Midterm Fantasy - ตอนที่ 64

“ท่านรอนไปไหน?”
“เมื่อกี้ข้าเห็นเข้าไปในเพิงไม้ตรงนั้น”

มีอาหันตามไปอย่างเป็นห่วง เมื่อสักครู่เด็กหนุ่มคนนี้เพิ่งบุกออกไปสู้ที่นอกกำแพงเมืองพร้อมกับทหาร200นาย แม้จะจัดการศัตรูได้แต่ว่าก็มีคนบาดเจ็บและตายไม่น้อย  … หรือว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บไปด้วย
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเป็นห่วงใคร นักรบหญิงแห่งเมืองกาล่าเดินตรงไปที่ประตูเมือง ประตูที่แตกจากเวทเมื่อครู่นี้เริ่มมีออร์คทุบทำลายและเข้ามาได้บ้างแล้ว พวกมันตั้งแนวสู้ที่ประตูเมืองไม่ได้เข้ามาลึกมากนักในขณะที่พวกที่อยู่ด้านนอกช่วยกันทำลายพังประตูให้เปิดกว้างขึ้นอีก ข้างหลังกลุ่มออร์คไป มีออร์คไรเดอร์ที่ขี่เสือสีเทาเรียงรายอยู่

หากประตูแตกพังหมดเมื่อไหร่ พวกมันจะชาร์จเข้าไปทันที!

อย่าดูถูกว่าอีกฝ่ายเป็นออร์คไรเดอร์เพียง 50 ตัว หรือใช้มุมมองที่ใช้กับทหารม้ามาเปรียบเทียบกันเด็ดขาด
ทหารม้าเบา อาจจะได้เปรียบในแง่ความปราดเปรียวและการใช้สอยในการวิ่งเดินทาง
แต่สำหรับออร์คไรเดอร์และเสือสีเทาตัวใหญ่ แม้จะช้ากว่า แต่ว่าน้ำหนักที่มากกว่าทำให้มันสามารถทำหน้าที่เหมือนทหารม้าหนักได้ คือ สามารถชาร์จเข้าไปในหมู่ทหารราบได้ แม้ว่าทหารราบจะใช้หอก แต่ว่าการจะยกหอกเพื่อตั้งป้องกันก็ทำได้เพียงด้านหน้าสุดเท่านั้น ดังนั้นหากสามารถทะลวงผ่านแนวชั้นนอกสุดไปได้เมื่อไหร่ ออร์คไรเดอร์ก็จะสามารถฝ่าเข้าไปได้ทันที

ประตูชิ้นสุดท้ายหักลงแล้ว ออร์คที่สู้อยู่ถอนกำลังแหวกทางออก ไรเดอร์ทั้ง50ที่ตั้งหลักอยู่ห่างๆเริ่มต้นวิ่ง วิ่ง และวิ่ง เร่งความเร็วตรงมาด้านหน้าอย่างรวดเร็ว
“ทุกคนหลบไป” มีอาร้องบอกและวิ่งเข้าไปที่ประตูเมือง เธอฟันออร์คที่พยายามเข้ามาขวางล้มลงอย่างง่ายดาย ก่อนจะร่ายเวท

“ข้าแต่เทพอาโธส โปรดทิ่มแทงศัตรูของข้าด้วยพื้นพสุธา…..”

เธอกระโดดถอยมาที่ตำแหน่งกลางประตูเมือง ห่างจากออร์คไรเดอร์ไม่ถึง 10 เมตร

“….ณ บัดนี้ <หอกพสุธา>!”

ปุ ปุ สวบ ปุ สวบ

ร่างของออร์คและเสือสีเทา 3 คู่ ถูกทิ่มยกขึ้นไปในอากาศ ส่วนไรเดอร์ที่วิ่งมาเต็มกำลังเบื้องหลังก็พุ่งชนเข้ากับดินที่ยกตัวเป็นหอกแหลม ตัวที่อยู่หลังสุดยังพอชักหลบได้ แต่ว่าตัวที่อยู่ด้านหน้านั้นกระแทกและอัดกันเองจนออร์คหลายตัวกระเด็นลอยไปในอากาศ

“พลธนู ยิงได้” นายทหารบนกำแพงสั่งยิงธนู ลูกศรจำนวนมากพุ่งลงไปเสียบร่างออร์คไรเดอร์ที่อยู่ที่พื้นข้างล่าง มอนสเตอร์ทั้งหลายร้องอย่างเจ็บปวดและหาที่หลบ บางส่วนขว้างหอกหรือยิงธนูสวนกลับขึ้นใส่ทหารข้างบน …​ แต่ตำแหน่งที่สูงกว่าทำให้มีทหารที่ตายหรือบาดเจ็บไม่มาก

มีอาสั่งการให้ทหารไปตั้งแนวป้องกันออร์คที่ประตูเมือง ออร์คจำนวนมากพยายามบุกเข้ามา ทหารต่างใช้หอกยาวป้องกันเอาไว้

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ
เสียงแปลกๆดังมาจากเพิงไม้ที่รอนเข้าไปเมื่อครู่ มีอาหันกลับไปมอง …​

กี๊ดดดดดดดดดดด

นั่นมันเสียงอะไร!

นักรบสาวมองไป ที่ข้างเพิงไม้นั่น มีกองโลหะวางอยู่สองกอง คนช่วยกันดึงออกมาทีละแผ่นส่งให้รอน
ส่วนเด็กหนุ่ม ใส่อะไรบางอย่างใสๆครอบที่ดวงตาไว้ ในมือมีอุปกรณ์อะไรบางอย่างที่หมุนเป็นวงกลมอย่างรวดเร็ว ทุกครั้งที่สัมผัสกับแผ่นโลหะแบนนั้น จะเกิดประกายไฟพุ่งออกมา
ที่ท้ายของอุปกรณ์ที่รอนถืออยู่ มีสายยาวๆ ต่อไปที่ของอีกชิ้นที่ตั้งที่พื้น … เป็นของแปลกประหลาดที่ส่งเสียง ตั่บๆ ตั่บๆ ตั่บๆ และพ่นควันออกมาได้

นี่ท่านรอนกำลังทำ(บ้า)อะไร ตอนที่คนกำลังรบกันอยู่นี้

“ท่านรอน ท่านทำอะไรอยู่คะ” มีอาเข้าไปถาม
เด็กหนุ่มง่วนกับการทำงานจนหมดด้านนั้น แล้วจึงหันมาตอบ

“ผมกำลังทำดาบอยู่ครับ”

“ท่านรอน ….​ ทำไมเราต้องมาทำดาบกันตอนนี้ นี่เรากำลังรบกันอยู่นะ” มีอาร้องบอก ” ดาบอื่นๆเราก็มีเยอะแยะไม่ใช่เหรอ”

“ท่านมีอาไม่เห็นเหรอ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอาวุธและเกราะของทหารที่สู้กับออร์คอยู่” รอนบอกโดยไม่หันไปมอง และพลิกแผ่นเหล็กนั้นกลับด้านและฝนขัดต่อ
กี๊ดดดดดดดดดด

มีอามองดูดาบ หอก และเกราะของทหารที่บาดเจ็บและถูกขนกลับมาด้านหลัง …​เครื่องโลหะล้วนแตกหักพักเสียหาย
ทั้งนี้คุณภาพของโลหะที่ทำอาวุธและเกราะของออร์คและมนุษย์นั้นไม่ได้แตกต่างกันแต่อย่างใด
แต่ที่ต่างกันคือ ออร์คมีความแข็งแรงมากกว่า เกราะและอาวุธที่ใช้จึงใหญ่และหนากว่า
อาวุธที่หนักและหนากว่า30%
เกราะที่หนาและหนักกว่า30%

แม้ชัยภูมิของมนุษย์จะได้เปรียบ แต่ในการรบที่กินเวลานาน อาวุธที่ถูกปะทะกระแทกเค้น ย่อมเสียหายเป็นธรรมดา …​และการเสียอาวุธในเวลาที่กำลังสู้หน้าสิ่วหน้าขวานกันอยู่เป็นอะไรที่อันตรายที่สุด

“ข้าเข้าใจท่านดีว่าอาวุธของเราเสียเปรียบออร์ค แต่ว่าเรากำลังรบอยู่ ท่านคิดว่าจะทำดาบได้สักกี่เล่มกัน”
รอนพลิกดูแผ่นเหล็กที่ฝนคมเสร็จ จากนั้นหยิบสว่านไฟฟ้าขึ้นมา เจาะรูที่แผ่นเหล็กสองรู …​เสียงสว่านหัวไทเทเนี่ยมเจาะลงเนื้อเหล็กกล้าอย่างรวดเร็ว รอนส่งให้ช่างไม้ใกล้ๆ ช่างไม้หยิบด้ามไม้ที่รอนสั่งให้เตรียมไว้มาประกบ จากนั้นตอกตะปูผ่านไม้เข้าไปในรูก่อนจะไปทะลุที่ไม้อีกด้าน … เสร็จแล้วใช้แผ่นหนังบางพันคลุมอีกรอบหนึ่ง

“เสร็จแล้ว ?!?” มีอาอุทาน
“เสร็จแล้วครับ” รอนบอก และหันไปมองช่างไม้รอบๆ เด็กหนุ่มสั่งให้ช่างทุกคนดูวิธีการใช้เครื่องมือและดูวิธีการใช้จากเขา

คนแรก ใช้แผ่นขัด ขัดฝนแผ่นเหล็กด้านหนึ่งทำให้กลายเป็นคมดาบ
คนที่สอง ใช้สว่านเจาะรูบนแผ่นโลหะสองรู
คนที่สาม เอาไม้ที่ใช้ทำด้ามจับมาประกบแล้วใช้ตะปูตอก
คนที่สี่ ใช้แผ่นหนังบาง พันทับอีกครั้งเพื่อให้จับได้มั่นไม่ลื่นหลุดระหว่างการรบ

แม้จะทำเป็นครั้งแรก แต่เครื่องมือที่ใช้ไม่ได้ดูยากอะไร ช่างทั้งสองคนสามารถทำได้สบายๆ … กล้ามเป็นมัดที่ได้จากการเป็นช่างไม้ ทำให้การจับเครื่องมือที่สั่นและมีแรงเหวี่ยงนี้ง่ายดายยิ่งกว่าที่รอนจับเสียอีก

“เล่มที่สอง เสร็จแล้ว”
“เล่มที่สาม เสร็จแล้ว”
“ท่าจับที่ท่านรอนใช้เมื่อครู่ไม่มั่นคง จับแบบนี้ทำได้เร็วกว่าหลายเท่า ” ช่างไม้บอก

มีอา ” …..​ ”
รอน ” …..​ ”

รอน ” งั้นพวกท่านทำกันไปก่อน ถ้ามีปัญหาแผ่นขัดหรือตัวเจาะหักให้บอกผมด้วย ผมจะมาเปลี่ยนให้”
รอนหยิบดาบที่เพิ่งทำเสร็จขึ้นมา น้ำหนักประมาณ2กิโลกรัม หนักเอาการอยู่

เขานึกถึงเมื่อวานที่ผ่านมา … เขาไปที่ร้านอาม่าหน้าปากซอย …​ และบอกอาม่าเรื่องจะซื้อของที่อยู่ในห้องใต้ดินของอาม่า
********
” ผมอยากซื้อเครื่องขัดเหล็ก สว่านไฟฟ้า แล้วก็กองเหล็กในนั้นครับ”  รอนบอกอาม่า
” ได้ๆ แต่อาม่าขนไม่ไหวนะ รอนต้องขนเอง …  จะเอากี่อันล่ะ”
” ขอไปดูก่อนครับอาม่า”
เด็กหนุ่มกับอาม่าเดินลงไปที่ห้องใต้ดิน เขาดูที่กองเหล็ก …. เหล็กตรงนั้นเป็นเหล็กแบน
…
เหล็กแบนคืออะไร? เหล็กแบน Steel Flat Bar  เป็นเหล็กกล้าแผ่นที่เอาไว้ทำโครง ทำกรอบ ทำแหนบรถยนต์  … ที่เจอบ่อยๆ ก็มักนำมาเชื่อมทำรั้วบ้าน ปกติขายกันแผ่นยาวๆ6เมตรตามร้านเหล็กวัสดุก่อสร้าง
แต่ที่กองในบ้านอาม่าตอนนี้ คือแผ่นเหล็กแบนที่ตัดเป็นท่อนๆ ท่อนละ1เมตร และกองรวมกันมัดด้วยลวดกองละ50อัน และไม่ได้มีกองเดียวแต่มีหลายกอง! และข้างๆเป็นถุงพลาสติกใส่เครื่องสว่านไฟฟ้าพร้อมหัวเจาะ และเครื่องเจียรโลหะพร้อมหัวเจียร

ว่าแต่ทำไมอาม่ามีของแบบนี้ด้วย?

“ทำไมอาม่ามีเครื่องปั่นไฟ อุปกรณ์ช่าง กับเหล็กพวกนี้ได้ครับ” รอนถาม
“เมื่อ6-7เดือนก่อนที่ในซอยมีคนจะต่อเติมบ้าน … แล้วคนที่รับเหมาหมุนเงินไม่ทันจ่ายค่าแรง เค้าเลยเอามาจำนำไว้ก่อน …. นี่ตั้งนานแล้วไม่เห็นมาไถ่คืนเลย”
รอนถามราคาที่อาม่ารับจำนำมาแล้วเอามือก่ายหน้าผาก เพราะราคามันคือ90%ของราคาของมือ1 …. อาม่าเจอคนหลอกขายชัดๆ!

เขาเลยตัดสินใจซื้อต่อในราคาเต็ม สว่านและเครื่องเจียรอยู่ในถุงมัดเดียวกันไม่มีปัญหาเพราะเขาใส่เป้หลังได้ แต่สำหรับเหล็กแบน รอนลองมองดู กองละ50แผ่น แผ่นละ1เมตร อาจจะดูไม่มากแต่ถ้านับน้ำหนักแล้วมันหนักกองละ100กิโลกรัม!
ถึงเขาอยากขนก็คงขนไปมากไม่ได้

รอนเลยเอาสว่านและที่เจียรใส่เป้แล้วอุ้มเหล็กแผ่นออกจากบ้านอาม่า เขาอุ้มเดินอย่างไม่ยากเย็นนัก รอนรู้สึกว่าหลังผ่านการต่อสู้ที่โลกโน้นมา ร่างกายเขาเหมือนมีการพัฒนาบางอย่าง … น้ำหนักของที่ยกได้ดูเหมือนเพิ่มขึ้น จากเดิมแค่ยกของ20-30กิโลกรัมก็หนักอึ้งแล้ว แต่หลังๆนี้เขายกได้หนักขึ้น เช่นที่หลายวันก่อนเขายกกระสอบข้าวสารมือละกระสอบแบบไม่ยากเย็นนัก
และจริงๆถ้าไม่ติดว่าของที่ต้องการเอาข้ามไปฝั่งนั้นต้อง “รวมเป็นชิ้นเดียวกันเกิน30วัน” เขาคงแกะลวดที่มัดแล้วใส่เพิ่มไปอีกสัก25อันแล้ว

********
รอนถือดาบที่เพิ่งประกอบใหม่ในมือแล้วลองจับดาบเหวี่ยงด้วยสองมือ ความยาว1เมตรของดาบยาวขึ้นกว่ามีดร้านอาม่าที่ซื้อมาก่อนนี้ และหนากว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด
รอนลองวิ่งเข้าไปที่ประตู เขาโดดเข้าไปฟาดดาบในมือใส่ออร์คตัวหน้าสุดเต็มแรง

พล็อค! “โฮกกกกก”
ออร์คโชคร้ายยกดาบกันแต่ว่าดาบในมือของมันหักแตกออก ดาบในมือรอนพุ่งต่อไปที่ไหล่และหยุดเมื่อกินเนื้อลงไปราวๆ1ซม. รอนดึงเฉือนกลับอย่างไม่ลังเลก่อนจะเงื้อขึ้นแล้วฟันลงไปใหม่อีกครั้ง เต็มแรง ดาบแทรกผ่านเนื้อที่คอเฉียงเข้าหน้าอก รอนใช้เท้ายันออร์คนั้นแล้วดึงกระชากดาบออกมา แล้วถอยกลับไปที่คุณมีอา ยื่นดาบให้ดู รอยบิ่นเล็กมากจนมองแทบไม่เห็น

มีอารับดาบไปดูในมือแล้วหยุดหายใจไปชั่วขณะ

โอริค่อน! นี่มันดาบที่ทำจากโอริค่อน!ไม่น่าแปลกใจที่มันฟันผ่านดาบเหล็กได้สบายๆ

สำหรับดาบโอริค่อนปกติจะผลิตโดยคนแคระหรือไม่ก็เอลฟ์ แต่มีอาไม่เคยได้ยินว่ามีการผลิตดาบด้วยวิธีที่รอนกำลังทำอยู่

“เล่มที่25 เสร็จแล้ว”
“เล่มที่26 เสร็จแล้ว”

มีอา “…….”

ไวมากๆ ไวมากๆต่อให้เป็นดาบทองแดงก็ไม่สามารถทำได้ไวขนาดนี้

“แล้วดาบ50เล่มจะทำอะไรได้?” มีอาถามอย่างสงสัย “ศัตรูมีหลายพัน แค่50คนทำอะไรไม่ได้หรอก”
รอนมองไปที่กำแพงเมือง คนถือธงสำหรับให้สัญญาณเครื่องยิงหินยังโบกธงอยู่

“รออีกนิดครับ รออีกนิด” รอนบอก “ระหว่างนี้รบกวนคุณมีอา หาคนที่กล้าพอ50คนให้ผมหน่อยแล้วกันครับ

********
รอนขึ้นไปที่กำแพงเมืองอีกครั้ง ตอนนี้ออร์คส่วนใหญ่มาใกล้กำแพงเมืองมากจนใกล้กว่าที่จะใช้เครื่องยิงหินแล้ว  พวกมันตั้งโล่กำบังรอบทิศเหมือนเต่าในกระดองค่อยๆคืบคลานมาที่กำแพงเมืองอย่างช้าๆ ช้าๆ โดยไม่ทันสังเกตว่าที่ใกล้กำแพงเมืองมีร่องรอยขุดดินและวางใบไม้ทับไว้ใหม่ๆ

เท้าของออร์คที่รวมหมู่กัน70-80ตัว เดินเหยียบย่ำลงบนพื้นดินช้าๆ พวกมันก้าวข้ามจุดที่มีใบไม้คลุมไว้ผ่านไปหนึ่งตัว สองตัว สามตัว
แล้วม้วนเวทกับดักก็ทำงาน!

ฟุ่บ!
ออร์คในขบวนโล่แปลกใจที่จู่ๆมีลมพุ่งขึ้นมาจากพื้น ตามด้วยฝุ่นผงสีขาวจำนวนมากหนาแน่นจนหายใจแทบไม่ได้ แต่ไม่มีออร์คตัวใดกล้ายกโล่เปิดระบายอากาศออกด้วยกลัวธนูจากด้านบน และก่อนที่มันจะคิดอะไรต่อได้ ม้วนเวทมนตร์อันที่2ก็ทำงาน….

พรึ่บ!! ปัง!!!

ขบวนออร์ค70กว่าตัวแตกล้มลงพร้อมกับเปลวไฟที่พุ่งออกมาจากภายใน โล่สี่เหลี่ยมลอยหลุดมือขึ้นไปในอากาศหลายอัน เท่าที่ดูด้วยสายตา ไม่มีออร์คตัวใดตาย แต่พวกมันก็ได้รับบาดเจ็บแผลไฟไหม้พอสมควร รวมถึงการที่ใช้ไฟโจมตีจากภายในโดยไม่ให้มันตั้งตัวทำให้ออร์คส่วนใหญ่ละมือจากโล่เพื่อดับไฟตามตัว … พวกมันได้เสียกระบวนรบที่ตั้งโล่ป้องกันรอบทิศทางไปแล้ว

“ยิงธนู!” รอนสั่ง คนที่ยังมีลูกธนูระดมยิงใส่ออร์คที่ยังดับไฟตามตัวอยู่อย่างไม่ยั้งมือ

พรึ่บ !!! บรึ้ม!
เสียงจากออร์คอีกกลุ่มที่ตั้งขบวนรบยกโล่รอบทิศเข้าถึงกำแพง ก่อนที่จะมีเปลวไฟพุ่งระเบิดจากภายในพุ่งขึ้นมา

พรึ่บ !!! ปัง!!

บรึ้ม!!

“เตรียมยิงธนูใส่มัน”รอนตะโกนและใช้ดาบชี้ไปที่ออร์คอีกกลุ่มที่กำลังมีฝุ่นสีขาวตลบมาจากภายใน ก่อนที่แสงจะวาบออกมา
พรึบ!

แสงไฟระเบิดวาบเป็นจุดๆพร้อมกับการล้มลงและเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของออร์คในขบวนรบ จนออร์คทั้งหลายสับสนงงไปหมด สำหรับกลุ่มที่โดนเข้าไปกับตัวแล้วบางตัวถึงกับวิ่งหนี บางตัวสู้ต่อต่อแบบมึนงงและบาดเจ็บ ส่วนกลุ่มที่ยังไม่โดนก็หวาดเสียวว่าเมื่อไหร่จะเป็นคราวของตน
ไม่ใช่แค่ออร์คที่งง แต่คนบนกำแพงเมืองก็งง เพราะจู่ๆออร์คที่ตั้งขบวนมาก็เกิดไฟวาบจากภายใน มีเพียงรอนที่คอยสั่งการชี้ให้พลธนูรู้ว่าจะยิงออร์คกลุ่มใดต่อ

“นั่นมันอะไรกัน ทำไมถึงมีลูกไฟออกมาจากขบวนของออร์คพวกนั้นได้”
“ลูกไฟใหญ่ขนาดนั้น …. พวกเรามีจอมเวทไฟด้วยเรอะ”
“นั่น ดูท่านรอน”

รอนชี้ไปที่ขบวนออร์คที่ใช้ Tetsudo formation เดินเข้ามาอยู่ ก่อนที่มันจะติดไฟพรึ่บ แล้วทิ้งโล่หนีตายกัน พลธนูระดมยิงเสริมลงไปต่อ

“ท่านรอน นั่นมันอะไร ท่านใช้เวทไฟได้ด้วยเรอะ” โยฮันถาม
“ไม่ใช่ครับ ไฟนั่นมาจากกับดักเวทมนตร์ระดับ2ไงครับ” รอนตอบทันทีอย่างไม่คิดอะไร ทุกคนรอบๆทั้งทหาร ชาวบ้าน พลธนูมองหน้าอย่างพร้อมเพรียงกัน

น้องสาวท่านเถอะ!!!
ท่านรอนถ้าจะโกหกก็ควรจะโกหกให้น่าเชื่อกว่านี้ ไฟขนาดนี้มันต้องเวทระดับ5ขึ้นไป
ถ้าท่านจะบอกว่าท่านฆ่าโทรลได้เป็นฝูงแล้วเอาแกนมอนสเตอร์มาทำกับดักไฟระดับ5 พวกเรายังจะเชื่อท่านมากกว่านะ!

รอนมองดูเบื้องล่างและกวาดสายตาไปทั่วๆ แม้ว่าระเบิดไฟจากแป้งจะทำไฟขนาดใหญ่ได้ แต่ผลการทำลายหรือบาดเจ็บไม่ได้แรงมาก ออร์คส่วนใหญ่ที่โดนก็มีแถบพลังชีวิตลดลงเป็นแถบเขียวหรือเหลืองบนๆเท่านั้น
รอนมองไปรอบๆ เขาขึ้นมาบนนี้ไม่ใช่เพียงแค่มาสั่งการเท่านั้น แต่เขาหวังผลอะไรบางอย่างอยู่

ที่รอบนอกของสนามรบ นกพิราบขาวลงมาเกาะที่ไหล่ของจอมเวทก่อนจะหายไป จอมเวทความมืดดราซัคจ้องมองเด็กหนุ่มบนกำแพงเมืองอย่างเคียดแค้น มันดูเด็กหนุ่มชี้ไปเบื้องล่างก่อนที่ขบวนออร์คจะลุกเป็นไฟ … จากที่เด็กหนุ่มคนนี้ใช้เวทมนตร์ระดับสูงได้และออกรบเองได้เมื่อครู่ แสดงว่าเจ้าหนุ่มนี่เป็นนักรบเวท

มันไม่คิดเลยว่าแผนการบุกเมืองที่เตรียมมามากว่าครึ่งปี ทั้งการปล่อยโรคระบาด การทยอยล่อมอนสเตอร์ให้โจมตีหมู่บ้าน การรวมออร์คเพื่อทำลายกองทัพมนุษย์และจะพังลงเพราะเพราะเจ้าหนุ่มนี่ที่ไม่รู้โผล่มาจากไหน
ยิ่งเมื่อครู่มันเพิ่งรู้ว่า กองทัพที่ส่งไปอีกประตูเพื่อหวังจะให้บุกเข้าเมืองไปฆ่านักบวช กลับถูกทำลายทั้งหมด

ดราซัคกัดฟันกรอด
มันจงใจปล่อยโรคระบาดและใช้มอนสเตอร์ทำให้เกิดการขาดแคลนอาหารหวังให้ชาวบ้านหนีเข้าเมือง
เมื่อหนีเข้าเมืองคนป่วยมากขึ้น จะได้มีการส่งนักบวชจากเมืองอื่นๆมาช่วย
แล้วมันจะได้โจมตีเมืองที่กำลังอ่อนแอและฆ่านักบวชไปพร้อมๆกัน
แต่เมื่อผิดแผนแบบนี้ การคืนชีพของท่านราชาก็จะล่าช้าไปอีก

ดราซัคเดินกลับเข้าไปในสนามรบอีกครั้ง …

ต้องจัดการเจ้าหนุ่มนี่ก่อน
และทุกอย่างก็จะจบ