สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 12 ลิตตี้ รับการประเมิน - novel-lucky

12 ลิตตี้ รับการประเมิน

กัล์ฟสองตัว ปรกติแล้ว คนปรกติจะหดตัวกลัวกับภาพของมัน แต่ไม่ใช่ลิตตี้ เธอมองสถานการณ์จากบริเวณหญ้า และวางแผนการโจมตีของเธอ

กัล์ฟมีแรงค์ต่ำกว่าซาลาแมนเดอร์ แต่มันเคลื่อนไหวเร็วกว่า แม้ว่าเธอจะโจมตีจากระยะนี้ พวกมันจะสามารถสังเกตเธอและหลบได้ทันเวลา

ถ้ามันเป็นเช่นนั้น ถ้าเข้าไปใกล้กว่านี้เล่า?

“อ้า…! ไม่ได้!”

พวกกัล์ฟสังเกตลิตตี้ และมันทั้งสองตัววิ่งเข้าสู่เธออย่างไม่เกรงกลัวทีะตัว ขณะที่พวกมันเข้าใกล้สู่ลิตตี้ หนึ่งตัวที่รวดเร็วกว่าในหมู่พวกมัน กระโจน (กระโดด) ใส่เธอ

ลิตตี้ก้าวออกไปข้างหน้าและก้มตัวเล็กน้อยเพื่อหลบการโจมตี ในช่วงเวลาที่เล็กน้อยนั้น ลิตตี้ทำการฟันข้างใส่อีกตัวที่วิ่งอยู่บนพื้นและกำลังจะกัดเธอ เลือดสดๆกระเด็นออกมาจากปากที่เปิดอ้าของมัน จากการฟัน

หลังจากที่ลงพื้น กัล์ฟตัวแรกกระโจนหาลิตตี้จากด้านหลัง

สังเกตการเคลื่อนไหว ลิตตี้ทำการกระโดดสูงทันที สูงฟอที่จะไกลไปหลายฟุตเหรือหัวของกัล์ฟ ยังสูงอยู่ในอากาศ เธอเปลี่ยนตำแหน่งของเธอ และโจมตีด้วยกำลังทั้งหมดจากด้านบน แหวกหลังของกัล์ฟเปิดด้วยดาบโดยตรง

“อ้า ชั้นสามารถจะรับมือมันได้…”

หนูกังวลว่าหนูจะทำได้ดีกับปีศาจที่หนูไม่เคยเห็นมาก่อนนอกจากในหนังสือ แม้ว่ากัล์ฟเป็นเพียงแค่ปีศาจระดับ 5 ความรู้สึกของความสำเร็จสร้างความสุข

อย่างไรก็ตาม หนูต้องสำนึกกับบางอย่าง ครั้งนี้ มีแค่ปีศาจสองตัว และแรงค์ของมันก็ไม่สูง ดังนั้นหนูเลยจะล่ามันเพื่อทดสอบทักษะของหนู อย่างไรก็ตาม มันจะมีเวลาที่เมื่อปีศาจจำนวนมากจะรวมตัวกันเป็นกลุ่ม ดังนั้น หนูจำเป็นต้องระวังอย่างมาก เมื่อจัดการกับพวกมัน

เพราะทั้งหมด ถ้าพวกมันสังเกตหนูและโจมตีมา หนูจะอยู่ในปัญหาใหญ่ สำหรับการผจญภัยที่อันตรายกว่าที่จะมาถึง หนูจำเป็นต้องพัฒนาไปมากกว่านี้

หลังจากที่นำกัล์ฟไปผ่านกรรมวิธี หนูเก็บแค่ส่วนที่หนูจำเป็น ระหว่างที่หนูสำรวจบริเวณ ตอนเย็นมาถึง และวันแรกของการสอบมาถึงจุดจบ

แต่กลางคืนจะเป็นไปได้ว่าคาดเดาไม่ได้มากกว่านี้ ไม่อยากจะเสี่ยงเป็นเหยื่อของกัล์ฟในตอนนอน ลิตตี้ตัดสินใจที่จะงีบ

กิจกรรมทำคนเดียวนั้นเลี่ยงไม่ได้ เพราะไม่มีใครคอยเฝ้าระวัง

สามวันนั้นยาวนานกว่าที่เธอคาด แม้ว่า มันจะตึงเครียดน้อยกว่าเมื่อเทียบกับเวลาที่เธอใช้ในป่าปีศาจหนึ่งอาทิตย์ มันยังเป็นการดิ้นรนที่ใช้แรงงาน

ลิตตี้นอนลงอย่างเร็วและปิดตาของเธอ

***

ในตอนเช้าของวันที่สอง เดชะบุญ ไม่มีผู้ใดโจมตีเธอระหว่างเธองีบหลับสั้นๆผ่านกลางคืน แต่เธอนอนไม่ได้ดี ระหว่างที่รู้สึกหน่วงๆเล็กน้อย จู่ๆ ลิตตี้ก็สงสัยว่าโรม่าเป็นเช่นไร

โรม่าต้องมีปัญหาเดียวกันเหมือนกับเธอ นอกจากนี้ ลิตตี้เชื่อใจผู้คุมสอบโรไกไม่ได้

เขานำให้เธอย้อนนึกถึงอัลดิสจากอิกดราเซีย แม้ว่าถ้าเธอรอดชีวิตไป มันไม่แน่นอนว่าเธอจะถูกอนุญาตให้ผ่าน

ถ้าเธอรอดมาสามวันและเขาไม่ยอมรับรู้ความสำเร็จของเธอ…

“อย่างแน่นอน ชั้น ชั้นจะทำให้เค้ายอมมรับมันอย่างแน่นอน”

เธอได้คงนิสัยด้านดีของเธอไว้ แต่เมื่อมันเป็นเรื่องของเป้าหมายของเธอ เธอแน่วแน่เกินไป

หนูต้องเป็นนักผจญภัยของเมืองนี้ให้ได้ เก็บเงิน และกลับไปบ้านทันที

หัวใจของลิตตี้แน่นนิดหน่อยจากความคิด ที่ว่าต้องเอ่ยคำลากับคู่รักแก่ การพบและการจากนั้นเลี่ยงไม่ได้ ถ้าคุณทำมาหากินด้วยการเป็นนักผจญภัย

ลิตตี้ตัดสินใจที่จะไม่เข้าไปอยู่ในอารมณ์เกี่ยวกับอะไรเช่นนั้น และไปเดินรอบๆบริเวณอีกครั้ง

เธอระแวดระวังรอบข้างเธอมากขึ้น ชิงความได้เปรียบมาจากบทเรียนที่เธอได้รับรู้เมื่อวาน ที่พบกับกัล์ฟ ถ้าเธอเจอศัตรู เธอจะพยายามโจมตีพวกมันจากด้านหลัง

เธอไม่ลังเลที่จะฆ่าปีศาจ แม้ว่าพวกมันจะไม่ได้ทำสิ่งใดกับเธอเลย ในป่าเขาอย่างนี้ ทุกคนดิ้นรนเพื่อจะมีชีวิตรอด แต่การเป็นมนุษย์หรือปีศาจฝ่ายหนึ่งต้องตายเพื่อการรอดชีวิตของอีกฝ่ายหนึ่ง

ถ้ากัล์ฟเพื่มจำนวนขึ้นอย่างต่อเนื่องในบริเวณนี้ ธุรกิจจากป่าโดยคนตัดไม้จะหยุดจากการมีตัวตน ดันนั้น สำหรับมนุษย์ มันจำเป็นต้องให้จำนวนของพวกมันอยู่ในการดูแล

พูดง่ายๆ นี่เป็นเรื่องการรอดชีวิตของผู้ที่เหมาะสมที่สุด

ลิตตี้ ผู้ที่ใช้ชีวิตอยู่ลึกเข้าไปในป่า เข้าใจเรื่องนี้

ไม่นานหลังจากนั้น ลิตตี้เจอฝูงของกัล์ฟ 4 ตัว เธอคิดว่าจะถอยอย่าจริงจัง

อย่างไรก็ตาม หลังจากคิดเกี่ยวกับการต่อสู้ของเธอกับกัล์ฟ 2 ตัววไม่นานมานี้ และคู่กับความจริงที่ว่าเธอมีความได้เปรียบที่เจอพวกมันก่อน เธอตัดสินใจที่จะสู้

แม้ว่าเธอเป็นคนแรกที่ฟันและฆ่าหนึ่งในกัล์ฟสี่ตัว โดยชิงความได้เปรียบมาจากการไม่ทันตั้งตัว ยังมีกัล์ฟ 3 ตัวเหลือให้ดูแล น่าตกใจ ที่กัล์ฟที่เหลือล้อมเธอจากสามทิศทางที่ต่างกัน เหมือนพวกมันทำมันมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว

ลิตตี้จะไม่สามารถที่จะหนีได้ แต่นั่นไม่ได้หมายถึงเธออยู่ในความเสียเปรียบ

“เทย่าาาาาห์!”

เทียบกับการโจมตีทางอากาศของซูปร้า นีค่อนข้างที่จะง่ายกว่า เธอโยนหินขนาดเท่าหมัดไปที่คอของกัล์ฟที่กระโดดใส่เธอเพื่อไล่มันไป

สำหรับอีกสองตัว เธอเล็งเวลาการใช้ 【ฟันแยกปัดป้อง】 ทันที และและฟันมันอย่างไม่หยุดยั้ง โดยไม่เสียเวลา เธอจัดการกัล์ฟที่บาดเจ็บอย่างหนักขณะที่มันพยายามจะลุกขึ้น

TLN: 【ฟันแยกปัดป้อง เป็นการฟันสวน 360 องศาที่ใช้กับศัตรูหลายตัว เพื่อที่จะป้องกันหรือโจมตีมัน】

“เหลืออยู่แค่ตัวเดียว”

กัล์ฟทีโดนหินเกาพื้นด้วยอุงเท้าของมัน มันดูเหมือนมันยังอยากจะสู้ ปรกติแล้ว กัล์ฟจะวิ่งหนีไปแล้วตอนนี้ แต่ตัวนี้ ดูเหมือนจะดุร้าย

ลิตตี้รับคำท้าทาย

แต่กัลฟ์ถูกฟันกระทันหัน

“ยังซะ นั่นเกือบไป”

“ผู้คุมสอบ?”

เขาแต่งตัวไม่สมกับสถานที่พร้อมกับดาบในหนึ่งมือ และขวดสาเกที่อีกมือ เลือดของกัลฟ์หยดจากดาบของผู้คุมสอบโรไก ที่หน้าแดง

เขาได้ออกมาจากป่าและฆ่ากัล์ฟอย่างรวดเร็ว เขามึนๆนิดหน่อย แต่เขาฆ่ากัล์ฟได้ในสภาพแบบนั้น

แต่ทำไมเขาถึงดื่มล่ะตั้งแต่ทีแรกล่ะ? ขณะที่ลิตตี้พยายามจะต่อชิ้นส่วนของความเข้าใจ โรไกพูดออกมา

“เธอโชคดีที่รอด แต่เธอสอบตก”

“อะไร ยังไงก็ตามเพิ่งพูดอะไรนะ…”

“ถ้าชั้นช่วยเธอ เธอจะสอบตก ไม่ใช่ว่าชั้นบอกนั่นกับเธอตั้งแต่แรกเริ่มเหรอ?”

“ชะ ชั้นเอาชนะมันได้คนเดียวนะ!”

“ไม่ มันเกือบไป อะไรก็เหอะ นั่นมันท่าทีแย่นะสำหรับคนที่ถูกช่วยน่ะ”

ลิตตี้เข้าใจ ชายคนนี้วางแผนที่จะทำสิ่งนี้จากแรกเริ่ม เขาจะโผล่ออกมาถูกจังหวะเวลาและรีบเข้ามาช่วยเหลือ

เขาขายการสนับสนุนและในเวลาเดียวกัน ปฏิเสธผู้เข้าทดสอบที่เขาไม่ชอบได้ ลิตตี้ ที่เขาคิดว่าจะตายในวันแรก ยังอยู่อย่างน่าตกใจ เขาเลยถูกบังคับให้ทำ

“ขอบคุณคุณเรื่องนั้น ยังไงก็ตาม หนูจัดการสามตัวที่เหลือนะ”

“ใช่เธอทำ แต่ชั้นช่วยเธอในท้ายที่สุด นั่นเป็นความจริง”

ลิตตี้เดือดกับหนึ่งจุดที่บังคับนี้ ทำไมชายคนนี้ เหมือนกันกับอัลดิส ไม่เต็มใจทีจะยอมคนอื่น

ทำไมหนูต้องให้คนแบบนี้มาแทรกแซงความฝันหนู? เธอดูเหมือนจะซ่อนความขุ่นเคืองนี้ไม่ได้

“ทำไมนายต้องเป็น…!”

“อะไร? อย่าบอกชั้นนะว่าเธอจะสู้กับชั้น? ไม่ ไม่คิดอย่างนั้น เธอดีพอสำหรับผู้เริ่มต้น แต่เธอเอาชนะชั้นไม่ได้”

“ถ้าชั้นชนะ นายยจะยอมรับชั้นมั้ย?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เธอไม่ต้องทำอย่างนั้น”

“จะรับมั้ย?”

โรไกที่อุณหภูมิร่างกายต้องเพิ่มจากแอลกอฮอล์ รู้สึกถึงความเย็นวาบ ลึกๆข้างใน เขาพยายามจะเอื้อมมือไปที่ดาบของเขา

แต่ทันทีต่อมา บางอย่างกระโดดออกมาจากพุ่มไม้ข้างหลังเขา

“โว่ว!”

กัล์ฟตัวใหม่ออกมาและกระโจนใส่โรไกจากข้างหลัง เพระองค์ประกอบของความตกใจในการโจมตี ปฏิกิริยาตอบสนองของโรไกไม่เร็วพอที่จะหลบการโจมตี หรือนำดาบออกมา เขี้ยวของกัล์ฟได้เข้าหาเขาแล้ว

“ฮ่า!”

อย่างไม่คาดคิด แค่ก่อนที่กัล์ฟกำลังจะกัดโรไก คอของมันถูกฟัน คนที่ฟันมันคือโรม่า

พร้อมการถอนหายใจ เธอปัดเลือดออกจากดาบของเธอ

โรไก ที่ล้มลงจากการกระแทกของตัวที่ตายของกัล์ฟ ที่โดนเขา มองขึ้นไปหาโรม่า

“คิ-คุห์! อะไร เธอ!?”

“นั่นเกือบไปแล้ว ไม่ใช่เหรอ? พูดถึงแล้ว อะไรเกิดขึ้นถ้าผู้คุมสอบถูกช่วย?”

“นั่นไม่เกี่ยวอะไรกับมัน! ชั้นทำบางอย่างได้! ช่างเสียเวลา!”

“นายยังไม่ได้แม้แต่จับดาบนายเลย”

โรไก ตื่นตกใจกับประเด็นของโรม่า นำดาบของเขาออกมาทันที มันไม่ใช่สถานการณ์ที่จะชิงความได้เปรียบได้ ไม่ว่าจะดูมันอย่างไร

ด้วยการเคลื่อนไหวที่ผิดพลาดเพียงครั้งเดียว เขาเสียชีวิตได้ เขารู้เรื่อนั้นด้วย แต่การรู้เช่นนั้นทำให้เขารู้สึกมั่นใจน้อยลง

ตอนนี้แอลกอฮอล์ที่เขากินก่อนหน้านี้ ก่อนจะเกิดเหตุ ได้ออกฤทธิ์มากขึ้น เขาแม้แต่ยืนขึ้นดีๆยังไม่ได้

“อึก อีเหี้ย! มึงกล้าล้อเลียนกูเหรอ! ไอ้แม่เย………!”

“ต้องการความช่วยเหลือมั้ย? หนูมีน้ำอยู่บ้างที่นี่ถ้านายอยากได้มัน?”

“ไม่! ชั้นไม่ต้องการมัน!”

“…นายมันเลว”

“โรม่า-ซัง!” ขณะที่หนูเรียกออกไปหาเธอ หนูสังเกตถึงบางอย่างที่แปลก บางอย่างได้เข้ามาจากลึกเข้าไปในป่า ทำเสียงที่ดังมาก

ทั้งลิตตี้และโรม่ารู้ว่ามันเป็นอะไร เมื่อพวกเธอเจอมัน พวกเธอได้เห็นมันมาก่อนในข้อมูลจากสมาคมนักผจญภัย

“นั่น เป็นไปไม่ได้”

“โรม่า-ซัง ไม่ใช่ว่าชื่อของมอนสเตอร์ตัวนั้น คือ 【ผู้นำของป่าเขา】 เหรอ?”

มอนสเตอร์มีนามเป็นปีศาจที่มีความแข็งแกร่งที่โดดเด่นเมื่อเทียบกับปีศาจตัวอื่นในบริเวณ

มันอาจจะเป็นกลายพันธุ์ได้ หรือเป็นมอนสเตอร์ที่หลงมาจากที่อื่น ในกรณีหลัง มันจะเป็นภัยต่อระบบนิเวศ แต่ผู้นำของป่าเขาเป็นอย่างแรก

มันเป็นหัวหน้าของฝูงกัล์ฟ และตัวมันใหญ่กว่าสมาชิกทั่วไปของมันหลายเท่า มันเป็นปีศาจที่อันตรายที่สุด บนภูเขาบารูนี่ และแรงค์ของมันคือ…

“มันเป็นปีศาจระดับ 4… เราต้องทำบางอย่างทันที”

“นั่นมันอะไรกันวะ?”

“ผู้คุมสอบ นายไม่รู้เหรอ? แม้ว่านายเกษียณจากการทำงานแล้ว ไม่ใช่ว่าอย่างน้อยนายก็ตรวจดูข้อมูลเกี่ยวกับที่ที่นายเข้าไปก่อนหน้าเหรอ?”

“แต่มันเป็นระดับสี่ ไม่ใช่เหรอ? ชั้นจัดการมันได้!”

เขาสู้ไม่ได้ระหว่างที่มีก้าวเท้าที่เซไปเซมา มันชัดเจนกับพวกเราสองคน

เขาไม่ได้แม้แต่จะตรวจดูข้อมูลเกี่ยวกับมอนสเตอร์มีนาม แต่ดื่มแอลกอฮอล์แทน และภาคภูมิใจเกี่ยวกับความสำเร็จของเขา

สำหรับโรม่า ความดูถูกแสดงออกมาตรงๆ และเธอไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเขาเลยซักนิด

แต่สำหรับลิตตี้ เขาเป็นเป้าหมายการช่วยเหลือ ที่มีค่าพอ

“ผู้คุมสอบ ได้โปรดยืนข้างหลัง”

การจะฟังคำของผู้เร่มต้น ที่ยังไม่แรงค์ 5 เลย เป็นความน่าอับอายสำหรับโรไก ปรกติแล้ว การเจอกับปีศาจแค่ระดับนั้น มันจะทำให้แม่แต่โรไกคิดซ้ำสองก่อนจะสู้มัน

แต่ความอับอายที่เขาได้รับเพิ่งเริ่มขึ้น ดั่งเพื่อที่จะตอกตะปู เขาไปในโรไกที่ยอมแพ้ โรม่ายืนตรงหน้าเขา และแสดงการปกป้องของเธอ

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

คีย์บอร์ดมือถือ 100/100

พาวเวอร์ซัพพลาย 140/140

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj