Midterm Fantasy - ตอนที่ 271

“พวกเราเดินหน้าต่อไป!”

“โอ๊ย”

“คนเจ็บถอยกลับไป คนด้านในมาเปลี่ยนแทน”  รอนสั่งก่อนจะหันไปร่ายเวท “[Heal]”

เวทรักษาจากรอนรักษาคนเจ็บจนบาดแผลดีขึ้น รอนกระอักเลือดออกมาที่มุมปากจากการที่ใช้สกิลของนักรบคลั่งในการรักษา

{นักรบคลั่ง Lv 9 :90/100}

{Kill 490}

รอนก้มลงเก็บแขนของออร์คที่ขาดตกพื้นอยู่ขึ้นมาแล้วกัดเลือดเนื้อกลืนลงไป

+5 +5 +5 +5

สนามรบแบบนี้เป็นที่ซึ่งรอนปลดปล่อยพลังนักรบคลั่งได้อย่างเต็มที่

เมื่อคนรอบข้างบาดเจ็บ ก็ใช้พลังชีวิตของตนเองเปลี่ยนเป็นเวทรักษา รักษาผู้อื่น

จากนั้นก็เก็บเลือดเนื้อของข้าศึกขึ้นมากินเพิ่มพลังชีวิตให้ตนเอง

รอนชูมือขึ้นฟ้า

“[Blessing]”

-150

ตัวเลขพลังชีวิตที่ลดลงมาพร้อมกับแสงสว่างเรืองรองปรากฎขึ้นรอบกองทหารแห่งโอลเซ่น คนทั้งสองร้อยคนรับรู้ได้ถึงความสดชื่น สายลมแห่งเวทอำนวยพรปัดเป่าเอาความเหนื่อยล้าออกไปจนหมด  ส่วนรอนก็กระอักเลือดออกมาอีกอึกใหญ่ เขาก้มลงคว้าแขนที่พื้นขึ้นมาเคี้ยวใส่ปาก

+30 +30 +30

หืม ทำไมพลังชีวิตขึ้นเยอะแบบนี้

รอนก้มลงมองแขนในมือ

แขนมนุษย์ 400 กรัม

รอนผงะขนลุกซู่ …ที่แท้เป็นแขนมนุษย์นี่เอง พอเป็นเนื้อที่เขาไม่ได้กินบ่อย พลังชีวิตที่เพิ่มขึ้นเลยเพิ่มแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย

แต่จะให้จงใจกินแขนมนุษย์เหรอ … ไม่ไหวหรอก

รอนกัดอีกสองคำ

+30 +30

พลังชีวิตเต็มพอดี รอนเลยโยนแขนข้างนั้นทิ้งไป คว้าหอกซัดออกมา เล็ง ขว้าง

“อ้ากกก”

มนุษย์คนหนึ่งที่อยู่ท่ามกลางฝูงออร์คล้มลง กองทหารแห่งโอลเซ่นดาหน้าเหยียบย่ำลงไปและฟาดฟันปลิดชีวิตอย่างไม่รีรอ

ในกองทัพมอนสเตอร์ มีมนุษย์ที่ทรยศต่อเผ่าพันธุ์ปะปนอยู่ด้วย

กับมนุษย์พวกนี้ ไม่มีเหตุผลใดที่จะต้องละเว้นชีวิต

กองทหารทั้ง200คนฝ่ากองทัพออร์คไปเบื้องหน้าอย่างช้าๆ ยิ่งเวลาผ่านไป เหล่าออร์คยิ่งไม่กล้าเข้าใกล้ เพราะใครก็ตามที่เข้าขวางแนวโล่ของโอลเซ่น ก็ล้วนแล้วแต่ต้องมีอันถูกเสียบแทงจนร่างขาดเป็นชิ้นๆ

“เจ้าพวกใช้การไม่ได้ ถอยไป” แม่ทัพออร์คในเกราะเหล็กทั้งตัวเดินเข้ามา ดาบใหญ่ในมือฟาดเข้าใส่โล่กันกระสุนอย่างจังจนคนที่ถืออยู่ต้องผลักดันอย่างเต็มแรง

“เอาดาบClaymoreมา” รอนเก็บดาบสั้นในมือลง

เกราะคลุมทั้งตัวเช่นนี้ มีแต่ต้องใช้ดาบใหญ่เท่านั้น

“นี่ครับคุณรอน”

“เฮ้ย!” รอนร้องอุทานเมื่อเห็นของในมือ

นี่มันระเบิด Claymore ไม่ใช่ดาบ Claymore

คุณหลิวลี่จงเอาอีกแล้ว!

“{เจ้าพวกมนุษย์ เจ้าต้องตาย}” ออร์คในเกราะเหล็กเงื้อดาบในมือขึ้น

“ย้ากกกก” รอนทิ้งโล่พุ่งกระโดดถีบแม่ทัพออร์คจนกระเด็นไป เขาปักระเบิดClaymoreไว้ที่พื้น พุ่งตัวกลับมา5เมตร แล้วเสียบสายเข้ากับตัวจุดระเบิด

“{พวกเราบุก!}”แม่ทัพออร์คชูดาบยักษ์ขึ้น

“ทุกคนหลบหลังโล่!” รอนหมุนตัวจุดชนวนในมือทันที

บรึ้ม!

เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ประกายไฟแลบแปลบปลาบ และเมื่อกลุ่มควันจางลง ร่างในชุดเกราะเหล็กของแม่ทัพออร์คก็ปรากฎอยู่ที่พื้น เกราะเหล็กที่ด้านหน้าฉีกเป็นรูพรุนเต็มไปหมด

“{ว้ากกก}”

“{ท่านแม่ทัพ}”

กองทัพออร์คเบื้องหน้าแตกกระจาย ไม่มีใครกล้าต้านทานศัตรูที่น่ากลัวเช่นนี้อีกต่อไป รอนและชาวบ้านใช้โอกาสนั้นรีบเคลื่อนตัวไปเบื้องหน้า ในเวลาเดียวกัน พวกออร์คบางส่วนก็ถืออาวุธหมายจะโจมตีจากด้านหลัง

“{อ๊ะ นั่น ที่พื้น}”

บรึ้ม!

ออร์ค 20 กว่าตัวที่ดาหน้าเข้ามาล้มลงกองกับพื้นทันที ขณะที่อีกหลายสิบตัวล้มลงกลิ้งกับพื้น กุมใบหน้าที่เต็มไปด้วยโลหะของระเบิด

รอนคว้าหอกของออร์คที่พื้นขึ้น ขว้างต่อไปไม่หยุด เป้าหมายคือมนุษย์ที่เข้ากับกลุ่มของออร์ค

ฉึก

{นักรบคลั่ง Lv 9 :91/100}

{Kill 491}

ฉึก

{นักรบคลั่ง Lv 9 :92/100}

{Kill 492}

พวกโจรที่ไปเข้ากับออร์คร้องอย่างหวาดกลัว พวกมันคิดว่างานของมันก็แค่เป็นไกด์นำทางหรือไม่ก็ทำหน้าที่หลอกให้หมู่บ้านเปิดประตูให้ออร์คโจมตี

ไม่คาดว่าจะต้องมาเจอกับกองกำลังที่เข้มแข็งเช่นนี้

“ไอ้เด็กบ้า ตายยย”

เคร้ง ชิ้ง

โจรมองดาบเหล็กหักกลางในมือของตนอย่างซึมเซา ก่อนที่ดาบเหล็กกล้าของรอนจะเสียบเข้ากลางอก ล้มลงสิ้นใจอย่างเลอะเลือนงมงาย

{นักรบคลั่ง Lv 9 :93/100}

{Kill 493}

“ฆ่า ฆ่า ฆ่า” ชาวโอลเซ่นร้องขึ้นสามครา ทิ่มแทงหอกในมือออกไป ร่างของมอนสเตอร์และโจรรอบๆล้มลง

“ทุกคนไปได้เลย ผมจะจัดการพวกนี้ก่อน”

รอนวิ่งออกจากขบวน ตรงเข้าฆ่าโจรบาดเจ็บที่พื้น

{Kill 496}

{Kill 497}

{Kill 498}

{Kill 499}

“อย่า อย่าฆ่าข้า ได้โปรด”โจรที่บาดเจ็บนอนอยู่ที่พื้นร้องเสียงหลงเมื่อเห็นว่ารอนมุ่งเป้าสังหารเฉพาะมนุษย์

“อย่าทำข้า ข้ามีลูกเมียต้องดูแล”

“ได้โปรด ข้ายังไม่อยากตาย ข้ายังไม่ได้ใช้เงินทองที่หามาให้จุใจเลย”

รอนเตรียมยกดาบขึ้น แต่เสียงในหัวของเขาก็ดังเตือนขึ้นมา

[คุณรับรู้ได้ถึงจิตสังหาร]

เงาทะมึนพุ่งลงมาจากท้องฟ้าทาบทับลงมาบนตัวของรอน  เด็กหนุ่มกระโดดหลบออกข้างอย่างทันควัน

ตูม!

กลุ่มควันจางลง ร่างของมังกรดำยักษ์ใหญ่ปรากฎขึ้นตรงจุดที่รอนยืนอยู่เมื่อครู่นี้ บนหลังของมันมีนักรบในเกราะสีดำนั่งอยู่

“เจ้านี่มีสกิลรับรู้จิตสังหารสินะ” นักรบเกราะดำคนนั้นถามขึ้น

“เจ้าคือเวก้า?” รอนถาม

“ถูกต้อง และข้าก็คือคนที่จะมาฆ่าเจ้า” เวก้ายกมือขึ้น “จัดการ!”

ปลายหางอันเต็มไปด้วยหนามแหลมของมังกรดำยกขึ้นและพุ่งเข้าใส่ รอนยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว

“คุณรอน!”

“ระวังครับ”

ชาวบ้านโอลเซ่นร้องตะโกน

และก่อนที่หางจะเข้าถึงรอน

“[Swift]” “[Might]”

-50

-150

รอนเบี่ยงตัวหลบออกซ้ายในเสี้ยววินาที หางมังกรปักพลาดเป้าไปเพียงเมตรเดียว

แต่ไม่ทันที่ใครจะทันร้องดีใจออกมา หางมหึมาก็ตวัดฟาดอย่างแรง

เคร้ง!

ฝุ่นควันที่พื้นจางลง หางมังกรลากกวาดจนพื้นดินแตกเป็นรอยดั่งถูกรถไถกรีด เลือดเนื้อซากศพที่พื้นกระจัดกระจาย

แต่ตรงนั้นไม่มีร่างของรอน

ทุกคนเงยหน้ามองขึ้นไป ที่หลังของมังกรดำนั้น ร่างของคนสองคนกำลังประดาบกันอยู่ ดาบสั้นในมือของเด็กหนุ่มยันเข้ากับดาบของนักรบมังกรเวก้า

ชิ้ง!

เวก้าใช้กำลังของมันผลักดาบในมือออก ร่างของรอนหมุนตีลังกาลงสู่พื้นเบื้องล่าง

“เจ้ามีฝีมือพอตัวอยู่เหมือนกันสินะ” เวก้าบอก “แต่ถ้าเจ้ามีพลังเพียงเท่านี้ก็ไม่พอที่จะสู้กับข้าได้หรอก”

รอนพยักหน้ารับอย่างไม่คัดค้าน

พลังที่แท้จริงของเขาเมื่อใช้ Bonus Stat คือกำลังแขนข้างละ 4000 กิโลกรัม

แต่เพื่อฝึกฝีมือและไม่พึ่งพาศิลานักปราชญ์จนเกินไป เขาเลยจูบกับแพท และใช้มานาที่ได้จากการจูบปรับระดับพลังให้เหลือแค่ 200 กิโลกรัม

ด้วยความที่เกิดสงครามขึ้นเสียก่อนและสถานการณ์เร่งด่วน เขาเลยไม่ได้จูบกับแพทเพื่อปรับพลังให้เป็น 4000 กิโลกรัมตามเดิม

“ถูกต้อง ตอนนี้ ด้วยพลังเพียงเท่านี้ย่อมไม่เพียงพออยู่แล้ว” รอนบอกก่อนจะเงื้อดาบขึ้น แทงลงไปเบื้องล่าง

เสียงกรีดร้องดังขึ้น โจรที่นอนบาดเจ็บที่พื้นดิ้นพราดๆก่อนที่จะคอพับลง

กิ๊ง!

{Kill 500}

{Level Up}

{นักรบคลั่ง Lv 10}

รอนเลื่อนหน้าต่างพลังเวทลงไป ชื่อเวทมนตร์ที่เค้าคุ้นเคยอยู่ที่ขอบล่างสุดของระดับ Level 10

-1000

เลือดทะลักออกจากทวารทั้ง5ของเด็กหนุ่มจนร่างทั้งร่างกลายเป็นร่างสีแดง

บูม!

ร่างของรอนหายแวบไปจากพื้นตรงหน้า และยังไม่ทันที่เวก้าจะทันตั้งตัว เงาร่างหนึ่งก็ปรากฎขึ้นที่กลางอากาศเหนือศีรษะของมังกรดำ

ตูม! ศีรษะของมังกรดำเหมือนถูกฟาดด้วยค้อนขนาดยักษ์ หัวและลำคอกระแทกเข้าที่พื้นดินจนยุบลงไป

“นี่มัน…”

รอนแวบหายไปอีกครั้ง เวก้าอุทานขึ้นมาก่อนจะชักดาบขึ้นกันเบื้องหน้าตามสัญชาตญาณ

เคร้ง

เวก้ากระเด็นตกจากหลังมังกรกระแทกจมพื้นดิน

“แก เวทที่แกใช้นี่มัน!”

“ถูกต้อง!”

รอนเดินเข้าหานักรบมังกรแห่งความมืดอย่างไม่เกรงกลัว

“Power Overwhelming”