สวรรค์ลิขิตข้าให้เป็นตัวร้าย I Am the Fated Villain - ตอนที่ 2 ถูกส่งไปต่างโลก

ดวงตาสุขุมของกู่ฉางเกอจ้องถ้วยชาในมือขณะเป่าไอน้ำที่ลอยขึ้นมา ไม่มีฝุ่นสักนิดบนเสื้อผ้าสีขาวประดุจหิมะของเขา และชั้นหมอกก็ดูเหมือนจะห่อหุ้มใบหน้าหล่อเหลาของเขาไว้ ถ้าไม่เพ่งมอง มันยากจะเห็นสีหน้าของเขาได้

ด้วยความคิดที่เข้าใจยากและการแสดงออกที่ไม่สนใจของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สนใจเรื่องตลกที่เกิดในโถงเลย

เขาทำตัวเหมือนผู้สังเกตการณ์เงียบๆ เฝ้าดูโลกจากเบื้องบน

อย่างน้อย นั่นก็คือวิธีที่ทุกคนในโถงเห็นเขา

ไม่ว่ามันจะเป็นใคร พวกเขาก็คิดว่าตัวตนของชายตรงหน้าไม่เรียบง่าย ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์หรือท่าทาง คนสามารถรู้สึกได้ถึงความยิ่งใหญ่

เขาไม่ใช่มนุษย์!

แน่นอน สิ่งที่ไม่มีใครรู้คือใบหน้าไม่แยแสของกู่ฉางเกอนั้นเกิดจากความรู้สึก….ว่างเปล่าต่างหาก มันไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นในโถง แต่เขาทำไม่ได้ ในเวลานี้ เขากำลังมึนงงกับความทรงจำที่ผสานเข้ากับของคนอื่น

เขาคือผู้ข้ามโลก!

วินาทีก่อน เขายังหลับในห้องของเขา และวินาทีต่อมา เขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในโลกแฟนตาซีแสนอันตรายนี้ทันทีที่ลืมตา

ที่นี่ ผู้ยิ่งใหญ่สามารถคว้าจับดวงดาวและดวงจันทร์ได้ การบินเป็นเรื่องง่าย

แต่ทว่า ผู้อ่อนแอจะโดนเหยียบย่ำใต้เท้าผู้แข็งแกร่ง ชีวิตพวกเขาจะไม่ต่างอะไรไปกับดินโคลนหรือหญ้า

….

เขาคือศิษย์หลักของแดนเซียนจากอาณาจักรเบื้องบนที่ลงมายังอาณาจักรเบื้องล่างเพื่อฝึกฝนตนเอง เขาเกิดมาพร้อมพรสวรรค์และภูมิหลังน่ากลัว

แม้มันจะฟังดูดีในหูคนอื่น แต่ประสบการณ์ของกู่ฉางเกอจากการอ่านนิยายออนไลน์ในชาติก่อนทำให้สถานการณ์ปัจจุบันของเขาเด่นชัด เขาไม่ต่างอะไรจากกลุ่มตัวร้าย หนึ่งในตัวร้ายที่กำลังจะโดนบดขยี้ในอีกไม่กี่ตอน

ความตระหนักรู้นี้ทำให้กู่ฉางเกอเจ็บปวดใจ

ขณะมองฉากตรงหน้า เขาก็ตระหนักว่าวินาทีที่เขาย้ายโลก เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่กำลังจะโดนบุตรฟ้าประทานเหยียบย่ำ!

ชื่อเย่เฉินนั่นเห็นได้ชัดว่าเป็นชื่อสุดโหลสำหรับพระเอกแทบทุกเรื่อง

สำหรับชื่อของเขา?มันคือกู่ฉางเกอ ชื่อที่ผู้แต่งมักมอบให้กับตัวร้ายสุดเก่งที่จะเป็นบันไดให้พระเอกเหยียบย่ำ

เขาเผยตัวอย่างยิ่งใหญ่ งั้นตัวเอกก็จะได้รับชื่อเสียงมากมายถ้าบดขยี้ตัวร้ายที่ยิ่งใหญ่แบบเขาได้สิ?

“กู่ฉางเกอ..”

“กู่ฉางเกอ..”

ตอนนี้ เย่เฉินได้เรียกชื่อกู่ฉางเกอหลายครั้ง แต่ก็ไร้การตอบสนอง

กู่ฉางเกอไม่คิดจะชายตาแลมองเขาด้วยซ้ำ

กระดูกของเย่เฉินส่งเสียงกรอบแกรบขณะที่เขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธหลังไม่ได้รับความสนใจ ในมุมมองของเขา กู่ฉางเกอกำลังดูถูกเขา

“นี่มันจะมากเกินไปแล้ว!?กล้าดียังไงถึงเรียกชื่อคุณชายแบบไร้หางเสียงเช่นนี้?”

ครั้งนี้ เสียงคำรามดังขึ้น ตามด้วยพลังกดขี่อันยิ่งใหญ่ ปะทุจากด้านข้างของกู่ฉางเกอ คนที่พูดคือฉู่เสวียน บุตรศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับการแต่งตั้งใหม่โดยแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เซวียน

เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยใบหน้าเย็นยะเยือก และอักษรโบราณต่างๆก็ปรากฏรอบฝ่ามือเขาขณะที่พลังอันยิ่งใหญ่ของเขาปะทุขึ้น แสดงให้เห็นว่าเขาพร้อมโจมตีเย่เฉินเป็นการสั่งสอน

ตอนนี้เป็นเวลาที่เขาจะอวดฝีมือ หากไม่ใช่เพราะกู่ฉางเกอพูดชมเขา เขาคงไม่ได้มาถึงตำแหน่งนี้ เขาคงไม่สามารถเอาชนะศิษย์หลักคนอื่นได้ง่ายๆและกลายเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์

ด้วยเหตุผลนั้น เขาจึงขอบคุณกู่ฉางเกออย่างมาก

เหนือสิ่งอื่นใด เขาไม่เหมือนซูชิงเกอ ผู้เกิดมาจากบิดาอันเป็นประมุขศักดิ์สิทธิ์และถูกกำหนดให้เป็นท่านหญิงศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่เกิด

“เย่เฉิน เจ้าเด็กอวดดี!เจ้าท้าทายอำนาจของนิกายซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่อหน้าแขกของเรา และมันก็ทำให้ข้าตั้งคำถามถึงความภักดีของเจ้าที่มีต่อนิกาย”

“ผู้คุม!มาจับสัตว์ร้ายตัวนี้ไปเข้าคุกใต้ดิน รอการพิพากษา!”

ตอนนี้ ผู้อาวุโสยังยืนขึ้นและตะโกนใส่เย่เฉินเพื่อรับคะแนนความโปรดปรานจากกู่ฉางเกอ ไม้มีทางที่เขาจะยอมส่งผ่านโอกาสดีๆแบบนี้

“เห็นด้วย!ท่านประมุข ข้าเสนอให้เราทำลายฐานบ่มเพาะของเย่เฉินผู้นี้และโยนเขาออกจากนิกาย”

“ถูกต้อง!เราจะมอบคำอธิบายที่สมเหตุสมผลให้คุณชายกู่ได้ด้วยทางนี้!”

ผู้อาวุโสคนอื่นยังตอบสนองและยืนขึ้นทีละคนเพื่อประจบ สาปแช่งเย่เฉินสำหรับความกล้าและความไม่เคารพด้วยการแสดงออกที่ชอบธรรม

การแสดงนี้ทำให้แขกทุกคนตกใจ

ชายหนุ่มลึกลับในชุดขาวนั่นเป็นใคร?

ในทางกลับกัน เย่เฉินกลับหน้าซีด เขาสามารถบอกได้ว่าสถานการณ์ไม่เข้าข้างเขา ทุกคนกำลังพยายามเอาอกเอาใจกู่ฉางเกอผู้นั้น แม้แต่ซูชิงเกอก็ยังไม่พูดเพื่อเขา!

ทำไมถึงเป็นแบบนี้?!ทุกอย่างต่างจากที่เขาคิดไว้!

จากนั้น ความหนาวเย็นก็แผ่ไปทั่วตัวเขา ทำให้จิตใจของเย่เฉินสงบลง

กู่ฉางเกอยังนั่งนิ่ง แต่มองเห็นความสนใจในดวงตาของเขาขณะที่เขาจิบชา

แปลก?เขายังไม่พูดสักคำ แต่บุตรฟ้าประทานที่ชื่อเย่เฉินกลับลงเอยในสถานการณ์นี้แล้ว?นี่เป็นเรื่องผิดปกติเมื่อพิจารณาถึงสถานะของเขาในฐานะบุตรฟ้าประทาน

ตามสายตาของกู่ฉางเกอ เขาเห็นแหวนที่ประดับบนนิ้วของเย่เฉิน

[โฮ่!]

ดูเหมือนมันจะเป็นพล็อตรุ่นปู่ที่ได้รับความนิยมเมื่อสองสามปีก่อนในโลกเดิมของเขา สมกับเป็นบุตรฟ้าประทาน พวกเขาต้องมีของสุดโกงติดตัวเช่นนี้ แหวนที่ได้รับสืบทอดมาโดยมีวิญญาณของอาจารย์สุดเก่ง

“กู่ฉางเกอ เจ้ารู้จักแต่วิธีกลั่นแกล้งผู้อื่นด้วยสถานะของเจ้าหรือไง?”

เย่เฉินคำรามอีกครั้ง จ้องกู่ฉางเกอตาเขม็ง เขารู้สึกว่าสถานการณ์นี้เป็นกู่ฉางเกอที่จัดเตรียมไว้เล่นงานเขา ถ้าไม่ใช่เพราะอีกฝ่าย ประมุขศักดิ์สิทธิ์จะยอมมอบท่านหญิงศักดิ์สิทธิ์ไปได้ไง?

หลายอย่างอาจเกิดขึ้นเมื่อคืน!

เย่เฉินรู้สึกโกรธในใจพอคิดถึงความจริงนี้ เขาอยากฆ่ากู่ฉางเกอเป็นพันๆครั้ง ฉีกเขาเป็นหมื่นๆชิ้น

เขาเคยผ่านความยากลำบากกับซูชิงเกอมา แต่ก็ทำได้แค่มองนางจากระยะไกลโดยไม่มีโอกาสเข้าใกล้ มากเสียจนเขาไม่ได้แตะต้องชายเสื้อนางด้วยซ้ำ

แต่ กู่ฉางเกอผู้นี้….!