

รถม้าแตกเป็นชิ้นๆ ข้างในไม่มีผู้คนอยู่ รอนและพวกเผ่าลิงต่างงงเป็นทิวแถว

“ไม่มีเจ้าชายดีโอเรอะ ดี ดี ข้าไม่เชื่อว่ารถม้าเหล่านั้นจะไม่มีใครอยู่ ต้องมีสักคันที่มีเจ้าชายหรือไม่ก็เจ้าเด็กเปรตที่ฆ่าพวกพ้องของข้า”

แถบสีแดงขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นอีกครั้ง รอนใจหายวาบ เพราะตอนนี้แถบที่ว่าไปปรากฎทาบทับรถม้าของพวกเด็กๆ

“ไปกันโรล่า” รอนร้อง

“แต่” โรล่าค้าน

“เด็กๆอยู่ในอันตราย” รอนบอก

โดยไม่ต้องพูดอะไร เมื่อรู้ว่าเด็กๆกำลังไม่ปลอดภัย เด็กสาวก็เด้งผึงจากที่นั่ง ทั้งสองเปิดประตูรถม้าแล้วพุ่งทะยานออกไป

“ท่านรอน ระวัง”

“ท่านโรล่า อย่าออกไป”

เมื่อเสียงตะโกนของทหารดังออกไป แถบสีแดงที่กำลังทาบทับรถม้าของพวกเด็กๆชะงักลงก่อนจะเปลี่ยนเป้ามายังเด็กทั้งสอง

“โรล่า หลบ!”

ทั้งคู่พุ่งแยกออกจากกัน ก่อนที่หินก้อนโตจะกระแทกพื้นที่ที่ทั้งคู่เคยวิ่งอยู่อย่างหวุดหวิด

พลุส่องแสงที่เริ่มตกลงสู่พื้นเผยให้เห็นร่างที่ขว้างก้อนหิน

นักรบเผ่าลิงหน้าตาเหมือนลิงบาบูนขนาด4เมตร!

“ฆ่าเจ้าลิงยักษ์นั่น”

“จัดการมันเลย”

ทหารม้า4นายพุ่งเข้าใส่จากรอบทิศ แต่ละนายถือกระชับหอกในมือแล้วกระซวกเข้าไปเต็มแรง

เคร้ง ๆ ๆ ๆ  เสียงหอกกระแทกเกราะโลหะดังก้อง

“ห๊ะ”

“ตาข้าบ้างล่ะนะ”

ตูม!!!

ทหารม้าทั้งสี่นายร่างลอยละลิ่ว ขณะที่ม้าแสนรู้ทั้ง4หลบทันอย่างหวุดหวิด พวกมันหนีกระจัดกระจายไปอย่างรู้งานท่ามกลางเสียงโห่ร้องของพวกเผ่าลิง

“ท่านธานอสเยี่ยมที่สุด”

“จัดการมันเลยท่านธานอส อย่าให้เหลือซาก”​

ทหารม้าทั้งหลายกันคนเจ็บแล้วหมุนวนคุมเชิงไว้ ทหารทั้งหลายมองไปที่รอนและมองหน้ากัน จนคนที่เป็นหัวหน้าเตรียมชักเอาหวูดสัญญาณออกมา

“ไปกัน โรล่า”

“ค่ะคุณรอน”

เด็กทั้งสองพุ่งเข้าหาบาบูนร่างยักษ์อย่างรวดเร็ว ทหารที่กำลังจะยกหวูดขึ้นเป่าก็ลดหวูดในมือลง

“เจี๊ยก รนหาที่เจี๊ยก! เจี๊ยกกกกกก” เผ่าลิงที่เข้าขวางทางฟันใส่รอนแต่พลาดก่อนจะโดนโรล่าแทงจนตาย

“เจี๊ยกๆๆๆ ตายๆๆๆๆ อ้ากกก เจ็บๆๆๆคร่อก” เผ่าลิงอีกตัวฟันดาบเข้าใส่ แต่รอนยกโล่ขึ้นกันได้ทัน ก่อนที่โรล่าจะปาดคอลิงตัวนั้นล้มลง”

ทั้งสนามรบเหมือนจะหยุดนิ่งไปชั่วคราว เส้นทางที่รอนและโรล่าพุ่งผ่านเข้าไป ล้วนก่ายกองไปด้วยซากศพของนักรบเผ่าลิง

เด็กหนุ่มเป็นดั่งโล่ที่ป้องกัน ขณะที่โรล่าเป็นเหมือนดาบที่โจมตี

“งดงาม”

“นี่สินะ ฝีมือของเด็กสาวผู้สังหารแม่ทัพออร์คได้ถึงสองตัว”​

เหล่าทหารต่างชื่นชมฝีมือของโรล่าเป็นทิวแถว ขณะที่นักรบเผ่าลิงต่างถอยหลังกันอย่างไม่รู้ตัว

“เจ้าพวกใช้การไม่ได้” ธานอสร้องด่าก่อนจะชักกระบองยักษ์ออกมา “เข้ามา เจ้าพวกลูกเจี๊ยบ”

“เอาล่ะโรล่า ผมจะโจมตีมันก่อน ถ้ามันไม่ตายในครั้งเดียวให้คุณซ้ำด้วยระเบิดเวทมนตร์ได้เลยนะ”

“คุณรอนคะ คุณมั่นใจเหรอคะว่าจะจัดการมันได้ในครั้งเดียว”

“แน่นอนล้านเปอร์เซ็นต์” รอนกระพริบตาซ้ายให้ก่อนจะพุ่งเข้าไปหาลิงยักษ์

“หนอย เจ้าเด็กบ้า เจ้ากล้าดูถูกท่านธานอสผู้นี้ขนาดนี้เชียวเรอะ ตายซะเถอะ”

ธานอสที่ได้ยินการสนทนายกกระบองขึ้นฟาดฟัน แต่แล้วมันก็พบว่าไม่อาจเหวี่ยงกระบองถูกเด็กหนุ่มได้ เหมือนกับว่าอีกฝ่ายรู้ทิศทางล่วงหน้ายังไงยังงั้น

“นี่แน่ะๆ ๆ ๆ ๆ เจ้าบ้า ทำไม ทำไมถึงไม่โดน”

“จบสิ้นแค่นี้แหละ รับเอาดาบนี้ไปซะ” รอนร้องแล้วพุ่งเข้าโจมตีแบบตรงๆ

ธานอสมองใบหน้าของเด็กหนุ่มอย่างตะลึงงัน

มันโจมตีตรงๆเนี่ยนะ

มันไม่เห็นหรือไงว่าข้าใช้กระบองฟาดมันได้ง่ายๆเลย

จะว่ามันไม่รู้ประสาไร้ฝีมือก็ไม่ใช่ เมื่อครู่ก็เห็นชัดๆ ว่ามันหลบกระบองได้

นี่แปลว่ามันไม่จำเป็นต้องหลบ แต่มั่นใจว่าเอาชนะได้แม้การประทะกำลังซึ่งหน้า

ไม่นะ!!!ธานอสผู้นี้จะมาตายแบบนี้ไม่ได้

บรึม! ลิงยักษ์ระเบิดพลังออก ปลดปล่อยเกราะคุ้มกันทั้งหมดออกและทุ่มเทพละกำลังทั้งหมดไปที่การโจมตีและเงื้อกระบองขึ้น

“ทริปเปิ้ลเมกาสเปเชี่ยลกีก้าทันเดอร์ทวิสเตอร์แอทแท็คคคคคคคคคคค”

รอนยิ้มที่มุมปาก เปล่าประโยชน์น่า…

“[System] เปิดระบบพลัง  ยกเลิกการจำกัดลิมิตพลัง”

รอนชูดาบขึ้น เตรียมประจัญบาน

“ใช้พลังทั้งหมดตามที่ใส่ Bonus stat!”

[ปฏิเสธ ท่านไม่มีมานา ท่านปรับไม่ได้]

[วันหลังซ้อมให้รู้ก่อนว่าได้ไม่ได้ อย่าเอามาใช้ในสถานการณ์คับขันแบบนี้]

“เฮ้ย แว้กกกกกกกก”

ตูม!!!!!!!

กระบองยักษ์ฟาดเข้าเต็มๆร่างของรอนเสียงดังสนั่นหวั่นไหวก่อนที่ร่างจะพุ่งไปตามแรงหวดจนต้นไม้ล้มครืนลงหลายต้นเป็นแนวยาว

เกือบทั้งหมดมองตามเป็นไก่ตาแตกโดยเฉพาะธานอสที่เมื่อกี้บิ้วตนเองไว้เต็มที่ ทั้งหมดมองตามแนวต้นไม้ที่ล้มระเนระนาด

เกือบทั้งหมด …​ยกเว้นโรล่า เด็กสาวตาเป็นประกาย

นี่สินะโอกาสที่คุณรอนพูดถึง เด็กสาวยกไม้ง่ามหนังสติ๊ก ยิงเอาระเบิดเวทมนตร์เข้าใส่บาบูนยักษ์ที่ตอนนี้ปราศจากเกราะ

ตูม!

“โอ้คคคคคคค”

“อูยยยยยยยยย”

ทั่วสนามรบร้องสะดุ้งพร้อมๆกัน เพราะเป้าหมายที่ถูกระเบิดนั้นคือพวงป๋องแป๋งที่ปราศจากเกราะคุ้มกัน  และยังไม่ทันที่ธานอสจะหุบปากที่ร้องอย่างเจ็บปวด มันก็รับรู้ถึงอะไรบางอย่างที่เข้ามาในปากของมัน

ตูม!

“พวกเรา โจมตี”

“จัดการเจ้าลิงลูกกระจ๊อกซะ”

ทหารม้าบุกโจมตีเหล่านักรบเผ่าลิงที่เสียขวัญ ขณะที่โรล่าเดินไปที่ร่างที่บอบช้ำของธานอสซึ่งนอนหายใจรวยริน แสงเรืองรอบๆตัวบ่งบอกว่ามันใช้เวทรักษากำลังฟื้นฟูตนเองอยู่

“แกคงคิดไม่ถึงสินะว่าคุณรอนจะใช้แผนนี้ในการจัดการกับแก ถ้าแกมีเกราะ พวกเราคงจัดการแกได้ยาก คุณรอนเลยใช้ตนเองเข้าล่อให้แกปลดเกราะออก”

เด็กสาวเดินเข้าไปหา ขณะที่เจ้าลิงยักษ์พยายามชวนคุยถ่วงเวลาเพื่อให้เวทรักษาทำงานของมัน

“แกเป็นใครกันแน่ อ๊ะ อย่าาา”

ฉึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มีดในมือตัดเข้าไปในลำคอที่ปราศจากเกราะคุ้มกันของเจ้าธานอส เลือดพุ่งออกจากรอยแผลเป็นสาย ทั้งจากเส้นเลือด Internal carotid , External carotid และ Brachial artery

แม้จะมีเวทฮีลตนเองแค่ไหน แต่ในสภาวะที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้แบบนี้แถมพวกพ้องกำลังแตกพ่าย พลังชีวิตของมันก็ไหลฮวบลงเรื่อยๆเป็นท่อประปาแตก

“ชั้นเป็นใครน่ะหรือ?”

เด็กสาวรอจนแน่ใจว่ามันไม่มีทางรอดแล้วจึงหยุดมือ หยิบหอกขึ้นมาจากพื้นแล้วขึ้นไปยืนบนศีรษะของลิงยักษ์

“ชั้นคือโรล่าแห่งแอสคาล่อน”

ฉึก! หอกปักแทงทะลุคอ จนร่างของมันกระตุกก่อนที่จะแน่นิ่งไป

“เฮ!”

“โรล่า ๆ ๆ ๆ ๆ”

เหล่าทหารม้าต่างชูดาบแล้วขานนามของเด็กสาวผู้ล้มนักรบชั้นหัวหน้าของอีกฝ่ายได้ด้วยตัวคนเดียว

ขณะที่รอนนั้นค่อยๆลุกขึ้นจากกองเศษซากต้นไม้ที่ห่างออกไปสามร้อยเมตร

[-800]

[HP 400/1200]

[Achievement unlocked : Mega Meatshield]

[Achievement unlocked : Home Run]

รอนเดินโซเซเข้าไปหากลุ่มของตนที่กำลังจับกุมนักรบเผ่าลิงอย่างเพลียจิต แล้วตอนนั้นเองนักรบเผ่าลิงคนนึงก็ตะโกนขึ้นมา

”พวกแกอย่าเพิ่งหลงดีใจไปเลย เจ้าชายของแกยังอยู่ที่หมู่บ้านใช่ไหม พวกเราจำนวนมากกว่านี้กำลังไปที่นั่นไ

”คอยดูเถอะ พวกของแกไม่มีทางรอดแน่”