สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 23 ลิตตี้ คุ้มกันส่งเลดี้ขุนนางสาว
23 ลิตตี้ คุ้มกันส่งเลดี้ขุนนางสาว
“ลิตตี้-ซัง น้องได้รับการเชิญไปสอบเลื่อนขั้นสำหรับแรงค์ 4” (พนักงานต้อนรับ)
ขณะที่ลิตตี้กำลังดูแบบคำร้อง ซินเธีย พนักงานต้อนรับสมาคมนักผจญภัย เรียกเธอ
วัตถุดิบที่เพิ่งได้มาจากลาฟลา และน้ำผึ้งที่ได้จากเวสป้า มันเพียงพอที่จะให้ผู้จัดการสาขาโทปาส หวั่นไหว
เมื่อได้ยินเกี่ยวกับการสอบเลื่อนขั้น มันไม่มีทางที่ลิตตี้จะใจเย็น
“จริงๆเหรอ? ในที่สุด หนูก็เลื่อนไปแรงค์ต่อไปได้!” (ลิตตี้)
“เพียงแค่น้องสอบผ่าน” (พนักงานต้อนรับ)
“การประกาศ มาเร็วกว่าที่หนูคาด!” (ลิตตี้)
“ยังไงซะ แน่นอนว่ามันไม่ปรกติที่จะถูกประกาศการสอบเลื่อนขึ้นเร็วขนาดนี้” (พนักงานต้อนรับ)
นักผจญภัยบางคน รับรู้ความสำเร็จที่ผ่านมาไม่นานของลิตตี้ หนึ่งในนักผจญภัยแรงค์ 3 ยกคิ้วขึ้นกับข่าว ระหว่างที่นักผจญภัยแรงค์ 4 ใจร้อนผ่าวอยู่ภายใน เมื่อคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ
หนึ่งในนักผจญภัย ที่ใช้ปีหนึ่งเป็นแรงค์ 5 พูดออกมาว่า “ชั้นรู้แล้ว มันเกี่ยวกับพรสวรรค์ ไม่ใช่เหรอ? ชั้นไม่คาดหวังให้สาวแบบนั้นแซงหน้าชั้นไปเร็วขนาดนี้”
“บางทีมันได้เวลาทำงานบ้านนาของครอบครัวต่อ…” (คนดู 1)
“เจ้างี่เง่า นั่นทำไมนายถึงแรงค์ 5 ดูชั้น ชั้นจะขึ้นไปบนนั้นในไม่นานด้วยเหมือนกัน” (คนดู 2)
นักผจญภัยบางคนรู้สึกตื่นเต้น ไปพร้อมกับความรู้สึกพ่ายแพ้ ขณะที่พวกเขาเห็นบางคนได้เลื่อนขั้นไปแรงค์ 4 มันเป็นแรงจูงใจพออย่างแน่นอน ให้กับพวกนั้นที่ดิ้นรนจะเลื่อนแรงค์
ตั้งแต่ทีแรก นักผจญภัยจะไม่มีวันรู้ ว่าชีวิตจะอยู่ในอันตรายวันต่อไปมั้ย การแค่ยอมแพ้นั้นก็เป็นทางเลือกที่มีเกียรติ นักผจญภัยแรงค์ 3 ยกย่องมัน
“งั้น การสอบเกี่ยวกับอะไรคะ?” (ลิตตี้)
“นี่ เธอต้องทำคำร้องนี้ให้เสร็จ”
***
คำร้อง: ไปคุ้มกันส่งลูกสาว เคานต์ ดี ไมล์
ระยะเวลา: 1 วัน
รายละเอียด: ฉันต้องการคนคุ้มกันส่งเลเดี้สาวที่ออกมาจากเมืองหลวงสู่เมืองโทปาส
***
หนึ่งในคนคุ้มกันของเธอป่วย และ เธอต้องการคนทดแทน
คำร้องของเควส สำหรับการเลื่อนขึ้นแรงค์ ต่างกันจากสมาคมสู่สมาคม บางครั้ง สมาคมสนับสนุนการสอบ เหมือนกรณีของการสอบแรงค์ 5 และบางครั้งมันก็มีกรณีที่เหมือนลิตตี้ ที่มันเป็นคำขอให้ไปทำเควสที่แรงค์สูงกว่า
“เคานต์ ดี ไมล์เหรอ?”
“เคานต์ ดี ไมล์ เป็นหัวหน้าของตระกูลมาเซลโล่ ขุนนางที่ร่ำรวยในเมืองหลวง”
ลิตตี้ไม่เข้าใจคำที่ไม่คุ้นเคยเช่น “ขุนนาง” และ “เคานต์” สั้นๆ เธอแค่เข้าใจได้อย่างคลุมเครือว่าเขาเป็นชายที่ยิ่งใหญ่
เธอสงสัย ว่ามันจะโอเคมั้ยสำหรับเธอ ที่จะไปคุ้มกันส่งลูกสาวของบุคคลที่ยิ่งใหญ่เช่นนั้น
“แน่นอนว่า มันเต็มใจ อยากจะรับมันมั้ย?” (พนักงานต้อนรับ)
“ค่ะ!” (ลิตตี้)
“โอเค ชั้นหวังโชคที่ดีที่สุดสำหรับน้อง” (พนักงานต้อนรับ)
ในทันทีนั้น ลิตตี้เติมเต็มไปด้วยความตื่นเต้นอันยิ่งใหญ่ นี่เป็นคำร้องไปคุ้มกันส่งแรกของเธอ เธอไม่มี การมีอยู่ของใจ ให้ไปกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์หรือตัวตนของคนที่เธอจะคุ้มกันไปส่ง
ในตอนบ่ายสายๆ ลิตตี้แม้แต่ลืมที่จะกินข้าวเที่ยงและตรงไปเพื่อเจอลูกค้าของเธอ
***
ชายสองคนยืนอยู่หน้าโรงแรม “ทะเลแห่งท้องฟ้า” ที่ลูกค้าของลิตตี้ เคานต์ ดี ไมล์ อยู่
ลิตตี้ ตัดสินมันว่าเป็นผู้คุ้มกันของเคานต์ ดี ไมล์จากรูปลักษณ์ และเข้าหาพวกเขาอย่างมั่นคง
“ไฮ หนูลิตตี้ หนูมาเพราะคำร้องคุ้มกันไปส่ง”
“ให้ชั้นดูบัตรนักผจญภัยได้มั้ย?”
“ได้ค่ะ”
ชายที่ตอบเธอ ตรวจดูบัตรนักผจญภัยของลิตตี้อย่างสบายๆ เดินไปข้างในโรงแรม หลังจากนั้น กลับมาหาลิตตี้
ชายอีกคนที่ยืนอยู่ที่ทางเข้า กดดันลิตตี้อย่างเงียบๆ เตือนเธอไม่ให้เข้าไปในโรงแรม โดยไม่ได้รับอนุญาติจากข้างใน
โรงแรมอยู่ในความระวังสูง เพราะเคานต์ และลูกสาวเขา อยู่ที่โรงแรมนั้น
แขกธรรมดาและแม้ว่าการเข้าออกของพนักงาน มันถูกควบคุม
“ขออภัยที่ให้รอ ฉัน ดี ไมล์”
“หนูลิตตี้”
เคานต์ ดี ไมล์ เป็นชายแก่แต่งตัวในเสื้อผ้าที่ดูแพง ปรากฏขึ้นต่อหน้าลิตตี้ ต่อจากเขาเป็นเลดี้ผมบลอนด์ เด็กกว่าลิตตี้
ชุดเดรสสีขาวที่งดงาม และกระโปรงยาว เป็นส่วนร่วมทำให้เธอมีบรรยากาศที่ดูเป็นขุนนางหยิ่งผยอง
“เธอคือ…?”
“ค่ะ ที่เป็นบัตรนักผจญภัยของหนู”
ดี ไมล์ ดูบัตรนักผจญภัยของลิตตี้ที่ถูกยื่นมาให้เขาอย่างเงียบๆ ถูคางของเขาและสงสัยว่าจะทำอะไรเกี่ยวกับมัน
ในความเป็นจริงๆ ยามของเคานต์นั้นเพียงพอที่จะให้ลูกสาวเขาปลอดภัยจากอันตรายใดๆ ดังนั้นเขาไม่ได้มองหาบุคคลที่มีแรงค์สูงกว่า จริงๆแล้วเขาอยากจะหาบางคนที่อายุใกล้กับลูกสาววของเขา ดังนั้น การมมาเจอลิตตี้ที่นี่ เป็นเรื่องน่าตกใจที่คาดไม่ถึงสำหรับเขา
ดี ไมล์ ทำให้ตัวเองมั่นใจ ว่าแม้ว่าลิตตี้เป็นนักผจญภัยแรงค์ 5 เธอก็ยังเป็นสาวที่อายุใกล้กับลูกสาวของเขา และไว้ใจได้
ดี ไมล์ คืนบัตรนักผจญภัยและพูด “เกี่ยวกับงานนี้ ลูกสาวฉันอยากจะไปดูวิวข้างทางในเมืองด้วยตัวเธอเอง ในฐานะพ่อแม่ ฉันเสียใจนิดหน่อยที่เธอไม่อยากให้ฉันไปเป็นเพื่อนเธอ แต่สำหรับความสุข แล้วก็ เพื่อการให้เธอได้รับประสบการณ์ของโลกภายนอก ฉันตกลงที่จะให้เธอไปทัวร์ นานๆที อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังเป็นขุนนางอยู่ ดังนั้น เธอจะไม่มีวันรู้ ว่ามันมีเจ้าพวกไร้ยางอายคนไหนที่มีแผนจะโจมตีเธอ”
“ค่อ งั้น ท่านอยากให้หนูปกป้องลูกสาวของท่าน?”
“นั่นใช่แล้ว หนูคิดยังไง มามุ?”
กับที่คนพ่อคะยั้นคะยอ ลูกสาวของเคานต์ มา คำนับเบๆกับลิตตี้ ซึ่งลิตตี้ก็คำนับกับด้วยจิตสำนึก เป็นจังหวะเดียว หลังจากคำแนะนำทางการเสร็จหมดแล้ว มามุ ตามดัวยการแนะนำตัวทันที
“ยินดดีที่ได้รู้จัก ฉัน มามุ ขอบคุณที่สละเวลาที่เป็นกำหนดการที่ยุ่งยาก เพื่อรองรับความต้องการที่เห็นแก่ตัวนี้ของฉัน”
“ไฮ ชั้นลิตตี้ ช้นจะทำเต็มที่และคุ้มกันเธอสำหรับวันนี้”
“มามุ-ซามะ! หนูก็อยู่ที่นี่ด้วย!”
ทันใดนั้น คนหน้าใหม่เข้ามาร่วมกับพวกเธอ เธอเป็นผู้หญิงที่ดูสวย ที่มาพร้อมผมสีน้ำเงินเงาผูกอยู่ในปมเดี่ยว
ลิตตี้ ทึ่งกับการเข้าหาใหม่ๆ ที่สมควรจะเป็นเพื่อนร่วมงานของเธอ และแน่นอนว่าเป็นสมาชิกรุ่นพี่ของกลุ่ม
ชื่อ: นาตาชา
เพศ: หญิง
อายุ: 23
แรงค์: 2
อาชีพหลัก: นักดาบเวทมนตร์ นักสู้เวทมนตร์
อาชีพที่เชี่ยวชาญ: นักดาบเวทมนตร์, นักสู้เวทมนตร์, นักดาบ, นักเวทย์
“แรงค์ 2?!”
“เผื่อว่าเธอจะสงสัย ชั้นเป็นรุ่นพี่ ดังนั้นเธอต้องเคารพชั้นตามนั้น”
โดยไม่จำเป็นต้องถูกบอกนาตาชา เป็นสิ่งที่ใจลิตตี้ต้องเคารพทันที
มามุเกาะนาตาชา จากการเคลื่อนไหว มันชัดเจนว่านาตาชาพึ่งพาได้ อย่างไรก็ตาม ลิตตี้ไม่เข้าใจว่าทำไมจำเป็นต้องมีคนคุ้มกันไปส่งอีกคน
“เธอเปล่อยให้มามุตัดสินเลยว่าจะไปไหน แต่เลี่ยงที่ที่มันไม่ค่อยสวยละกัน ยังไงซะ ในเมืองนี้ เธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น…” (เคานต์)
“โอเค! งั้นพวกเธอสองคน ไปกันเถอะ ไปที่ตลาดสดทันที!” (นาตาชา)
“หนูคิดว่ามามุจะบอกว่าเราจะไปไหน…?” (ลิตตี้)
คำถามลิตตี้ มันสมควร แต่มามุไม่ต่อต้านความคิดนั้น และแม้แต่จะรอคอยมัน
เมื่อเห็นภาพนี้ ลิตตี้รู้สึกว่าคนคุ้มกันไปส่งคือการเป็นบางคนที่พึ่งพาได้
ตอนนี้ลิตตี้เป็นคนแปลกหน้ากับมามุ และเธอไม่มีเจตนาจะเป็นเพื่อนกับเธอ
สำหรับเธอ การเป็นคนคุ้มกันไปส่งที่ดี มันสำคัญยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น
***
“มามุ-ซามะ! เราไกลจากเมื่องท่าเรือ แต่เรามีปลาสดๆที่นี่! มันทั้งหมดต้องขอบคุณหินเย็นเวทมนตร์!”
“ว้าว! มันมีตาที่ตายแล้ว!”
ลิตตี้ ได้มาที่บริเวณนี้ไม่กี่ครั้งก่อนหน้านี้ เพื่อทำคำร้องของแรงค์ 6
มามุ ที่โตขึ้นมาเป็นเลดี้เด็ก ทำตัวเป็มหนเด็กที่ตื่นเต้น ที่ไม่เคยๆเยี่ยมเยียนตลาดมากก่อน ซึ่งมันผิดปรกติสำหรับเธอ
และสำหรับการเฝ้าดูของลิตตี้ นาตาชาไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นคนระวังภัย เธอสงสัย ว่ามันเป็นเรื่องที่ถูกมั้ยที่ให้เธอทำงานคนคุ้มกันไปส่ง
“นาตาชา-ซัง ปลานี้มันปลาอะไรคะ?”
“นี่เรหอ? อืมม นี่…นี่มันซาลาแมนเดอร์”
“มันเป็นปลาโชกุน นาตาชา-ซัง ไม่เหมือนซาลาแมนเดอร์ มันมีเหงือกเยอะกว่า และเกล็ดมันคนละขนาด” (ลิตตี้)
“ลิตตี้-จัง…นั่น เป็นสิ่งที่ชั้นกำลังจะพูด”
ตาของมามุ ลุกวาวขณะที่ลิตตี้แก้คำตอบที่เละเทะขอนาตาชา
เมื่อเห็นความสนใจของมามุหันไปหาลิตตี้ และเมื่อถูกแก้โดยบางคนที่เด็กกว่าเธอ ปากของนาตาชา กระตุกเล็กน้อยในความรำคาญ
“ลิตตี้-ซัง เธอรู้เยอะนะ เธอเป็นหมอปลาาเหรอ”
“เอ่อ ยังไงซะ หนจัดการกับอาหารเยอะไม่นานมานี้ ดังนั้นหนูรู้อย่างสองอย่าง”
“นั่นยอดเยี่ยม! ดังนั้น รู้มั้ยว่านี่อะไร?”
“มันเป็นปลาดาบ มันมีกระดูกเหมือนใบมีดมากมายแต่ตัวนี้ปรุงมาแล้ว”
“ปลาแบบนี้มีอยู่ด้วยเหรอ!?”
“ยังไงซะ ถ้างั้น ไปไหนต่อดี”
นาตาชาวางมือหนึ่งลงและเรียกทั้งสองคนไปใกล้ๆ
ที่เธอนำไปต่อไปคือร้านคนขายเนื้อ เนื้อหลากหลาย ใหญ่และเล็ก ถูกแสดงอยู่หรอแขวนอยู่ที่เพดาน
“มามุ-ซามะ เนื้อนั่นเป็นของปีศาจที่ชื่อว่าหมูป่าระเบิด มันเป็นปีศาจแรงค์ 4 ที่สร้างพลังเวทมนตร์ที่ปลายของจมูกมัน และพุ่งไปข้างหน้า และระเบิด”
“น่ากลัวอ่ะ! ปีศาจอย่างนั้นมาเป็นเนื้อในนี้ได้ยังไง?”
“มันต้องขอบคุณคนแบบหนู และนักผจญภัยที่ยอดเยี่ยมคนอื่น อ้า! น่าเป็นเนื้อหมีระเบิด? นี่เป็นแรงค์ 3!”
“แรงค์ 3!”
‘{นั่นน่ะเป็นไง ครั้งนี้ ฉันจะดีว่าเธอ}’ มันสะท้อนยู่ในตาของนาตาชาอย่างชัดเจนขณะที่เธอดูลิตตี้ แต่ลิตตี้ไม่ได้ให้ความสนใจกับเธอ
ลิตตี้หลงใหลในเนื้อหมีระเบิด ดั่งเธอกลืนกินมันด้วยตาขอเธออย่างเดียว
“นาตาชา-ซัง หมีระเบิดมันเก่งขนาดนั้นเลย?”
“เอ๋? ยังไงซะ ใช่ ถ้าเธอถูกจับด้วยมือมัน การระเบิดมันจะตามมาเป็นโบนัส มันเหมือนเป็นขั้นเหนือกว่าของหมูป่าระเบิด”
“น่าทึ่ง… นาตาชา-ซัง หนูอยากจะได้ยินเกี่ยวกับมันมากขึ้น”
“เฮฮ๋? อ้า โอเค…”
นาตาชา ที่แหย่รุ่นน้องของเธอเล่นๆครึ่งหนึ่ง สนุกเมื่อเห็นการตอบสนองของลิตตี้
จำนวนของคนที่มีประกายอยู่ในตาเพิ่มเป็นสองคน
“นาตาชา-ซัง เรื่องราวมันตื่นเต้นมาก! หนูอยากจะได้ยิ่นเกี่ยวกับเวลานั้น ที่พี่กำจัดมอนสเตอร์ 【{หัวกระดำกระด่างที่รุกราน}】!” (มามุ)
“พี่ดีใจที่ได้ยินเรื่องนั้นแต่พี่คุยกับมันไปเป็นหลายครั้งมากแล้ว” (นาตาชา)
อย่างไรก็ตาม มามุหยุดตัวเองจากการพูดอย่างตื่นเต้นไม่ได้ “มันเป็นมอนสเตอร์มีชื่อแรงค์ 2 ที่มีตัวท่อนบนยาวและสามารถที่จะทำลายต้นไม้เป็นป่าๆ!”
รู้สึกอาย นาตาชาพยายามจะหยุดมามุ ” ไม่มีจุดหมายในการบอกเล่าเรื่องเมื่อเธอจำรายละเอียดมันได้หมดนะ”
“ไม่ มันเป็นสิ่งสำคัญจริงๆกับหนู ข้อมูลนั้นช่วยให้หนูไปถึงฝึนได้!” (ลิตตี้)
ลิตตี้พูดถึงในน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
นาตาชา ตกใจโดยความตื่นเต้นของเธอ แต่เธอไม่ได้รู้สึกแย่เกี่ยวกับการถูกเคารพโดยเพื่อนร่วมงานที่อายุน้อยกว่า
ตอนแรก นาตาชาไม่เข้าใจว่าทำไมดี ไมล์จ้างคนคุ้มกันไปส่งอีกคน ด้วยทักษะของเธอคนเดียว มันก็มากกว่าพอแล้วสำหรับงานนี้
อย่างไรก็ตาม ถ้าของสายตาที่บูชาชองลิตตี้ ทำให้เธอดีใจถึงผลที่ออกมาของมัน
“ฟุฟุฟุ ลิตตี้-ซังน่าสนใจ!”
“หนูน่าสนใจเหรอ?!”
นาตาชาพอใจที่เจอคนคุ้มกันไปส่งน้อยๆเหมือนลิตตี้ที่เหนือกว่าความคาดหวังของเธอ
เป้าหมายเดือน 7/66
ค่าเน็ต 200/200
รับยา ยาหมด 0/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
