สามีข้า คือพรานป่า - ตอนที่ 209 เจ้าต้องการแก้แค้นหรือไม่

ตอนที่ 209 เจ้าต้องการแก้แค้นหรือไม่?

ทั้งนายอําเภอและนายน้อยหลี่เดินทางไปยัง บ้านของผู้เฒ่าด้วยแสงสว่างจากคบเพลิง!

เหล่าผู้เฒ่ายินดีอย่างยิ่งที่จะได้ต้อนรับแขกผู้มี เกียรติทั้งสองนี้แม้ว่าเขาจะไม่ชื่นชอบหลี่ซื่อฮวานักแต่เขาก็จะไม่ดูแคลนอีกฝ่ายเพราะเห็นแก่ใบ หน้าของหยุนเวียนเถียน

ทางฝั่งของเฉินซ่ง เขานั่งอยู่ที่ลานบ้านพร้อม กับเหม่อมองดาวอย่างครุ่นคิด

ภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านเดินเข้ามาพร้อม กล่าวคํา “สามีข้าตอนนี้พวกเราควรทําสิ่งใด? ที่ อเสียงของท่านในฐานะหัวหน้าหมู่บ้านจบสิ้นแล้วต่อจากนี้ไปครอบครัวเราไม่ต่างอะไรจากชาวบ้านธรรมดาแล้วสิ่งที่สําคัญที่สุดตอนนี้คือความรู้สึกของเฉินไฉอีแม้ท่านจะบังคับให้นางแต่งงานก็จริงแต่ท่านก็รู้ว่าไม่อาจบังคับนางได้!”

เฉินซึ่งถอนหายใจยาวก่อนจะกล่าวตอบ “พานางออกมา ข้าจะคุยกับนางดี ๆมันต้องมีวิธี ที่ทําให้นางเปลี่ยนใจสิ!”

ใบหน้าของเฉินไฉ่ซีดเซียว แก้มสองข้างเต็ม ไปด้วยคราบน้ําตาแต่โชคดีที่นางเป็นบุตรสาวที่ ครอบครัวรักใคร่ เช่นนี้นางจึงมีเงินซื้อเครื่องสําอางสีแดงอย่างดีในราคาสองตําลึงได้!

แม่ใบหน้าจะเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ําตาแต่สีแดงบนใบหน้าก็ยังไม่เลอะ…

“ท่านพ่อ! ได้โปรดเถิด ข้าไม่ต้องการแต่งงานกับบัณทิตแก่เรียนเช่นนั้น!ท่านพ่อช่วยข้ามิได้ หรือ?”

เฉินซึ่งได้แต่ถอนหายใจยาว “ตอนนี้พ่อของเจ้าไม่อาจช่วยเหลือเจ้าได้อีกแล้วหากเจ้ามีสมองสักหน่อยน่าจะพอรู้ว่าไม่ควรไปยั่วยุนางคนนั้น! ยิ่งตอนนี้นายน้อยหลีก็ยังดูหมิ่นเจ้าและวันนี้เจ้ายังทําไม่สําเร็จทุกสิ่งพังทลายหมดสิ้นแล้วลูกข้า… คิดให้ดีเถิดว่ายังมีหนทางใดอีกหรือ?”

หลังจากเฉินไฉ่อได้ฟังอย่างนั้นนางรู้สึกสิ้นหวังยิ่งและคิดว่าหนทางเดียวที่จะรอดพ้นคือความตาย!

“เฉินไฉ่อ… ทั้งหมดเป็นเพราะหลี่ซื่อฮวาที่ชั่ว ร้ายผู้นั้นต่างหากลูกสาวข้าทั้งเก่งกาจและมี ความสามารถมารยาทก็เป็นเลิศกว่าผู้ใดไฟแต่เขากลับคิดว่าเจ้าไม่อาจเทียบเทียมหยุนเถียนเถียน ได้… หลี่ซื่อฮวานั้นตามืดบอดที่มองไม่เห็นเจ้าในสายตาเจ้าไม่คิดโกรธเคืองเขาบ้างหรือไร?”

เมื่อภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านได้ฟังอย่างนั้น นางก็อดไม่ได้ที่จะขนลุกพองแม้จะไม่พอใจหลี่ ชื่อฮวาอยู่มาก แต่นางก็ไม่คิดจะอ้าปากกล่าวต่อว่าอีกฝ่ายเช่นนี้

“และนังหยุนเกียนเถียนคนนั้นก็อาศัยเส้นสาย ฟ้องร้องท่านนายอําเภอทําให้พ่อต้องหลุดจาก ตําแหน่งหัวหน้าหมู่บ้าน!ไฉ่อพี่ชายของเจ้าน่ะโง่เขลาพวกเราไม่อาจพึ่งพาเขาได้ ทั้งหมดคือเหตุผลที่ครอบครัวเราต้องเจ็บช้ําน้ําใจในวันนี้ความอัปยศทั้งหมดมันถูกส่งต่อไปที่เจ้าอย่างไรทางเลี่ยง

“พ่อพยายามสอนหนังสือเขามาหลายปี แต่เขา ก็ไม่เคยแสดงความสามารถหรือไปสอบเข้าราชสํานักเลยสักนิดหากเขากระตือรือร้นสักหน่อยคง ได้รับคัดเลือกให้เป็นนายอําเภอไม่ยากเย็นนัก!แต่เพราะพี่ชายเจ้าไม่เอาไหนพวกเราจึงต้อง ทุกข์ทรมานไล่อพ่อรักลูกยิ่งนัก รักยิ่งกว่าสิ่ง ใด…เจ้าช่วยพ่อล้างแค้นได้หรือไม่ช่วยชําระแค้นนี้ให้พ่อเถิด!”

เมื่อเฉินไฉ่อได้ยินคําเยินยออย่างผู้เป็นพ่อนางพลันรู้สึกฮึกเหิมด้วยความภาคภูมิใจ

“ท่านพ่อ! แล้วเช่นนั้นเราควรทําอย่างไรกันดี?พวกมันทําให้ท่านไม่ได้เป็นหัวหน้าหมู่บ้านและยังเหยียดหยามข้ายิ่ง ข้าไม่งดงามตรงไหนกัน? นายน้อยหลี่ตาต่ําจึงมองไม่เห็นความงามของข้านี้! ข้าเกลียดเขา!”

ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เฉินซึ่งต้องการ เขาถอนหายใจยาวก่อนจะกล่าวด้วยความผ่อนคลาย “พ่อของเจ้าแก่ชราแล้วอีกทั้งพี่ชายเจ้าก็ยังไร้ความสามารถตอนนี้ครอบครัวเราเหลือเพียงเจ้าให้พึ่งพา!”

“แล้วเจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดพอจึงคิดยกเจ้าให้บุตรชายของจางชิวไฉ่ก็เพื่ออนาคตเจ้าจะไม่ถูก เหยียบย่ําอย่างไรล่ะถึงตอนนี้เจ้าจะไม่เต็มใจแต่งงานกับบัณฑิตแก่เรียนคนนั้นแต่เชื่อเถิดว่าเด็กหนุ่มนั่นเก่งกาจเสียยิ่งกว่าพ่อของเขา อีก!”

“วันหนึ่งหลังจากบัณฑิตแก่เรียนคนนั้นมีชื่อเสียงเจ้าจะมีศักดิ์เป็นคุณหญิงเชียว… เฉินไฉ่อ เอ๋ย เมื่อวันนั้นมาถึงหยุนเวียนเถียนจะสู้อะไรเจ้าได้? แม้แต่นายน้อยหลี่ก็ยังต้องคลานเข่าเข้าหาเจ้า!”

เมื่อได้ฟังคําชักชวนของผู้เป็นพ่อ ดวงตาของเฉินไฉ่อีถึงกับเปล่งประกายออก

ความฝันที่นางคิดไว้หลังจากอ่านหนังสือปราชรูปหล่อและโฉมงามได้พังทลายจนหมดสิ้น แล้วตอนนี้เรื่องราวที่เฉินซ่งมอบให้ก็น่าสนใจไม่น้อย

นางเฝ้าฝันว่าวันหนึ่งในอนาคต… นายน้อยหลี่ จะต้องมาคุกเข่าต่อหน้านางเขาจะต้องเสียใจที่ไม่คิดแต่งงานในวันนี้!

หลังไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง เฉินไฉอีจึงกล่าวถาม อย่างสงสัย “ท่านพ่อแล้วกว่าจะมีชื่อเสียงนั้น ยากเพียงใด? ถึงเจ้าบัณฑิตแก่เรียนผู้นั้นจะดูโง่ เขลาในสายตาข้าแต่หลังจากเขาและข้าแต่งงา นกัน ข้าจะเป็นคนเติมเต็มเพื่อให้เขาไปสู่จุด หมายให้เร็วที่สุด!”

นิยาย เรื่องนี้อัพเดตก่อนที่อื่น เว็ปแรกที่ลง novelza.com

เฉินซ่งถึงกับใจเต้นรัว เขาได้ยินสิ่งที่ต้องการแล้วเช่นนี้เขาจะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือได้ อย่างไร?

“ไฉ่อ เขาอาจจะแก่เรียนไปสักหน่อย แต่อย่าง ไรเขามีเจ้า!ตอนที่เจ้าเรียนหนังสือพร้อมพี่ชาย พ่อสัมผัสได้ว่าพี่ชายเจ้านั้นโง่เขลายิ่งเขาไม่อาจเทียบเจ้าได้เลย ส่วนเจ้าเด็กแก่เรียนคนนั้น แม้เขาจะไม่ฉลาดมากแต่ด้วยการดูแลจากเจ้าแล้วเขาจะสอบไม่ผ่านได้อย่างไรล่ะ จริงไหม?”

เฉินไฉ่อนึกถึงรูปลักษณ์งี่เง่าของคุณชายจางก็พลันไม่พอใจขึ้นมาน้อยๆ “ท่านพ่อคิดว่าข้าจะสามารถทําได้จริงๆงั้นหรือ?อย่างไรแล้วข้าก็ไม่อยากจะใช้ชีวิตอยู่กับเจ้าเด็กแก่เรียนคนนั้นตล อดไป!”

ใบหน้าเฉินซ่งพลันจริงจังก่อนกล่าวตอบ “เมื่อคืนนี้พ่อต้องการให้นายน้อยหลี่และนายอําเภอ หยุดกล่าวคําดูหมิ่น พ่อเลยกล่าวกับพวกเขาว่าจะให้เจ้าแต่งงานกับคุณชายจางซะ! มันจะไม่ เป็นไรเลยหากเจ้าแต่งงานกับเขาในเร็ววันนี้เพราะหากปล่อยละเลยเรื่องราวไปนาน นาย น้อยหลี่อาจจะโพทะนาเรื่องราวออกไปก็ได้อย่างไรแล้วข้าก็ยังรอบคอบเสมอเพื่อผลประโยชน์ของเจ้าอย่างไรล่ะ!”

เฉินไฉ่อีก้มศีรษะลงอย่างครุ่นคิดจนในที่สุดนางก็เงยหน้าขึ้นด้วยความมั่นใจ

“ที่ท่านพ่อกล่าวถูกต้องทั้งหมด นายน้อยหลี่เป็นแค่พ่อค้าหากข้าแต่งงานกับนักปราญช์ย่อม ดีกว่าหลายเท่า อย่างน้อยข้าก็มีโอกาสได้เป็นคุณหญิงในอนาคตแล้ววันนั้นตาแก่หลี่ซื่อฮวาต้องมาคุกเข่าต่อหน้าข้า!”

เฉินซึ่งถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก ภรรยา ของเขาก็ผ่อนลมหายใจเพราะคลายกังวลเช่นกัน

อย่างไรแล้วพวกเขาก็ไม่มั่นใจนักว่าบัณฑิตแก่ เรียนผู้นั้นจะประสบความสําเร็จหรือไม่แต่ตอนนี้ บุตรสาวของตนหยุดสร้างปัญหาและยอมก้าวขา สูงานวิวาห์ เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

ทั้งสองรักและหวงแหนบุตรสาวยิ่งกว่าสิ่งใด แต่ท้ายที่สุดนางก็ต้องแต่งงานออกเรือน เช่นนี้บุ ตรสาวจึงไม่มีเวลาที่จะอยู่กับครอบครัวนานนัก เฉินไฉ่อีกลายเป็นคนนิสัยเสียเพราะครอบ ครัวตามใจยิ่ง แต่หากชื่อเสียงของนางย่าแย่ ทั้ง หมดจะส่งผลต่อลูกหลานที่จะเกิดในอนาคตด้วย สําหรับผู้เป็นแม่นั้นยิ่งผ่อนคลายกว่าใครเพราะต ระหนักถึงเรื่องชื่อเสียงเป็นอย่างดี ทว่าสะใภ้ใหญ่ ตระกูลเฉินกลับไม่คิดปล่อยวาง นางรู้สึกเกลีย ดชังน้องสาวสามีผู้นี้เข้ากระดูกดํา!

ในอนาคตสองสามีภรรยาคู่นี้จะต้องพึ่งพา ครอบครัวของเฉินเต่ออันคอยดูแล เช่นนี้พวกเขา จึงต้องคิดจัดการกับบุตรสาวให้อยู่หมัดแม้ว่าจะไม่ได้รักสะใภ้ใหญ่มากเท่าบุตรสาว แต่เมื่อเทียบกับครอบครัวอื่นๆแล้วตระกูลเฉินเลี้ยงดูสะใภ้ได้ดีกว่ามาก

ภรรยาของเฉินซึ่งคิดเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วนจึงผ่อน คลายใจยิ่งเพราะในอนาคตต้องพึ่งพาเฉินเตออนและลูกสะใภ้หากทําให้ทั้งสองขุ่นเคืองไปมากกว่านี้เกรงว่าชายหญิงชราทั้งสองคงจะไม่มีข้าวกินยามแก่เฒ่า!