Midterm Fantasy - ตอนที่ 276

มังกรดำของเวก้าบินอยู่บนท้องฟ้า … อัศวินมังกรที่แสนหยิ่งทรนงในกองทัพมังกรของตน มาตอนนี้รู้สึกหดหู่กับการเสียกำลังพลไปเมื่อครู่

มังกรบินและมอนสเตอร์กิ้งก่าเมื่อครู่ จัดเป็นกำลังส่วนตัวที่สำคัญของมัน เป็นกำลังที่รวบรวมมาอย่างยากลำบากจากทั่วทั้งทวีป แต่กลับต้องมาตายลงด้วยน้ำมือของรอน

แต่ยังดีที่มันยังเหลือกำลังกองทัพมังกรอีกตั้งครึ่ง ที่สำคัญครึ่งนี้เป็นครึ่งที่มีทั้งมังกรดิน ไวเวิร์น และมังกรสี

“ท่านเวก้า ถ้าสิ่งที่อารย่าพูดเป็นความจริง มีคนที่ใช้ศิลานักปราชญ์ของดราซัคอยู่ล่ะก็ พวกเราก็เสี่ยงสิครับ” มังกรดำบอก

“ไม่น่ากลัวขนาดนั้นหรอก อย่าลืมว่าก่อนพวกเราจากมา ข้าทิ้งกองทัพไว้เพื่อจัดการกับหมู่บ้านนั้นแล้ว” เวก้าบอก “เจ้าคิดว่าหมู่บ้านเล็กๆแค่นั้นจะต้านทานมังกร5ตัวได้เรอะ”

มังกรดำพยักหน้าหงึกๆ

อย่าว่าแต่มังกร5ตัวและมังกรดินกับไวเวิร์นนับร้อยนั่นเลย

ถ้าให้เวลาสักหน่อย หมู่บ้านระดับนั้น ต่อให้เป็นมันเพียงตัวเดียวก็มั่นใจว่าจะทำลายได้อย่างแน่นอน

“ที่ข้ากังวลก็คือ เจ้าลูกของอารย่าที่ว่านั่นจะฉวยโอกาสชุลมุนหนีออกไปพร้อมลูกแก้ไพล่อน …แต่เอาเถอะ เมื่อถึงหมู่บ้านแล้วก็ค่อยว่ากัน”

เวก้าบอก

“ท่านเวก้า หมู่บ้านอยู่ข้างหน้าแล้วครับ” มังกรดำบอก

“อืม ดูสงบเงียบดี แสดงว่าพวกเรายึดหมู่บ้านนี้ได้แล้วสินะ” เวก้าพูด “แต่ เดี๋ยวสิ ทำไมกองทัพของพวกเรายังตั้งอยู่ด้านนอกล่ะ แล้วมนุษย์บนกำแพงนั่นอีก”

เวก้าเปิดสถานะแผนที่รบขึ้น ภายในหมู่บ้านยังมีมนุษย์อยู่เต็มไปหมด

“ท ท ท่านเวก้า ที่กำแพงหมู่บ้าน!” มังกรดำร้องเสียงสั่นขึ้นมา

เวก้ามองแล้วเบิกตาตะลึง

หัวของมังกรน้ำเงิน! มังกรน้ำเงินที่เขาทิ้งไว้ให้เป็นผู้นำทัพในการทำลายหมู่บ้าน!

มังกรดำร่อนลงที่ใจกลางกองทัพออร์ค เวก้ากระโดดลงมายังเบื้องล่าง

“เกิดอะไรขึ้น”

“ท่านเวก้า”

บรรดาออร์คต่างดีใจที่เห็นแม่ทัพสูงสุดของพวกมันปรากฎกายขึ้น  จากนั้นพวกมันก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟังโดยคร่าวๆ

พวกมันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในหมู่บ้าน รู้เพียงแต่ว่าเหล่ามังกรบุกเข้าไปพร้อมกับหมดหมายเผด็จศึก จากนั้นก็เกิดการต่อสู้ภายในหมู่บ้าน … ลงท้ายด้วยมังกรน้ำเงินที่บินขึ้นฟ้าแล้วถูกฆ่าโดยแม่ทัพมนุษย์ที่ชื่อโรล่า

“โรล่า?! ไม่ใช่นักรบมังกรของข้าศึกเรอะ” เวก้าอุทานอย่างสงสัย มนุษย์ธรรมดาไม่น่าจะมีพลังในการต่อสู้กับมังกรได้เลยนี่นา

“เป็นเด็กผู้หญิงคนนั้นอย่างแน่นอนครับ พวกเราทั้งหมดเห็นกับตาตอนที่มันสังหารมังกรน้ำเงินกลางท้องฟ้า”

เวก้าคิดอย่างไรก็คิดไม่ตก แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาคิดอะไรอีกแล้ว มันโจมตีหมู่บ้านไปเมื่อ11ชั่วโมงที่แล้ว แปลว่าเหลือเวลาอีก 31ชั่วโมงในการป้องกันไม่ให้พวกนั้นเปิดประตูมิติได้สำเร็จ

“กองทัพออร์คทั้งหมดจงฟัง ข้าจะเป็นผู้นำทัพโจมตีด้วยตนเอง” เวก้าประกาศ “ทั้งหมดโจมตีได้”

เวก้าใช้เวทรักษารักษามังกรดำจนเลือดทั้งหลายหยุดไหล แม้พลังชีวิตจะเหลือครึ่งเดียวแต่เจ้ามังกรดำก็ลอยตัวขึ้นอีกครั้ง เมื่ออยู่กับท่านเวก้า ก็ไม่มีอะไรที่มันจะต้องกังวล

****

“โรล่า เวก้ามันย้อนกลับมา” กัปตันเรย์ตะโกน “เอาไงต่อ”

โรล่ายืนชั่งใจอยู่บนกำแพง เด็กสาวยังตัดสินใจแผนต่อไปไม่ได้  แล้วเสียงสั่งการก็ดังมาจากเบื้องหลัง

“ทหารราบ ตั้งแนวป้องกันห่างจากกำแพงหมู่บ้าน 10 เมตร”

“เครื่องยิงบัลลิสต้า ทั้งหมดเตรียมยิงใส่มังกรดำ เมื่อยิงแล้วให้สละเครื่องลงจากกำแพง”

“เครื่องยิงหินทั้งหมด ยิงเมื่อพร้อม เป้าหมาย 300 เมตรหน้ากำแพง ยิงได้”

เสียงขานรับดังโดยทั่วกัน เครื่องยิงหินต่างปล่อยกระสุนหินไปเบื้องหน้า หินขนาดใหญ่นับสิบก้อนลอยไปในอากาศ แล้วก็ตกลงบดขยี้ออร์คที่อยู่เบื้องล่าง

“คุณแพท แต่คนของเราไม่ใช่คู่มือของเวก้ากับมังกรดำนะคะ”

“ใช่แล้วล่ะโรล่า ชั้นเลยมาอยู่ที่นี่ยังไง” แพทบอก “บัลลิสต้าทั้งหมด ยิง!”

ผึงๆๆๆ

หอกยักษ์นับสิบพุ่งจากรอบทิศไปที่เวก้าและมังกรที่บินเข้ามา แต่แล้วบาเรียสีดำก็ปรากฎที่รอบกายของมังกรดำ

หอกยักษ์ชนกระแทกบาเรียนั้นแล้วก็กระเด็นไปคนละทาง บาเรียหายไปตามด้วยลูกไฟที่พุ่งสวนมา

“สละเครื่อง”

“ว้ากกกก”

บูม ๆ ๆ

พลยิงบัลลิสต้ากระโดดลงจากกำแพงหมู่บ้านเอาชีวิตรอดจากลูกไฟ ถ้าไม่ใช่แพทสั่งการไว้ล่วงหน้าคงมีคนที่ลังเลและจบชีวิตใต้กองเพลิงไปแล้ว

“พวกเรา ยิง”

พลธนูและหน้าไม้ยิงกระสุนเวทมนตร์เข้าใส่ แต่มังกรดำก็รับเอาไว้ทั้งหมดอย่างไม่สะทกสะท้าน

“เปล่าประโยชน์ มอบชีวิตของเจ้ามาซะ”

“[Thunder Bolt]”

แซดดด

บอลสีขาวพุ่งเข้าใส่มังกรดำ มังกรที่อ้ารับอาวุธทุกชนิดได้หันพุงเข้าหาลูกบอลไฟฟ้าคิดว่าจะกันได้ตามปกติ หาคาดไม่ว่า..

“อร๊ายยยยยย”

มังกรดำกรีดร้องออกมาแล้วอ่อนปวกเปียกลงชั่วขณะ เวก้าเองก็ถูกช็อตจนหนึบชาตรงหว่างขาที่นั่งคร่อมร่างมังกรอยู่

“เวทฟ้าผ่า … เจ้าเด็กคนนั้นแน่” เวก้าร้องขึ้น

เวทฟ้าผ่า เป็นเวทธรรมชาติที่น้อยคนจะฝึกได้ เพราะฟ้าผ่าคือสิ่งลึกลับที่คนในโลกนี้น้อยคนนักจะรู้จักเข้าใจ

แต่ว่ากันว่านักรบมังกรที่ไปที่โลกบางแห่ง จะมีความเข้าใจในฟ้าผ่า และสามารถใช้ความเข้าใจนั้นในการร่ายเวทได้

อารย่าคือหนึ่งในนั้น …

ดังนั้น เด็กนี่คือลูกของอารย่าอย่างแน่นอน

“Battle map” เวก้าเปิดแผนที่รบอีกครั้ง ตรงตำแหน่งที่แพทยืนอยู่ มีจุดแสดงบุคคล แต่ไม่บ่งบอกมิตรหรือศัตรู

เด็กคนนี้คือเป้าหมายของมัน!

“แกต้องตาย!” เวก้าโผนทะยานลงจากหลังมังกร โล่และดาบยาวปรากฎขึ้นในมือของมัน

มังกรดำสู้เวทไฟฟ้าไม่ได้ แต่มันสู้ได้

ถ้ากำจัดเด็กคนนี้ได้ กำลังเสริมก็จะมาไม่ถึง

“[Ice Spear]” แพทร่ายเวทหอกน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว หอกน้ำแข็งพุ่งเข้าใส่โล่ที่เวก้ายกขึ้นป้องกัน

“เปล่าประโยชน์ โล่นี้ทำจากผลึกหินอันแข็งแกร่ง ไม่ว่าจะอาวุธหรือแม้แต่เวทไฟฟ้าของเจ้าก็ทะลวงผ่านมาไม่ได้หรอก”

“[Fire Ball]”

ถัดจากน้ำแข็งก็เป็นลูกไฟพุ่งเข้าใส่โล่

“เปล่าประโยชน์”

เวก้าร้องออกไปอย่างมั่นใจ แต่ภายในกลับแตกตื่น …เจ้าเด็กนี่ใช้เวทได้ทั้งน้ำแข็ง ไฟ ไฟฟ้า เป็นจอมเวทพหุธาตุที่น่ากลัว …ต้องกำจัด ต้องกำจัดให้ได้

“[Ice Spear]”

“[Fire Ball]”

“บอกแล้วยังไงล่ะว่าเปล่าประโยชน์” เวก้าร้องออกไป เหลือไม่ถึง10เมตรก็จะถึงตัวเด็กนั่นแล้ว

แคร็ก!

เอ๊ะ!

รอยร้าวปรากฎขึ้นที่โล่ผลึกหินของเวก้า

“[Holy Smite]”

ค้อนแห่งแสงทุบลงจากเบื้องบน เวก้ายกโล่ในมือขึ้นป้องกัน เสียงค้อนบดขยี้โล่ ตามด้วยเสียงแตกเปรื่องของโล่ผลึกหินนั้น

“อ้ากก”

รอบกรีดบาดปรากฎบนมือที่จับโล่อยู่ โล่ที่ถูกความร้อนและเย็นสลับกันจนเปราะแตกสลายภายใต้ค้อนแห่งแสง

“ถึงไม่มีโล่ข้าก็ฆ่าเจ้าได้” เวก้าร้อง “เป็นจอมเวทแต่ปล่อยให้อัศวินเข้าประชิดได้ ตายซะ”

เคร้ง!

“เอ๊ะ!”

ดาบยาวปรากฎขึ้นในมือของแพทยกขึ้นกันดาบในมือของเวก้า

“[Earth Spike]”

เคร้งๆๆๆ

หอกปฐพีพุ่งขึ้นแทงใส่เกราะของเวก้าจนมันเผลอถอยหลังไปสองก้าว  ตามด้วย …

“[Fire Pillar]”

ซูมมม

“หนอย ฤทธิ์มากนักนะ… เหวอ”

เคร้ง

ดาบยาวฟันลงมาที่ลำคอจนเวก้ายกดาบขึ้นกันแทบไม่ทัน  มันเตะเข้าที่ข้างลำตัวของแพท แต่เด็กสาวร่ายเวทโล่สายลมขึ้นป้องกันด้วยมือซ้าย ขณะที่มือขวาตวัดดาบหมุนเพื่อจะวกกลับไปฟันคอจนเวก้าต้องถอยหลังอย่างแปลกใจ

“นี่เจ้าไม่ใช่จอมเวท … หรือว่าเจ้าจะเป็นนักสู้เวทมนตร์” เวก้าถอยออกมาพูดถ่วงเวลาเพื่อทำความเข้าใจคู่ต่อสู้

จริงสิ เจ้านี่คือลูกของอารย่า Close Combat Priest นักบวชนักสู้ กับ เท็นสไควร์ Mage Fighter นักรบเวทมนตร์

หรือว่ามันจะได้จากสองคนนั่นมา

เสียงอาวุธแหวกอากาศดังขึ้นมาจากด้านหลัง เวก้ายะเยือกกายเตรียมกระโดดหนี แต่ว่ามันก็ต้องรู้สึกถึงแรงฉุดยึดที่ขา

เถาวัลย์โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ !

ฉึก ๆ ๆ ๆ

มีดน้ำแข็ง4เล่มปักทะลุเกราะคอของเวก้าเข้าไป เวก้าเกร็งพลังกระโดดออกจากเถาวัลย์หลบดาบยาวในมือแพทได้อย่างเฉียดฉิว มันถอนมีดน้ำแข็งออกแล้วก็ร่ายเวทรักษา

“แกเป็นอะไรกันแน่ [Fighter eye]”

เวก้าใช้สกิลตรวจสอบทันที … อีกฝ่ายต่อสู้ได้น่ากลัวเกินไปแล้ว

แพท : มนุษย์

HP 2500/2500

MP 1000/2500

นักเรียนมัธยมต้น

Adorable Girl

Close Combat Mage Lv 30

Martial Artist Lv 60

Assassin LV 35 

Devoted Wif@%@&#^@^

&*^#&$^*&

#%(*(*&@

#%)(*@)$*

(*)(*#)$(*)(@*

Hide my feeling Lv 80

Never Give Up!

(ข้อมูลไม่ครบเนื่องจากอีกฝ่ายมีสกิลเก็บซ่อนความรู้สึกระดับสูง)

มันเป็น Close Combat Mage จริงๆ … สมแล้วที่เป็นลูกของอารย่ากับเท็นสไควร์ …

แต่โลกโน้นมันน่าจะสงบสุขไม่ใช่รึ … ทำไมมันมีสกิลนักฆ่ากับศิลปะการต่อสู้ได้ขนาดนั้น สกิลนี้เท็นสไควร์ไม่น่าจะมีมากขนาดนี้นี่นา

แค่คิดถึงมีดน้ำแข็งที่ปักคอเมื่อครู่ เวก้าก็สยิวกาย

มันเรียนรู้จากใครกันนะ

“ฮัดเช้ย!” ลุงบัวจาม “อะไรเนี่ย อยู่ดีๆก็จามได้ไง”

“แกเหลือพลังเวทแค่ครึ่งเดียว อีกเดี๋ยวพอมังกรดำของข้าฟื้นตัว แกก็หมดหวังแล้ว ยอมตายซะเถอะ”

“อย่างนั้นเหรอคะ” แพทยิ้มหวานให้จนเวก้าต้องหันขวับกลับไปดู

“เจ้า!” เวก้าร้องออกมา มันไม่ทันเอ่ยคำใดเมื่อรู้ถึงสายลมที่พัดมาที่ตรงหน้า ดาบในมือยกขึ้นกันทันเวลา

เคร้ง!

“อย่าเสียสมาธิสิคะ” แพทพูดด้วยน้ำเสียงสดใสขณะที่หมัดกระทุ้งเข้าที่ใบหน้างดงามของเวก้า “คู่ต่อสู้ของคุณก็คือชั้นนะคะ”

เวก้ากลิ้งตัวหลบไปกับพื้น

จะไม่ให้เสียสมาธิได้ยังไง

ก็ตอนนี้มังกรดำของมัน เจอโรล่าคนนั้นเอาก้อนอะไรไม่รู้สีเขียวเหวี่ยงเข้าไปในปาก …แถมยังมีชาวบ้านใช้ก้อนสีเขียวที่ว่าจุดไฟปล่อยควันรมมังกรดำของมัน … ดูเหมือนที่ชาวบ้านพวกนี้กำจัดมังกรทั้งหมดได้ก่อนหน้านี้จะเป็นเพราะของสิ่งนั้น

แล้วเวก้าก็นึกได้

“หรือว่า … ที่แกล่อให้ข้ามาสู้นี่ แกต้องการให้พวกนั้นจัดการมังกร”

“ปิ๊งป่อง ถูกต้องนะคะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่ในระหว่างที่พวกของชั้นจัดการมังกรของคุณ คุณจะต้องเล่นกับชั้นไปก่อนนะคะ” แพทเอียงคอทำหน้าสดใสดวงตาประกายวิบวับ

เวก้าเผลอถอยหลังก้าวนึง … ที่แท้ ที่แท้เด็กคนนี้ล่อให้มันเข้ามา เพื่อจะได้แยกจัดการกับมังกร ทั้งหมดเมื่อครู่คือการแสดงที่หลอกให้มันเข้ามาจัดการ

สกิล Hide My Feeling Lv 80! เก็บงำความรู้สึกได้อย่างน่ากลัว …นี่เด็กอายุเพียงเท่านี้ต้องผ่านอะไรมาถึงได้เก็บความรู้สึกได้ขนาดนี้กันนะ มันได้สกิลแบบนี้จากใครกัน!

“ฮัดเช้ย!”

มอเตอร์ไซค์สะบัดนิดหน่อยจนเกือบตกออกนอกถนน ออร์คตัวหนึ่งพุ่งเข้ามาพร้อมขวาน

ปัง ปัง!

ออร์คล้มลง ขณะที่มอเตอร์ไซค์พุ่งผ่านไปอย่างไม่ติดขัด รอนเหน็บปืนพกกลับเข้าไปที่อกเสื้อและขับต่อโดยไม่หยุด ผ่านสุสานห้องศิลาของอารย่าไป

“จากจุดนี้ไปหมู่บ้าน ก็อีกแค่10นาที รอก่อนนะแพท รอก่อนนะโรล่า” รอนพูดกับตัวเองอย่างกระวนกระวาย ….

ตอนนี้

ความรู้สึกไม่สบายใจผุดขึ้นในอกของตนขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากศิลานักปราชญ์หลุดออกไป สายความรู้สึกของเขากับเจนัสและโรล่าก็หายไป เหลือแต่เพียงของเขากับแพทที่ยังรู้สึกได้ เพราะแพทยังมีศิลานักปราชญ์ในตัว

ความรู้สึกที่แปลกประหลาดเพิ่งปรากฎขึ้น เขารับรู้ได้ว่ามีเหตุการณ์บางอย่างกำลังเกิดขึ้นกับแพท … เวก้าน่าจะไปถึงที่หมู่บ้านแล้ว

รอก่อนนะทั้งสองคน

โฮกกกกกกกก

มังกรดำบินอย่างมึนงงออกไปนอกกำแพงหมู่บ้านโดยมีโรล่าปักหอกอยู่ที่ปีกติดออกไปด้วย ส่วนที่บนกำแพงหมู่บ้านนั้นแพทต่อสู้ระยะประชิดกับเวก้าอยู่

เคร้ง!

ดาบยาวในมือของแพทหักสะบั้น แต่แทนที่เด็กสาวจะถอย เธอกลับบุกเข้าไปประชิดตัว เวก้าต้องเจอเข้ากับหมัดและเท้าที่ระดมคอมโบเข้าไป มันกลั้นใจกระโดดหนีอีกครั้งอย่างสะพรึง

เด็กคนนี้มันน่ากลัวเกินไปแล้ว! การต่อสู้ระยะประชิดด้วยร่างกาย ร้ายกาจกว่าดาบยาวนั่นเสียอีก!

แพท : มนุษย์

HP 1723/2500

MP 260/2500

…..

แล้วนี่ขนาดพลังเวทมันใกล้หมด แต่มันยังสู้ด้วยรอยยิ้มและไม่มีทีท่าว่าจะถอย แปลว่ามันมีไม้ตายซ่อนอยู่

น่ากลัวเกินไปแล้ว รู้อย่างนี้มันไปจัดการจักรพรรดิแห่งแอสคาลอนเป็นเป้าหมายแรกก็ดี ทั้งหมดนี่เด็กคนนี้เก็บซ่อนความรู้สึกเพื่อล่อให้มันมาติดกับหรือเนี่ย

เวก้าตั้งท่าเตรียมสู้ตาย

ขณะที่แพทย่อกายตั้งท่าเตรียมต่อสู้ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

‘ทำยังไงดี พลังเวทจะหมดแล้ว’

‘คุณพ่อ คุณแม่ หนูจะทำยังไงดี’

ภายใต้ใบหน้าที่ยิ้มเยาะและวาจายั่วโมโหเวก้านั้น แพทกำลังกลัวจนถึงที่สุด

เธอเสนอแผนให้โรล่าใช้กัญช… หญ้าต้านมังกร จัดการมังกรดำ จากนั้นค่อยร่วมมือกันจัดการเวก้า

แต่ดูเหมือนเวก้าและมังกรดำจะร้ายกาจกว่าที่คิด

ตอนนี้เธอยังล่อหลอกเวก้าได้ … แต่ถ้าพลังเวทหมดล่ะก็ เธอไม่มีทางสู้มันได้แน่ๆ

“ยังไม่เข้ามาอีกเหรอ …งั้นชั้นจะเข้าไปเองล่ะน๊า”

แพทพุ่งเข้าไป แข้งของเด็กสาวระดมฟาดเข้าไปที่ข้อต่อเกราะของเวก้าที่ปัดป้องอย่างระวิง

ใบหน้าของเธอยิ้มแย้มอย่างพึงพอใจ

แต่ภายในใจนั้น

‘คุณพ่อ คุณแม่ แพทกลัว’

‘รอน เธออยู่ไหน’