สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 1 สาวถูกบอกว่าเธอไม่มีพรสวรรค์ - novel-lucky

1 สาวถูกบอกว่าเธอไม่มีพรสวรรค์

“เธอไม่มีพรสวรรค์ ดังนั้น เธอถูกไล่ออกจากปาร์ตี้”

ผู้นำปาร์ตี้ อัลดิสบอกสาว และสาวยอมรับความคิดเห็นของอัลดิส ด้วยสีหน้าที่จริงจังบนหน้าของเธอ

มันเป็นครึ่งปีแล้ว ตั้งแต่เธอมาเป็นเด็กฝึกหัดของอัลดิส ฮีโร่ที่เธอชื่นชม งานซัก ทำอาหาร ขนสมัมภาระ งานที่จำเป็นที่เป็นไปได้ทั้งหมด และความไม่มีเหตุผลทั้งหลาย สาวยอมรับมันอย่างเงียบๆ แม่ว่าสาวนั้นจะไม่ได้เป็นคนผิด ถ้าอัลดิสไม่พอใจ เขาจะตีเธอ เขาแม้แต่ทำการถุยน้ำลายใส่เธอ

ผมสีชมพูอ่อน ซึ่งมันสมควรจะงดงาม ตอนนี้สกปรกและขาดความเงางาม

พวกเขาไม่ให้เธอถือแม้แต่อาวุธสำหรับการป้องกันตัวเอง และเธอต้องลากเกวียนด้วยกำลังทั้งหมดที่เธอส่งออกมาได้ จากตัวที่เล็ก

อาหารที่เธอได้ เป็นของเหลือจากอาหารมื้อสุดท้ายที่พวกเขากิน และบางเวลา มันไม่มีอะไรเหลือไว้ให้เธอ หิวและทำงานอยู่ตลอด เธอแทบจจะไม่มีเวลาได้นอน

ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่พวกเขาพักแรมข้ามนอก เวลาส่วนใหญ่เธอเป็นคนที่ถูกแต่งตั้งให้ดูแค้มป์ มันไม่แปลกที่เธอจะแทบไม่ได้นอนเลยซักนิด

แม้อย่างนั้น สาวทน เธอเป็นเด็กฝึกหัด ดังนั้นมันธรรมชาติที่เธอควรจะสามารถทำเรื่องเหล่านี้ได้ นั่นคือสิ่งที่เธอคิด ในสถานการณ์เหล่านี้ อัลดิส อาจารย์ของเธอ ทดสอบเธออยู่ เธอเชื่อแบบนั้น

สาวไม่เคยทำสีหน้าที่ไม่พึงพอใจ ในทางตรงกันข้าม เธอยิ้มอยู่เสมอ ไม่ว่าเมื่อไหร่ ที่เธอถูกเตะหลัง หรือถูกด่าทอเธอเข้าใจมันว่าเธอเป็นคนที่ผิด และมันจะโอเคในครั้งต่อไป ถ้าเธอระวังกว่านี้ สาวคิดในแง่บวกอย่างแทบที่จะเป็นไปไม่ได้

“เธอไม่พอใจ? แต่นั่นเป็นความจริง”

“ไม่ ไม่…”

ปาร์ตี้ 【อิกดราซิล】 ถูกนำโดยอัลดิส ฮีโร่ที่พิชิต 【ใต้โลก】ที่ไม่มีใครพิชิตได้ อัลดิสเป็นผู้นำของปาร์ตี้ เขาสามารถที่จะกวาดล้างมอนสเตอร์เป็นพันได้ในทันทีเมื่อเขายืนอยู่แนวหน้า ระหว่างที่ไม่ทิ้งแม้แต่ผู้รอดชีวิตคนเดียวที่จะไปทำร้ายแนวหลัง

เขาเป็นคนเดียวในโลก ที่มีคลาสสูงที่สุด 【อัครอัศวิน】 เขาหลากหลาย ไร้ความกลัว อัจฉริยะ และเป็นฮีโร่ ผู้คนชื่นชมเขา สูงไปถึงสวรรค์

“ในท้ายที่สุด หือห์?”

ดอร์แลนด์ กึ่งสัตว์ และกึ่งมนุษย์ ที่สามารถน็อคมังกรให้ล้มลงได้ด้วยหมัดเดียว หลายคน พิจารณาว่าเขาเป็นนักสู้ที่เก่งกว่าอัลดิส เมื่อมันเป็นเรื่องของการสู้ที่ไม่ใช้เวทมนตร์

ไม่มีอาชีพ พลักดันร่างกายตัวเองไปถึงขีดกำกัดไม่มากกว่านั้น ที่้เป็น 【นักทุ่มแห่งโลกา】 การระเบิดพลังมือเปล่า และกระสุนพลังกินั้นมีชื่อเสียงที่ทำให้แม้แต่หน้าของนักเวทย์ ซีด

“น่า น่า เธอทำดีที่สุดแล้วนี่ ใช่มะ?”

คนที่มีจุดยืนเป็นกลาง ซูล สามารถทำให้กับดักทั้งหมด ไร้ความหมาย

แม้ว่าปีศาจที่ห่อหุ้มไปด้วยเกล็ดที่ทนทาน จะไม่เป็นภัยกับเขา เพราะพิษที่เขาสร้าง บางเวลา ด้วยกับดักเดียวที่วางอยู่ มันจะเพียงพอแล้วสำหรับเขา ที่จะยับยั้งฝูงของมอนสเตอร์

เขาผสมสกิลและความแม่นยำของขโมย การรับรู้พื้นที่และกับดักของพราน และสกิลลอบสังหารของนักฆ่า มารวมเป็นหนึ่งเดียว อย่างเข้ากันได้และดีขึ้น จนอาชีพของเขาเป็น 【พรานแห่งเงามืด】 นั่นคือการรวมกันของทั้งหมดนั้น

“มันช่วยบรรเทาความเครียด ไม่ใช่เหรอ?”

คลารีน นักรักษาของปาร์ตี้ ที่ถูกรู้อย่างมีชื่อเสียงเป็น 【นางไม้ผู้เกียจคร้าน】 นั้นหยาบคายและปากเสียอย่างที่ชื่อเล่นของเธอหมายถึง อย่างไรก็ตามจังหวะเวลาของการสนับสนุนของเธอ และเวทมนตร์รักษา ซึ่งมันแม้แต่พูดกันว่ามันคาดเดาอนาคตได้ ไม่ด้อยไปกว่าเทพเจ้า

อาชีพคลาส 【บิชอปศักดิ์สิทธิ์】 ก้าวข้ามความเป็นคลาส 【บิชอป】 ซึ่งเป็นระดับสูงสุดของนักบวช มันถูกเชื่อกันทั่วไปว่าโรคร้ายที่รักษายากด้วยเวทมนตร์รักษา แต่บิชอปศักดิสิทธิ์ทำอย่างนั้นได้

“ถ้าผสมไฟและลม เวทนตร์นั้นจะสมบูรณ์…”

แบนเดร่า นักเวทย์ที่คนเกรงกลัว ที่รู้จักกันว่า 【เพลิงแห่งภัยพิบัติ】 ดื่มด่ำอยู่กับการอ่าน เธอไม่แม้แต่จะดูคนรอบๆเธอ สิ่งเดียวที่ทำให้เธอสนใจได้ คือเวทมนตร์

【ปราชญ์】 นั้นหมายถึงขั้นที่สูงที่สุดของนักเวทย์ และในโลกนี้ มีอยูแค่ไม่กี่คน นั่นรวมไปถึงแบนเดร่า ผสมกับนามแฝงของเธอ และการยิงเวทมนตร์ครั้งเดียว สามารถฆ่าหรือทำลายสิ่งมีชีวิตใดๆ

ดอร์แลนด์ยืนอยู่ข้างอัลดิส และมองลงไปที่สาวน้อย สาวได้มองขึ้นไปหาชายตัวใหญ่อย่างเงีบๆ แม้ว่าเขาจะปล่อยความน่ากลัวออกมา เขาจ้องลงไปที่เธอ

“เป้าหมายต่อไปของเราคือไปถึง เพดานของโลก เธออายุ 15 ปีแต่ยังไม่มีประสบการณ์ สกิล หรือชื่อ คนที่พึ่งพาได้ จะพัฒนามันแล้วตอนนี้ เธอควรจะกลับไปที่หมู่บ้าน และทำงานในนา

เหตุผลที่ 【อิกดราซิล】 พาสาวมากกับพวกเขาจาากหมู่บ้าน เป็นความคิดตื้นๆของอัลดิส

ดั่งการละเล่นของปีศาจ เพราะเธอไม่มีพรสวรรค์ พูดมันอีกอย่าง เขาเพียงแต่อยากรังแกคนอ่อนแอเพียงเท่านั้น

พ่อแม่ที่ส่งลูกสาวออกไปด้วยตัวเอง มีความหวังสูงว่ากลุ่มของฮีโร่ที่รู้จักกันทั้งโลก จะสามารถสร้างชื่อเสียงให้กับเธอได้ แต่พวกเขาไม่ได้คาดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ

หมู่บ้านของสาวอยู่ในบริเวณชนบท ลึกเข้าไปในภูเขา รายได้เดียวที่พวกเขาหามาได้คือจากพืชผลจำนวนน้อยที่พวกเขาปลูก อย่างเดียวที่พวกเขารอคอย คือเรื่องราวต่างๆของนักเดินทาง ที่มาที่หมู่บ้าน เรื่องราวที่ถูกโหยหาโดยสาวน้อย

ในโลกนี้ มีทางเดินที่ไม่มีวันจบอยู่ใต้ดิน

ในโลกนี้ มีสวนที่นำไปสู่ท้องฟ้า

ในโลกนี้ มีกำแพงที่ถูกผนึกด้วยความมืดมิด

เรื่องราวของชายผู้กล้าหาญที่ขี่มังกรและท้าทายโลกนี้

เรื่องราวของสาวที่ควบคุมสิ่งต่างๆได้ตามใจ

เรื่องราวนั้นไม่ใช่ทั้งหมดที่จะเป็นความจริง แต่ยิ่งเธอได้ยิน เธอยินโหยหาโลกภายนอกมมากขึ้น แต่พ่อแม่ของเธอต่อต้านเรื่องนั้น มันไม่มีทาง ที่พวกเขาจะอนุญาตให้ลูกสาวเพียงคนเดียวของพวกเขา ถูกส่งออกไปเพื่อไปเป็นนักผจญภัย

แม้ว่าเธอพยายามจะเลียนแบบนักดาบ โดยการเหวียงกิ่งไม้ในความลับ เธอถูกจับได้ และถูกดุ สิ่งแวดล้อมที่คับแคบกดขี่เธอ แต่มันไม่เป็นอะไรที่หยุดเธอได้

เธอไม่อยากจะเป็นฮีโร่ของเรื่องราวเหล่านั้น หรือหน้าที่สนับสนุน ไม่ เธอไม่แม้แต่จะสนใจ ถ้าเธอแค่ได้มองจากไกลๆ

เธอแค่อยากจะเห็นมัน อยากจะได้ยิน อยากจะสัมผัส เธอแทบจะนอนไม่ได้ตอนกลางคืน แค่โดยการจินตนาการเกี่ยวกับมัน

ถ้าอัลดิสและกลุ่มของเขาไม่ปรากฏตัว สาวอาจจะจบที่การใช้ทั้งชีวิตของเธออยู่ในหมู่บ้าน หรือ เธออาจจะพยายามวิ่งหนี ซักวันหนึ่ง

ถ้าอัลดิสไม่ได้ไปเจอสาว ที่เหวี่ยงกิ่งไม้เหมือนที่เธอทำเป็นประจำ เขาจะไม่พูดว่า “เธอมีศักยภาพนะ ชั้นจะทำให้เธอเป็นเด็กฝึกหัด”

***

“ได้โปรดให้หนูดูวิชาดาบของท่าน! ถ้ามันไม่ได้ผลกับหนู หนูจะยอมแพ้!”

“โอ้ ใช่ นั่นมันไม่ค่อยน่าพอใจใช่มั้ยล่ะ? โอเค อัลดิส-ซามะ*จะให้โอกาสเธอ”

TLN: ท่าน

“จริงเหรอคะ? ขอบคุณมากๆค่ะ!”

“มันเร็วเกินไปที่จะขอบคุณชั้น ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ? เพราะทั้งหมด เธอจะใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์อยู่ในป่าปีศาจ ถ้าเธอรอด เธอจะไม่ถูกไล่ออก”

“ป่าปีศาจ?”

มีแค่สาวคนเดียวที่ไม่เข้าใจความหมายภายใต้รอยแสยะยิ้มของอัลดิส แต่แต่ดอร์แลนด์ ที่วิจารณ์สาวหันหน้าหาอัลดิส และขมวดคิ้ว

คลารีนพูดบ่างอย่างว่าเห็นด้วย และแบนเดร่า ก็หยุดอ่านหนังสือด้วยเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดคิดออกแล้ว

“งั้น เธอจะทำอะไรล่ะ?”

“หนูจะทำมัน!”

“โอเค เรากำลังไป มันแค่ไม่ไกลจากที่นี่”

“โอ้ ชั้น…เค้าเป็นคนที่ย่ำแย่จริง”

คลารีนไม่ได้ดูท้อแท้ เธอตัดสินอัลดิสโดยไม่ลังเล แม้ว่าสาวนั้นจะคาดหวังกับมัน ความรู้สึกของกลุ่มต่างออกไปมาก

ในชั่วโมงหนึ่งที่นำไปสู่ป่าปีศาจสาวดิ้นรน ที่จะให้อัลดิสพิจารณามันอีกครั้ง แม้แต่แค่เพียงเล็กน้อย ทักษะการทำอาหารของเธอดีขึ้้นกว่าเมื่อก่อน และเธอได้แรงกาย มาจากการลากเกวียน เธอสามารถที่จะเตรียมแค้มป์และเฝ้าดูสิ่งต่างๆได้ด้วยความแม่นยำ ถ้ามอนสเตอร์โผล่มา เธอจะประกาศในเสียงที่ดัง

หลังจากมื้ออาหารที่จุดตั้งแค้มป์ใกล้กับป่าปีศาจ สมาชิกทุกคนของปาร์ตี้พักผ่อน ในทางกลับกัน สาว พยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำให้ท้องเธออิ่ม ด้วยการขูดก้นหม้อ

“เฮ้ มันสนุกที่ได้เห็นบางคนที่ไม่มีพรสวรรค์ดิ้นรน ความพยายามสร้างโดยคนที่สำเร็จเท่านั้น นั่นทำไมมันเรียกว่าความพยายาม พวกไร้ความสามารถ มันแค่เสียเวลา

“งั้น อัลดิสนายเคยสร้างความพยายามนั่นมั้ย?”

“ชั้นแทบไม่ต้องพยายามเลย ดอร์แลนด์ แล้วนายล่ะ?”

“ชั้นพยายามจะรักษากำลังกายของชั้น แต่ตั้งแต่ที่เราไปถึงใต้โลก ชั้นไม่มีพลังงานที่จะทำมัน…”

อัลดิสเป็นอัจฉริยะ เขาเกิดมาเป็นชนชั้นกลาง แต่เมื่อยังเยาว์วัย เขาแสดงพรสวรรค์ทั้งด้านวิชาดาบ และต่อสู้ระยะประชิด และในเวลาที่เขาอายุเจ็ดขวบ เขาได้ก้าวข้ามผู้ใหญ่ทั้งหมดในโลกนี้แล้ว ในปีต่อมา เขากำจัดมอนสเตอร์ระดับต่ำได้ด้วยตัวเอง

เมื่อเขาอายุ 13 ราชาได้ยินเกี่ยวกับความสำเร็จของขา และแนะนำให้เขาเข้าโรงเรียนของราชา ที่ขุนนางที่มีศักดิ์ศรีมากมายรวมตัวกัน แม้ว่าเขาถูกเหยียดหยามที่เป็นชนชั้นกลาง เขาจบการศึกษาด้วยเพียงเวลาแค่สองปี ทำให้คำวิพากษ์วิจารณ์ทั้งหมดเงียบงัน

อย่างไรก็ตาม แม้แต่เหล่าอาจารย์ ก็ไม่อาจจะโต้เถียงเขา หลังจากแค่หกเดือนของการเข้าเรียน

แม้ว่าเขาจะปิดปากเงียบ เขาถูกชื่นชมและผู้หญิงทุกรูปแบบ จะพยายามที่จะเข้าหาเขา มันเลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะพัฒนานิสัยที่สร้างด้วยความหยิ่งยโส และเขาถูกผูกให้ไม่มีวันมีหัวใจที่จะสนใจคนที่อ่อนแอ ในเวลาว่างของเขา เขาจะจีบสาว

“เฮ้ เด็กน้อย เธออยากจะเป็นนักผจญภัยเหรอ?”

“ใช่ ในหมู่บ้าน หนู-”

“ไม่ ชั้นไม่อยากได้ยินอะไรอย่างอื่น ชั้นไม่อยากให้เธอพูดมันซ้ำซาก”

“หนูขอโทษ…”

“งั้นเธอควรสามารถที่จะรอดชีวิตในป่าปีศาจได้ด้วยตัวเอง ใช่มั้ย ก่ะก่ะก่ะก่ะก่ะ

คำพูดของอัลดิสมีแต่คำหลอกลวง “ป่าปีศาจ” เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ที่สามารถกำจัดได้ด้วยนักผจญภัย แรงค์สี่ พูดอีกอย่าง นักผจญภัยที่ถูกรับรู้จากความสำเร็จโดยสาขาของสมาคมนักผจญภัย

แม้ว่าจะเป็นนักผจญภัยจากปาร์ตี้แบบนั้น มีความเป็นไปได้ที่จะตาย และมันไม่ใช่สภาพแวดล้อมที่สาว ที่ไม่มีประสบการณ์การต่อสู้จริง จะรอดชีวิต

“พรุ่งนี้เราจะไปถึงป่าปีศาจ เราจะลาจากกันที่นี่ และจะบอกจุดรวมพลที่หลัง”

“ค่ะ!”

หลังจากที่มาถึงป่าปีศาจ ทุกอย่างที่คุยกันเป็นคำโกหก เข้าจะปล่อยให้สาวบ้านนอก เจอกับความสิ้นหวังของความตายโดยทำให้เธอมีความหวังสูงกับอนาคต ในใจของเขา เขาทำให้มันยุติธรรมโดยการบอกกับตัวเขาเอง ว่ามันเป็นความเมตตา

มันโชคร้ายอย่างปฏิเสธไม่ได้ สำหรับสาวที่ได้เจออัลดิส

***

“ยังไงซะ ชั้นจะทิ้งเธอไว้ตรงนี้ ชั้นจะรอเธอที่ทางเข้าในหนึ่งอาทิตย์” (อัลดิส)

“อืม อาวุธ?”

อัลดิสมอบรอยยิ้มที่ไม่เห็นด้วย บ่งบอกคำตอบกับสาว จากนั้นตบเธอด้วยความสิ้นหวัง

“อะไรกัน? เธอไม่ต้องการอาวุธหรอกในที่แบบนี้ เธอจะเป็นนักผจญภัยแบบไหนกันถ้าเธอรอดชีวิตที่นี่ทั้งๆที่ไม่มีอาวุธไม่ได้?”

“เอ๋ อย่าง อย่างนั้นเหรอ?”

“นอกจากนี้ ชั้นได้บอกเธอว่าที่เธอต้องทำทั้งหมดคือรอดชีวิต พูดอีกอย่าง เธอควรจะสามารถที่จะสร้างวิธีที่เธอไม่ต้องสู้ เธอคิดอะไรแบบนั้นไม่ออกเลยเหรอ เรียบง่ายเกินไปมั้ย?”

“หนูจะทำงานหนักแน่นอน…”

อย่างที่คาดกับสาวน้อยความปวดร้าวเข้ามาในใจของเธอ ณ จุดนี้เธอได้ยินเสียงแหลมของมอนสเตอร์ที่เธอไม่รู้จัก ปนกับเสียงอื่นอีกหลากหลาย

มันยากที่จะไม่กลัวและอยากวิ่งหนี แต่เธอก็ไม่เชื่อว่ามันจะง่ายที่จะทำให้ฝันของเธอเป็นจริง

“งั้นตอนนี้ ชั้นไปล่ะนะ! อีกอาทิตย์เจอกัน!”

“โอ้ โชคดีค่ะ”

สาวไม่หันหลังกลับและเดินลึกเข้าไปในป่าอย่างต่อเนื่อง ไม่นานหลังจากนั้น อัลดิสปะทุเสียงหัวเราะออกมา ดอร์แลนด์หัวเราะคิกคัก และคลารีนแปรงหน้าม้าของเธอ ก่อนจะหายใจเข้าลึกๆ

แบนเดร่าเป็นเพียงคนเดียวที่ชำเลืองมองอัลดิสอย่างเงียบๆ

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

คีย์บอร์ดมือถือ 100/100

พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj