สามีข้า คือพรานป่า - ตอนที่ 65 อธิบายไม่ได้
ตอนที่ 65 อธิบายไม่ได้
หยุนเคอส่ายหัวและหาข้อแก้ตัวที่เหมาะสมให้แก่ตนเอง
คงเป็นเพราะความสงสารกระมัง
เขาเห็นใจในสิ่งที่หญิงสาวตัวน้อยคนนี้ต้องเผชิญ ด้วยความมีมโนธรรม จิตใจของเขาจึงเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง นี่ แสดงให้เห็นว่าเขายังมีมนุษยธรรมหลงเหลืออยู่บ้าง
หยุนเคอครุ่นคิดเกี่ยวเรื่องนี้ และในที่สุดก็ตัดสินใจทําอะไรบางอย่าง!
ในคืนนั้น เขาใช้ประโยชน์จากความมืดของยามราตรีลอบเข้าไปในโรงเก็บไม้ของตระกูลเฉิน!
เฉินเถียนเถียนถือท่อนไม้ขนาดใหญ่อยู่ในมือ และ จ้องไปยังผู้บุกรุกที่อยู่เบื้องหน้าอย่างดุร้าย เมื่อเห็นว่าเป็นใค รมุมปากของนางก็กระตุก!
รูปร่างเหมือนกอริลลาเช่นนี้ จะเป็นใครได้อีกนอกจากหยุนเคอ?
คนผู้นี้ไม่เคยเกรงกลัวอะไรเลยจริง ๆ กล้าลักลอบเข้าบ้านตระกูลเฉิน หากถูกเฉินผิงอันและคนอื่น ๆ ทุบตี คงเป็นความโกลาหลครั้งใหญ่
หยุนเคอไม่ได้กล่าวอะไรออกมา เพียงแต่สัมผัส หลังมือของเฉินเถียนเถียน และเดินออกจากบ้านตระกูล เฉินอย่างเงียบ ๆ ทั้งสองแวะตรงลําธารที่เคยนัดแนะ ออกไปล่าสัตว์ด้วยกัน
เฉินเถียนเถียนเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ “หยุนเคอเจ้าพาข้ามาทําอะไรที่นี่? หรือว่าคืนนี้จะออกไปล่าสัตว์?”
ในใจของหยุนเคอคิดว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่รู้แผนการร้ายข องหลินชวนฮวา!
“ถึงตอนนี้เจ้ายังคิดที่จะล่าสัตว์อยู่อีกหรือ?”
เฉินเดียนเถียนงุนงงเล็กน้อย พวกเขานัดพบกันเพื่อเรียน รู้การล่าสัตว์ไม่ใช่หรือ? ตนถูกเขาพามายังบริเวณที่เคยเป็น จุดนัดพบเพื่อล่าสัตว์ หากไม่ใช่ออกล่าแล้วจะทําอะไรอีก หรือ?
เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าช่างดูไร้เดียงสา หยุนเคอยิ่งโกรธจัด และรู้สึกว่าผู้หญิงที่ชื่อหลินชวนฮวานั้นน่ารังเกียจเหลือเกิน!
“เจ้าไม่รู้หรือว่าแม่เลี้ยงของเจ้าคิดจะทําอะไร? นางจะบังคับให้เจ้าแต่งงานกับหลานชายผู้โง่เขลาคนนั้น เจ้าไม่รู้ หรือ?”
เอ่อ…
เฉินเถียนเถียนพูดไม่ออก ดูเหมือนว่าแผนการของหสินชวนฮวาไม่ค่อยเข้าท่านัก ขนาดคนที่เพิ่งเข้ามาใน หมู่บ้านยังดูออก เป็นไปไม่ได้ว่าชาวบ้านคนอื่นจะไม่รู้
เพียงแต่ตัวนางเองยังไม่ร้อนรน แล้วหยุนเคอจะกังวล เรื่องอะไร?
“อย่ากังวลไปเลย ข้ารู้แผนของนางดี ถ้าแม้แต่คนโง่เง่า คนหนึ่งข้ายังจัดการไม่ได้ ตัวข้าก็คงไร้ประโยชน์จริง ๆ!”
เมื่อมองท่าที่สบประมาทของเฉินเถียนเถียน หยุนเคอก็ยิ่ง กังวลมากขึ้นไปอีก แม้ว่าจะไม่รู้ว่าตนกังวลเรื่องอะไรก็ตาม
นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเถียนเถียนได้ยินหยุนเคอพูดประโยคยาว ๆ แบบนี้ นางจึงประหลาดใจและรู้สึกแปลกแปร่ง เล็กน้อย!
หยุนเคอและตัวนางเองค่อนข้างจะใกล้ชิดกัน เมื่อออกล่าสัตว์ แต่ก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อื่นใดอีก จึงคาดไม่ ถึงว่าเขาจะกังวลกับเรื่องของนางขนาดนี้
แม้ว่าชายตรงหน้าจะเหมือนกอริลล่า แต่เฉินเทียนเถียนผู้ ไม่เคยมีประสบการณ์ด้านความรักมาก่อนในชีวิต จู่ ๆ ก็รู้ สึกหัวใจสั่นไหว!
นางคิดว่าหากหยุนเคอเสนอตัวจะแต่งงานกับตัวเองในเว ลานี้ ก็คงไม่สามารถตอบตกลงได้
แต่หัวใจของเฉินเดียนเถียนที่กําลังหวั่นไหวอยู่ก็ต้องผิดหวัง!
“แม้ว่าวันนั้นจะมีอะไรเกิดขึ้นที่บ้านของเจ้าจริง ๆ มันก็ ไม่ใช่ความผิดของเจ้าเลย ไม่เห็นจําเป็นต้องลงโทษตัวเอง ด้วยการแต่งงานกับคนโง่”
” ข้าไม่ได้…”
“เจ้าเคยคิดบ้างไหมว่าหากแต่งงานกับไอ้คนงี่เง่านั่น ชีวิตของเจ้าคงจบสิ้น ข้ายังได้ยินมาอีกว่าแม่ของเจ้าคนโง่นั่น เป็นคนอารมณ์ฉุนเฉียวอีกด้วย!”
เฉินเถียนเถียนนิ่งเงียบเพื่อรอให้หยุนเคอพูดจบ “ท่านพูดจบหรือยัง?”
“แล้วเจ้าคิดว่าข้าควรทําอย่างไร? หลินชวนฮวาพาหลาน โง่เง่านั้นกลับมาที่บ้าน ย่อมคิดหาวิธีจัดการกับข้าไว้แล้ว ข้าควรทําอย่างไรตอนนี้? หนีไปงั้นหรือ? หากข้าหนีไปจะ ให้ไปอยู่ที่ใด? โฉนดที่ดินบ้านอีกล่ะ หรือว่าเจ้าจะพาข้าหนี? แม้ว่าข้าจะหนีไปกับเจ้า แต่ก็เป็นได้แค่ภรรยารอง คิดว่าข้าจะยอมเป็นเมียน้อยของคนอื่นงั้นหรือ? หากต้องก ลายเป็นน้อย ลูกที่เกิดมาย่อมต่ําต้อยกว่าผู้อื่น เช่นนั้น ข้ายอมแต่งงานกับเจ้าโง่นั่นเสียดีกว่า!”
คําถามเหล่านี้ทําให้หยุนเคอเงียบไป
ในตอนแรกหยุนเคอโกรธมาก จึงบุกไปที่ตระกูล เฉินเพื่อตามหาเฉินเถียนเถียน แต่ก็ไม่ทันได้คิดว่าจะแก้ปัญหานี้อย่างไร
เขาหัวเราะเยาะตัวเองที่ช่วยอะไรไม่ได้!
“เป็นข้าเองที่ยุ่งวุ่นวายไม่เข้าเรื่อง”
ดูเหมือนว่าเฉินเถียนเถียนคิดอะไรได้บางอย่าง จึงรีบหยุดหยุนเคอที่กําลังจะก้มหน้าเดินจากไป
“เจ้าไม่ได้ยุ่ง! ทั้งหมดนี้เป็นเพราะต้องการจะช่วยเหลือข้า ช่างเถิด… เจ้าค่อยช่วยข้าแก้ปัญหานี้ทั้งหมดในคราวเดียวก็ได้”
เพียงแค่นั้นก็ทําให้หยุนเคอรู้สึกดีขึ้นมาทันที ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองแต่เขาก็เลือกที่จะไม่สนใจมัน อีกแล้ว
“หลินชวนฮวาพาหลานชายโง่เง่าของนางมาอยู่ที่บ้านแล้ว ดังนั้นนางคงต้องเริ่มลงมือจัดการข้า ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่าน มานางยอมให้ข้าไปกินมื้อเย็นที่โต๊ะด้วย แต่ก็ไม่รู้ว่ามีแผน อะไรอยู่เบื้องหลังอีก”
“ตั้งแต่แรกผู้เฒ่าในหมู่บ้านอนุญาตให้ข้ามีอิสระในการ แต่งงาน พวกเขาเองก็ต้องการช่วยให้ข้าหลุดพ้นจากการควบคุมของนาง ดังนั้นหลินชวนฮวาจะต้องมีวิธีบังคับให้ข้า ยอมจํานนอย่างแน่นอน!”
“วิธีที่ดีที่สุดในการบังคับผู้หญิงให้ยอมจํานนคือการทํา ลายชื่อเสียง! ข้าเกรงว่านั่งสารเลวนั่นวางแผนให้เจ้าคนโง่ นั่นทําลายความบริสุทธิ์ของข้าเพื่อบังคับให้ข้ายอมจํานน แม้ว่าข้าจะไม่กลัวคนโง่เง่านั้น แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าคํา พูดของเขาจะทําให้ข้าเสียหายอย่างไรบ้าง”
“หยุนเคอข้ารู้ว่าเจ้าเก่งกาจ เจ้าสามารถซ่อนตัวอยู่ ในบ้านตระกูลเฉินโดยไม่มีใครสังเกตเห็น หลังจากวันนี้เจ้า มาซ่อนตัวอยู่ในบ้านของข้า โดยเฉพาะตอนกลางคืน เจ้าต้อ งอยู่ที่นี่ ข้าเดาว่าพวกเขาต้องลงมือในอีกไม่กี่วันนี้แน่!”
“ทันทีที่พวกเขาจะทําอะไรข้า เจ้าก็จัดการได้งเง่านั้นด้วย การทําให้เขาตกใจ คนโง่ผู้นี้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย เขาเป็นผู้บริ สุทธิ์ แค่ขู่ให้เขากลัวแล้วกลับไปก็พอ! ”
หยุนเคอมองดูหญิงสาวตัวเล็ก ๆ ที่กําลังพูดอยู่ตรงหน้า เขาด้วยแววตาลุ่มลึก
จากนั้นเขาก็พยักหน้า หยุนเคอเชี่ยวชาญการต่อสู้ มีห ลายวิธีที่จะซ่อนตัวอยู่ในตระกูลเฉินโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็น แต่แค่ตอนกลางคืนเท่านั้น ไม่สามารถทําได้ในตอนกลางวัน เขาพร้อมรับมือกับผู้หญิงสารเลวคนนั้น แต่ถ้านางกล้าลงมือ ในตอนกลางวันล่ะ?
ดูเหมือนว่าเฉินเดียนเถียนจะเห็นถึงความสงสัยของเขา “ที่รกร้างที่เจ้าสร้างบ้านอยู่นั้นไม่ไกลจากบ้านของข้า ไม่ เป็นอะไรหรอก หากมีอะไรผิดพลาดจริง ๆ ข้าจะให้เฉินเฉิน ไปตามหาเจ้า คงไม่สายเกินไปที่จะเข้ามาช่วยข้าในตอนนั้น”
ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เฉินเถียนเถียนจะต้องถ่วงเวลาไว้ให้ได้
หยุนเคอพยักหน้าอย่างหนักแน่น ผู้คนในหมู่บ้านรับเงิน ค่าจ้างในการสร้างบ้านจากเขา หากเขาไม่ทํางานก็ยังมีค นอื่น ๆ ทําแน่นอน! เขาจะคอยมาอยู่ใกล้ ๆ บริเวณบ้านต ระกูลเฉินสักเล็กน้อย หากเกิดอะไรขึ้นจะได้ไม่ล่าช้า!
