Midterm Fantasy - ตอนที่ 238

รอนประเมินผลกระทบจากการเผยแพร่เคล็ดลับของการทำเหล็กกล้าต่ำเกินไป

เพียงเวลาสองวันคนแคระทั่วทั้งนครหลวงวาเลนเทียต่างรู้ข่าวนี้แะเกิดการทดลองทำตาม การผลิตเหล็กกล้าหรือที่โลกนี้เรียกว่าโอริค่อนได้โดยไม่ต้องใช้ถ่านหินถือเป็นเรื่องที่สะเทือนเลื่อนลั่นไปทั้งแผ่นดิน

สิ่งที่ตามมาก็คือ คำสั่งซื้อถ่านหินที่ตกลงไปอย่างรุนแรง ไม่มีคนแคระที่สติดีที่ไหนที่จะสั่งซื้อของที่ราคาแพงมหาศาลในขณะที่มีวัตถุดิบที่ราคาถูกเหมือนได้ฟรีอยู่ตรงหน้า

และเจ้าของเหมืองล้วนเป็นคนแคระ

ทุกเหมืองนั้นมีค่าใช้จ่าย  ไม่ว่าจะเป็นกองกำลังที่จะต้องเฝ้าเหมือง การขุดเจาะที่ต้องทำอย่างระวัง การขนส่งผ่านพื้นที่เสี่ยงที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ เดือนๆหนึ่งต้องเสียเงินไปไม่รู้กี่พันกี่หมื่นเหรียญทอง

ดังนั้นเจ้าของเหมืองทุกคนต้องการ Cut loss ความสูญเสีย

แทนที่จะรอสถานการณ์ให้สงบและจ่ายค่าจ้างไปเรื่อยๆ สู้ขายเหมืองแล้วดึงคนไปทำธุรกิจอื่นดีกว่า

เมื่อเจ้าของเหมืองทั้งหมดคิดตรงกัน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันต่อมาที่กิลด์ช่างอาวุธก็คือ “การลดราคา” และ “ลดก่อนได้เปรียบ”

“เหมืองถ่านหินที่แอมโบรเซียขายในราคา 5 แสนเหรียญทอง เป็นไปได้ยังไง เหมืองเล็กๆนั่นเดิมราคา 5 ล้านเหรียญทองไม่ใช่เรอะ”

“แล้วนี่ ทำไมเหมืองถ่านหินที่กาล่าถึงถูกขายในราคา 6 แสนเหรียญทองได้ล่ะ”

“จะว่าไป บนป้ายประกาศนี่ เกิดอะไรขึ้น ทำไมเหมืองทั้ง 20 แห่งถึงถูกขายพร้อมกันได้ล่ะ!”

คนที่มาอยู่ในกิลด์ต่างมองอย่างฉงนสงสัย แน่นอนว่าได้แต่สงสัยเพราะว่ารอนสั่งการเอาไว้ว่าไม่ให้ป่าวประกาศรายละเอียดมากเกินไป คนที่ไม่ใช่ทีมช่างอาวุธจึงไม่รู้ ได้แต่คาดเดาไปต่างๆนานา

“เหมืองหินเพลิงลดราคารึ ถ้าข้าสนใจ ข้าจะติดต่อซื้อผ่านใครได้” ชายแปลกหน้าคนหนึ่งพูดขึ้นดึงความสนใจของทุกคน

“หินเพลิง …​เจ้ามาจากทวีปเลมูเรียสินะ มีแต่ที่นั่นที่เรียกถ่านหินว่าหินเพลิง” คนของกิลด์ถาม

“ถูกต้อง ข้าคือจอร์ดี้ คันนิ่งแฮมเป็นตัวแทนการค้าของตระกูลคันนิ่งแฮมแห่งเมืองริเวอร์เดล ถ้าหากข้าสนใจซื้อกิจการเหมืองนี้จะต้องติดต่อกับใคร” จอร์ดี้ถามย้ำอีกครั้ง

“ท่านสามารถติดต่อและทำสัญญาที่นี่ได้เลย เจ้าของเหมืองทั้ง 20 แห่งต่างยกให้ทางกิลด์จัดการได้ตามใจชอบ”

“ถ้าเช่นนั้นตระกูลคันนิ่งแฮมขอซื้อเหมืองหินเพลิงที่แอมโบรเซีย” จอร์ดี้ประกาศออกไปอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง

เงิน 5 แสนเหรียญทองเป็นจำนวนมหาศาล หากเมื่อเทียบกับราคาของหินเพลิงแล้ว นี่คือราคาที่คุ้มค่า ไม่นับว่าเหมืองที่แอมโบรเซียเป็นเหมืองที่มีข้อมูลเป็นที่รู้กันว่าเหลือหินเพลิงที่ยังไม่ถูกขุดค้นอีกมหาศาล เงินเพียงเท่านี้คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม

ตอนนี้ตระกูลคันนิ่งแฮมกำลังมีแผนที่จะครอบครองตลาดหินเพลิงในทวีปเลมูเรีย จึงมีคำสั่งให้มากว้านซื้อเหมืองที่มีแหล่งในซีแลนเดีย ซึ่งจอร์ดี้ก็ทราบมาว่าในเดือนที่ผ่านมาบรรดาเหมืองทั้งหลายต่างตกในสภาพลำบาก เพราะมอนสเตอร์ที่ออกอาละวาดเป็นพักๆทำให้การขนส่งหินเพลิงจากเหมืองเป็นไปอย่างยากเย็น  ท่าทางเจ้าของคงจะลดราคาเพื่อขายออกไปให้เร็วที่สุด

เหมืองที่ซื้อได้ในราคา1ใน10ของราคาปกติ ถือเป็นกำไรมหาศาล

“เหมืองที่แอมโบรเซียเปลี่ยนมือแล้ว ทุกคนในที่นี้เป็นพยานได้” เจ้าหน้าที่กิลด์ประกาศหลังจากนับเงินเสร็จ “ยินดีด้วยท่านจอร์ดี้ คันนิ่งแฮม เหมืองแห่งนี้เป็นของท่านแล้ว”

เสียงฮือฮาดังขึ้น จอร์ดี้เดินออกไปจากกิลด์ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แต่ว่าในขณะเดียวกัน คนแคระหลายคนในกิลด์ต่างใบหน้าซีดเผือด

“แย่แล้ว เหมืองที่แอมโบรเซียขายออกแล้ว”

“ทำไมนะ ทำไมข้าไม่ตั้งราคาให้ต่ำกว่าเหมืองแอมโบรเซีย”

“แจ้งหัวหน้าเหมืองเดี๋ยวนี้ ขออนุมัติลดราคาด่วน ไม่งั้นไม่มีใครซื้อเหมืองเราแน่”

ความวุ่นวายเกิดขึ้นในกิลด์ทันที

จอร์ดี้ คันนิ่งแฮมกลับไปพร้อมกับความสบายใจ มันถือแก้วไวน์จิบพร้อมกับนึกถึง

5แสนเหรียญทองคือเงินสดที่มันมีในสาขา แต่จากที่เห็นดูเหมือนคนแคระต้องการจะปล่อยของ ดังนั้นจอร์ดี้จึงยอมจ่ายเงินจำนวนมาก เพื่อใช้เวทติดต่อข้ามทวีป ติดต่อไปยังเจ้าตระกูลคันนิ่งแฮม

ผลคือ เจ้าตระกูลตกลงที่จะเสี่ยงกับธุรกิจนี้ ถ้าครอบครองเหมืองหินเพลิงของแอสคาลอนได้ทั้งหมด ธุรกิจหินเพลิงในทวีปซีแลนเดียค่อนทวีปและทวีปเลมูเรียก็จะตกอยู่ในมือของตระกูล

ใครที่ครอบครองหินเพลิง ย่อมกำหนดตลาดของอาวุธได้

เจ้าตระกูลจึงเดินหมากที่อันตรายยิ่ง นั่นคือทำการขายสินทรัพย์ทั้งหมด รวมทั้งกู้เงินและระดมทุน

แน่นอนว่าการจะกู้เงินตามช่องทางปกตินั้นทำไม่ได้ เพราะหากธนาคารรู้คนอื่นก็จะรู้

เงินที่ระดมมาจึงเป็นการกู้หรือทำสัญญากับบรรดาตระกูลใหญ่ๆอันมีอิทธิพลใต้ดิน ใช้เวลาสามวันเงินจะเดินทางมาถึงวาเลนเทียแห่งนี้

ตอนนี้มีคำสั่งให้จอร์ดี้ปล่อยข่าวออกไปว่า ที่คนแคระขายเหมืองหินเพลิงเป็นเพราะการขนส่งที่ยากลำบาก และมีเหตุลับๆบางประการที่ทำไม่อาจเปิดเผยได้

“ฮ่าๆ ท่านเจ้าตระกูลนี่เยี่ยมยอดจริง ปล่อยข่าวลือแบบไม่บอกเหตุผลชัดๆ คนต้องสงสัย คนอื่นที่จะซื้อก็ต้องไม่กล้าซื้อเป็นแน่ รับรองได้ว่าพวกมันไม่กล้าขึ้นราคา”

“ฮ่า ๆ ๆ  อีกสามวัน อีกสามวันเท่านั้น ตระกูลคันนิ่งแฮมแห่งริเวอร์เดลจะเป็นใหญ่ในแผ่นดิน”

ที่กิลด์คนแคระ ความวุ่นวายกระจายไปทั่วทุกมุมตึก

ราคาเหมืองที่แปะบนกระดานไหลร่วงติดฟลอร์

“เหมืองทางใต้ของไอดาเรด ตั้งราคา2หมื่นเหรียญทอง!”

“เหมืองทางเหนือของเมืองแกรนนี่ ขอลดราคาเหลือ 1หมื่น 8พันเหรียญทอง”

“เหมืองอัมไพร์ 4 เหมือง ลดราคาเหลือเหมืองละ 1หมื่น5พันเหรียญทอง ถ้าซื้อพร้อมกัน4เหมือง ลดเหลือ 5 หมื่นเหรียญทอง”

ไม่ปกติ ไม่ปกติมาก!

หลังจากมีข่าวว่าเหมืองถ่านหินลดราคาและมีคนซื้อไปในราคา 5 แสนเหรียญทอง เหล่าพ่อค้าก็ต่างมุ่งมาที่กิลด์คนแคระ

แต่ภาพที่ปรากฎก็คือ เมื่อเหมืองขายออกไปได้ 1 เหมือง ปรากฎว่าจู่ๆทุกเหมืองก็แข่งกันลดราคา จากราคาตั้ง 5-10 ล้าน เหลือเพียงราคาไม่ถึง 1ใน100ของราคาเดิม

“ข้าได้ยินข่าวลือมาว่ามีเหตุลับๆบางประการที่ทำให้คนแคระต้องขายเหมืองออกไป”​

“ข้าก็ได้ยินแบบนั้นเหมือนกัน”

“ที่แท้ที่มีคนจากตระกูลคันนิ่งแฮมมาซื้อในราคา5แสน นั่นต้องเป็นแผนหลอกพวกเราให้ซื้อเหมืองแน่ๆ มันต้องมีปัญหาแน่ๆ”

เสียงฮือฮาดังขึ้น เหล่าพ่อค้าต่างมองป้ายประกาศด้วยใบหน้าของคนที่รู้ทัน  คิดจะให้ซื้อเหมืองมีปัญหางั้นเรอะ ฝันไปเถอะ

ประตูกิลด์เปิดออก รอนและท่านกิลเลี่ยนเปิดประตูกิลด์เข้ามา เขาทิ้งเวลาไว้ 5 วันเพื่อรอให้ราคาตก

“เฮ้ย ทำไมมันตกขนาดนี้” รอนขนลุกซู่ “ไม่ได้การแล้ว”

เด็กหนุ่มวิ่งเข้าไปที่เคาน์เตอร์ ดึงตัวเจ้าหน้าที่กิลด์เข้าไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว เพียงครู่เดียวเงินจำนวน 342000 เหรียญทองถูกเปลี่ยนมือ สัญญาเหมือง 19 แห่งตกเป็นของร้านARMAMENTของรอน

“หืม วันแรกมีคนมาซื้อไป1เหมืองในราคา 5 แสนเหรียญทองหรือครับ” รอนถาม

“ใช่แล้วท่าน เป็นคนจากตระกูลคันนิ่งแฮม” เจ้าหน้าที่กิลด์บอก

“คันนิ่งแฮมรึ นั่นเป็นตระกูลพ่อค้าจอมขูดรีด พวกมันตั้งด่านซื้อขายถ่านหินที่ปากแม่น้ำ ถ้าใครไม่ขายถ่านหินให้มัน มันจะไม่ให้เรือผ่านไป พ่อค้าของแอสคาลอนไม่น้อยที่ถูกมันเอารัดเอาเปรียบ” ท่านกิลเลี่ยนบอกอย่างไม่พอใจ “นี่ข้าก็ได้ข่าวว่ามันกำลังติดต่อร่วมทุนกับบรรดาตระกูลใหญ่และกลุ่มอิทธิพลต่างๆเพื่อระดมเงินมาซื้อเหมืองถ่านหินเพื่อคุมธุรกิจอาวุธในเลมูเรีย”

รอนฟังแล้วใช้ความคิด

“นั่นไงท่าน จอร์ดี้แห่งคันนิ่งแฮม” เจ้าหน้าที่กิลด์ชี้ออกไป ชายผิวขาวร่างเล็กหูกางในชุดพ่อค้ากำลังยืนชี้ไม้ชี้มือภายนอก  รอนหรี่ตาแล้วหันไปพูดอะไรบางอย่างกับท่านกิลเลี่ยน

“เอางั้นรึคุณรอน”

“ครับ ลองดู นี่อาจเป็นโอกาสของเรา”

ภายนอกนั้นจอร์ดี้กำลังโกรธจัด

ผ่านไปห้าวันทำไมป้ายราคาถึงหายไปหมด เป็นไปได้ยังไงที่เหมือง19แห่งจะเจอขายในเวลาแค่5วัน

และที่มันงุนงงคือพ่อค้าในกิลด์ต่างคุยกับมันด้วยสายตาเย็นชา

เจ้าหน้าที่เดินออกมา ติดป้ายราคาเหมืองขึ้นไปใหม่

“เหมืองที่อัมไพร์ ขายในราคา1ล้านเหรียญทอง”

“ข้าซื้อ” จอร์ดี้ตาเป็นประกายยกมือขึ้น

เสียงฮือฮาดังขึ้นทั่ว สายตาที่ไม่เป็นมิตรจ้องไปที่จอร์ดี้

เมื่อครู่เหมืองราคาแค่1หมื่น พอจอร์ดี้เดินเข้ามาก็ซื้อในราคา1ล้าน

เมื่อเทียบกับเหตุการณ์วันก่อน ทุกคนก็เกิดความคิดตรงกัน

พวกปั่นราคาเหมือง!

มันตั้งใจซื้อในราคาสูงเพื่อให้เหมืองมีราคา ถ้าใครหลงกลก็จะซื้อเหมืองที่มีปัญหาไปนี่เอง

ทุกสายตามองมันอย่างเคืองโกรธ หากแต่พ่อค้าตระกูลคันนิ่งแฮมนั้นแปลความกลับกัน

“พวกมันมองแบบนี้ แปลว่ามันตั้งใจจะซื้อแต่เราแย่งซื้อเสียก่อน เช่นนี้แปลว่าราคา 1 ล้านนี่ยังไม่แพง”  จอร์ดี้คิด

คนของกิลด์เดินเปลี่ยนป้าย

“เหมืองที่แอมโบรเซีย ราคา2.5ล้าน”

“ข้าซื้อ!”

“เหมืองที่กาล่า ราคา3.6ล้าน”

“ข้าซื้อ!”

ราคาเถิบขึ้นเรื่อยๆ จอร์ดี้กลับไม่แปลกใจ

ถ้ามันซื้อเหมืองได้ทั้งหมด มันจะคุมตลาดหินเพลิงได้ทั้งหมด ต่อให้เหมืองราคามากกว่าปกติเท่าตัวก็คุ้มค่า

“เหมืองสุดท้ายเหมืองอลาสกา เหมืองที่ใหญ่ที่สุด เหมืองติดท่าเรือทางเหนือ ราคา…”

“ข้าซื้อ”

“ข้าซื้อ”

เสียงดังสอดประสานขึ้น จอร์ดี้หันไปมองอีกคน เด็กหนุ่มไม่คุ้นหน้ายกมืออยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์ ขณะที่เจ้าหน้าที่กิลด์ทำหน้างง ไม่รู้จะขายให้ใคร

“ร้านARMAMENTให้7ล้าน” รอนบอก

“ข้าให้7.5ล้าน” จอร์ดี้ร้อง

“ข้าให้9ล้าน” รอนทุบโต๊ะ

“ข้าให้9.5ล้าน” จอร์ดี้ร้อง

เหมืองใหญ่ที่สุดนี้ หากครอบครองไม่ได้จะลำบาก แถมดูที่ประกาศชื่อ ARMAMENTเป็นร้านอาวุธที่ดังที่สุดในอาณาจักรนี้ จอร์ดี้ปล่อยไปไม่ได้ รอนฟังราคาแล้วลังเล หากแต่ร้องออกไปพร้อมกับการปล่อยสกิล

[Poker face Monarch] Activated!

ราชันหน้าตายทำงาน!

“ข้าให้12ล้าน!ขาดตัว” รอนร้องออกไปพร้อมกับเหงื่อที่ไหลพลั่กเต็มหน้า

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ข้าให้12ล้านกับอีก1เหรียญทอง” จอร์ดี้หัวเราะร่า มันมั่นใจว่า12ล้านคือลิมิตของเด็กหนุ่มตรงหน้า

ปึง!

รอนทุบโต๊ะด้วยใบหน้าแดงก่ำจนโต๊ะแหลกเป็นชิ้นก่อนจะเดินออกจากกิลด์ไป ขณะที่จอร์ดี้จ่ายเงิน 12 ล้านให้กิลด์อย่างเบิกบานสำราญใจก่อนจะกลับออกไป

เหล่าพ่อค้ามองอย่างงุนงง ร้าน ARMAMENT ไม่น่าจะมาเล่นอะไรแบบนี้ แต่เมื่อกี้รอนก็ทุบโต๊ะปังเลยนี่นา

แล้วรอนก็เดินกลับเข้ามา แล้วทุกอย่างก็เฉลยเมื่อเจ้าหน้าที่กิลด์ยื่นแหวนที่บรรจุเหรียญ12ล้านเอาไว้ให้รอน

“เงินทั้งหมดอยู่ในนี้ครับ”

“ขอบคุณมาก อ้อ ผมรบกวนอะไรหน่อย ผมอยากจะขอตั้งราคารับซื้อเหมืองถ่านหินทั้งหมดคืนในราคา2หมื่นเหรียญทอง ถ้ามีใครมาขายก็ให้ซื้อไว้ได้เลยได้ไหมครับ” รอนถาม

“ไม่มีปัญหาครับ ทางเราจะจัดการให้” เจ้าหน้าที่กิลด์บอก

แล้วรอนก็เดินออกไปพร้อมกับท่านกิลเลี่ยนขณะที่พ่อค้าทั้งหลายอ้าปากหวอ

เหมืองมีปัญหาจริงๆ

และนี่มันปั่นราคาชัดๆ!