สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 45 ลิตตี้ สู้กับบาโฟเมต - novel-lucky

45 ลิตตี้ สู้กับบาโฟเมต

บาโฟเมต ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ในตำนาน เมื่อเธออยู่ในหมู่บ้าน ลิตตี้ได้ยินเกี่ยวกับมัน จากนักเดินทาง ในเรื่องราวที่พวกเขาเล่าขาน บาโฟเมต มีท่อนบนเป็นแพะ และเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาเหวี่ยงเคียวของเขา ชีวิตจะสิ้นไปเป็นพันๆ ถ้าเขาพ่นไฟออกมา อาณาจักรจะล่มสลาย ภายในหนึ่งคืน

ลิตตี้นึกย้อนกลับไปถึงตอน ที่ทำให้เขาคู่ควรที่จะถูกเรียกว่า ซานตานที่ยิ่งใหญ่กว่า แม้เธอจะไม่รู้เลยว่าเรื่องแบบนั้น เกิดขึ้นมาจริงหรือไม่

“นายคือบาโฟเมต?”

“ใช่ ถูกต้อง ไม่มีใครในประวัติศาสตร์ ที่เคยได้เห็นปีศาจที่ยิ่งใหญ่กว่า มาทำสัญญากับมนุษย์ รู้มั้ย ใช่มั้ย คูฟา?”

คูฟาหวาดกลัว แต่ลิตตี้รู้ ว่าปีศาจตัวนี้ ไม่ใช่บาโฟเมต

ความต่างในรูปลักษณ์จากตำนาน มันเรื่องเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ลิตตี้ไม่ได้รู้สึกถึงอันตรายที่มากขนาดนั้น ในการเผชิญหน้ากับปีศาจ ผู้ที่บอกว่าตนเองนั้นยิ่งใหญ่ หลังจากที่สรุปมาจนถึงข้อนี้ ลิตตี้คิดเกี่ยวกับว่า จะเผชิญหน้ากับปีศาจตัวนี้ อย่างใดดี

“คูฟา มันเป็นการละเมิดสัญญา เธอเข้าใจใช่มั้ย?”

“ขั้นขอโทษ ขั้นขอโทษ! ชั้นจะทำทุกอย่าง แค่อย่าทำร้ายลิตตี้-ซังนะ!”

“สัญญาระหว่างอัญเชิญ กับผู้อัญเชิญ มันเป็นสิ่งแน่นอนที่สุด เธอทำสัญญากับชั้น โดยที่รู้เรื่องนั้น”

“ลิตตี้-ซัง ได้โปรดวิ่ง!”

พูดเช่นนั้น ระเบิดไฟของบาโฟเมต ถูกยิงออกไปที่ลิตตี้ ทางเดินที่แคบๆนี้ มันไม่มีทางหนีอยู่เลย ลิตตี้ไม่มีทางเลือกใด นอกจากถอย

“เฟร่คเค๊กเค๊กเค๊ะ! อีนังนี่มันเป็นอีดอก! อีนังนี่มันทำสัญญากับข้า! เพื่อแลกเปลี่ยนกับความช่วยเหลือของข้า เธอไม่ถูกอนุญาติให้เป็นเพื่อนกับไอหน้าไหนทั้งสิ้น!”

“คูฟา-ซังทำอย่างนั้นเหรอ?”

ริตตี้รอดการระเบิดที่สองอย่างหวุดหวิด แม้เขาอาจจะไม่ใช่อะไรที่มีนาม การโจมตีของเขายังแรงพอ ที่จะจัดการกับมอนสเตอร์ตุ่น ด้วยทีเดียว

ทั้งหมดในทั้งหมด แม้ว่าตำนานของปีศาจที่ยิ่งใหญ่ จะเป็นเรื่องโกหกพกลม มันไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ลิตตี้ จะมีการประเมินต่ำไปได้ ในความเป็นจริง เธอหลบไฟของการระเบิดแทบไม่ทัน

“นั่นใช่แล้ว ข้ากินความรู้สึกด้านลบของเธอ ส่วนเธอก็จะมีชีวิตได้มาถึงที่นี่ ความสนใจของเราตรงกัน”

บาโฟเมตหยุดโจมตี และเขาอยู่กับที่ จากนั้นเขามองดูลิตตี้ และบิดเบี้ยวหน้าของเขาด้วยรอยยิ้มที่น่าเกลียดชัง

“เธอไม่มีพ่อแม่ เธอไม่มีพรสวรรค์ เธออยู่ในสถานการณ์ที่เธอกำลังจะตกไปเป็นทาสเพื่อที่จะมีชีวิตรอด เธอเลยไปลองเทคนิคอัญเชิญที่เธอเคยได้ยิน มันเป็นเพราะเธอทำสัญญากับข้า เธอเลยสามารถที่จะมาไกลขนาดนี้”

“เข้าใจแล้ว…”

ความเป็นจิงที่ว่าคูฟามีควาสามารถพอ ที่เป็นนักผจญภัยแรงค์ 4 ทั้งหมดต้องขอบคุณปีศาจตัวนี้ ไม่ได้เปลี่ยนใจของลิตตี้

ไม่สำคัญว่าคนหนึ่งจะพูดว่าอะไร เธอได้ทำงานมาอย่างหนักในฐานะนักอัญเชิญ และรวบรวมความสำเร็จ ไม่เหมือนกรณีของลิตตี้ เธอไม่มีพ่อแม่ เธอได้ลองเทคนิคอัญเชิญ โดยไม่มีอะไรจะเสีย และเธอใช้ชีวิตต่อไปอย่างสิ้นหวัง

สำหรับเรื่องนี้ ลิตตี้ชื่นชมสาวคนนั้น ที่น่าจะเด็กกว่าเธอ อย่างจริงใจ

“การลงโทษสำหรับการละเมิดสัญญา คือการไปฆ่าคนที่เธอสนิทด้วย ข้าหมายถึง มันจะไม่มีอะไรดี ถ้าเจ้าไม่ตายเพื่อเธอ รู้มั้ย”

“คูฟา-ซัง… เธอได้เคยเห็นบางคนที่เธอสนิท ถูกฆ่าโดยเรื่องนี้มั้ย?”

“มะ ไม่? ชั้นเก็บตัวเองไกลจากผู้คนมาตลอด…”

ความโกรธของลิตตี้ ตุ๋นอยู่ที่ก้นท้องของเธอ กับคำตอบที่ไร้สาระ และครึ่งๆกลางๆ มันไม่สำคัญกับลิตตี้ ว่าการเห็นด้วยมันยินยอมทั้งสองฝ่ายหรือไม่

ลิตนี้คิดว่าเธอถูกปฏิเสธอารมณ์ ที่มนุษย์ควรจะมี ลิตตี้ไม่รู้อะไรเลย เกี่ยวกับนักอัญเชิญ แต่เธอไม่สนใจเกี่ยวกับรายละเอียดเล็กๆ ว่ามันทำงานอย่างไร

“โอเค ชั้นเข้าใจ งั้นชั้นมีคำถามกับคูฟา-ซัง”

“อ๋า เฮ้ย เฮ้ย!”

ลิตตี้รีบไปหาคูฟา และพบว่าเธอสั่นตรงหัวเข่าของเธอ บาโฟเมตเข้าใกล้พวกเธอขึ้น ลิตตี้ทำการกระทำที่คาดไม่ถึง

“คูฟา-ซัง เธอต้องการปีศาจตัวนั้นมั้ย?”

“ชั้นทำอะไรไม่ได้เลย ถ้าไม่มีเค้า…”

“ถ้าอย่างนั้น เธอจะโอเคมั้ย ถ้าบางคนถูกฆ่าต่อหน้าเธอเพราะเรื่องนั้น?”

“นั่น…”

“เฮ้ยเฮ้ยเฮ้ยเฮ้ย เธอมาถามอะไร ในเกมที่มันสายไปขนาดนี้แล้ว?”

บาโฟเมตจับหัวคูฟา แล้วลูบมันด้วยกำลัง สีหน้าของคูฟาที่มีน้ำตาแต่ทน เธอทน คืออะไรที่ให้คำตอบกับลิตตี้

ลิตตี้ดึงคูฟามาจากบาโฟเมตด้วยกำลัง และจับมือของเธอ

“คูฟา-ซังเป็นคนที่มหัศจรรย์ เธออยู่คนเดียวมาตลอด ทั้งชีวิตของเธอ แม้แต่จะตอนนี้ เธอดูเหมือนพยายามจะเลี่ยง ที่จะสนิทเกินไปแม้กระทั่งตอนนี้ แม้ว่ามันจะไม่ใช่สิ่งที่ถูกสำหรับเธอ”

ถ้าลิตตี้ฆ่าบาโฟเมตไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นเธอจะถูกฆ่า ลิตตี้อยากจะรู้จักกับคูฟาดีกว่านี้จริงๆ แต่เธอ ยั้งมือไว้อยู่

เพราะเธอขาดการติดต่อกับคนอื่น เธอแม้แต่เสียภูมิคุ้มกันเกี่ยวกับการสร้างปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น และคนไม่กี่คนที่เธอมีปฏิสัมพันธ์ด้วย อาจจจะตกเป็นเหยื่อของอิทธิพล ของบาโฟเมต

คูฟา ต้องทนทุกอย่าง เพื่อที่จะแค่รอดชีวิต ลิตี้สงสัย ว่าเธอจะยอมรับเรื่องนี้ต่อไป ว่าเป็นสิ่งที่ถูกมอบให้ได้มั้ย

“มันไม่มีอะไรที่เธออยากจะทำเหรอ คูฟา-ซัง?”

“สิ่งที่ชั้นอยากจะทำ?”

“เป้าหมาย ฝัน”

“ไม่ ชั้นไม่มี”

“เข้าใจแล้ว งั้นเรามาหามันด้วยกันเถอะ!”

เมื่อคูฟามองขึ้นมา ลิตตี้ ชี้อาวุธของเธอไปที่บาโฟเมตแล้ว มันกดดันไปเล็กน้อย แต่ลิตตี้ไม่สามารถที่จะทนรอต่อไป ในสถานการณ์นี้ได้อีก

เธอก็มีสิ่งทีเธอต้องดิ้นรนด้วยตัวเองในชีวิต แต่ มันก็มีความสุขมากมาย ประสบการณ์ของเธอในหมู่บ้านรูอิซ อิกดราเซีย และเมืองโทปาส ใน 15 ปีสั้นๆของชีวิตของเธอ ทำให้เธอเชื่่อ ว่าเธอทำอะไรบางอย่าง เพื่อช่วยคูฟาได้

ถ้าลิตตี้ ไปจบชีวิตตัวเองซะ จากความสิ้นหวังที่เธอได้รู้สึกมา ระหว่างช่วงเวลาที่เธอได้อยู่กับอิกดราเซีย ถ้าเช่นนั้น เธอจะไม่มีวัน ได้รับประสบการณ์ของความตื่นเต้น ของการมีชีวิตอยู่อีกครั้ง ความทรงจำที่เธอคิดได้ ณ ตอนนี้ ทำให้เธอ เกลียดบาโฟเมต มาก มากขึ้นไปอีก

“เจ้ามันไม่รู้อะไร เกี่ยวกับเทคนิคการอัญเชิญเลย ใช่มั้ย?”

“ใช่ ชั้นไม่รู้อะไรเลย”

“ข้าจะบอก ข้าจะบอก ข้าเป็นผู้ทำสัญญาราคาถูกนะ เจ้ารู้รึเปล่าว่าว่ามันมีนักอัญเชิญ ที่มอบญาติ หรือคนรักไป เพื่อจะอัญเชิญ?”

“อะไรกัน?”

อย่างที่คนหนึ่งคาดได้ ลิตตี้ตกใจ แม้ว่าจริงๆแล้วมันเป็นแค่เงื่อนไขของการทำสัญญา เธอเชื่อไม่ได้เลย ว่ามันมีผู้คนที่จะยอมทำขนาดนั้น เพื่อที่จะแค่อัญเชิญปีศาจ

ดั่งมันมีความสุขกับการตกใจของลิตตี้ ปีศาจพูดต่อไป อธิบายในความสุข

“เมื่อมันเป็นเรื่องการละเมิดสัญญา การลงโทษแม้แต่จะเป็นชีวิตของนักอัญเชิญก็ยังได้ ยิ่งอำนาจที่ได้มามันมากแค่ไหน การลงโทษมันก็ยิ่งใหญ่มากขึ้นเท่านั้น ข้าได้อธิบายกับเธอไปแล้ว รู้มั้ย?”

“เข้าใจแล้ว”

“ตั้งแต่ทีแรก อาชีพนักอัญเชิญน่ะ จะถูกรับรู้แค่โดยการที่สามารถไปสร้างสัญญาได้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าข้าไม่ได้ถูกอัญเชิญมา? ใช่มั้ย คูฟา?”

“มีชีวิตอยู่ต่อไป…”

ก่อนที่คูฟา จะพูดอะไรได้ บาโฟเมตสกัดกั้นเธอ และไปยืนอยู่ข้างหน้าเธอ ณ วินาทีนั้นเอง หน้าของบาโฟเมต ที่ได้มีแต่สัญญานของความสงบ กลายเป็นตึงเครียด

บาโฟเมตรู้สึกได้ถึงบางอย่าง แต่ มันไม่เหมือนดั่งเช่นครากับนิลส์ ที่เป็นศัตรูกับลิตตี้มาก่อน ความรู้สึก มันเหมือนกับอัลดิสมากกว่า ผู้ที่กลัวเธอโดยที่ไม่รู้ตัว

มันเป็นการจ้องมองเดียวกัน เมื่อเธอส่งไปยังไดมอส เมื่อครั้งที่พวกเธอเจอกันครั้งแรก ในเวลานั้น เมื่อลิตตี้ ได้มีความรู้สึกว่า ต้องกำจัด อุปสรรคที่ขวางทางเธอกับฝั่งฝันของเธอ สำหรับลิตตี้แล้ว ปีศาจ ไม่ใช้สิ่งที่ต้องสนใจอีกต่อไป

“มีชีวิตอยู่ต่อไป ชั้นจะอยู่กับเธอเอง”

บาโฟเมต ไม่รู้เลย ว่าทำไมเขาเกรงกลัว สาวข้างหน้าของเขา พลังของเขา ในการกำจัดตุ่นยักษ์ มันน่าประทับใจ และเธอ ก็ไม่ใช่ศัตรูผู้เทียบได้กับเขา

ยิ่งบาโฟเมต มองดูลิตตี้มากเท่าใด ความรู้สึกของอันตราย มันก็ยิ่งมากขึ้นไปเท่านั้น

“ชั้นรู้ว่าแกไม่ใช่บาโฟเมต เพราะถ้าแกเป็นของจริง ชั้นจะตายไปแล้ว”

“ฮ่า ฟึ่ โอเค งั้นข้าจะเอาจริงแล้วฆ่าเจ้า!”

บาโฟเมตยิงระเบิดแห่งอัคคีจากหนึ่งมือ เพื่อที่จะไล่ลิตตี้ลงไปอีกครั้ง และลิตตี้พยายามที่จะหนี ไฟอีกดวงหนึ่ง ถูกส่งมาตามหลังจากนั้น โดยไม่ให้เวลาเธอได้ตั้งตัว บาโฟเมตรู้สึกความโล่งใจเล็กน้อย ขณะที่ลิตตี้ หนีต่อไป

“อะไร! ข้าคิดว่าเจ้าจะฆ่าข้าซะอีก?”

แค่ตอนที่บาโฟเมตยิงระเบิดอัคคีออกไป กายของเขา ถูกเฉือนจากด้านข้าง มันไม่ไม่มีแม้แต่เวลา ที่จะให้เขาได้สงสัย ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างใด นอกจากนี้ แม้มันแค่อะไรแค่ทีเดียว บาโฟเมตยังได้รับรู้แล้ว

“ก่ะห์!”

“มีรูอยู่ตรงนี้นะ”

เพิ่มเติมจากถ้ำธรรมชาติ บริเวณณี้ มันเต็มไปด้วยทางเดินที่ซับซ้อน ที่ถูกขุดโดยตุ่นยักษ์ เมื่อมันเป็นเช่นนั้น อย่างน้อยๆ มันก็มีทางเดินหนึ่งหรือสองทางเดินที่แคบๆ ที่ถูกสร้างขึ้น มันเป็นธรรมชาติที่บาโฟเมต ตอบโต้ไม่ได้ กับการทิลิตตี้โผล่ขึ้นมาในทางเดินที่ไม่เด่นชัดแบบนั้น

ในฐานะหนึ่งนักผจญภัย หนึ่งต้องรับรู้ ถึงภูมิศาสตร์รอบๆเขา และลิตตี้แค่ทำแบบนั้น ในครั้งแรก ที่เธอมาถึง ณ ที่นี้ ครั้งแรก ที่เธอตั้งแคมป์ และครั้งแรก ที่เธอสู้กับตุ่นยักษ์

“แก… แก… แกมันขี้ขลาด…”

“ขี้ขลาดเเหรอ?”

ลิตตี้มองตรงไปด้านหน้า ระหว่างทีบาโฟเมต ยิงเหล่าเพลิงออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ขณะที่เธอหนีต่อไป มากไปกว่านั้น ลิตตี้เข้าใจไม่ได้เลย ถึงความหมายที่บาโฟเมตสื่อออกมา

ลิตตี้แค่เพียงคิดไปว่า มันเป็นเรื่องธรรมชาติทีจะทำอย่างที่นักผจญภัยทั้งหลายจะทำ และตอนนั้น มันได้เกิดขึ้นกับลิตตี้ เธอได้รู้ว่าปีศาจสู้โดยไม่มีแผนหรือการเฝ้าดูเลยเกิดขึ้นมา

“ชั้นไม่ขี้ขลาดนะ!”

“เจ้าทำข้าไม่ทันตั้งตัว แบบหลบๆซ่อนๆ…!”

ปีศาจที่ขี้ปดตนนี้ ไม่ใช่ศัตรู ที่ลิตตี้จะประเมินต่ำไปได้เลย

อย่างใดก็ตาม เมื่อเทียบกับลิตตี้แล้ว ลิตตี้ ผู้ที่ท้าทายศัตรูที่เหนือกว่า ปีศาจตนนี้ แค่กำจัดคู่ต่อสู้ที่แรงค์ต่ำ สิ่งนี้ สร้างช่องว่างใหญ่ระหว่างพวกเธอ ช่องว่างที่มันเติมเต็มไม่ได้อีกแล้ว

“นั่นน่ะเหรอขี้ขลาด…?”

ลิตตี้ ผู้ที่คุ้นชินกับการโดนอะไรที่ไม่ทันตั้งตัว ในการผจญภัยของเธอ ย้งเข้าใจการโต้เถียงของปีศาจไม่ได้

ในช่วงเวลาสั้นๆ แม้แต่เธอ ก็สงสัยว่าเธอได้ไปทำความผิดอะไรที่ย่ำแย่หรือ แต่จากนั้น เธอสรุปได้อย่างรวดเร็ว มันเป็นแค่ความไร้สาระของบาโฟเมต

ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท

เป้าหมายเดือน 7/66

ค่าเน็ต 200/200

รับยา ยาหมด 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1028/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย