สวรรค์ลิขิตข้าให้เป็นตัวร้าย I Am the Fated Villain - ตอนที่ 4 โชคสีดำ

ความเงียบเข้าปกคลุมโถงหลัก

กล้ามาอวดเบ่งต่อหน้าข้า?

เจ้ายังเด็กน้อย

กู่ฉางเกอไม่พูด เขาแค่ส่ายหัว

เขายืนเอามือไพล่หลัง สายตาดูสุขุมและไม่แยแส

มันราวกับเขากำลังก้มมองมดที่พยายามจะปีนป่าย

เย่เฉินคุกเข่าให้เขาในสภาพที่น่าอับอาย ใบหน้าของเขาขาวซีด ไม่เต็มใจยอมรับ ทั้งตัวของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ไม่สามารถยกหัวขึ้นได้

ทุกคนได้แต่มองด้วยความตกใจ

สำหรับคนของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนที่มีความเข้าใจบางอย่างต่อกู่ฉางเกอ ความตกใจของพวกเขายิ่งมกากว่า

เหนือสิ่งอื่นใด ตัดสินจากอายุเขา ความสามารถของกู่ฉางเกอไม่ควรต่างจากคนของพวกเขา

แต่ความเป็นจริงคือ พลังของเขากลับเทียบได้กับประมุขศักดิ์สิทธิ์

“คุณชายกู่ยังหนุ่ม แต่ฐานบ่มเพาะกลับลึกล้ำขนาดนี้แล้ว..”

ตอนนี้ ประมุขศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนพูดขึ้น

ในเวลาเดียวกัน เขาก็เหลือบมองลูกสาวเขาที่ยืนหน้าซีดเล็กน้อย

เขาถอนหายใจเงียบๆ

ถ้าเขารู้ล่วงหน้า เขาคงทำให้เย่เฉินพิการและขับไล่ออกจากนิกายไปนานแล้ว

ทำไมเขาถึงต้องไปทำให้คุณชายผู้นี้ขุ่นเคือง

ตอนนี้ เขาได้ตัดสินใจแล้วว่าควรจะทำยังไงกับเย่เฉิน

“ท่านประมุขก็ชมข้าเกินไป พลังของฉางเกอไม่คู่ควรให้กล่าวถึงหรอก’

กู่ฉางเกอยิ้มให้กับคำชม คำพูดของเขาสงบและเย็นชา

แต่ทว่า เขายังเผยท่าทีของผู้เหนือกว่าอีกด้วย

เขาไม่เก็บคำพูดเหล่านี้มาใส่ใจ

เหนือสิ่งอื่นใด เจ้าของร่างนี้คืออัจฉริยะที่มาจากอาณาจักรเบื้องบน

ในอาณาจักรเบื้องบน เขายังเป็นอัจฉริยะชื่อดังอีกด้วย

เขาทรงอำนาจมาก

ไม่ใช่ใครที่อาณาจักรเบื้องล่วงจะเทียบได้

ถ้าเขาอยากจัดการกับเย่เฉินที่พยายามอวดสาว

ทั้งหมดที่เขาต้องทำคือให้ตาแก่ในแหวนของเขาระวังตัวและไม่กล้าเผยตัวเอง

แล้วแบบนั้น ใครเล่าที่จะช่วยเหลือเย่เฉินได้?

กู่ฉางเกอลงมาอาณาจักรเบื้องล่าง แต่ไม่มีทางที่เขาจะลงมาโดยไร้ผู้คุ้มครอง

ตอนนี้ เขาได้ลอบติดต่อผู้คุ้มครองของเขาและบอกอีกฝ่ายให้ขู่เศษเสี้ยววิญญาณในแหวนของเย่เฉิน

จากสถานการณ์ปัจจุบัน เรื่องราวเป็นไปตามที่เขาคาดไว้

จากนี้ไป การบดขยี้บุตรฟ้าประทานคนนี้จะง่ายขึ้นมาก

ตัวเย่เฉินนั้นยังไม่หายจากอาการตกใจ

ทำไมอาจารย์ที่พึ่งพาได้ตลอดของเขาถึงไม่ยอมพูดด้วย?

กู่ฉางเกอทำตัวเป็นธรรมชาติ แต่กำลังหัวเราะอยู่ข้างใน

“ถึงกับต้องให้คุณชายกู่ลงมือเอง ข้ารู้สึกละอายใจยิ่งนัก”

ตอนนี้ ฉู่เสวี่ยนพูดขึ้นด้วยใบหน้าอับอาย

จากแวบแรก ฉางเกอก็รู้ว่านี่คือตัวละครที่ถูกกำหนดให้เป็นลูกสมุนของเขา

ดังนั้น จึงไม่มีทางที่กู่ฉางเกอจะตำหนิเขา

เขาแค่ยิ้มปลอบ“ไม่จำเป็นที่บุตรศักดิ์สิทธิ์ฉู่เสวียนต้องกังวล ในเมื่อเรื่องนี้เริ่มขึ้นเพราะตัวข้า ข้าย่อมต้องเป็นคนแก้”

“คุณชายใจกว้างนัก นับถือๆ”

ตามที่กู่ฉางเกอคาด คำพูดของเขาทำให้ฉู่เสวียนเคารพเขาเพิ่ม

มันทำให้ฉู่เสวียนตัดสินใจจะเกาะแข้งขากู่ฉางเกอเต็มที่

คำพูดสวยงามเหล่านั้นมาไม่หยุด ตามด้วยสายตาทั้งชื่นชมและถอนหายใจ

คุณชายคนนี้ไม่ใช่คนทั่วไปจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นรัศมีหรือพรสวรรค์

ไม่สิ คนไม่ธรรมดาจะใช้อธิบายได้ไง?

เขาคือคนที่เอื้อมไม่ถึงและประเมินไม่ได้!

“คุณชายกู่แข็งแกร่งยิ่งนัก ท่านถือได้ว่าเป็นเทพที่จุติลงมายังโลกมนุษย์ แค่รัศมีของท่านก็ทำให้หัวใจของข้าสั่นอย่างควบคุมไม่ได้แล้ว’

“เดิมที ข้าคิดว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนเราที่ครองดินแดนเป็นรัศมีล้านลี้ถือว่าเป็นใหญ่แล้วในโลกหล้า แต่ทว่า พอได้เห็นคุณชายเข้า ข้าก็รู้แล้วว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือยอดคนยังมียอดคน..”

เหล่าผู้อาวุโสต่างเข้าร่วมการประจบสอพลอกันไม่หยุดปาก แข่งกันเอาน้ำลายกระเซ็นใส่หน้าฉางเกอ

การเปลี่ยนแปลงนี้ของพวกเขาทำให้เหล่าแขกจากขุมอำนาจใหญ่ต่างๆที่ไม่รู้เบื้องหลังกู่ฉางเกอตกตะลึง

พวกเขายิ่งอยากรู้ถึงตัวตนของชายชุดขาวผู้นี้ยิ่งกว่าเดิม

มันดูเหมือนว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน หนึ่งในหกดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนบูรพาจะได้ลอบเกาะแข้งขาของคุณชายผู้นี้

สถานการณ์นี้ถือเป็นสัญญาณไม่ดีสำหรับพวกเขา

การเป็นตัวร้ายที่เจ๋งชะมัด

ทุกที่ที่เขาไป ทุกคนจะคุกเข่าและเลียเขาแพลบๆ

ไม่เหมือนพระเอก ที่จะโดนดูถูกและหัวเราะเยาะทุกที่ที่ไป

จากนั้นเขาก็ติดต่อกับระบบของเขา

ในฐานะผู้ข้ามโลก เขาจะไม่มีระบบสุดโกงได้ไง

ความโกงของเขาก็เหมือนกับหน้าต่างสถานะในเกมออนไลน์

มันแสดงให้เห็นถึงข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับเขา

โชคชะตาสามารถได้รับโดยการทำเงื่อนไขตรงข้ามกับบุตรแห่งโชคลาภอย่างบุตรฟ้าประทาน

ค่าโชคชะตาเท่ากับสกุลเงินของระบบและมีคุณสมบัติสากล

ไม่เพียงจะแลกเป็นพลังวิเศษต่างๆได

มันยังแลกสายเลือดพรสวรรค์อื่นๆได้

มันสามารถเพิ่มแต้มเพื่อเลื่อนอาณาจักรพลังได้

ในเวลาอันสั้น กู่ฉางเกอจดจำระบบทั้งหมดไว้

โดยธรรมชาติ คุณสมบัติของระบบที่เขาไม่คิดว่าจะมียังมี

“ระบบ”

ตอนนี้ กู่ฉางเกอเรียกระบบในใจเพื่อดูหน้าต่างสถานะ

เจ้าของ : กู่ฉางเกอ

ตัวตน : ศิษย์แท้จริงของวังเต๋าเซียนสวรรค์

เส้นชีพจร : กระดูกเต๋า หัวใจมาร

ฐานบ่มเพาะ : เซียนศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสุด

เคล็ดวิชา : เคล็ดเต๋าเซียนสวรรค์ กายหมื่นปีศาจจำแลง(พรสวรรค์) เคล็ดวิชาเซียนปีศาจกลืนกิน…

ค่าโชคชะตา : 50

ค่าโชคลาภ : 30(ดำ)

ระบบร้านค้า : ยังไม่เปิด

หน้าต่างสถานะที่ครอบคลุม ข้อมูลทุกประเภทแสดงไว้ชัด

ค่าโชคชะตา 50 แต้มได้รับมาโดยการที่เย่เฉินโดนเขาเหยียบหน้า

“ระบบ ถ้าข้าเหยียบเย่เฉินให้ตายตอนนี้ จะเกิดอะไรขึ้น?”

กู่ฉางเกอถามในใจ

“ในมุมของค่าโชคลาภปัจจุบันของเจ้าของ ระบบไม่แนะนำให้ทำ”

“มีความเสี่ยงที่จะโดนผลสะท้อนกลับของค่าโชคลาภ”

มันเป็นอย่างที่ข้าคิด

กู่ฉางเกอส่ายหัว

ไอคนเขียนบัดซบ พระเจ้าบัดซบ

นี่มันข้อกำหนดอะไร?

จิ๊ จิ๊ ด้วยภูมิหลังกับพรสวรรค์ของข้า ค่าโชคลาภของข้ามีแค่สามสิบเนี่ยนะ

และมันก็ยังเป็นสีดำ

ในทางกลับกัน เย่เฉิน แม้จะอยู่ในสภาพนี้ก็ยังมีค่าโชคลาภเป็นร้อย

ตามที่ระบบบอก มีโชคเจ็ดระดับ

สีแดง ส้ม เหลือง เขียว ฟ้า น้ำเงิน ม่วง

คนส่วนใหญ่มีค่าโชคสีแดง

สำหรับโชคสีดำ มันคือดวงซวยไง?

“การยุ่งกับบุตรฟ้าประทานในปัจจุบันจะนำไปสู่ความโชคร้าย”ระบบอธิบาย

และผลพวงจากโชคร้าย?

มันเป็นไปได้ที่จะสำลักชาจนตายหรือโดนฟ้าผ่าขณะเดิน?

“มันดูเหมือนว่าการจะจัดการบุตรฟ้าประทานแบบเขา มันต้องค่อยๆทำ ปล่อยให้ค่าโชคของเขาหมดลง”

“แต่ทว่า กระบวนการค่อยๆเหยียบมดให้ตายก็น่าสนใจมาก”

ใบหน้าของกู่ฉางเกอดูปกติ เขาคุยกับระบบอย่างรวดเร็วในใจ