สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 16 ลิตตี้ สู้บนทุ่งหญ้าพีท - novel-lucky

16 ลิตตี้ สู้บนทุ่งหญ้าพีท

วันแรกที่เป็นนักผจญภัยแรงค์ 5 ของหนู หนูตัดสินใจที่จะล่าในทุ่งหญ้าพีท

ทีราบทางเหนือของเมืองเกือบจะไม่มีอะไรขัดขวาง ที่อาจกันระยะการมองผู้คน ต้นไม้และเนินเขาเล็กๆ กระจายออกไป พร้อมด้วยภูมิทัศน์สีเขียว และบรรยากาศที่เงียบสยบมองเห็นได้จนถึงเท่าที่ตาคนจะมองเห็น

ลิตตี้สูดหายใจอากาศที่สดชื่นเข้าไปลึกๆ มันเป็นที่ที่เต็มไปด้วยอากาศธรรมชาติ แต่มันเป็นมลพิษด้วยปีศาจ

หลังจากที่พักสั้นๆ ลิตตี้เริ่มสำรวจ

มันเป็นที่ราบใหญ่ แต่ปีศาจส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ในมันเป็นแรงค์ 5 และมีเหตุผลสำหรับเรื่องนั้น ทางเดินจากเมืองสู่เมืองถูกดูแลรักษาโดยชาติ

ที่นี่ก็ไม่มีข้อยกเว้น ถ้าคนหนึ่งตามถนนไป พวกเขาจะไม่มีวันหลงทาง

ชาติได้ส่งอัศวินและทหารมาเป็นระยะๆ เพื่อล่าปีศาจบนถนนเมืองใกล้ๆ ทำให้จำนวนลดลงในภูมิภาค แต่ไม่ถึงจุดที่สูญพันธุ์

มันจะยอดเยี่ยมถ้าประเทศแค่ฆ่าปีศาจทั้งหมดไปได้ แต่รายจ่ายที่จำเป็นสำหรับเรื่องนั้นจะสูงจนไร้สาระ

แน่นอนว่า ปีศาจไม่สามารถถูกปล่อยไว้โดยไม่ดูแล ระหว่างที่ไม่ได้ทำความสะอาดเป็นระยะๆของอัศวิน เพราะมันทวีคูณได้อย่างรวดเร็ว และสร้างภัยพิบัติใหญ่ได้ นั่นเป็นที่ที่นักผจญภัยเข้ามาในภาพ

“นั่นอะไร…ยังกราและบาฟโฟโล?”

มันคล้ายกับยังกรา มอนสเตอร์ที่อาศัยอยู่ในป่าปีศาจ แต่หนูไม่เคยเห็นมาก่อน

มันดูเหมือนกระทิง และเขาของมันกางออกและหันมาข้างหน้า

แม้ว่าทั้งยังกราและบาฟโฟโลเป็นแรงค์ 5 เหมือนกัน มันเป็นอย่างหลังที่อันตรายมากกว่า มากกว่านั้น พวกมันมาเป็นฝูงบ่อยๆ

เท่าที่เห็น มียังกราหนึ่งตัวและบาฟฟาโลสามตัว ที่เวลานั้น พวกมันแต่ละตัวเคี้ยวหญ้าในที่ที่ต่างกัน แต่พลังโจมตีของมัน น่าชื่นชม

ลิตตี้รู้ว่ายิ่งเธอใช้เวลาเดินไปทั่วเท่าไหร่ เธอยิ่งถูกพบได้มากเท่านัน

ขณะที่ความคิดนี้ผ่านเข้ามาในใจของลิตตี้ เธอเดินไปหาหนึ่งในปีศาจอย่างซ่อนๆ ด้วยการโจมตีจากด้านหลัง เธอสังหารพวกมันหนึ่งตัวอย่างราบรื่น ซึ่งตัวนั้น ยืนอยู่ไกลจากตัวอื่น โดยไม่น่าตกใจ ปีศาจที่เธอฆ่าคือยังกรา

มันเป็นปีศาจที่เธอสามารถกำจัดได้แม้ไม่มีอาวุธ เธอจัดการกับตัวนี้โดยไม่ใช้ความพยายามมากนัก

‘{หนึ่งตัวตายแล้ว โอเค! ต่อไป!}

ทันทีที่บาฟโฟโลสามตัวสังเกตเธอ พวกมันก้าวไปข้างหลังด้วยปฏิกิริยาตอบสนอง แต่หลังจากความตกในในตอนแรกจางลง จากนั้นพวกมันเล็งเขาและพุ่งเข้ามาสู่เธอ

แทนที่จะเข้าหาอย่างไม่ไต่ตรอง พวกมันเคลื่อนที่ใน่เส้นตรง สร้างทางของการโจมตีที่ไม่ไปขวางกัน

ณ ช่วงเวลาสุดท้ายที่เป็นไปได้ เมื่อบาฟโฟโล่กำลังจะโดนเธอ ลิตตี้เลี้ยวไปทางขวากระทันหัน เธอเข้าด้านข้างในมุมนอกสุด เลียนแบบทักษะที่โรม่าแสดงให้เธอดู

“พายุเฉือดเฉือน!”

มันโดนจากทิศทางด้านล่าง จากขาหน้าสู่ขาหลัง แม้ว่ามันจะไม่ฆ่า มันจะไม่สามารถกลับมายืนได้อีกครั้งเมื่อมันล้มไปแล้ว

ลิตตี้ไมม่พลาดช่องเปิดระหว่างที่บาฟโฟโล ที่ดิ้นรนเพื่อหยุดแรงส่งของการพุ่งโจมตี (รู้จักกันในนาม ทักษะพุ่ง)

เธอกระโดดเหนือบาฟโฟโลสองตัว และอีกครั้งหนึ่ง เธอมอบพายุเฉือดเฉือน

อย่างไรก็ตาม หลังของมันปรากฏว่ามีหนังที่หนากว่าด้านข้าง ดังนั้นการโจมตีมันไม่ทรงพลังพอที่จะทำให้มันน็อค

เมื่อเธอลงพื้นที่อีกด้าน หนึ่งบนอีกฝั่ง บาฟโฟโลล่างหัวของมันและทำการโจมตี เขาของนั้นคมเท่าใบมีด การโดนมันครั้งเดียว จะเป็นภัยถึงชีวิต

เธอเคลื่อนไหวเพื่อหลบเขาทันที ซึ่งมันดังวูบ ขณะทีพวกมันตัดอากาศ

จากนั้น เล็งไปที่เวลาที่การพุ่งโจมตีเพิ่งเริ่ม เธอทำการฟันแยกปัดป้องกับคู่ของเขาที่เล็งสู่เธอ มันไม่สำคัญถ้าพวกมันใช้การพุ่งโจมตี (ทักษะพุ่ง) เพราะพวกมันยังไม่ได้แรงส่ง

ขณะที่ลิตตี้เฝ้าดูพวกมันทั้งสองตัวระหว่างการโจมตี เธอเข้าใจสภาพของมัน และปลดปล่อยพายุเฉือดเฉือน เมื่อหัวของบาฟโฟโลถูกปัดโดยฟันแยก

‘{สองครั้ง! พายุเฉือดเฉือน!}’

เธอปลดปล่อยพายุเฉือดเฉือนที่เกือบจะเวลาเดียวกัน การใช้ทักษะที่แม้แต่สมาคมก็ยังไม่ได้สอนพวกมัน

บาฟโฟโลสองตัว หลังจากที่ได้รับการฟันไปจำนวนหนึ่ง ในที่สุดก็หมดแรงและทรุดลงไป

ลิตตี้ได้ทำการสังหารยังกราหนึ่งตัวและบาาฟฟาโลสามตัวสำเร็จ เธอเข้าหาศพของบาฟฟาโล และสัมผัสผิวของมัน

พวกมันไม่เร็วเท่ากัล์ฟ แต่มันแข็งแกร่งกว่า พวกมันแข็งแกร่งกว่า ถ้าเธอถูกโจมตี การโจมตีทีเดียวถึงชีวิตได้

นั่นจากการวิเคราะห์ทั้งหมดของลิตตี้

แม้ว่าพวกมันทั้งสองตัวอยู่ในระดับเดียวกัน พวกมันมีนิสัยต่างกัน อันตรายก็หลากหลายด้วย ลิตตี้ตีความว่าแรงค์มันเป็นเพียงการวัดคร่าวๆ

เนื้อของบาฟโฟโลและยังกรา มีความต้องการสูงในเมือง เครื่องพิสูจน์การปราบมันจะเป็นชิ้นของเขา

อย่างไรก็ตาม ลิตตี้คนเดียวถือไปไม่ได้มากขนาดนี้ ดังนั้นปีศาจที่รวมทั้งหมดสี่ตัวนี้เป็นขีดจำกัดแล้ว นี่อย่างเดียวจะเพียงพอที่จะนำเงินเข้ามาบ้าง

แต่มันไม่พอสำหรับลิตตี้

“รีบวิ่ง!”

นั่นเป็นที่เมื่อลิตตี้มาพร้อมกับความคิดที่จะไปๆมาๆที่เมือง เพราะที่นี่ ไม่ได้ไกลจาากเมือง มันจะง่ายด้วยความสามารถทางกายภาพของลิตตี้

ระหว่างที่วิ่งไปที่เมืองพร้อมสัมภาระที่หลังเธอ ลิตตี้สงสัย “ชั้นจะขนทั้งหมดนี่กลับไปได้ยงไง?” เพราะการขนสัมภาระเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด

เหนือสุดของทั้งหมด สิ่งที่สำคัญที่สุดที่เธอรู้สึกได้ ระหว่างการต่อสู้ก่อนหน้า คือความสำคัญของอาวุธ

พายุเฉือดเฉือนนั้นเร็วและทรงพัง แต่มันล้มเหลวที่จะฆ่าปีศาจที่ทนททานเหมือนบาฟโฟโลเหล่านั้น

มันอาจจะดูเหมือนทำเกินไป แต่มันจะมีเวลาที่สถานการณ์แบบนั้นจะถึงชีวิต

“ถ้าหนูเชี่ยวชาญทักษะและอาวุธหลายอย่างในเวลาเดียวกัน…หนูจะเก่งขึ้นอย่างแน่นอน”

เชี่ยวชาญอาวุธจำนวนมากในทีเดียว มันเป็นความคิดที่ไกลเกินเอื้อมเกินไป และเรียบง่าย

***

“หนูได้ทำคำร้องสำเร็จแล้วค่ะ!” (ลิตตี้)

“ฮ๋า นั่นมันเร็วนะ…บาฟโฟโลสามและยังกราหนึ่ง…” (พนักงานต้อนรับ)

แม้ว่าที่ราบอยู่ใกล้ มันไม่ใช่งานง่ายที่จะฆ่าปีศาจสี่ตัว และนำของกลับมาในเวลาที่น้อยกว่าสามชั่วโมง

จำนวนของมอนสเตอร์ที่ฆ่า อยู่ระดับที่ต้องการปาร์ตี้ของนักผจญภัยแรงค์ 5 เพื่อกำจัด

อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่าคนคนเดียวได้ทำเรื่องนี้สำเร็จ มันเพียงพอที่จะส่งนักผจญภัยอยู่ในความบ้าคลั่ง

“นั่นเป็นไปไม่ได้…” (นักผจญภัยที่ 1)

“ของนั่นอย่างเดียวมันก็ค่อนข้างหนัก ไม่ใช่เหรอ?” (นักผจญภัยคนที่ 2)

“บาฟโฟโลนั้นทนทานและร้ายกาจ แม้แต่มันตัวเดียวจะเป็นเรื่องน่าปวดหัวที่จะจัดการ เธอเข้าใกล้มันไม่ได้เมื่อเขาของมันเหวี่ยงไปรอบๆ…” (นักผจญภัยคนที่ 3)

แม้ว่ามันมีความต่างในบาฟโฟโลแต่ละตัว บาฟโฟโลเป็นปีศาจที่มีปัญหาที่สุดในแรงค์ 5

มันแม้แต่ถูกพิจารณาว่าเป็นพิธีเปลี่ยนจุดสำคัญในชีตที่จะกลัวมอนสเตอรตัวนี้ระหว่างการเจอมันครั้งแรก หลังจากที่เลื่อนขั้นเป็นแรงค์ 5

พลังของเขาของมันและพุ่งสามารถทำลายผู้เริ่มต้นได้อย่างง่ายดาย

นักผจญภัยที่นั่นก็ได้ถูกปีศาจเหล่านั้นเอาชนะด้วย งานที่สำเร็จทำให้ตัวตนของลิตตี้เพิ่มความเข้าใจให้ยากขึ้นไปอีก

“งั้น ช้นจะดำเนินการกับ…” (พนักงานต้อนรับ)

“อ้า! หนูยังมีการล่าให้ทำอีกเยอะวันนี้ ดังนั้นได้โปรดนำมันไปรวมกันสำหรับทีหลัง!” (ลิตตี้)

“เอ๋! เดี๋ยว อะไร!” (พนักงานต้อนรับ)

ลิตตี้วิ่งออกไปอีกครั้ง ทิ้งให้พนักงานต้อนรับสับสนและทำอะไรไม่ถูก

แม้ว่ายังมีเวลาอยู่บ้างก่อนพระอาทิตย์จะตกดิน ภูมิอากาศนั้นเปลี่ยนไป

แรงกายและความกระตือรือร้นที่ไม่มีหมดของลิตตี้ ไม่สามารถเติมเต็มได้ด้วยปีศาจแรงค์ 5 ไม่กี่ตัว

***

ขณะที่เธอวิ่งผ่านทุ่งหญ้าอีกครั้ง เธอรู้สึกถึงตัวตนใต้เท้าของเธอ หลังจากที่กระโดดขึ้น เธอเจอกับบางอย่างที่โผล่หัวออกมา

มันเป็น 【อะคอน】 แรงค์ 5 งูที่มีตัวที่ยาวอย่างเหลือเชื่อ และพลังที่จะรัดมนุษย์ที่ใส่เครื่องป้องกันในวินาที

แม้ว่ามันมไม่มีพิษ หลายคนถูกฆ่าโดยงูนี้ โดยไม่รู้ว่าจะฆ่ามันอย่างไร

ถ้าบาโฟโลเทียบกับมนุษย์์เป็นนักรบหนัก อะคอนจะเป็นโจรหรือนักลอบสังหาร

ลิตตี้ก็ไม่สามารถที่จะโจมตีงูที่คืบคลานอยู่ที่พื้น เธอก็พิจารณาว่าจะปล่อยให้เท้าถูกจับ แต่นั่นจะเป็นทางเลือกสุดท้าย

หาตำแหน่งของลิตตี้อีกครั้ง อะคอนกระโดดมมาข้างหน้า และขณะที่งูเข้าหา ลิตตี้ปลดปล่อยพายุเฉือดเฉือน แต่มันไม่ได้โดนหัวตรงๆ แต่เป็นตัวของมัน อย่างไรก็ตาม มันไม่เพียงพอที่จะหยุดการไต่ของงู

ทั้งความทนทานและความเร็ว มันแม้แต่มีปัญหามากกว่าบาฟโฟโล

อย่างไรก็ตาม ลิตตี้เข้าใจรูปแบบการโจมตีของมันแล้ว ปีศาจตัวนี้คล้ายกับงู ซึ่งฆ่าเหยื่อโดยการรัด มันใช้แรงส่งของการโจมตีของมัน เพื่อโยนตัวมันเอง และขนตัวรอบๆตัวเหยื่อ จากนั้น มันจะบีบรัดอย่างแน่น ทุกครั้งที่เหยื่อถอนหายใจ มันจะรัดให้แน่นขึ้น ไม่นานเหยื่อจะไม่สามารถหายใจได้

ลิตตี้แค่จำเป็นต้องเน้นไปที่การหลบ และการโจมตีสวน เมื่อไหร่ก็ตามี่ปีศาจเข้าหาด้วยการกัด

เมื่อจังหวะเหมาะสม ลิตตี้จะบิดตัวของเธอเพื่อหลบการโจมตี และจากนั้น ทำการโจมตีสวนด้วยการฟัน เนื่องจากธรรมชาติของการโจมตีด้วยการรัด มันมีเวลาล่าช้า ก่อนที่มันจะรัดเหยื่อของมัน ดังนั้นเล็งสำหรับช่วงเวลานั้น เธอทำการโจมตี

ลิตตี้ ได้มองเห็นการเคลื่อนไหวของปีศาจหลังจากที่ปะทะครั้งแรก ไม่นาน เธอก็กำจัดอะคอน

“ชั้นแน่ใจว่าวัตถุดิบที่มีประโยชน์สำหรับงูนี้คือ…”

เกล็ดของอะคอนจะเป็นวัตถุดิบไว้ขายที่ดี เนื้อก็มีความต้องการอยู่บ้าง แต่มันไม่เป็นที่นิยมมาก แม้ว่ามันมีค่าทางสารอาหาร รสชาติมันจืดและด้อยกว่าเนื้อวัว สัตว์ปีก และหมู

ลิตตี้คิดถึงคู่รักแก่ และสงสัยว่าพวกเขาจะไม่เต็มใจรับเนื้อนี้มั้ย

อย่างไรก็ตาม เธอปล่อยให้มันเสียของไม่ได ดังนั้นเธอเลยตัดสินใจที่จะนำมันไปด้วยกับเธอ

จากนั้นลิตตี้ทำการค้นหายังกราและบาฟโฟโล หลังจากฆ่าไปอีกไม่กี่ตัว เธอเจอกับฝูงที่มีมากกว่า 10 ตัว และอย่างที่คาด เธอเลี่ยงพวกมัน

แม้ว่าหลังหลังจากกำจัดพวกมันไปหลายตัว ยังมีฝูงใหญ่เหมือนที่เธอพบ บ่งบอกว่าไม่ว่านักผจญภัยและอัศวินจะมีมากแค่ไหน จำนวนของพวกมันจะไม่มีวันหมด

ลิตตี้ไปๆกลับๆเมืองมากที่สุดเท่าที่เธอทำได้ เธอรู้สึกว่าเธอไม่แข็งแกร่งพอที่จะเผชิญหน้ากับฝูงของบาฟโฟโล และเน้นไปที่กลุ่มเล็กๆ

เธอเชื่อว่าวันหนึ่ง เธอจะสามารถกำจัดฝูงใหญ่เช่นนี้ได้ด้วยตัวเธอเอง แต่เธอสงสัย เธอต้องทำอะไรเพื่อที่จะทำเรื่องนั้นสำเร็จได้

เท่าที่ผ่านมา ลิตตี้ไม่ได้สู้ปีศาจจำนวนมากจริงๆ แม้ว่าเธอมีแรงที่จะสู้ ความทนทานคือสิ่งที่เธอขาดไปตอนนี้

“สมาคมนักรบหนัก…”

ไม่มีใครทราบว่ามีคำตอบนอกเหนือสิ่งที่เะอพึมพำมั้ย แต่เมื่อความคิดนั้นมาสู่ใจเธอ ตัวของเธอก็เริ่มก้าวไป

เมื่อถึงเวลาที่เธอขนของที่ได้จากการล่าทั้งหมดเสร็จมันเป็นเวลากลางคืนแล้ว และผลของจำนวนของวัตถุดิบที่เธอนำกลับมา ทำให้ทุกคนในสมาคมนักผจญภัยไร้คำพูด

ระหว่างที่รอให้ทุกอย่างถูกดำเนินการ เธอคิดเกี่ยวกับการใช้กับดักของซูลเป็นแหล่งอ้างอิง แต่วัตถุดิบทีจำเป็นขาดไปมาก เธอก็คิดเกี่ยวกับแบนเดร่า แต่เธอเพียงแต่ขนาดพลังเวทมนตร์ ที่จะทำอะไรด้วยเวทมนตร์

สิ่งที่เธอทำได้ตอนนี้ล่ะ?

ระหว่างการต่อสู้ที่ทุ่งหญ้าพีท ลิตตี้ตรวจสอบตัวเธอเองใหม่

TLN หยุด 1 วันครับ

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

คีย์บอร์ดมือถือ 100/100

พาวเวอร์ซัพพลาย 140/140

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย