สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 11 ลิตตี้ ทำการสอบเลื่อนไปแรงค์ 5
11 ลิตตี้ ทำการสอบเลื่อนไปแรงค์ 5
ตอนนี้การฝึกทั้งหมดจบลง สิ่งเดียวที่เหลือคือทำการสอบเลื่อนขั้นไปแรงค์ 5 การสอบ ถูกแบ่งเป็นสองส่วน: ข้อเขียน และ ใช้จริง
สอบขอเขียนไม่ใช่ปัญหามากถ้าถาม รวมถึงชั้นเรียนเหล่านั้นในชั้นเรียนมารยาท อยู่ในขอบเขตของข้อมูลทั่วไป แม้ว่ามาตรฐานของการผ่านบอกถึงความต้องการว่าต้องตอบถูกมากกว่า 90%
ปัญหาคือการวัดทักษะใช้งานจริง การสอบทักษะถูกตัดสินโดยผู้คุมสอบและมันอาจเป็นแบบใดก็ได้
“ยังไงซะ… ชั้นเป็นผู้คุมสอบวันนี้ โรไก ใช่ พวกนายทุกคนผ่านการสอบข้อเขียน ตอนนี้ นายต้องสงสัยว่าการวัดทักษะใช้งานจริงจะเป็นอะไร ใช่มั้ย?”
สอบข้อเขียนจัดอย่างรวดเร็ว มีแค่ไม่กี่คนที่สอบตก และพวกเราที่เหลือ นักผจญภัย 16 คน อยู่ที่นี่สำหรับการสอบใช้งานจริง ผ่านดั่งการโบยบิน
อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่อะไรที่ผิดปรกติ ถ้าผู้เข้าร่วมทั้งหมดสอบตกกับการวัดทักษะใช้งานจริง มันไม่ปรกติที่จะเธอบางคนเหมือน นักรบหนัก ไดมอส ที่ยอมแพ้กับการเลื่อนขั้น ที่ลิตตี้พบที่สมาคมนักผจญภัย
ผู้คุม โรไก ถูกเลื่อนขั้นเป็นแรงค์ 3 ระหว่างวันที่เขายังทำงานอยู่ โดยการทำงานขึ้นมาเรื่อยๆเป็นนักผจญภัยที่ทำงานคนเดียว ไม่จำเป็นต้องพูดเลยว่า แรงค์ของเขา ได้บ่งบอกมากมายเกี่ยวกับความสามารถของเขา
ตอนนี้เขาอายุมากกว่า 50 ปีแล้ว เขาดูถูกการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น หลังจากช่วงเวลาที่ดีที่สสุดของชีวิตของเขา ยกตัวอย่างเช่น สำหรับเขา การสร้างปาร์ตี้เป็นสัญลักษณ์ของความอ่อนแอ ในฐานะนักผจญภัยทำงานคนเดียว เมื่อเขาไม่มีอาหาร เขาจะกินหญ้าหรืออ้วกปีศาจ
ที่กล่าวมาคือประสบการที่เขามี
“ทุกวันนี้ นักผจญภัยสบายๆมากเกินไป ในฐานะนักผจญภัย นายไม่สมควรจะทำงานเป็นกลุ่ม มากกว่านั้น ถ้านายมีผู้หญิงเป็นเพื่อนร่วมทาง นายก็จบเห่ นายบางคนแม้แต่เป็นนักผจญภัยเพื่อจะจีบคนอื่น นี่เป็นหนึ่งในปัญหาที่ใหญ่ที่สุด”
ผู้เข้ารวมได้อิ่มกับผู้คุม ที่ดูเหมือนจะเป็นคนที่แปลก อย่างไรก็ตาม ลิตตี้ฟัง ไม่ว่าความจริงที่เขาคิดเต็มไปด้วยอคติกับผู้หญิง
โรไกชำเลืองมองลิตตี้อย่างเย็นชา
“นักผจญภัยคือผู้ชาย ผู้หญิงที่มีกำลังน้อยๆจะไม่สามารถที่จะทำงานเสร็จ”
“ด้วยความเคารพทั้งหมด ผู้คุม นั่นเป็นการเหยียด!”
“เธอเถียงชั้นเหรอ?”
มันเป็นโรม่าที่ทนไม่ไหว เธอก็ด้วย ได้ทำการสอบเลื่อนขั้น
{เมื่อไหร่กันที่เธอได้ชื่อเรียกของนักดาบ? เธอทำสำเร็จได้อย่างไร? เธอเป็นอย่างไรบ้างทุกวันนี้?} มีคำถามมากมายที่ลิตตี้อยากจะถามเธอ เช่นอะไรเกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์สุดท้าย
อย่างไรก็ตาม โรม่า ไม่แม้แต่จะชำเลืองมองลิตตี้ ทำให้ลิตตี้รู้สึกไม่สบายใจและสงสัยว่าเธอถูกเกลียดหรือเปล่า
“ทุกวันนี้ มันไม่แปลกที่จะเจอนักผจญภัยผู้หญิงแรงค์ 1 กับ 2 และแม้แต่อิกดราเซียก็มีผู้หญิงสองคน
“แล้วไงล่ะ? มีผู้ชายเยอะกว่าผู้หญิงมาก พวกเธอจะไม่อยู่นาน”
“คุณอิจฉาเหรอ?”
“…เธอเข้าชั้นเรียนมารยาทใช่มั้ย? เธอไม่มีมารยาทเลยนะ รู้มั้ย”
“ยังไงซะ หนูอยากให้เริ่มการสอบเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้”
ลิตตี้อยากจะหยุดการวิวาทที่ไร้จุดหมายนี้ แต่จากทุกคน มาพูดปัญหาเกี่ยวกับเพศต่อหน้าโรม่าเนี่ยหรือ?
ผู้สอบก็ผิดหวังกับผู้คุม ก่อนที่การสอบจะเริ่มขึ้น
“อ้า ชั้นได้ยินมาเกี่ยวกับเธอ สาวที่ได้ชื่อเรียกนักดาบในแค่สองเดือน แน่นอน น่าชื่นชมมาก แต่อย่าตกใจเมื่อเธอเจอว่าการวัดการใช้งานจริงมันเกี่ยวกับอะไร”
“หนูจะทำการวัดที่ถูกมอบให้หนูสมบูรณ์ทุกอย่าง!”
“ฮึ่ม ได้ งั้นชั้นจะประกาศมันกับเธอ เธอต้องรอดชีวิตในภูเขาบารูนี่สามวัน นั่นเป็นเงื่อนไขการสอบผ่าน”
“ถ้าเป็นอย่างนนั้น…”
“อย่างไรก็ตาม…”
ปากของโรไกยกมุมขึ้นมาในลักษณะที่น่ารังเกียจ ทำให้ผู้สอบรู้สึกถึงความไม่สบายตัวออย่างไม่จบไม่สิ้น และคิดเกี่ยวกับการเลิกตรงนี้และเดี๋ยวนี้เลย
นอกจากนี้ การสอบมีการปรับเปลี่ยน
“เธอต้องรอดคนเดียว และไม่ใช่ปาร์ตี้ นี่ก็เป็นหนึ่งในความต้องการด้วย”
“เดี๋ยวก่อน เรายังไม่ได้ฝึกต่อสู้เลย…”
“มากกว่านั้น เราไม่ถูกอนุญาตให้ล่าปีศาจเพราะที่เราเป็นนักผจญภัยแรงค์ 6”
จุดบอดของมันถูกชี้ออกมาโดยผูสอบสองคน เพราะในปีที่ผ่านๆมา การสอบใช้งานจริงสำหรับแรงค์ 5 ไม่คยรวมไปถึงการต่อสู้
ชายคนนี้ เป็นรุ่นพี่มากที่สุดต่อจากแคดด็อค โชคร้าย แคดด็อคตอนนี้อยู่ในเมืองใกล้เคียง และคนที่ดูแลไม่ว่าง ดังนั้น ไม่มีใครที่จะทำอะไรเพื่อหยุดเขา
ถ้าผู้ฝึกสอนที่อ่อนกว่า เจมส์และโตยโต เกี่ยวข้อง พวกเขาจะโดนลงโทษอย่างหนักสำหรับเรื่องนั้น แม้ว่าพวกเขาสองคนจะใช้กำลัง พวกเขาจะไม่เทียบกับโรไก
โรไก ถูกรู้ว่าเป็น “นักดาบเดียวดาย” มีอำนาจที่แน่นอนภายในสมาคมนักดาบ
ไม่ว่าอย่างไร จังหวะเวลามันแย่ไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว
“โง่เหรอ? พวกนายเรียนต่อสู้ ในสนามและได้รับประสบการณ์จากมัน พวกเด็กทุกวันนี้อยากจะถูกสอนทุกอย่างทีละอย่างละอย่าง และไม่อย่างใช้ความพยายาม”
“นั่นไร้สาระนะ!”
“ถ้านายไม่เห็นด้วย ออกไป ไม่มีอะไรบังคับ ยังไงก็ตาม คนที่ดูแล ที่เป็นคนอนุญาตกำหนดการ จะไม่กลับมาซักพัก พูดอีกอย่าง ถ้านายพลาดตอนนี้ นายต้องรอดูว่าจะได้โอกาสหน้าอีกเมื่อไหร่…”
“ชั้นทำไม่ได้อ่ะ! ชั้นออก!”
“ชั้นก็ออก! เมื่อผู้บริหารสาขากลับมา ชั้นจะรายงานทุกอย่าง!”
ผู้สอบที่โกรธเคืองออกจากสมาคมนักดาบไปทีละคนทีละคน มีเพียงลิตตี้ และโรม่าเท่านั้นที่ยังคงอยู่
ลิตตี้ยังคงเป็นเหมือนเดิม ความกระตือรือร้นสำหรับการวัดยังไม่ถอย; โรม่าในทางกลับกัน แผดเผาไปด้วยไฟแบบอื่น
สำหรับเธอชายเหมือนโรไก นั้นยกโทษให้ไม่ได้ไม่ว่าอย่างไร มันเป็นความต้องการของเธอที่จะให้ผู้ชายอย่างโรไก เคารพเธอ
“ฮึ่ม มันไม่สำคัญว่านายจะคุยกับผู้บริหารสาขาโง่ๆนั่น”
“โรไก-ซัง รีบเข้าแล้วไปที่ภูเขาบารูนี่”
ประสบการณ์กับอิกดราเซียทำให้เธอไม่เชื่อใจใครอย่างสมบูรณ์ แต่ความจริงที่ว่ากำหนดการของการวัดยังไม่ตัดสินขั้นสุดท้าย สำคัญกับลิตตี้มากกว่า
เธอมุ่งมั่นตั้งใจที่จะไปถึงแรงค์ 5 เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ มีน้ำหนักกว่าความไม่เชื่อใจ
“เธอจะไม่หนีเรอะ?”
“ทำไมชั้นจะหนีล่ะ? ชั้นไปผจญภัยได้นะ รู้มั้ย?”
“…ชั้นไม่ชอบท่าทีพวกนั้น”
ในใจของโรไก ฉากต่างๆได้เป็นรูปเป็นร่างแล้ว ภูเขาบารูนี่ไม่ไกลจากเมือง และมันเต็มไปด้วยปีศาจแรงค์ต่ำ
แต่ผู้เริ่มต้นเหล่านี้จะไม่สามารถรับมือมันได้ เขาเชื่อว่าถ้าเขาช่วยพวกเธออย่างสมชายตอนนี้ พวกเธอจะรับรู้ความเป็นจริงของสถานการณ์
เขาปฏิเสธทุกปาร์ตี้เพราะนิสัยแย่ๆของเขา เขาเป็นชาย ที่มองการตอบสนองนี้ว่าเป็นการถูกทำให้อยู่คนเดียวผิดไป และความโกรธของเขาไม่มีขีดจำกัด
ภูเขาบารูนี่ใช้เวลาเดินจากเมืองโทปาสสองชั่วโมง ความชันไม่มาก และดูแลอย่างดีไว้เพื่อสำหรับพวกนั้นที่ทำงานกับป่า มีน้อยคนที่ใช้ความพยายามไปสู่ยอดเขา มันก็ถูกใช้เป็นลานฝึกสำหรับนักผจญภัยแรงค์ 5 ด้วย
โรไกยิ้มอยู่ แม้ว่าสองคนได้ฝึกโดยสมาคมนักดาบแล้ว การต่อสู้จริง มันเป็นเรื่องที่ต่างออกไป
ปีศาจอาจจะไม่โจมตีจากข้างหน้า และพวกมันมาเป็นฝูงได้; โรม่ายังเป็นผู้ฝึกหัดอยู่ แต่ลิตตี้ เป็นผู้เริ่มต้นอย่างสมบูรณ์
ถ้ามีใครที่จะตาย มันจะเป็นคนนั้น ลิตตี้ ตื่นเต้นเหมือนเดินออกมาเที่ยว แต่โรไกเต็มไปด้วยความดูถูก
“ยังไงซะ ชั้นจะเริ่มตรงนี้ ชั้นเตือนเธอนะ ถ้าเธอออกจากภูเขาแม้แต่ครั้งเดียวเธอจะถูกตัดสิทธ์ และถ้าชั้นเห็นสัญญานของการให้ความร่วมมือระหว่างเธอทั้งสองคน มันจะเป็นเช่นกัน แน่นอนว่า ชั้นจะมาช่วยเธอถ้าเธออยู่ในอันตราย แต่นั่นก็จะถูกตัดสิทธิด้วย เข้าใจมั้ย?”
“ได้! เข้าใจ!”
“โอเค ลิตตี้-ซัง มาแยกกันเถอะ เราอาจจะถูกตัดสิทธิ แต่ไม่น่าจะเพราะความยากที่เราจะเจอ”
“ลิ้นเธอร้ายนี่ ไม่ใช่เหรอ?”
ลิตตี้พยักหน้าคมๆและวิ่งลึกเข้าไปในภูเขา; โรม่า ในทางตรงกันข้ามดูใจเย็นและหายไปในหญ้า
หลังจากที่เห็นพวกเธอไปแล้ว โรไกในที่สุดก็โพล่งออกมา
“ฟิ้ว! ไม่มีทางที่อีสองคนนั้นจะรอดได้สามวัน! พวกมันน่าจะจบโดยการเป็นอาหารหมาป่าระหว่างที่พวกมันหลับ! การฝึกนั้นสำหรับปาร์ตี้อย่างเดียว… เมื่อมันเป็นเรื่องทำงานคนเดียวโอกาสมันต่างกันมาก!”
ถ้ามันมีอะไรเกิดขึ้นกับสาวๆ ตำแหน่งของเขาจะอยู่ในอันตราย เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นเลย เขาเป็นพวกชายที่ทำตัวดุร้ายแต่อยู่ในท่าทางทีมีประสิทธิภาพ เขาอ้างได้นับไม่ถ้วน
‘{หัวหน้าของสมาคมนักผจญภัยเป็นแค่คนแก่โง่ๆ อีกครั้ง เขาน่าจะปล่อยมันไป}’
“ยังไงซะ มันเป็นพื้นที่ล่าแรงค์ต่ำชั้นใช้เวลาเพื่อกินเหล้าที่ชั้นเอามาด้วยได้ ชั้นจะแค่ใช้เวลาและรอ”
โรไกนั่งลงและดึงจุกขวดของสาเกขวดอายุ 30 ปี ด้วยนิ้ว เขามีความสุขกับกลิ่นที่เป็นพิษ จากนั้นทำการจิบและชิมรสชาติที่กลมกล่อม
ดั่งเขาเริ่มมึนๆแล้ว โรไกเริ่มฮัมเพลงอย่างมีความสุข
***
หนึ่งชั่วโมงให้หลังการเข้าภูเขาบารูนี่ ลิตตี้มองหาที่ที่จะตั้งแคมป์ เธอหาทุกที่ ใช้ทุกความรู้ที่เธอได้มาระหว่างการฝึก และประสบการณ์การใช้งานจริง
ในท้ายที่สุดเธอเจอที่ที่จะสร้างฐานและเตรียมแคมป์ วิสัยทัศน์จากถนนถูกจำกัด และไม่มีสัญญานของปีศาจไปมา อย่างไรก็ตาม จากที่นั่น เธอเห็นได้อย่างดี
ลิตตี้ซาบซึ้งกับสมาคมนักดาบสำหรับชั้นเรียน และการฝึกใช้งานจริง ลิตตี้รับรู้มันอีกครั้ง ว่ามันจำเป็นที่จะต้องมีความรู้สำหรับการเอาตัวรอด
ถ้าแค่ เธอมีเงินมากกว่านี้อีกนิด เธอซื้อของไล่ปีศาจได้ มันไม่ยากที่เธอจะได้เงินมา เธอแค่ต้องถามคู่รักแก่ แต่เธอไม่ เพราะเธอรู้สึกว่ามันไม่จำเป็นกับการต่อสู้กับปีศาจในการวัดทักษะใช้งานจริง
มันเกือบจะแน่นอน ว่าลิตตี้จำเป็นต้องใช้เวลาของเธอเงียบๆที่นี่ ดังนั้นเธอรู้สึกว่าเธอควรสำรวจบริเวณรอบข้างอย่างใกล้ชิด
ภูเขาบารูนี่มีปีศาจประเภทหมาป่าที่เรียกว่า กัล์ฟ ซื้อนักผจญภัยแรงค์ 5 สามาระรับมือได้ แต่ฝูงของมัน อันตราย
ลิตตี้อยากจะใช้ทักษะของเธอลงทดสอบ แต่มันคงจะโง่เขลา ที่จะเอื้อมไปหาพวกมัน อย่างไรก็ตาม ถ้าเธอไปพบกับปีศาจที่เธอจัดการได้ด้วยระดับทักษะเท่านี้ เธอพิจารณาว่าจะสู้พวกมัน
กัล์ฟ โดยเฉพาะ บุกใส่คนตัดไม้หลายครั้ง และจำนวนของมันมีมาก ความเสียหายที่มันสร้างบางครั้งรุนแรงมากจนนักผจญภัยต้องกวาดล้างพวกมัน
“มาดูกับว่าภูมิประเทศเป็นยังไง…”
หลังจากที่พรางแคมป์ของเธอลิตตี้เดินรอบบริเวณ
เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
คีย์บอร์ดมือถือ 100/100
พาวเวอร์ซัพพลาย 140/140
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord
