สะกิดหัวใจนายขี้เก๊ก - บทที่ 47 ดูซิใครจะมีน้ำตามากกว่ากัน
ณัฐณิชาซึ่งเดิมทีกำลังเท้าศีรษะข้างหนึ่งมองธราเทพอย่างคาดหวัง ถูกคำพูดประโยคสุดท้ายโจมตีจนถลอกปอกเปิก ส่วนธราเทพเดินนำลงไปก่อนแล้ว
ณัฐณิชาทำหน้าผีแลบลิ้นใส่ตามหลังเขาไป แถมยังเอามือดันจมูกขึ้นเป็นจมูกหมูด้วย แต่แล้วทันใดนั้นธราเทพก็หันหน้ากลับมา และเอ่ยเตือนว่า “คิดหาวิธีจัดการเรื่องอื้อฉาวเมื่อวานนี้ด้วย”
“……….” คุณๆๆ เห็นหมดแล้วเหรอ
นี่มันอะไร ฝ่ายประชาสัมพันธ์ของแกรนด์อิมพีเรียลกรุ๊ปเป็นพวกไร้ความสามารถเหรอ
ณัฐณิชาระงับอารมณ์หงุดหงิดที่เพิ่มขึ้นในจิตใจ ลุกขึ้นล้างหน้าอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า วันนี้เธอแต่งตัวเป็นพิเศษโดยสวมกระโปรงเข้ารูปกับเสื้อเชิ้ตเป็นทางการ ธราเทพอยู่ข้างล่างกำลังรอเธอทานข้าว
หลังจากณัฐณิชาทานอาหารเช้าเสร็จไปด้วยการถ่วงเวลา ทันใดนั้นผู้ช่วยนรินทร์ก็รีบร้อนเดินเข้ามา สีหน้าของเขาแย่มาก ทันทีที่เดินเข้ามาก็พูดอย่างร้อนใจว่า “แย่แล้วครับท่านประธาน เกิดเรื่องแล้ว”
คลิปในมือถือ ภัทรินกำลังมองกล้องด้วยน้ำตานองหน้า “ฮืออออ……ฉันกับณิชาเป็นเพื่อนกันมาหลายปี เรารู้จักกันตอนเรียนไฮสคูล แต่หลังจากผ่านไปปีกว่าเธอก็ลาออกจากโรงเรียน อืม…ใช่ ณิชาอยู่ในครอบครัวที่ยากจนมาก มีแค่ยายคนเดียว แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอหยุดความคิดที่จะอยากมีชีวิตที่ดี! ฉันขอร้องพวกคุณ อย่าแพร่กระจายเรื่องอื้อฉาวของเธออีกเลยนะคะ มันไม่ง่ายกว่าที่เธอจะก้าวมาถึงตำแหน่งในวันนี้ เรื่องเมื่อวานเป็นแค่อุบัติเหตุ ระหว่างเพื่อสนิททำไมจะมีเรื่องทะเลาะกันไม่ได้ พวกคุณว่าจริงไหมคะ”
ระหว่างทางไปบริษัท ธราเทพเหมือนจะไม่ได้มีอารมณ์ใดๆ สีหน้าสงบนิ่ง
ณัฐณิชากัดฟันกรอดๆ ภัทรินคนนี้ เหมือนพลาสเตอร์หนังหมาที่ติดกาวอยู่กับตัวเธอไม่มีผิด!
“คิดสิ่งที่จะพูดหลังจากนี้ดีแล้วหรือยัง”
จู่ๆ ธราเทพก็หันมามองเธอ ณัฐณิชาลังเลครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า
เมื่อชั่วโมงที่แล้ว ทั้งคู่อยู่ที่บ้านเห็นภัทรินร้องไห้ขอร้องนักข่าวว่าอย่าขุดเรื่องในอดีตของณัฐณิชา ทว่า เธอไหนเลยจะเป็นการปกป้องณัฐณิชา เห็นได้ชัดว่าเป็นการสลัดอดีตของเธอต่างหาก
แต่แล้วยังไง ตัวตรงไม่หวั่นเงาเอียง ไม่ได้ทำไม่ต้องเกรงกลัว!
ณัฐณิชาบึนปาก รถหยุดลงตรงหน้าประตูตึกแกรนด์อิมพีเรียลกรุ๊ป ไกลออกไปเห็นนักข่าวยืนถือกล้องบ้องยาวมากมายล้อมประตู แต่เพราะบอดี้การ์ดขวางอยู่ พวกเขาจึงไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลย
“พวกเขามาแล้ว!”
ไม่รู้ว่าเสียงใครตะโกน พวกนักข่าวจึงวิ่งมาดั่งผึ้งแตกรังทันที ณัฐณิชาที่เตรียมใจไว้แล้ว เห็นสถานการณ์แบบนี้ยังตัวสั่นอย่างช่วยไม่ได้
“กลัวเหรอ” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหู
“เหอะ ฉันณัฐณิชาคนนี้ไม่เคยกลัว” ณัฐณิชาส่งสายตาบางเบาให้ธราเทพ และเอานิ้วสัมผัสจี้ที่ลำคอตัวเองโดยไม่ตั้งใจ
ทันทีที่ประตูเปิดออก นักข่าวก็เอากล้องกับไมค์มาจ่อถึงหน้าณัฐณิชา
ณัฐณิชาขมวดคิ้วครู่หนึ่ง แต่ยังคงไว้ซึ่งมารยาทที่เหมาะสม
“คุณหญิงณิชา ขอเรียนถามว่าคุณรู้จักคุณภัทรินหรือไม่”
“คุณเลวร้ายอย่างที่เธอพูดหรือเปล่า เราสืบมาแล้วพบว่าแฟนเก่าของคุณเป็นผู้ชายที่ชื่อเหิอเฟิงจริง ไม่ทราบว่าคุณมาคบกับท่านประธานธราเทพได้ยังไง”
“รบกวนตอบคำถามของเรามาตามตรง คุณเป็นจริงตามที่ระบุไว้ในคลิปวิดีโอหรือไม่!”
“………..”
ธราเทพมองรูปลักษณ์ที่ไม่สั่นคลอนของเธอ แล้วในใจก็เกิดร่องรอยแห่งความชื่นชมในตัวเธอขึ้นมา เขายังคงก้าวเดินไปข้างหน้าพร้อมกับโอบไหล่ของณัฐณิชาอย่างเป็นปกติ นับว่าเป็นการให้หน้าแก่เธอ
