สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 41 ลิตตี้ มาถึงเมืองหลวงแห่งราชวงศ์
- Home
- สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster
- ตอนที่ 41 ลิตตี้ มาถึงเมืองหลวงแห่งราชวงศ์
41 ลิตตี้ มาถึงเมืองหลวงแห่งราชวงศ์
ประตูเมืองใหญ่ ถนนที่กว้างเท่าบ้านสามหลัง ผู้คนที่มากมายบนถนน ลิตตี้ ที่ไม่เคยเห็นฉากเช่นนั้น ท่วมท้นโดยภาพที่เห็น
ขนาดของเมืองไม่เหมือนดั่งเช่นโทปาสเลย ผู้คนได้ผ่านทางเดิน และยามเมืองที่มีตาคมดุจเหยี่ยวเฝ้าดูพวกเขา พวกเขาติดอาวุธต่างไปจากยามเมืองของโทปาส
พวกเขาชำเลืองมองลิตตี้ชั่วครู่ จากนั้นไปสนใจกับอย่างอื่นอย่างรวดเร็ว ลิตตี้เตรียมพร้อมตัวเองชั่วขณะ แต่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดที่จะได้รับการจ้องที่เข้มข้นขนาดนั้น
“เฮ้! นายพ่อค้านั่น!”
“ฮ่า-ฮิ้!”
“นาย ทำไมนายหันกลับไป! หยุด อย่าขยับสัมภาระนะ!”
“ไม่ ไม่ มันไม่มีอะไรที่นี่ ไม่มีอะไรเลย!”
พ่อค้าที่ดูขลาดๆได้ถูกล้อมโดยยามเมืองสองคน และสัมภาระของเขาถูกโยนไปที่พื้น
ลิตตี้ไม่มีความคิดเลยว่ามันเกี่ยวกับอะไร ขณะที่เธอดูหนึ่งในยามเมืองไปค้นสัมภาระของพ่อค้า
“นี่มันไข่เวสป้า! การทำฟาร์มเวสป้ามันผิดกฎหมาย!”
“โอ้ นั่นเหรอ? โอ เฮ้! นั่นมันมาอยู่ที่นี่เมื่อไหร่กันหนอ?”
“อย่ามาตีหน้าซื่อกับผมนะครับ! พาตัวเค้าไป!”
“โอ้ย! ได้โปรดอย่าทำผม!”
“มีหมู่บ้านถูกทำลายโดยการทำฟาร์ทเวสป้าอย่างผิดกฎหมายเป็นจำนวนมาก!”
ลิตตี้ทึ่งในความประทับใจกับการจับตัวที่รวดเร็วและฉับไว ที่น่าทึ่งมากกว่า คือคนไม่ได้สนใจมากกับเรื่องนี้
บางทีมันอาจเป็นเพราะมันเป็นภาพธรรมดาไปแล้วกับพวกเขา หรือบางทีอาจเป็นเพราะพวกเขาไว้ใจยามเมือง ไม่ว่าจะอะไรมันเพียงพอที่จะทำให้ลิตตี้ประหลาดใจ
ชายที่ผ่านมาพูดถึงให้ลิตตี้ฟัง
“พี่เดาว่าเค้าน่าจะมีคู่ค้าในเมืองหลวงแห่งราชวงศ์ พวกเค้าทั้งสองมันงี่เง่า เมืองหลวงแห่งราชวงศ์นี่มีการรักษาความปลอดภัยที่ดีที่สุดในทวีปนี้”
“ว้าว นั่นมหัศจรรย์ไปเลย”
“พี่มั่นใจว่ายามเมื่อจะจับคู่ค้าของธุรกิจเขาเหมือนถุงมันฝรั่งเลยล่ะ หนูเห็นอะไรใหม่ๆใช่มั้ย สาวน้อย?”
“ค่ะ”
ชายน่าจะรู้ว่าลิตตี้เป็นสาวบ้านนอก และแหย่เธอ หลังจากที่หัวเราคิกคัก เขาเดินไป
เรื่องนี้เป็นก่อนที่ลิตตี้จะเข้าเมืองหลวงแห่งราชวงศ์ เธอตื่นเต้นถึงแกนตัว และช่วยไม่ได้นอกจากจะคิด “เพราะทั้งหมดชั้นเลิกเป็นนักผจญไม่ได้” แต่เธอจะตื่นเต้นและเต็มไปด้วยอารมณ์ตลอดเวลาไม่ได้
ลิตตี้นึกถึงวันสอบสำหรับการสอบเลื่อนขึ้นแรงค์ 3 ซึ่งทำให้เธอกังวลและสร่างขึ้น
***
“ขออภัยค่ะ! สมาคมนักผจญภัยอยู่ไหนคะ?”
“ตรงนั้นครับน้อง”
หนูตามนิ้วของเขาด้วยสายตาไปที่จุดหมาย ที่ถูกชี้ออกมาโดยเขา และหายใจไม่ทันเฮือกหนึ่ง ตึกสามชั้นที่เด่นเหมือนคฤหาสน์ ทั้งกว้างและสูง
และมันไม่ใช่แค่นักผจญภัยที่ไปๆมาๆ บางครั้งบางครา คนที่เห็นได้เป็นคนทั่วไปถูกเห็นได้ บางคนที่ไม่ใช่แม้แต่มนุษย์ หูแมว หูกระต่าย ผมฟู พวกเขาเป็นกึ่งสัตว์
ดอร์แลนด์ของอิกดราเซียเป็นครึ่งมนุษย์ แต่คนเหล่านี้ดูเหมือนสัตว์มากกว่า เมื่อเทียบกับเขา
“ขออภัยค่ะ!”
การทักทายของลิตตี้โดดเด่นขณะที่เธอเข้าไป ผู้คนหันมาดูเธอว่าเกิดอะไรขึ้น อย่างที่คาด ลิตตี้ลนลานเพราะความสนใจที่มากระทันหัน คิดกับตัวเองว่าเธอพลาดแล้ว เธอสมองลมไปหน่อย แม้ว่าจะกับสมาคมนักผจญภัยที่ใหญ่โตของเมืองหลวง
“ไม่ว่าจะอะไร น้องมาที่นี่เป็นครั้งแรกมั้ย?”
“ค่ะ”
นักผจญภัยถามลิตตี้อย่างใจดี
“เข้าใจแล้ว งั้นน้องควรจะไปหยิบตั๋วและรอก่อนนะ”
“ตั๋วเหรอคะ?”
“ตรงนั้นไง มันมีหลายเคาน์เตอร์ แต่ทั้งหมดมันเต็มแล้วเห็นมั้ย มันเต็มไปด้วยคนที่มารับเงิน ส่งของ รับงาน และขอคำแนะนำ”
“เข้าใจแล้วค่ะ หนูขอถามหน่อยพี่ การสอบเลื่อนขั้นแรงค์ 3 จะมีเมื่อไหร่เหรอคะ?”
“อะไร? โอ้ น้องจะเข้าการเลื่อนขั้นไปแรงค์ 3 เหรอ?”
ชายหนุ่มตกใจ เพราะลิตตี้ไม่ได้ดูเป็นหนึ่งในพวกเขาเลย เขาชี้ไปที่กระดานประกาศด้วยนิ้วของเขา
วันที่สอบแรงค์ 3 คือวันนี้ และถ้าลิตตี้พลาดมัน เธอจะต้องรอเดือนหน้าสำหรับรอสอบครั้งต่อไป
เพิ่มเติมจากวันและเวลา มันยังมีที่ที่จะถูกจัดเขียนยู่บนมัน แต่ที่ในเมืองหลวงแห่งราชวงศ์ ซึ่งลิตตี้ไม่คุ้นเคยกับมันเลย
“นี่มันที่ไหนเหรอคะ?”
“น้องจะไปสอบแรงค์ 3 ใช่มั้ย? อย่าถามเราว่าอยู่ที่ไหน น้องต้องไปดูที่มันเขียนอยู่ตรงนั้นและหาเอง มันควรมีคำแนะนำอยู่ตรงนั้น”
“แต่ แต่ เอ่มม!”
“นี่มันอยู่ที่น้องแล้วแหละ เคมั้ย…”
“โอเคค่ะ พี่พูดถูก หนูจะหามันเอง!”
“เฮฮ๋?”
ลิตตี้ ดั่งทอร์นาโด พุ่งออกไปจากสมาคมนักผจญภัย ทิ้งชายหนุ่มน้อยให้ไร้คำพูด เขาไม่ได้ตกใจกับการตัดสินใจของลิตตี้ แต่เขาประทับใจโดยการโต้ตอบที่รวดเร็วมากก่วา เมื่อความคิดที่ว่าสิ่งนั้นจะไปถูกใช้ในการต่อสู้ มันทำให้เขาสนใจ แม้ว่าในฐานะนักผจญภัยแรงค์ 1
“เฮ้ รู้จักสาวคนนั้นมั้ย?”
“ไม่ ไม่เลยซักนิด”
“เพราะทั้งหมด มันได้เวลาที่จะเริ่มประชุมแล้ว เราเริ่มโดยไม่มีผู้นำของธงแดงไม่ได้นะ”
“น่า มันเป็นการกวาดล้างโจร ใช่มั้ย? พวกเราได้แสดงให้พวกเค้าเห็นถึงความสามารถของธงแดงแล้ว”
ไม่มีโจรและอาชญากรที่ไหน จะรอดกับการเจอกับธงแดง แต่ผู้นำคิดว่าลิตตี้ไม่ได้โชคดีมากเพราะคนที่ดูแลการสอบคือ…
“ในที่สุดชั้นก็มาถึง!”
“โอ้ สาวที่ระเบิดไปด้วยพลังงานมาแฮะ”
ในท้ายที่สุด หลังจากที่ออกมาจากสมาคมนักผจญภัย ลิตตี้ถามบางคนบนนถนนถึงตำแหน่ง จากนั้นไปข้างหน้าด้วยที่สุดของความเร็ว มันใกล้กับประตูเมืองทิศเหนือของเมืองหลวงแห่งราชวงศ์ มันมีผู้สมัครมากมายรวมกันที่นั้น ด้วยกันกับผู้หญิงที่มีแนวชัดเจนที่มีแว่นดำที่หน้าผากเธอ
เธอมีเนินเขาที่โดดเด่น ดีกว่าใครๆทุกคน ผู้หญิงปรบมือของเธอเพื่อดึงความสนใจกับผู้สมัคร
“ใช่ ใช่ มันจะได้เวลาแล้ว เอ่อ ใช่ ใช่ พวกนายอยากจะไปแรงค์ 3 ใช่มั้ย?
“ค่ะ หนูอยากเป็นแรงค์ 3!
“เธอกระฉับกระเฉงมากเกินไปนะ ชั้น คาตาลาน่าจากสมาคมนักผจญภัย พูดถึงแล้ว คาตาลาน่าเกลียดมุขอย่างการเปลี่ยนเป็น “คาตาราไน*”
TLN: มันช่วยไม่ได้
“เข้าใจแล้วค่ะ!”
การตอบสนองของลิตตี้มมันดังมากจนผู้สมัครคนอื่นอู้อี้ แม้ว่าคาตาลาน่า ผู้คุมสอบ เป็นเพียงคนเดียวที่สนใจเธอ ผู้สมัครคนอื่นก็แข็งแกร่งด้วยเช่นกัน
พวกเขาบางคน เหมือนไดมอส ไม่ได้มาสอบเป็นครั้งแรก พวกเขาไม่สนใจในหน้าใหม่เหมือนลิตตี้ ที่ยังไงก็จะรู้ไปถึงความเป็นจริง
“ก่อนที่เราจะเริ่ม ชั้นมีคำถามนึง พวกนายอยากเป็นแรงค์ 3 จริงๆมั้ย?”
“พี่พูดมากไปแล้ว จะมีใครที่นี่ที่ไม่อยากเป็นแรงค์ 3 กัน?”
“นั่นก็จริงด้วย ยังไงก็ตาม ชั้นยังสงสัยนิดหน่อย”
“แค่พูดออกมาถ้าแบบนั้น”
“ไม่ชั้นยังไม่รู้แม้แต่ว่าจะเริ่มตรงไหนเลย”
ผู้สมัครโห่ร้อง แต่ลิตตี้ไม่พูดอะไร และรอคาตตาลาน่าพูดออกมา โดยธรรมชาติ ลิตตี้อยากจะเป็นแรงค์ 3 เธอไม่อยากที่จะทำการคุยไร้สาระ
“เฮ้ คาตาลาน่า-ซัง ไม่ใช่ว่าพี่รวมเราที่นี่เพื่อสอบเหรอ?”
“ชั้นว่าจะทำแต่ตัดสินใจว่าไม่ทำแล้ว เพราะพวกนายไม่น่าจะไหว”
“อะไร?”
“แค่มองชั้นก็บอกได้แล้ว โดยเฉพาะแขนขวาและข้อเท้าาซ้ายของนาย ถ้านายไปเป็นแรงค์ 3 นายจะแค่ลากทุกคนรอบๆนายลง”
นักผจญภัยที่ถูกชี้โดยคาตาลาน่าไร้คำพูด ตัวของเขา ที่ใช้มากเกินไปเป็นปีๆ ไม่ตอบสนองแม้ว่าด้วยเวทมนตร์รักษา
พูดต่อ คาตาลาน่ายืนอยู่ตรงหน้านักผจญภัยคนอื่นๆ
“ส่วนนาย รู้มั้ย อ่อนแอโดยพื้นฐานเลย ชั้นบอกได้โดยศูนย์แรงโน้มถ่วงของนาย ชั้นอยากจะเขียนไปวิจารณ์สาขา ที่แนะนำนายมาสอบ”
“อะไรกัน…!”
“ส่วนนายไม่ต้องพูดถึงเลย นายอยากจะตายไปพร้อมกับมือที่อยู่ในกระเป๋าเหรอไง?”
“อุว้าา!”
การดีดหน้าผากของคาตาลาน่าส่งนักผจญภัยหมุนตัวและล้มไป เสียงแห่งความไม่พอใจรอบข้างเงียบลงในการกระทำเดียวของเธอ แรงกระแทกที่ได้รับกับใจและภาพของเธอมันทรงพลังมาก
“นี่มันเป็นทักษะบางอย่างเหรอ?” ผู้สมัครคาดเดากันว่ามันเป็นทักษะบางอย่าง แต่มันเป็นแค่การดีดหน้าผากธรรมดา พูดอีกอย่าง อย่างที่ชี้อออกมา นักผจญภัยเพียงแค่อ่อนแอเกินไป
“นายตรงนั้นก็ด้วย! นายกลับบ้านได้!”
“กย้าา!”
“ลาก่อน!”
“อ้าาา!”
ทีละคน นักผจญภัยบินผ่านอากาศเหมือนเธอโยนถุงที่ไม่มีประโยชน์ ยามเมืองไม่มีความสุขกับพฤติกรรมที่แหกคอกในเมือง แต่พวกเขาทำเป็นไม่เห็นสถานการณ์
การกระทำของคาตาลาน่า ส่งนักผจญภัยคลานที่พื้นพววกเขาบางคนพยายามจะยืนขึ้น แต่คาตาลาน่าทำให้พวกเขาคลานต่อไป ลิตตี้เป็นคนเดียวที่เหลือ
“และเธอ?”
“คะ”
“เธอมันเด่นไปและไม่ใช่เพราะแค่ความสามารถขอองเธอนะ แต่เพราะจำนวนอาวุธที่เธอมีด้วย นั่นมันอะไร มันเยอะเกินไปแล้ว”
“นี่คือ…”
“เธอกลับบ้านได้”
ภาพที่ลิตตี้เห็นหมุนรอบๆ ระหว่างที่เธออยู่กลางอากาศ เธอรู้เลยว่าเธอถูกโยนออกด้วย แม้ว่าจะถืออาุธไว้เยอะข้างหลังเธอถูกโยนออกไปดั่งเธอไม่มีน้ำหนักอะไรเลย
แต่มีแค่ลิตตี้ที่ลงพื้นอย่างมั่นคง คาตาลาน่าปรบมือกับมัน แต่ตาของเธอไม่ได้ยิ้ม
“อาชีพชั้น รู้มั้ยว่ามันคืออะไร?”
“มันเป็นนักทุ่ม หรืออาชีพอื่นที่เชี่ยวชาญในศิลปะของกาย…?”
“บบบู่ บบบู่! ไม่ถูกต้อง! คำตอบที่ถูกต้องคือ…”
ครั้งนี้ ลิตตี้ถูกจิ้มที่อกและถูกส่งบินไป เธอทนความรู้สึกคลื่นไส้หลังจากที่หมุนในอากาศ จนกว่าเธอจะลงสู่พื้นดิน
เธอพยายามจะยืนขึ้น แต่ค่อนข้างที่จะไม่สามาถทำมันได้ เมื่อสังเกตว่าเธอไม่ได้รับความเสียหายหนัก เธอรู้ว่ามันเป็นแค่เล่ห์กล ลิตตี้พยายามที่จะวิเคราะห์การโจมตีทันที
“ชั้นเป็นนักซุ่มยิง เธออาจจะคิดว่าชั้นไมได้ถืออะไรเพื่อพิสูจน์ถึงอาชีพของชั้น ใช่มั้ย? อย่ากังวล ชั้นจะเอาอุปกรณ์ของชั้นให้ดู ถ้าชั้นรู้สึกว่าอยากทำน่ะนะ”
โบกมือของเธอย่างเป็นมิตร คาตาลาน่า ไม่มีอะไรคล้ายกับธนูอยู่ที่ไหนในตัวเธอเลย และอาชีพที่เปิดเผยออกมามันไกลจากความเป็นเธอเพรสะความแข็งแกร่งทางกายภาพนั้น
พูดอีกอย่างคาตาลาน่า แสดงให้เห็นถึงว่าเธอปราบกลุ่มคนเหล่านี้ได้แม้ว่าด้วยทักษะทางกายภาพที่อ่อนแอของเธอ ยามเมืองที่ดูการทำลายล้างนี้ พึมพำ
“อาาา… สำนักงานใหญ่สมาคมนักผจญภัยมันไม่ใช่ที่สำหรบคนสติดีๆเลย ใช่ป่ะ? เอาผู้หญิงคนนั้นเป็นตัวอย่าง…”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาได้เป็นพยานฉากแบบนั้น แต่พวกเขาใจเย็นได้เพราะพวกเขารู้ความแปลกของคาตาลาน่า
สำนักงานใหญ่ของสมาคมนักผจญพัยเป็นตัวตนที่มีสังกัดหลายประเทศ ตราบใดที่ความเสียหายไม่ได้ถูกสร้างกับคนหรือสิ่งของเขา การเอะอะนิดหน่อยมันจะถูกอนุญาตและมันจะมากขึ้น เมื่อมันมาถึงเรื่องการสอบ
ขอบคุณสำหรับเงิน 100.48 บาท
เป้าหมายเดือน 7/66
เป้าค่าเน็ต 200/200
รับยา ยาหมด 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 928/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook