Midterm Fantasy - ตอนที่ 43

“[Charge!!!]”

เคร้ง!
แคร้ก!

[-0.3]
[-0.5]
[คุณถูกสตัน ขยับไม่ได้3วินาที]

กระทะในมือแตกหายไป1ใน3ของใบ ส่วนหมวกกันน็อคสีเงิน หลุด … ลอยขึ้นไป ติดไปกับขวาน ออร์คมองดูก่อนจะสะบัดขวานสองสามทีจนหมวกกันน๊อคหลุดไป แล้วหันมาสนใจเด็กหนุ่มที่พุ่งเข้ามาขวางทางขวานของมัน …. รอนซึ่งหลุดสตันลุกขึ้นยกโล่กระทะที่เหลืออยู่เตรียมต่อสู้ เขาเงื้อมีดดาบในมือขึ้น

ผัวะ!
[-1]
เท้าของออร์คที่หุ้มไปด้วยเกราะ เตะเข้าที่ท้องจนรอนลอยหงายไปเมตรกว่าๆ … มันย่างเข้าไปหา เด็กชายลุกขึ้นอีกครั้ง

“ย้ากกก”
เคร้ง!
รอนฟันดาบเข้าไปเต็มแรง เกราะลำตัวบุบลงไป แต่เห็นชัดว่าแทบไม่มีผลอะไรกับออร์คนี้เลย

ผัวะ
[-1]
มันเตะที่รอนอีกครั้ง รอนยังกำดาบไว้แน่น มือซ้ายยกกระทะขึ้นกันขวานที่ฟันลงมา
เคร้ง เคร้ง แครก
กระทะแตกออกจนหมด เหลือแต่ด้ามเปล่าๆ

“เอามีดแทงมัน ใช้มีด”
จุดอ่อนของเกราะFull Plate Armor คือมีดสั้นที่แทงเข้าตามรอยต่อ … ทหารที่เห็นโอกาสว่าออร์คในชุดเกราะกำลังง่วนกับการสังหารคนที่พื้นจึงพุ่งเข้าไปแทงข้างหลัง

แต่ทว่า…
เคร้ง เคร้ง ผัวะ

ทหารสามคนพยายามแทง แต่ว่าออร์คเคลื่อนไหวเร็วกว่าที่คิด มันหลบได้ และที่สำคัญรอยต่อที่พยายามแทงกันมีช่องเล็กนิดเดียว มีดบรอนซ์ของทหารสองคนที่เข้าไปถึงตัวที่พยายามแทงเข้าไปปรากฎว่าหนาและแทงได้ช้าต้องออกแรงกด พอทหารทั้งสองจะออกแรงกดก็ปรากฎว่าออร์คปัดออกได้เสียแล้ว

ทหารลงไปนอนกองที่พื้นทั้งสามคน เพื่อนทหารอีกสองคนมาช่วยกันลากออกไป …​ออร์คตัวนั้นไม่สนใจทหารแต่กลับไปดูเด็กหนุ่ม

รอนพยายามลุกขึ้นอีกครั้งก่อนจะรู้สึกถึงอะไรหนักๆ
[-10]
“อุ้ค!”

เด็กหนุ่มกลิ้งไปตามแรงกระแทก จุกเสียดไปจนหายใจไม่ออกจากขวานที่ฟันลงมาเต็มๆที่กลางอก เสื้อป้องกันการแทงที่ซื้อมาสามารถป้องกันคมขวานได้ แต่ไม่ได้ป้องกันแรงกระแทก

รอนลุกขึ้นใช้ดาบในมือหวดสู้กลับไป เขาจงใจให้ใบมีดดาบในมือปะทะเฉียงเข้าที่ด้ามขวาน ใบมีดไถลพุ่งไปที่นิ้วมือขวาของออร์ค …​

แคร้ก!
ฟันไม่เข้า! รอนใจหายวาบก่อนจะดูดีๆ มือของออร์คใส่เกราะจากเกราะที่หุ้มห่อไว้ มันปล่อยขวานจากมือขวาที่เจ็บปวด แล้วใช้มือซ้ายจับขวานเหวี่ยงใส่อีกครั้ง
[-10]

รอนล้มลงตรงพื้นที่ไหม้ไฟท่ามกลามซากศพออร์คตัวอื่น ออร์คในชุดเกราะฟันลงมาที่กลางหลังเหนือเป้
“อั่ค”
[-10]

[พลังชีวิต 28.2/60]
แกร้ง แกร้ง แกร้ง

จู่ๆขวานที่กำลังกระหน่าลงมาก็เว้นจังหวะไป รอนเงยหน้ามองช้าๆ ได้ยินเสียงโลหะกระแทกกันจากจุดที่ออร์คยืนอยู่
เป็นโรล่านั่นเอง … เธอกำลังใช้หอกพยายามแทงเข้าไปที่ด้านหลังที่หมวกเหล็กของออร์คหลายครั้งแต่ไม่เข้า

มาตอนนี้รอนนึกเสียดายที่เขาชะล่าใจไม่นึกว่าจะรบกันเร็วแบบนี้ เขาเลยไม่ได้เตรียมน้ำตาลหรืออาหารใดๆHealตนเองเลย  ……

เคร้ง เคร้ง
โรล่าหลบขวานที่ออร์คปัดแล้วแทง ออร์คในชุดเกราะเห็นเป็นเรื่องสนุก หันไปใช้ขวานปัดป้องสู้ เหมือนผู้ใหญ่รังแกเด็กโดยไม่สนใจรอนที่กำลังลุกขึ้น
สำหรับชาวบ้านคนอื่นไม่มีใครเข้ามา … เบรเซอร์กับมาเรียอยู่ที่อีกปีกหนึ่งและไม่เห็นเหตุการณ์นี้
ส่วนทหาร ….​ ทุกคนยังสู้กับออร์คที่เหลืออยู่ และไม่ได้เข้ามาช่วย

“เอาวะ ….. เอาไงเอากั…… เอ๊ะ”

รอนมองไปที่พื้น มีแขนออร์คที่ถูกตัดขาด ไหม้จากไฟเผาอยู่
[เนื้อออร์ค 20 pt]

ออร์คชุดเกราะเล่นจนเริ่มเบื่อแล้ว มันตัดหอกในมือของเด็กสาวจนไม่เหลือซาก เด็กสาวชักมีดทำครัวสีเงินออกมา ….
เป้ง!

ออร์คสั่นสะท้านอย่างเจ็บปวดเมื่อมีดาบฟันกระแทกมามือ มันชักมือหลบ แต่รอนซึ่งเข้ามาจากข้างหลังก็ฟันอีกครั้งเล็งไปที่มือของมัน
เคร้ง

แม้ว่าจะทำจากโลหะ แต่ Gauntlet ก็เป็นส่วนที่บอบบางที่สุดของชุดเกราะ ออร์คร้องคำราม ขวานหลุดออกจากมือ … มันต่อยเข้าที่ไหล่เด็กหนุ่มจนกระเด็นล้มไป

[-3]
[+1][+1][+1][+1][+1][+1][+1][+1]

รอนลุกขึ้นพร้อมแสงสว่างที่เกิดจากการHeal
เนื้อออร์คที่เคี้ยวกลืนหมดไปแล้ว รอนยกแขนออร์คย่างขึ้นกัดกินต่อหน้าออร์คในชุดเกราะ แล้วเดินตรงเข้าไปใหม่

[-8]
[+1][+1][+1]
[+1][+1]
[+1][+1][+1]

[-5]
[+1][+1][+1]
[+1][+1]
[+1][+1][+1]

ทั้งสองสู้กันอีกชุดนึงโดยไม่มีใครแพ้ชนะ เสียงมีดดาบและขวานกระแทกกันชุดดังไปทั่ว ที่สุดทั้งสองฝ่ายก็มายืนหอบมองหน้ากัน

แสงสว่างจากการHealอบตัวรอนยังไม่หยุดไป แต่เนื้อออร์คย่างแขนนั้นเหลือแต่กระดูกแล้ว …. เด็กหนุ่มกัดเนื้อเคี้ยวตุ้ยๆต่อหน้าออร์ค แล้วโยนกระดูกทิ้งไป เขากลืนเนื้อชิ้นสุดท้ายลงท้อง

” โรล่า คุณใช้เวทไฟโจมตีได้ไหม” รอนตะโกนถามเด็กสาว
” ชั้นใช้ไม่เป็นค่ะ”
” แล้วเวลาทำอาหารคุณจุดไฟยังไง”
” นั่นมันเวทไฟทำอาหารนะคะ ใช้สู้ได้ที่ไหน”
” ไม่เป็นไร … เอาแหละ เดี๋ยวพอผมให้สัญญาณ คุณจุดไฟทำอาหารที่หัวของมันเลยนะ”

เคร้ง เคร้ง
[-10]
[+0.5][+0.5][+0.5][+0.5][+0.5]

ดูเหมือนใช้ฮีลจากอาหารชนิดเดิมมากไปจนมันไม่ยอมแล้ว
เอาล่ะ เสี่ยงดวงแล้วกัน

รอนล้วงกระเป๋าเป้ กล่องน้ำมันไฟแช็คมีรอยบุบและแตกตรงหัวเล็กน้อยจากการถูกขวานเฉี่ยวเมื่อครู่ รอนหมุนเกลียวออกแล้วโยนฝาทิ้งไป

“[Charge]”

เด็กหนุ่มพุ่งเข้าไปหาออร์ค ขวานถากแขนไปเล็กน้อย เขามุดวงในแล้วเข้ากอดออร์ค ราดน้ำมันไฟแช็คลงที่ส่วนหัวและคอ น้ำมันไหลเข้าไปตามร่องชุดเกราะ ออร์คที่ถูกเด็กหนุ่มกอดรัดสะบัดไปมาพยายามเอาด้ามขวานทุบหลัง แต่รอนกอดไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

“เอาล่ะ ตอนนี้แหละจุดไฟเลย” รอนตะโกนบอกโรล่าที่วิ่งเข้ามา ปากร่ายเวททำอาหารไป เท้าเล็กๆทั้งสองวิ่งเข้ามา

“ข้าแต่เทพชาร์ จงมาสถิตที่เตาทำอาหารแห่งนี้ ………<กรูเม่>!”

สิ้นเสียงร้อง เด็กสาวยกมือขึ้นแปะปกคร่อมที่หลังคอของออร์ค แสงสว่างวาบของเปลวไฟแวบขึ้นกระพริบหนึ่ง พลันนั้นออร์คก็กรีดร้อง

“โฮ้กกกกก”

แสงไฟสีเหลืองฟ้าลุกโชนขึ้นมาจากภายในชุดเกราะ ออร์คร้องโหยหวนปล่อยอาวุธในมือแล้วพยายามจะดึงเกราะออกแต่ทำไม่ได้ มันกลิ้งไปมาที่พื้น ทั้งร้อนเจ็บไปทั่วสรรพางค์กาย และคล้ายจะหายใจไม่ออกจากไฟที่แย่งออกซิเจนไป ….​รอนซึ่งยังกอดรัดออร์คย่างเตาเกราะตะโกนบอกโรล่าที่ยังยืนตะลึงอยู่

“แทงคอมัน แทงคอมัน” เด็กหนุ่มตะโกนแล้วล็อคแขนออร์คไว้ โรล่าดึงมีดสแตนเลสทำครัวมา วิ่งไปที่ออร์คแล้วใช้เท้ายันศีรษะมันไว้ เสียบมีดเข้าไปในร่องเกราะตรงรอยต่อคอและเกราะอก จนสุด มิดด้าม
…. มีดแสตนเลสสีเงินอันแบบบางเข้าไปได้อย่างง่ายดาย เด็กสาวเฉือนปาดต่อก่อนจะดึงออก เลือดทะลักพุ่งออกมา จนไฟที่ลุกไหม้ตรงด้านหน้าดับลง

“แม่ทัพออร์คตายแล้ว พวกเราจัดการตัวที่เหลือเร็ว”ทหารคนนึงตะโกนขึ้น
“อูร่า!” ทุกคนตะโกนรับก่อนจะมองหาว่าใครกันที่เป็นผู้ที่สังหารแม่ทัพออร์คได้

แล้วทุกคนก็เห็นเด็กสาวชาวบ้านปักมีดทำครัวไว้ที่พื้น กำลังนั่งกอดเด็กหนุ่มที่หนุนอยู่บนตัก แสงสว่างเรืองสีขาวจางๆปกคลุมคนทั้งสอง

“เทพออโรร่าช่วย!”
“โอ้แม่เจ้า”​ เสียงอุทานของทหาร ดังขึ้น
ใครจะคิดว่าออร์คในชุดเกราะเต็มตัวจะถูกเด็กสาวชาวบ้านสังหาร

” ทหารเข้าไปคุ้มกันสองคนนั้นก่อน คนที่เหลือจัดการออร์คที่ยังรอดอยู่” โยฮันตะโกน
ทหารไล่จัดการออร์คที่ยังรอดชีวิตให้มากที่สุด เพราะว่าถ้าหากพวกมันหนีไปแล้วไปรวมกับกลุ่มอื่นได้ก็จะกลายเป็นอันตรายต่อพวกเขาในภายหลัง
ฆ่าพวกมันแต่เดี๋ยวนี้ ดีกว่าปล่อยให้ย้อนกลับมาทำร้ายในภายหลัง

“พวกเราชนะแล้ว”
“ชโย ชโย”
เสียงร้องของแต่ละคนดังทั่วสนามรบเมื่อเห็นว่าออร์คตัวสุดท้ายที่พยายามสู้ล้มตายลง

….​แต่กระนั้น ออร์คที่หนีรอดไปได้ก็มี20กว่าตัว แต่ละคนได้แต่มองด้วยความเสียดาย …​ เพราะไม่รู้ว่าพวกมันจะย้อนไปทำร้ายใครได้อีกหรือไม่
แต่ละคนมองไปยังออร์คที่วิ่งหนีแตกพ่ายกลับไปตามถนน … ควันฝุ่นตลบขึ้นจากขอบฟ้า

“ทหารม้า!”

ชาวบ้านและทหารที่มองจากเนินเขา โบกมือให้ ทหารม้ายกหอกขึ้น แล้วแปรขบวนไล่ทิ่มออร์คที่ปราศจากอาวุธ20กว่าตัวนั้น
แม้ว่าจะเป็นมอนสเตอร์ที่มีกำลังสูง แต่การเร่งเดินทางทั้งคืนวัน การรบเมื่อครู่ กับการหนีสุดชีวิต ทำให้พวกมันไร้ทางสู้….
ยิ่งมาเจอกับทหารม้า … ยิ่งหนีไม่ทัน

โยฮันให้คนโบกธงสัญญาณว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี ทหารม้าจึงไม่รีบร้อนขึ้นมา

“คุณรอนเป็นยังไงบ้าง” เบรเซอร์และโยฮันเข้ามาหาเด็กหนุ่มที่ยังนอนหนุนตักโรล่าอยู่ เสื้อที่สวมใส่อยู่มีร่องรอยไหม้ละลาย ผิวข้างใต้ยังมีแผลแดงๆอยู่

“ตอนนี้ค่อยยังชั่วครับ”​ เขาตอบและยกแขนที่แดงไหม้ขึ้นโบกไปมาว่าไม่เป็นไร  ” ฝ่ายเรามีใครเป็นอะไรมากไหมครับ”

” ชาวบ้านไม่มีใครบาดเจ็บ แต่ทหาร มีที่เจ็บหนัก3คน ตายไป1คน” โยฮันบอก “คุณรอนพักก่อนเถอะ”

“คณโรล่าบาดเจ็บตรงไหนไหมครับ”​รอนแหงนหน้าถาม
“มีไฟลวกนิดหน่อยแค่ถลอกค่ะ” เด็กสาวตอบ ” คุณรอนเป็นยังไงบ้างคะ”

[พลังชีวิต 60/61]

” ยังเพลียๆงงๆอยู่หน่อยนึง …​ขอพักต่ออีกสักหน่อยก่อนแล้วกันครับ” เด็กหนุ่มบอก โรล่าไม่พูดอะไรใช้มือปิดตาของรอนให้พักไป

ตั้งแต่ข้ามมิติมา เขาไม่เคยง่วงหรืออยากนอนเลย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขามีความรู้สึกอยากจะนอนพักอยู่สักพัก เด็กหนุ่มหายใจเข้าออกลึกๆ รู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นเร็วของตนเอง …​รับรู้ถึงตักอุ่นๆนุ่มๆที่เขากำลังหนุนพัก และสัมผัสได้ถึงชีพจรที่เต้นเป็นจังหวะอย่างรวดเร็วของเด็กสาว
…
ใช่แล้ว มันคงเป็น
…
ความตื่นเต้นและกลัวเพราะต้องต่อสู้กับศัตรูที่น่ากลัวและไม่อาจเอาชนะได้แน่ๆ
…
“สเตตัส Charm” รอนพูดขึ้นเบาๆ
[Charm Lv 4 30/100]

โรล่าก็ยังมองเขาเป็นตัวTankเหมือนเดิม ….​ รอนคิดในใจ …​แต่เอาเถอะ ยังไงเขาก็ทำประโยชน์ให้กับทุกคนได้ … อย่างน้อยก็ไม่มีชาวบ้านตาย …
..
..
.
รอนลุกขึ้นนั่งทันที
“คุณแอริส!”

รอนลุกขึ้นยืน จับมือโรล่าดึงขึ้นแล้วพากันไปที่ร่างของทหารที่ถูกหอกปักอยู่ตรงที่ไกลๆ