สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 35 ลิตตี้ ตัดสินการต่อสู้
35 ลิตตี้ ตัดสินการต่อสู้
เธอต่อสู้กับราชินีเสร็จ ลิตตี้ตอบสมาชิกที่บาดเจ็บสาหัสจากพิษและคลื่อนซูเปอร์โซนิค โดยใช้ยารักษาที่เธอมีอยู่ในมือ
ผู้จัดการสาขาบาดเจ็บสาหัส และเสียแขนไปหนึ่งข้าง และเลือดออกอย่างหนัก เรกัลก็อยู่ในสภาพที่อันตราย ที่ถูกช่วยจากลมหายใจสุดท้าย และเป็นแผลทางใจ ที่เกือบจะกลายเป็นสารอาหารของสคาร์ป มันเป็นปาฏิหาริย์ไปแล้ว ที่เขาสามารถที่จะยืนขึ้นมาและไปต่อยราชินี
เขาถูกรู้จักในนาม “หมัดระเบิด” และปรกติแล้ว เขาจะไม่แพ้การต่อสู้กับราชินี
อย่างไรก็ตาม มันเป็นพ่อค้าเดวิดที่โลภมากและกลุ่มของเขา ที่นำเรื่องนี้ไปสู่ภัยพิบัติสำหรับนักผจญภัย
“เมื่อเวลาที่เราตามเค้าทัน มันก็สายเกินไปแล้ว แม้ว่าชั้นจะรู้ว่าทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะเดวิด ชั้นยังจะนอนไม่หลับอีกเพราะช้้นได้รู้ว่าพวกเค้าทั้งหมดตายไปแบบนั้น” (เรกัล)
เรกัลพูด ขณะที่ลิตตี้ป้อนยารักษา เขาก็พูดถึงมอนสเตอร์มีนามว่า “ใบมีดมือประหารที่ดีเลิศ” ไล่ตามหนึ่งในคนคุ้มกันของเดวิดที่หนี ที่ทิ้งเดวิดและคนคุ้มกันคนอื่นๆไว้ข้างหลัง เขาวิ่งไปเจอกับเรกัลและทีมของเขาที่ทางเข้าเหมือน แต่ในท้ายที่สุดถูกจับและถูกฆ่าโดยใบมีดมือประหารที่ดีเลิศ
ลิตตี้สามารถที่จะเอาชนะราชินีได้ ทั้งหมดเพราะนักผจญภัยให้ความร่วมมือกันกับเธอครั้งนี้ เมื่อได้ยินเกี่ยวกับสถานการณ์จริง ลิตตี้ช่วยไม่ได้นอกจากจะคิดว่าเธอถูกช่วยโดยสถานการณ์อีกครั้ง
“เดวิดและกลุ่มของเค้ายังมีชีวิตอยู่เมื่อเราไปถึง ยังไงก็ตาม มันเป็นแค่เรื่องของเวลาไปแล้ว เพราะไข่มันดูดสารอาหารออกจากเค้าแล้ว” (เรกัล)
มันดูเหมือนมันมีมอนสเตอร์มีนาม 10 ถึง 12 ตัว เมื่อเรกัลและนักผจญภัยคนอื่นมาถึง ดังนั้น มันเป็นเรื่องลำบากมากที่จะสู้พวกมันทั้งหมดในเวลาเดียวกัน และสถานการณ์แย่ลงไปอีกเมื่อเรกัลได้รับบาดเจ็บระหว่างที่ทำอย่างนั้นอยู่ จากนั้นปาร์ตี้ได้ถูกลดไปเป็นความล้มเหลวอย่างสมบูรณ์ และพวกเขาทั้งหมด ได้กลายเป็นเหยื่อของสคาร์ป
มันต้องขอบคุณเรกัลและทีมของเขา ที่จำนวนมอนสเตอร์มีนามถูกลดลงไปเหลือ 4 ปาร์ตี้ของเขาสู้อยู่ภายใต้เงื่อนไขที่โหดร้ายกว่ามาก มากกว่าที่พวกเธอเป็น
ไม่มีทางเลย ที่ลิตตี้ที่ได้ยินเรื่องนี้ จะรู้สึกว่าเธอได้ช่วยเรกัล
“หนูถูกช่วยโดยผู้จัดการสาขาเรกัล” (ลิตตี้)
“เราช่วยกันน่ะ คนอื่นๆเป็นยังไง?” (เรกัล)
“พวกเค้าคนนึงได้เสียไปแล้ว… คนอื่นๆยังโอเคอยู่สำหรับตอนนี้ แต่พวกเขาจำเป็นต้องได้รับการรักษาทางการแพทย์ในไม่นาน…” (ลิตตี้)
ดูจากสภาพของทุกคน ลิตตี้บอกได้แค่ว่าพวกเขาทั้งหมดบาดเจ็บกันมากแค่ไหน
ลิตตี้หายใจหนักด้วยเหมือนกัน เพราะถูกกัดออกไปหลายที่โดยราชินี ระหว่างที่ไลลา ยังหมดสติจากผลของพิษอยู่
ลิตตี้สงสัยว่าเธอทำอะไรได้เพื่อที่จะช่วยพวกเขา แต่เธอรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย ที่จะพาทุกคนออกไปด้วยตัวเอง แม้ว่าเธอจะแบกหนึ่งหรือสองคนไว้ในแต่ละครั้ง มันยังมีสคาร์ปตัวอื่นอยู่บนทาง เพราะมันมีทางมากมาย ที่พวกมันซ่อนได้
ไม่มีทางที่เธอจะสามารถสู้ ระหว่างที่ปกป้องใครบางคนในสภาพปัจจุบันของเธอ ดังนั้น เธอตัดสินใจ
“หนูจะไปที่เมืองระหว่างที่หลบสคาร์ปตตอนนไป และพาคนมากกว่านี้มาที่นี้ ผู้จัดการสาขาคะ ดูและทุกคนที่นี่ได้มั้ย?” (ลิตตี้)
“กุกิกิ…”
ทันใดนั้น ลิตตี้หันกลับไปที่เสียงของการสั่นข้าางหลังเธอ ราชินีขยับปีกของเธออีกครั้ง เมื่อรู้ว่าเธอตัดสินใจสถานการณ์ก่อนหน้านี้พลาด เพราะเธอคิดว่าเธอจบชีวิตราชินีไปแล้ว ราชินี ที่เป็นมอนสเตอร์์แรงค์ เทียบเท่าได้กับ 1 ลิตตี้บังคับตัวที่เหนื่อยขงเธอให้ตามราชนีไป
อย่างไรก็ตาาม ตัวของราชินีลอยขึ้นกระทันหัน เธอบินไปในทิศทางตรงกันข้ามกับลิตตี้ แสดงความเร็วใจการบินที่คาดไม่ถึงว่ามาจากมอนสเตอร์์ที่เกือบจะตายแล้วออกมา
“มันหนีไปแล้ว!”
“มันเกือบตายแล้ว และมันฆ่าเราไม่ได้ ดังนั้นมันจะไม่โจมตีเราที่เหลือตอนนี้! แต่ถ้ามันกินบางอย่างและฟื้นพลังงานของมัน มันจะสายเกินไป!”
ลิตตี้รีบออกไป พร้อมกับหอกของเธออย่างเดียว เธออดทนความเจ็บที่มาจากทั้งตัวเธอ ที่ทำให้เธออยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ และตามหางราชนีที่หนีไป
สคาร์ปที่อยู่บนทางโจมตีลิตตี้ แต่ลิตตี้กระโดดหนีมัเหมือนกระโดดข้ามกล่อง ราชีนีเซ และเกือบตกระหว่างนั้น แค่ความมุ่งมันตั้งใจว่ามันต้องรอด นั้นไม่มีอะไรเทียบเคียงเลย
“ชั้นจะไม่ให้เธอไป! ชั้นจะไม่ให้เธอหนี!” (ลิตตี้)
อย่างที่คาดกับศัตรูที่น่าเกรงขามอย่างราชินี มันยากสำหรับลิตตี้ที่จะตามเธอให้ทัน เพราะสหายที่เธอทิ้งไว้ข้างหลัง เธอรู้สึกทำอะไรไม่ถูกมากกว่าเมื่อเธอสู้ร่วมกันกับทุกคน อย่างไรก็ตามการคร่ำครวญกับสถานการณ์ มันไม่ชวยเธอ
ลิตตี้เรียกทุกเซลล์ในตัวของเธอ {ลุยข้ามขีดจำกัด กำจัดราชินี}
“ย่าาาาาา!”
ควงแทงด้วยมือเดียวของลิตตี้ เกือบจะไม่ไปถึงปีกที่ข้างหลังราชินี ส่วนหนึ่งของปีกเธอ ขาดออกไปโดบการเฉี่ยวของทักษะ
ถ้าราชินีอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์แบบ มันจะไม่เป็นอะไรเลยนอกจากรอยข่วน แต่ตอนนี้ แม้แต่การเสียความเร็วที่เล็กน้อย มันถึงชีวิตสำหรับเธอ แล้ว มันก็อนุญาตให้ลิตตี้ชิดระยะระหว่างพวกเธอด้วย
“ข้างนอกรัง…!” (ลิตตี้)
ข้างนอก พระอาทิตย์กำลังขึ้น ลิตตี้และคนอื่นๆได้สู้มาทั้งคืน เป็นอย่างน้อย
ในความคึกคักของตอนเช้า เธอจำได้ว่าวิ่งไปทั่วเมืองกับคำร้อง ถ้าเธอทักทายชาวบ้านอย่างร่าเริง พวกเขาจะทักทายกลับมา เธอนึกไปถึงคนมีให้ผลโมโมลกับเธอ เธอนึกไปถึงพวกเขาที่คาดหวังให้เธอทำคำร้องต่อไป
เมื่อคิดหนึ่งหน้าทุกคนในเมือง ลิตตี้ดึงหอกระหว่างที่อยู่ที่ทางลาด หอกที่มันแทงออกไปในควงแทง ตามด้วยการกระโดด เธอมาถึงข้างบนราชินีที่ช้าลงแค่พอดิบพอดี
มันเป็นทางที่เธอกำลังจะปล่อยการโจมตีครั้งต่อไปด้วยหอก เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่คมกริบ
“อ้ากก…!”
ไม่ว่าเลือด มันจะมาจากไหน ลิตตี้ทน การไล่ตามมันไม่ประสบความสำเร็จ แต่เธอสามารถที่จะกระโดดขึ้นมาบนราชินีได้ ราชินี ที่ตอนนี้เติมน้ำหนักของลิตตี้ไป บินระดับต่ำๆ
ถ้าลิตตี้ช้ากว่านี้ ราชินีจะบินสูงขึ้น
“กี๊กี๊กี๊กี๊! ลง…ไป…!” (ราชินีสคาร์ป)
“ไม่มีทาง!” (ลิตตี้)
วิธีที่พวกเธอบินกันอย่างไม่มั่นคง มันเหมืออนแมลงที่สับสนอยู่ แต่แม้ว่าลิตตี้จะขึ้นมา ราชินียังมีแรงพอที่จะบิน
ก่อนที่ลิตตี้จะมีเวลาที่จะตกใจกับความอึดของราชินี เธอเห็นเมืองโทปาสอยู่ข้างหน้าเธอ
ขีดจำกัดมันมาถึงแล้วในที่สุด ลิตตี้ชี้หอกเธอไปที่คอของราชีนี และด้วยการแทงครั้งเดียว เธอแทงหอกเข้าไปในคอของราชินี
“กกกกกึ…” (ราชินีสคาร์ป)
“ล้มไปแบบนี้แหละ!” (ลิตตี้)
“ก-ก-กะ-กะ-เออะ…” (ราชินีสคาร์ป)
ถ้าราชินีล้มไปตรงนี้ ลิตตี้ก็จะล้มลงไปด้วยกันกับเธอ แต่เธอไม่สนเรื่องนั้น
ขณะที่เมืองโทปาสมันอยู่แค่ระยะการปาหิน กลุ่มคนปรากฏออกมาที่มุมตาเธอ ลิตตี้หายใจลึกๆและตะโกน
“ได้โปรดช่วยเราด้วย! นี่เป็นราชินีสคาร์์ป!” (ลิตต้)
มั่นใจว่ากลุ่มก็คือกำลังเสริมที่มาจากเมืองหลวงราชวงศ์ ลิตตี้เรียกหาความช่วยเหลือ ในท้ายที่สุด ขณะที่พวกเขาดูเหมือนจะสังเกตสถานการณ์ของลิตตี้ พวกเขารีบเข้ามา
นี่อาจจะสามารถช่วยคนอื่นๆที่รังได้ ราชินียังมีชีวิตอยู่ แต่นี่จะสรุปทุกสิ่ง
ทหารจากเมืองหลวงราชวงดูราชินีและลิตตี้ที่ลอยอยู่ในอากาศอย่างระวัง
“สาวคนนั้นและ…มอนสเตอร์?”
“คุ้มกันด้วยลูกธนูมันอันตราย! ถ้ามันเป็นอย่างนั้น มันจะตกไปในเมือง!”
เหมือนที่หนึ่งในสมาชิกของทหารได้คาดการณ์ไว้ ลิตตี้และราชินีในที่สุด ก็มาถึงท้องฟ้าข้างบนเมือง
ผู้คนของโทปาสมองดูท้องฟ้าว่าอะไรเกิดขึ้น: ลืตตี้ลอยอยู่บนอากาศกับมอนสเตอร์ที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน พวกเธอเสียความสูงไปอย่างช้าๆ ขณะที่พวกเธอมาถึงกลางเมือง
“กี๊กี๊ กี๊กี๊ นี่ มนุษย์ เมือง…” (ราชินีสคาร์ป)
“ฮ่าาาา ฮ่าาาาาา…!” (ลิตตี้)
ลิตตี้ต้องจบมันไม่ว่ายังไง แต่ความเสียหายที่เธอได้รับมารวมๆกันที่ผ่านมา ทำให้เธอแทบจะขยับไม่ได้ แต่ด้วยความอึดของลิตตี้ ที่ก้าวข้ามสามัญสำนึก เธอบังคับตัวเธอให้ขยับแม้ว่าเธอจะอยู่ในความเจ็บปวดสุดขีด
เธอสามารถที่จะชี้หอกไปที่ราชินีได้ ราชินีที่ตกลงและขึ้นอีกไม่ได้ ลิตตี้ไม่สนใจว่าเธอจะไอออกมาเป็นเลือด เพราะมันไม่ใช่แค่เพียงผู้คนของเมือง แต่รวมไปถึงคู่รักแก่ด้วยที่เธอเห็นว่าดูเธออยู่อย่างวิตกกังวลที่สุดถนน
เธออยากจะตะโกนออกมาว่า “วิ่งหนีไป” แม้อย่างนั้น เสียงของเธอมันไม่ออกมา
“ลิตตี้-จัง…?”
“ม-นุษย์… อาหาร…” (ราชินสคาร์ป)
ราชินีเข้าหาคู่รักแก่ ทีละก้าว ทีละก้าว และลิตตี้ไล่ตามข้างหลังเธอไปพร้อมหอกของเธอในมือ อย่างสิ้นหวัง
ยามเมืองรีบวิ่งมาที่จุดเกิดเหตุ แต่ไม่ทันเวลา มันสุดท้ายแล้ว การโจมตีครั้งสุดท้ายจริงๆ แม้ว่าแขนของเธอจะฉีกเป็นชิ้นๆ เธอต้องจบมัน ในการโจมตีทีเดียว”
“ม นุษย์…” (ราชินีสคาร์ป)
การโจมตีสุดท้ายส่งออกไป จากตัวที่บาดเจ็บของเธอ แทงทะลุผ่านหลังของราชินี หลังจากที่ปล่อยการกรีดร้องเสียงแหลมออกมา ราชินี ล้มลงไปที่พื้น ยืนขึ้นมาไม่ได้อีกต่อไป เหมือนลิตตี้
เธออยากจะบอกให้คนที่มาดูวิ่งหนีไป แต่ลิตตี้ไม่มีแรงที่จะทำอย่างนั้น
ลิตตี้รู้ว่ามันง่ายกว่าที่จะยอมเหนื่อย แต่เจตนาและพลังงานของเธอไม่ปล่อยให้เธอทำเช่นนั้น
“นี่มันอะไรกัน?”
“ดูแลลิตตี้! ทำให้มั่นใจว่าไอ้แมลงนั่นมันหยุดหายใจ!”
“หัวหน้าสาขา มันตายไปแล้ว…”
ลิคคี้ฟังผู้จัดการสาขาของสมาคมนักดาบและคนอื่นคุยกัน แต่นี่ เป็นสิ่งสุดทา้ยที่เธอจำได้ สติของเธอลอยออกไปสู่ความมืดอย่างช้าๆ แต่แม้ว่าหลังจากนั้น เธอไม่ปล่อยมือออจากหอกมือเดียวของเเธอ
***
สิ่งแรกที่เธอเห็นหลังจากที่เธอเปิดตาคือโรม่า เธอนอนคว่ำหน้าและจับมือเธออยู่
จากผ้าพันแผลบนหัวของเธอ และที่อื่นทั้งหมด ลิตตี้ได้รับรู้ว่าเธอถูกรักษาอย่างถูกต้องด้วย และก่อนที่ลิตตี้จะพูดได้โรม่าสังเกตความเคลื่อนไหวของเธอแล้ว
“อา เธอตื่นแล้ว…!” (โรม่า)
“โรม่า-ซัง… เธอโอเค…” (ลิตตี้)
“นั่นมันคำพูดชั้น!” (โรม่า)
ลิตตี้ตกใจโดยน้ำตาที่เริ่มไหลมาที่แก้มของโรม่า ที่นี่ ในที่สุด เธอก็ได้รับรู้ ว่าเธอถูกช่วยเหลือแล้ว
เธอตามราชินีสคาร์ปมาถึงเมืองโทปาส หลังที่ทนกับความตกใจของเธอ สิ่งแรกที่มาสู่ใจของลิตตี้ คือราชินี
“แล้วราชินีล่ะ?” (ลิตตี้)
“ยามเมืองจัดการกับตัวมันอยู่ ดูไม่เหมือนว่าจะมีใครถูกฆ่า ดังนั้นอย่ากังวล” (โรม่า)
“แล้วคนอื่นๆล่ะ?” (ลิตตี้)
“ผู้จัดการสาขาเรกัลยังลุกจากเตียงไม่ได้ แต่ทุกคนรอดชีวิด คนอื่นทุกคนสามารถที่จะออกมาได้ทันเวลา ต้องขอบคุณกำลังเสริมจากเมืองหลวงราชวงศ์ ลิตตี้ เธอควรจะกังวลเกี่ยวกับตัวของเธอเองนะ ตอนนี้น่ะ” (โรม่า)
ลิตตี้ถูกบอกโดยโรม่าว่าเธอได้หมดสติไปมากกว่าสามวัน ทงคนคิดว่าเธอตายเมื่อเธอล้มหลังจากทีมอบการโจมตีสังหารให้ราชินี
เหมือนกันนั้นก็เป็นจริงเมื่อเธอถูกส่งมาที่โรงพยาบาล มันเป็นแค่ไม่นานนี่ที่เธอแพทย์ตกใจ โดยความเร็วการฟื้นตัวของเธอ
“ถ้าเราไม่ได้พกไอเท็มรักษาไปอีกนิดในเวลานั้น เราจะถูกกวาดล้าง มันเป็นปาฏิหาริย์ที่เรารอดออกมา” (โรม่า)
“แต่คนนึง…” (ลิตตี้)
“…พักก่อนเถอะตอนนี้ แม้แต่ชั้นก็ยังแทบจะขยับไม่ได้เลย” (โรมม่า)
เมื่อมองดูโรม่า เธอก็มีผ้าพันแผลแสดงถึงว่าเธอบาดเจ็บไปมากเท่าไหร อาการบาดเจ็บของเธอมันก็หนักด้วย แต่เธอสามารถที่จะยืดชวิตของเธอไป โดยที่ต้องขอบคุณไอเท็มรักษา
ลิตตี้ ในทางกลับไป วิ่งตามไปก่อนที่จะได้ใช้กับตัวเอง หลังจากเธอใจเย็น ลิตตี้ขอบคุณโชคของเธอ
จากนั้นเธอรับรู้ว่าโรม่าจับมือของเธออยู
“อืม…” (ลิตตี้)
“ชั้นขอโทษ ชั้นแค่…” (โรม่า)
“ไม่ เธอกังวลเกี่ยวกับชั้น” (ลิตตี้)
“…ใช่” (โรม่า)
แก้มของโรม่แดงนิดหน่อย เธอรีบดึงมือของเธอออกกไป ลิตตี้คิด “แหม ไม่ต้องเขินน่า” แต่จากนั้นเอง ความง่วงท่วมกลับมา
“…ฝันดี” (โรม่า)
หังจากที่ยืนยันว่าลิตตี้หลับไปแล้ว โรม่ากลับไปที่เตียงของเธอ…ทั้งลิตตี้และโรม่าลอยออกไปสู่การหลับไหล ด้วยความคิดเดียวกันในใจ: “ชั้นหวังให้เรื่องนี้เป็นความจริง และไม่ใช่ความฝัน”
ขอบคุณสำหรับเงิน 59 บาท
เป้าหมายเดือน 7/66
ค่าเน็ต 200/200
รับยา ยาหมด 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 464/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook