สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 28 ลิตตี้ ถูกสั่งให้รอพร้อม - novel-lucky

28 ลิตตี้ ถูกสั่งให้รอพร้อม

วันต่อมามีกิจกรรมมายมายในสมาคมนักผจญภัย นักผจญภัยที่หายใจไม่ทันคุยเกี่ยวกับบางอย่างกับผู้จัดการสาขาของสมาคม

และขณะที่ผู้จัดการสาขาฟังนักผจญภัยพูดต่อ หน้าเขาเปลี่ยนเป็นน่ากลัว และจากปฏิกิริยาตอบสนองทุบกำแพงอย่างโกรธเคืองด้วยหมัดของเขา พลังของการทุบมันเจอทะลุกำแพง สร้างรูอยู่ข้างในมัน

เมื่อผู้จัดการสาขากลับมามีสติ เขาจับกำแพง ด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างเสียดายบนหน้าเขา

“…ชั้นจะจ่ายค่าซ่อม งั้นนายมั่นใจเกี่ยวกับเรื่องข่าวนั้นมัย?”

“ครับ ทางเข้ามันใหญ่กว่าที่มันเคยเป็นหลายเท่ามากตอนนี้” (นักผจญภัย)

“เค้าน่าจะใช้อุปกรณ์เวทมนตร์ 【{ระเบิดเหมือง}】 ใช่มั้ย? เราต้องทำบางอย่างเกี่ยวกับมันเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้” (ผู้จัดการสาขา)

ลิตตี้อยากถามว่าอะไรเกิดขึ้น แต่บัญญากาศมันน่ากลัวจนมันไม่ได้ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับคำตอบที่ถูกต้อง

ผู้จัดการสาขา มาด้วยกันกับเจ้าหน้าที่ของสมาคม เรียกนักผจญภัยหลายคนที่อยู่ตรงนี้

“เราจะทำเต็มที่เพื่อหยุดพวกเค้า บลูม นายถือที่จะมาด้วยมั้ย? แน่นอนว่า ชั้นไม่ได้ขอการบริการฟรี ชั้นจะให้รางวัลนายตามนั้น” (ผู้จัดการสาขา)

“โอเค ผมจะเข้าร่วมกับพวกท่าน” (บลูม)

“เคนนี่ ก็ด้วย” (ผู้จัดการสาขา)

“ครับ ครับ แต่ถ้ามันจะเป็นการปะทะที่จริงจัง ท่านรู้ดีว่ามันจะไม่จบดีสำหรับทุกคนนะ” (เคนนี่)

“อย่ากังวล ชั้นจะไม่ให้เรื่องนั้นเกิดขึ้น” (ผู้จัดการสาขา)

ลิตตี้ถูกเมินโดยสิ้นเชิง เธอเข้าใจอย่างดีว่าทำไม่พวกเขาไม่ให้เธอเข้าร่วมด้วย ทั้งหมดมันเป็นเพราะเธอยังขาดความน่าเชื่อถือและความสำเร็จที่จะสนับสนุนการกระทำของเธอ และสถานการณ์ที่จริงจังแบบนี้ ต้องการประสบการณ์ของคนที่ผ่านศึกแล้ว

อย่างไรก็ตาม แทนที่จะเสียกำลังใจจากเรื่องนี้ ลิตตี้มีแรงจูงใจแทน

แค่เมื่อเธอกำลังจะก้าวไปข้างหน้า และพูดว่า “หนูด้วย” โรม่าเรียกผู้จัดการสาขา

“ผู้จัดการสาขาคะ พวกเค้าจะต้องได้รับอนุญาตจากลอร์ดศักดินาเพื่อที่พวเค้าจะทำอะไรที่พวกเค้าพยายามทำอยู่ ใช่มั้ยคะ?” (โรม่า)

“นั่นใช่แล้ว แต่ชั้นไม่คิดว่าพวกเค้าจะมีความว่างมากพอที่จะทำอะไรแบบนั้น ตั้งแต่ทีแรก ถ้าพวกเค้าต้องพยายามได้รับการอนุญาตก่อนจะทำอะไร พวกเค้าจะไม่ถูกอนญาตให้ทำอย่างนั้น และอาจจะทำให้ลอร์ดโกรธเคืองด้วย

(ผู้จัดการสาขา)

“งี้ เราไม่ควรจะติดต่อกับเมืองหลวงราชวงศ์สำหรับกำลังเสริมเหรอคะ? (โรม่า)

“แน่นอนเราจะทำคู่ขนานกับเรื่องนั้นด้วย” (ผู้จัดการสาขา)

ลิตตี้ไม่มีโอกาสที่จะมีส่วนร่วมกับการสนทนา มันทำให้เธออารมณ์เสียอย่างไม่มีจุดจบ ทำไมมันจำเป็นที่จะต้องติดต่อกับเมืองหลวง?

ในที่สุดก็เสียความสงบของเธอไป ลิตตี้ถามโรม่าเรื่องความสงสัยของเธอ

“นั่นเป็นเพราะเราไม่รู้ขนาดของรังสคาร์ปและอย่าง้อยเราต้องการควมช่วยเหลือจากทหารประจำของอาณาจักรมีสคาร์ปมากกว่าที่สมาคมจะรับมือได้” (โรม่า)

“พวกสคาร์ปจะโจมตีเมืองนี้มั้ย?” (ลิตตี้)

“มีความเป็นไปได้สูงถ้า 【{ระเบิดเหมือง}】 ถูกใช้จริงๆ” (โรม่า)

“แม้อย่างนั้น คนเหล่านั้นอยากจะใช้มันเหรอ?!” (ลิตตี้)

“…นั่นเป็นที่ทำไมพวกเรารีบอยู่ที่นั่น” (โร่า)

โรม่าหัวเราะคิกคักกับความโกรธที่ช้าไปหนึ่งในสิบของวินาที บางทีเธอจะแสดงความกลัวพริบตา และเวลาอื่น เธออาจจะตอบสนองในท่าทีที่ไร้กังวล เหมือนที่เธอทำอยู่ตอนนี้

โรม่ายังไม่เข้าใจลิตตี้อย่างสมบูรณ์ แต่เธอรักส่วนนั้นเกี่ยวกับลิตตี้

เธอสมคววรจะเห็นลิตตี้เป็นเพื่อน แต่บางที่ในการเดินทางของพวกเธอ เธออาจจะเริ่มปฏิบัติกับลิตตี้เป็นน้องสาว โรม่ามีความคิดแแบบนั้นกระทันหัน

“เราต้องหยุดคนชื่อเดวิดนั่น!” (ลิตตี้)

“เรารอพร้อมพร้อมอยู่สำหรับตอนนี้ ผู้จัดการสาขาจะอยู่ที่นั่น ดังนั้นมันจะไม่เป็นปัญหามาก” (โรม่า)

“เค้าแข็งแกร่งมั้ย?” (ลิตตี้)

“เรกัลเคยเป็นนักผจญภัยแรงค์ 1 ที่เรียกว่าหมัดระเบิด แะมีข่าวลือว่าเค้ากำจัดปีศาจแรงค์ 2 หรือต่ำกว่าได้โดยไม่ต้องใช้ทักษะ” (โรม่า)

“ว้าว! ถ้ามันเป็นอย่างนั้น ชั้นจะรักการไปเข้าร่วมกับเค้าตอนนี้เลย! ชั้นอยากจะเห็นด้วยตัวเองว่าเค้าสู้ยังไง!” (ลิตตี้)

“ลิตตี้ เธอมันช่าง…” (โรม่า)

ลิตตี้คิดว่าลิตตี้อาจจะถูกข่มขู่เล็กน้อย ถ้าเธอรุ้จักว่าผู้จัดการสาขา สามารถที่จะทำอะไรได้ แต่เธอคิดผิด

ลิตตี้ตื่นเต้นแทน และนี่มันเป็นเหตุผลที่แน่นอนว่าทำไมทุกคนเรียกเธอว่าสัตว์ประหลาด

เธออาจจะแม้แต่กระโดดเข้าไปในรังมังกร จากแค่ความสงสัย โรม่าคิดกับตัวเธอเอง

“ยังไงซะ เราจะไปหยุดพวกเค้าตอนนี้ พวกเธออยู่ที่นี่ ชั้นอยากจะให้พวกเธออย่างน้อยใช้ที่เหลือของวันให้ว่างจาากคำร้องอะไรก็ตาม ที่เธออาจจะสนใจ” (ผู้จัดการสาขา)

“ทำไมล่ะคะ ผู้จัดการสาขา?” (ลิตตี้)

“มันเป็นเพราะเราต้องการคนให้อยู่ที่นี่และปกป้องเมือง ในกรณีฉุกเฉิน” (ผู้จัดการสาขา)

“ค่ะ ได้โปรดพาหนูไปด้วยได้มั้ย?” (ลิตตี้)

“ไม่! นักผจญภัยที่เดวิดพามาด้วยกันกับเค้า เกือบทั้งหมมดเป็นแรงค์ 3! ถ้าเธอเข้าไปปะทะกับพวกเค้า เธอ นักผจญภัยแรงค์ 4 อาจจะจบที่การเป็นความรับผิดชอบ!” (ผู้จัดการสาขา)

ลิตตี้ โกรธจนเธอเกือบจะพูดถึงความสำเร็จในการเอาชนะนักผจญภัยแรงค์ 3 นีลส์ เมื่อวันก่อน

แต่มันเป็นชัยชนะที่โชคดี เพราะคู่ต่อสู่ประเมินเธอต่ำไป เขาโจมตีลิตตี้ในวิธีที่ฉูดฉาดและเข้าใจง่าย ซึ่งลิตตี้เกือบจะรับมือไม่ไหว

ตัวลิตตี้เองรู้ความจริงดีกว่าทุกคน นั่นทำไมเธอไม่มีทางเลือก นอกจากไปปิดปากของเธอหลังากที่ได้ถูกโต้ตอบโดยผู้จัดการสาขา เพราะทั้งหมด เธอขาดความสำเร็จที่พอเพียง หรือความสามารถที่จะให้คนอื่น รับรู้หรือแม้แต่กลัวเธอตอนนี้

“และสำหรับพวกนายที่เหลือ! ใช่ ชั้นรู้ว่านักผจญภัยไม่ใช่ลูกน้องของชั้น และพวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับชั้น แต่เมืองนี้ต้องการความช่วยเหลือของนายตอนนี้ ดังนั้น ชั้นขอให้นายตามการนำของชั้นสำหรับตอนนี้!” (ผู้จัดการสาขา)

“ได้เลย เพราะผู้จัดการสาขาอยู่กับเรา ผมรุ็ว่าทุกอย่างจะไปได้ดี และเราจะกลับมาอย่างปลอดภัย”

“ถ้าเราไม่รีบไป มันอาจจะสายเกินไป!”

“ชั้นขอโทษ ชั้นขอโทษ แต่ได้โปรด ชั้นปล่อยที่นี่ให้อยู่ในมือทุกคนตอนนี้” (ผู้จัดการสาขา)

ผู้จัดการสาขาออกไปกับคนชั้นสูงตามมไป นักผจญภัยบางคน ที่ถูกบอกว่าจะไม่มีมีงานใดๆวันน้น ป่วยไปด้วยความสบายใจ

ลิตตี้ ก็เป็นหนึ่งในพวกเขาด้วย อะไรที่ทำให้เธอผิดหวังมากที่สุด คือการที่เธอถูกทิ้งไว้ข้างหลัง แม้ว่าเธอได้กลิ่นของการผจญภัยในอากาศ

เพราะเธอถูกกำหนดว่าไม่แข็งแกร่งมากพอโดยเกณฑ์ของพวกเขา เธอไม่ถูกอนุญาตให้เข้าร่วม ในความเงียบของสมาคม ลิตตี้ตัดสินใจ

“ชั้นจะไป” (ลิตตี้)

“อย่าบอกชั้นนะว่าเธอมีแผนที่จะตามผู้จัดการสาขาไป? พวกเค้าจะโกรธเธอจริงๆถ้าเธอกล้าที่จะมองข้ามคำสั่งของพวกเค้า” (โรม่า)

“ไม่ใช่ว่านักผจญภัยควรจะไปผจญภัยเหรอ?” (ลิตตี้)

“เราต้องปกป้องเมือง มีคนหลายคนในเมืองนี้ที่สู้กับสคาร์ปไม่ได้” (โรม่า)

“คนที่สู้ไม่ได้…” (ลิตตี้)

ลิตตี้คิดถึงคู่รักแก่ที่ต้อนรับตัวตนของเธอตลอด และคนในเมืองที่ดูแลเธอ ถ้าฝูงสคาร์ปมา นักผจญภัยที่เหลือจะเป็นแค่กลุ่มเดียวที่ปกป้องพลเมืองเหล่านั้นได้

เพราะเธอเน้นมากกับเป้าหมายปัจจุบันของการผจญภัย เธอมองข้ามบางอย่างที่สำคัญมากไป

“…ชั้นจะรอที่นี่” (ลิตตี้)

“มันจะโอเค ความจริงคือ ชั้นก็อยากไปด้วย” (โรม่า)

“โรม่า-ซัง?” (ลิตตี้)

“หืมมม… ดังนั้นแค่ทนมันก่อนสำหรับตอนนี้ โอเคมั้ย?” (โรม่า)

โรม่าลูบหัวของลิตตี้ ขณะที่เธอพักคางของเธอไปบนโต๊ะ ดูเบื่อมากๆ

แม้ว่าคำพูดของเขาจะเป็นแบบนั้น ผู้จัดการสาขาเรกัล จริงๆแล้วแค่เห็นหกเห็นใจลิตตี้ ที่เพิ่งถูกเลื่อนขึ้นเป็นแรงค์ 4

ในความคิดเห็นของเขา การคุ้มกันไปส่งขุนนาง เป็นงานที่กดดันมาก แม้ว่าไม่มีอะไรโจมตีเป้าหมายของการคุ้มกันไปส่ง นักผจญภัยจะยังต้องรับผิดชอบ ถ้าเป้าหมายได้รับบาดเจ็บในวิธีใดๆ มากกว่านั้น มันมีขุนนางหลายคน ที่มีปัญหาเรื่องตัวตน และจัดการด้วยยาก

ผู้จัดการสาขาเรกัล ตั้งงานนี้ส่วนตัวเป็นการสอบเลื่อนขั้นของเธอ โดยที่รู้ว่าปัญหาในอนาคตที่เธออาจจะพบเจอคืออะไร

***

นี่ไม่ใช่ทางเข้าสู่เหมืองบิคกี้ ที่ผู้จัดการสาขาเรกัลและเพื่อนร่วมงานของเขารู้จัก มันเห็นได้ชัดว่าถูกขยายด้วยกำลัง

มันเต็มไปด้วเศษหินและรอยแผลจากการดูแลโครงการนี้แบบหยายๆ

“พวกเค้าทำมันจริงๆ! เวรเอ้ย!!! ชั้นจะตามพวกเค้าไปตอนนี้!” (ผู้จัดการสาขา)

“ชู่ววว ผู้จัดการสาขา บางคนจากข้างหลังกำลังจะมา” (คนดู 01)

หนึ่งในนักผจญภัย ที่คุ้มกันไปส่งเดวิต ถูกเห็นว่าเซมา ใช้อาวุธของเขาเป็นไม้เท้าเดิน

เลือดไหลออกจากหน้าผากของเขา ขณะที่เขาเดินมา และเมื่อเขาเห็นผู้จัดการสาขาและกลุ่มชั้นสูงของเขา เขาทรุดลงที่นั้น ดั่งเชือกถูกตัด

“นาย เดวิดอยู่ที่ไหน และเกิดอะไรขึ้นกับคนอื่นทุกคน!” (ผู้จัดการสาขา)

“โอ้ไม่ ผมทำไม่ได้ ช่วยผมด้วย ที่นี่มันน่ากลัว…” (ผู้คุ้มกันของเดวิด)

“เกิดอะไรขึ้น! เฮ้! ชั้นต้องการเวทย์รักษาเพื่อรักษาเจ้างี่เง่านี้!” (ผู้จัดการสาขา)

นักผจญภัย พระ รักษาคนคุ้มกันของเดวิด แต่เขาไม่ได้ดูเหมือนอยู่ในสภาพที่ถูกต้อง เพราะเข้าพึมพำบางอย่างอบู่อย่างเดียว

เขาสั่นและไม่มีใครสามารถที่จะสื่อสารกับเขาได้ เขาควรจะเป็นนักผจญภัยแรงค์ 3 แต่บางอย่างสามารถทำให้เขากลัวได้ถึงระดับนี้ กลุ่มเข้าใจว่าบางอย่างที่แย่กว่า ต้องได้เกิดขึ้นข้างในเหมืองนั่น

“เดวิดปลอดภัยมั้ย?” (ผู้จัดการสาขา)

“ชั้นไม่รู้ ชั้นไม่สนเกี่ยวกับคนอื่น ชั้นทำเรื่องนี้ไม่ได้แล้ว…” (ผู้คุ้มกันเดวิด)

“นายทิ้งเค้าไว้ที่นั่นและวิ่งหนีเหรอ?!” (ผู้จัดการสาขา)

“อา…”

นักผจญภัยที่มีประวัติดีและถูกรับรู้โดสาขาใหญ่อยู่ในสภาพแบบนี้ ปรกติแล้ว เขาจะตำหนินักผจญภัยคนนั้น แต่นี่ไม่ใช่ความกังวลหลักของผู้จัดการสาขา

ในทันใดนั้น แมลงมหาศาลคลานออกมาจากข้างหลังของถ้ำ

“พวกมัน พวกมันมาแล้ว…ไฮฮฮฮ้!” (ผู้คุ้มกันของเดวิด)

“นายไปอยู่ข้างหลัง!” (ผู้จัดการสาขา)

มอนสเตอร์ประเภทแมลง ที่มีเคียวใหญ่ ปรากฏอยู่ตรงหน้าผู้จัดการสาขาและคนอื่นๆ

เลือดสดๆ บนใบมีดของมัน ทำให้กลุ่มรู้ว่าอะอาจจะเกิดขึ้นไปแล้ว

เป้าหมายเดือน 7/66

ค่าเน็ต 200/200