Midterm Fantasy - ตอนที่ 5

รอนกุมแขนซ้าย … เลือดไหลออกตามรูเล็กๆทั้งสอง และก่อนที่เขาจะทันตั้งตัว ค้างคาวสีดำก็บินพุ่งเข้าใส่อีกครั้ง
“โอ๊ย”

[-0.3]

รอนปัดเจ้าตัวสีดำกำมะหยี่นี้ออกจากไหล่ขวา ก่อนจะถอยไปอยู่ที่มุมห้องฝั่งตรงข้าม เขาจ้องมองค้างคาวนี้บินอยู่กับที่ก่อนจะบินขึ้นไปเกาะห้อยหัวที่เพดานฝั่งตรงข้าม
จะว่าไปมันบินแตกต่างจากค้างคาวที่เขาเคยเห็นในสารคดี เพราะเจ้าตัวนี้บินลอยตัวนิ่งๆได้ และบินโฉบเข้าใส่ได้เหมือนนกมากกว่าที่จะเป็นค้างคาว
แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไงมันก็ทำร้ายเขาไปแล้ว [-0.6] ว่าแต่เขาเองมีพลังชีวิตรวมเท่าไหร่กัน

[พลังชีวิต 41.5/42] เสียงดังขึ้นมา

เด็กหนุ่มเบาใจขึ้นนิดนึง เขาต้องโดนมันโจมตีอีกเป็นร้อยครั้ง พลังชีวิตของเขาจึงจะหมด … มีโอกาสให้พลาดอีกหลายครั้ง …
เขามองหาของที่พอจะเป็นอาวุธได้ … พลางคิดลังเลว่าหรือเขาจะปล่อยมันไปก่อนดี
“โอ๊ยๆๆ” เขาร้องอย่างเจ็บปวด มือปัดไปที่หลัง
[-0.3 -0.3 ]
ค้างคาวบินมาเกาะที่หลังแล้วลงมือกัดไม่ปล่อย รอนคว้าตัวมันได้จับจนมั่นในมือแล้วก็ขว้างสุดแรงใส่พื้น เสียงค้างคาวกระแทที่พื้นดังปั่ก ก่อนที่มันจะบินขึ้นไปเกาะที่มุมห้อง จ้องกลับมาด้วยสายตาแดงก่ำ
ที่ข้างๆตัวค้างคาวมีแถบสีเขียวในแนวตั้ง … ช่องด้านบนพร่องลงไปเล็กน้อย

ตอนนี้รอนรู้แล้วว่าการอยู่เฉยๆช่วยอะไรไม่ได้ เพราะมันจะโจมตีตอนเผลอแน่ๆ
“พลังชีวิต… ” เขาพูด

[พลังชีวิต 41.1/42]

ดูเหมือนว่าโชคยังไม่ร้ายไปนัก ตัวเขาน่าจะมีการฟื้นพลังอัตโนมัติ … กะคร่าวๆจากช่วงเวลาเมื่อครู่ อัตราฟื้นตัวคงอยู่ที่0.1ต่อนาที รอนมองหาของที่พอจะเป็นอาวุธได้อีกครั้ง เขาหยิบหนังสือภาษาไทยมาม้วนในมือ แล้วเอาถุงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาถือไว้เดินตรงไปหาค้างคาวที่อีกฟากของห้องก่อนจะยกถุงบะหมี่ขว้างใส่ … ค้างคาวปล่อยตัวหลบ แต่มันไม่บินลงต่ำหากแต่บินวนตรงเพดาน

…. รอนเดินกลับไปที่อีกด้านอย่างระวัง ค้างคาวตัวนี้ฉลาดกว่าที่คิดเยอะเลย

เขาคิดหาทางจัดการอยู่พักนึงจนคิดได้ เดินไปเปิดเป้ที่เอามาตอนแรกหยิบหนังสติ๊กและลูกเหล็กออกมา รอนแกะห่อลูกเหล็กและเทลงกระเป๋ากางเกง แล้วก็หยิบลูกเหล็ก1ลูก ดึงหนังยาง เล็งไปที่ค้างคาว
[พลาด]

เสียงลูกเหล็กเลยไปกระทบกำแพงก่อนจะตกพื้น ค้างคาวกระพือปีกเบาๆแต่ไม่ได้หลบไปไหนยังเกาะตรงจุดเดิม ตาจับจ้องมาที่เด็กหนุ่มซึ่งกำลังบรรจุลูกเหล็กลูกใหม่และง้างเต็มที่

“ฮึบ!” มือปล่อยสาย หนังสติ๊กส่งแรงผ่านไปยังกระสุนเหล็กที่พุ่งไปอย่างรวดเร็วตรงเข้าไปยังกลางลำตัวของค้างคาว ร่างเล็กๆปลิวตกลงมาสู่พื้น แถบสีเขียวที่รอนเห็นเมื่อครู่นี้หล่นฮวบลงมากลายเป็นสีแดงสั้นๆ … เด็กหนุ่มไม่รอช้า วิ่งเข้าไปแล้วใช้เท้าเหยียบย้ำๆซ้ำๆลงบนค้างคาวเต็มแรง

[First kill]
รอนใจชื้นขึ้นเมื่อได้ยินคำเมื่อครู่ เขายกเท้าออกและลองเขี่ยดูจนแน่ใจว่ามันตายแล้วจริงๆ จากนั้นลองเช็คดู … การต่อสู่เมื่อครู่ให้ประสบการณ์การต่อสู้อะไรบ้างไหม
[อาวุธระยะไกล Lv 2 10/100]
[การต่อสู้ประชิดตัว Lv 2 25/100]

ดูเหมือนว่าค่าประสบการณ์ที่มันอ่านได้จะเป็นการนับรวมเอาประสบการณ์จากบนโลกไว้ด้วย ไม่เช่นนั้นคงไม่มีค่าประสบการณ์ขนาดนี้
รอนเก็บลูกเหล็กที่ยิงไปลูกแรกขึ้นมาจากพื้น จากนั้นหาลูกที่สองที่ฝังคาในตัวค้างคาว เขาใช้นิ้วล้วงเข้าไป แคะเอาของแข็งๆในตัวจนหลุดออกมา

“เอ๊ะ นี่มันอะไร”
เขามองไปที่เม็ดผลึกทรงรีๆสีแดงใสขนาดครึ่งซม.ที่หลุดออกมา หยิบพลิกดู ส่องไฟ  ก็ยังไม่ได้คำตอบ เขาเลยลองกำไว้ในมือแล้วตั้งใจคิดดู
[แกนมอนสเตอร์]

รอนวางผลึกลงที่โต๊ะ และคุ้ยแหย่รูแผลของซากค้างคาวก่อนจะเขี่ยลูกเหล็กที่ฝังในออกมาได้ จากนั้นเขี่ยซากค้างคาวไปไว้ที่ใกล้ๆประตู เขาชั่งใจอยู่ว่าจะเปิดประตูดีหรือไม่ก่อนจะคิดได้ว่า ‘ไม่ดีกว่า รอให้สอบเสร็จก่อนดีกว่า’

[พลังชีวิต 42/42]
รอนเช็คพลังชีวิตของตนอีกครั้งว่ากลับมาเต็มแล้ว ก่อนจะกลับไปอ่านหนังสือต่อ

…
..
.
กลับมาถึงห้องที่บ้านแล้ว รอนสำรวจตัวเองทันทีว่าบาดแผลที่โดนมาเป็นยังไง
“ต้องไปทำแผลไหมนะเนี่ย” รอนบ่นกับตัวเองขณะเลิกเสื้อขึ้นมาหารอยแผลที่ถูกค้าวคาวกัด

“เอ๊ะ แผลหายไปไหน” เด็กหนุ่มอุทานก่อนจะพลิกเสื้อดูทั้งตรงแขนและหลังที่ถูกกัด …  ตรงเสื้อยังมีรอยขาดและเลือดที่เกิดขึ้นจากการถูกกัดอยู่เลยแท้ๆ

[พลังชีวิต 42/42]
อืม ตอนนี้ยังบอกไม่ได้ว่าทำไมแผลถึงหาย เขาคิดทางที่เป็นไปได้หลายทางแต่ว่าไม่ว่าจะยังไงแบบนี้ก็ดีแล้ว เพราะคงไม่เหมาะแน่ๆหากเขากลับมาบ้านในสภาพบาดเจ็บแผลเต็มตัว
เด็กหนุ่มเก็บหนังสือและลงไปชั้นล่าง … พ่อกับแม่ขึ้นห้องนอนหลับไปแล้ว … เขาเปิดคอมพิวเตอร์และเข้าเว็บสั่งของออนไลน์

“Stab jacket Stab jacket อยู่ไหนนะ…. นี่ไง”

รอนกดเลือกร้านที่ที่ขายถูกที่สุดและมีเรทความน่าเชื่อถือที่สุด เขาอ่านรีวิวที่ลูกค้าคนอื่นๆซื้อไป ส่วนมากพอใจกับสินค้า บางคนมีการถ่ายคลิปการทดสอบการใช้มีดฟันแขนตัวเองขณะใส่เสื้อนี้”
“3000บาท … ”

รอนลังเลครู่หนึ่งกับราคา แต่ถ้ามันช่วยให้เขาบาดเจ็บน้อยลงก็คุ้มค่า … และนี่ก็เป็นราคาที่ถูกที่สุดแล้ว เพราะเป็นการสั่งจากจีน ถ้าสั่งกับร้านในไทยราคาจะขึ้นไปถึง5000-6000เลยทีเดียว

รอนกดสั่งสินค้าไป ก่อนจะปิดเครื่องคอมพิวเตอร์และไปนอน

วันถัดเป็นวันหยุดคั่นระหว่างวันสอบ เขาตื่นแต่เช้าลงไปกินข้าวที่ชั้นล่าง หลังกินเสร็จรอนเปิดคอมพิวเตอร์และเตรียมหูฟังกับไมโครโฟน

“นั่นไงคุณ ชั้นบอกแล้วว่าไม่มีอะไรหรอก นี่ไง พออ่านเยอะๆเดี๋ยวเค้าก็หาเวลาพักเองแหละ” แม่บอกกับพ่อเมื่อเห็นรอนสวมหูฟังที่ใช้พูดคุยเวลาเล่นเกมออนไลน์กับเพื่อนๆ

พ่อพยักหน้าก่อนที่จะนั่งอ่านหนังสือพิมพ์
‘………’
,………’
เกมอะไรกันมีเรื่องคำสันธาน คำวิเศษณ์

“รอน … ลูกทำอะไรอยู่เหรอ”
พ่อถามเด็กชายที่กำลังง่วนกับการพูดลงไมโครโฟน
รอนถอดหูฟังแล้วตอบ
“ผมขีดเส้นใต้สรุปในหนังสือที่อ่านไว้เมื่อวาน วันนี้เลยมาพิมพ์ลงคอมฯ จะได้printออกมาเป็นแผ่นสรุปอ่านง่ายๆครับ”

พ่อมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ เป็นโปรแกรมพิมพ์ด้วยเสียงจริงๆ
“เสียงผมดังไปเหรอครับ” เด็กหนุ่มถาม … สงสัยเขาจะเสียงดังแบบตอนเล่นเกม
“เปล่าๆลูก ตามสบาย”

พ่อหันกลับไปมองหน้าแม่อีกครั้ง อย่างนี้มันไม่ปกติแล้วแน่ๆที่เจ้าลูกชายที่ติดเกมขนาดหนักหยุดเล่นเกมแล้วหันมาอ่านหนังสือเต็มที่อย่างไม่เคยเป็นมาก่อนแบบนี้ …
ถึงมันจะเป็นเรื่องดีก็เถอะ…แต่นี่มันผิดปกติเกินไป

ส่วนรอน … ตัวต้นเหตุความกังวลของคนทั้งสองยังคงนั่งอ่านสรุปให้เครื่องคอมพิวเตอร์พิมพ์เอกสารต่อไป