สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 47 ลิตตี้ เลื่อนขั้นไปแรงค์ 3 - novel-lucky

47 ลิตตี้ เลื่อนขั้นไปแรงค์ 3

คาตาลาน่าทำการกลับไปพร้อมชัยชนนะไปที่ที่สมาคมนัก พร้อมกับลิตตี้และคูฟา นักผจญภัยที่สำนักงานสมาคม ตอนนี้ส่งเสียงดัง หลังจากที่ได้รู้ว่า สถิติจำวนผู้เข้าสอบที่ผ่านเท่ากับศูนย์ที่ติดต่อกันมา ตอนนี้ไดถูกทำลายโดยไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่เป็นสาวน้อยสองคน

มันเลี่ยงไม่ได้ ที่พวกเธอจะดึงดูดความสนใจมา

“อะไร ผู้หญิงคนนั้นให้บางคนผ่านจริงๆเหรอ?”

“จริงจัง ไม่ใช่เธอดังจากที่เธอไม่แม้แต่จะจัดสอบและไล่ผู้สมัครไปเหรอ?”

“สาขาสมาคมเมืองหลวงแห่งราชวงศ์ ควรจะพูดอะไรบางอย่าง”

ลิตตี้ฮัมเสียงเพลง ระหว่างที่ฟังทุกๆคน ในทางกลับกับ คูฟายุ่งอยู่กับการเป็นศูนย์กลางของความสนใจ ดังนั้นเธอพยายามจะซ่อนหน้าของเธอ ด้วยผ้าพันคอหนาและฮู้ด แน่นอนว่า แทนที่จะระงับความสนใจ มันส่งผลตรงกันข้าม

“โอ้ อา อืม ดะ ได้โปรด ได้โปรดเร็ว” (คูฟา)

“ได้เลย ก่อนอื่น ให้เรื่องนี้ได้ถูกประเมิน” (คาตาลาน่า)

“โอ้ โอเค…” (คูฟา)

อย่างแรกที่ทำ คือการรับค่าชิ้นส่วนจากการปราบทรราชจอมขุด รวมไปถึงเนื้อ ซึ่งคาตาลาน่าบอกกับลิตตี้ ว่าพวกมันจะมีค่าสูง ดังนั้น ลิตตี้ได้ส่งพวกมันไปที่เคาน์เตอร์สมาคม

แม้ว่าคาตาล่าน่า จะพูดให้มั่นใจว่าสองคน ผ่านการสอบแรงค์ 3 แล้วลิตตี้ยังเป็นแรงค์ 4 อยู่ ใน ณ ตอนนี้ ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าพนักงานต้อนรับ แทบจะตะเบ็งเสียงด้วยตา

“โอ้ เธอเป็นคนที่ทักทายทุกคนดังๆ หลังจากที่เข้ามาในสมาคมเป็นครั้งแรก หือห์? โอ้ ไม่ใช้ ของพวกนั้นไปกรงเล็บของมอนสเตอร์มีนาม ทรราชจอมขุดเหรอ!” (พนักงานต้อนรับ)

“พี่จะซื้อนี่มั้ยคะ?” (ลิตตี้)

“แน่นอน!” (พนักงานต้อนรับ)

“อะไร เห้ยนั่นจริงเหรอวะ!?” (นักผจญภัยสุ่มๆ)

ไม่เพียงแค่คำพูดของพนักงานต้อนรับ ที่ดึงดูดความสนใจ แต่นักผจญภัยหลายต่อหลายคน เข้ามาใกล้ๆเพื่อที่จะดูชิ้นส่วนร่างกาย ของมอสเตอร์มีนาม เรื่องนี้ทำให้คูฟา ปิดตาของเธอมิดด้วยผ้าพันคอหนา

มอนสเตอร์ตัวนี้ มันทรงพลังมาก จนปาร์ตี้แรงค์ 3 ที่ทักษะดี ที่ตั้งเป้าหมายว่าจะกำจัดมันด้วยความทะเยอทะยานสูง ไม่ได้ทำการกลับมาตลอดกาล ตระูลราชวงศ์ แม้แต่พิจารณา ที่จะส่งทีมอัศวินออกมาเพื่อฆ่ามัน

มันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเชื่อ ว่ากลุ่มสาวๆนักผจญภัยแรงค์ 4 กำจัดมอนสเตอร์แบบนั้นลงไปได้ ถ้าพวกเขาไม่ได้เป็นพยาน กับหลักฐานด้วยตัวเอง

“มันต้องมีอะไรผิดพลาดบางอย่าง!” (นักผจญภัยสุ่มๆ 1)

“จ้า จ้า นายขวางอยู่ ได้โปรดเปิดทางด้วย” (คาตาลาน่า)

“ไม่ใช่พวกเธอเพียงแต่หนีเอาชีวิตกลับมาเหรอ?” (นักผจญภัยสุ่มๆ 2)

“เหมือนที่ชั้นพูด พวกนายทั้งหมดขวางอยู่!” (คาตาลาน่า)

คำขู่ของคาตาลาน่า ส่งผลออกมาสูง นักผจญภัยที่เสียงดัง ทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบทันที่ และการสรุปเป็นไปอย่างราบรื่น

คาตาลาน่า ถูกรับรู้ว่าเป็นคนเข้าใจยากและมีปัญหา เลยไม่มีใครอยากไปทำให้เธอโกรธเคืองโดยไม่ได้อะไรกลับมา

“ยังไงซะ มันช่วยไม่ได้ที่เวลาอะไรใหญ่ๆเกิดขึ้น คนเหล่านี้จะเอะอะ พวกเธอสองคนควรจะทำตัวให้ชินกับมันระหว่างที่เราอยู่ที่นี่” (คาตาลาน่า)

“ได้! หนูจะอุดหู!” (ลิตตี้)

คาตาลาน่าหัวเราะคิกคัก สงสัยว่ามันเป็นเสียงเหรอที่เป็นปัญหาสำหรับลิตตี้ คูฟาปรกติมากกว่า ที่อยากจะเลี่ยงความสนใจไปด้วยกันเลย แต่เมื่อเห็นว่าเธอซ่อนหน้าของเธอ ตั้งแต่แรกเริ่มแบบนั้น เมื่อเห็นเรื่องนี้เป็นปัญหา คาตาลาน่าพยายามไปแงะผ้าพันคอหนาของคูฟาออก และเอาฮู้ดของเธอออก

“ฮย้าาาาา!” (คูฟา)

“อย่ามา {ฮย้าาาาา} ชั้น เธอแต่งตัวแบบไหนก็ได้ที่เธออยากแต่ง แต่คิดซะว่ามันเป็นส่วนนึงของการฝึก” (คาตาลาน่า)

“ตะ ตะ แต่…” (คูฟา)

“มันน่าสนใจที่จะหาว่าเธอมาไกลขนาดนี้ได้ยังไง” (คาตาลาน่า)

คูฟา แดงไปถึงหูดั่งเธอถูกต้มในน้ำเดือด ตอนนี้เกาะหลังลิตตี้ หลังจากที่ถูกจ่ายเงินก้อนโตจากการแลกเปลี่ยน พวกเธอตอนนี้ถูกพาไปที่ด้านหลังของสมาคม

คุณภาพของงานที่สามารถรับได้ จะเพิ่มขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่แรงค์ 3 ไม่เพียงแต่พวกเธอจะได้รับคำร้องปราบ แต่พวกเธอยังรับคำร้องจากบุคคลสำคัญ ในอาชีพต่างๆได้

ไม่ใช่ทั้งหมดของคนที่สำคัญ มีเมตตาเท่า ดี ไมล์ พวกเขาส่วนใหญ่ต้องการแรงค์ 3 เป็นอย่างน้อยๆ ถึงจะสามารถรับงานได้

ถ้าคนสำคัญเหล่านี้ชอบพอคุณ มันจะเป็นโอกาสดีที่จะไต่เต้า นักผจญภัยบางคน มีเป้าหมายที่ความร่ำรวย และแรงค์ 3 เป็นประตูรั้วสำหรับเรื่องนั้น

“ตอนนี้ เธอเป็นแรงค์ 3 อย่างเป็นทางการแล้ว ยินดีด้วยจ้ะ” (คาตาลาน่า)

“ขอบคุณมากๆค่ะ! หนูจะทำเต็มที่ ในการผจญภัยของหนู!” (ลิตตี้)

“ผจญภัย…”

ผู้จัดการสาขา ของสมาคมนักผจญภัยของเมืองหลวงแห่งราชวงศ์ มองทั้งสองด้วยสายตาที่มงอะไรไกลๆ คำเหล่านี้คือคำพูดที่ขมขื่น ของชายแก่ ที่วันหนึ่ง ถูกเชื่อใจโดยตระกูลราชวงศ พร้อกับประวัติของความสำเร็จที่โดดเด่น

เขา เคยเห็นนรกที่บริเวณที่ไม่ถูกสำรวจ ที่เพื่อนๆของเขา ถูกกำจัดสิ้นไป แม้ว่าในฐานะของผู้รอดชีวิต เขาลดค่าลง กลายเป็นเปลือกของชายชาตรี

หลังจากที่ใช้เวลาของเขา เพื่อรักษาใจและกาย เขาปฏิเสธการเชิญชวนของสำนักงานใหญ่ และเลือกที่จะใช้ชีวิตของเขาที่เหลืออยู่ ในฐานะผู้จัดการสาขา เขาได้ตัดสินใจไปแล้ว ว่าจะเข้าสู่การกึ่งเกษียณ แต่ อย่างไร คนอย่างเขา จะดูลิตตี้อย่างไร?

“‘{เธอไม่ควรจะไปต่อ,,,}’ คือที่ชั้นจะพูดยังไงก็ตาม ชั้นเห็นในตาเธอได้… ชั้นเปลี่ยนวิธีใช้ชีวิตขอเธอ ด้วยคำพูดชั้นไม่ได้ กุ่โฮ๊ะ กุ่โฮ๊ะ กุ่โฮ๊ะ!” (ผู้จัดการสาขา)

“นายโอเคมั้ย?” (คาตาลาน่า)

คาตาลาน่าถูหลังของเขาเพื่อให้เขาสงบลง แต่การหายใจของเขามันดูลำบาก

“ฮ่าาาา…… ฮ่าาาา…” (ผู้จัดการสาขา)

“อืม… พี่ไม่สบายเหรอคะ?” (ลิตตี้)

“ไม่มีอะไรที่ต้องกังวล มันเป็นผลของความไม่ไตร่ตรอง เมื่อชั้นยังหนุ่มๆ แต่แม้ว่าชั้นจะถูกบอกอย่างนั้นกลับไปตอนนั้น ชั้นก็จะไม่ฟัง” (ผู้จัดการสาขา)

“มันดูเหมือนพี่มีการผจญภัยที่ลำบากมานะคะ…” (ลิตตี้)

ไม่ว่าคนหนึ่งทำอะไรสำเร็จมา หรือมีความสามารถแค่ไหน คนนั้น ก็ยังจะชราลงไป

พวกเธอจะทำงานไม่ได้ตลอดไป ตอนนี้ ชายแก่คนนี้เพิ่งได้แสดงให้ลิตตี้เห็น ถึงความเป็นจริงนั้น ปรกติแล้วมันจะไม่น่าเป็นที่ตกใจเท่าไหร่ ถ้าเธอเริ่มที่จะเปลี่ยนความคิด แต่ลิตตี้ ยังคงเป็นอย่างเดิม

“ตั้งแต่ทีแรก…มันเป็นความผิดพลาด ที่จะคิดว่าคนนึงเปลี่ยนคนอื่นได้ ด้วยแค่คำพูด โดยเฉพาะกับคนเหมือนเธอและชั้นเมื่อตอนยังหนุ่ม แม้ว่าชั้นจะบอกเธอว่าให้หยุดผจญภัย ยังไงเธอก็ไม่ไม่ฟังชั้นอยู่ดี ถูกมั้ยที่ชั้นพูดมา?” (ผู้จัดการสาขา)

“ค่ะ มันก็เป็นส่วนหนึ่งของการผจญภัยสำหรับบางคนที่แข็งแกร่งอย่างผู้จัดการสาขา ที่จะพยายามและสุดท้ายหยุดที่จะไปผ่านการผจญภัยที่ยากลำบาก มันทำให้หนูมุ่งมั่นตั้งใจมากขึ้นค่ะ” (ลิตตี้)

“ชั้นดีใจที่ได้ยินอย่างนั้น มันคุ้มค่าที่จะเอาร่างกายที่น่าเกลียดนี้ให้เธอดู” (ผู้จัดการสาขา)

“นั่นแปลก ถ้ามันเป็นนายปรกติ นายจะหยุดพวกเธอ ใช่มั้ย?” (คาตาลาน่า)

ความคิดเห็นที่แอบซุกซนของคาตาลาน่า ทำให้ผู้จัดการสาขาหัวเราะคิกตัก ขณะที่เขาตอบกลับมาด้วย “ที่แรงค์ 3 แม้คนนึงจะไม่ทำอะไรบางอย่าบ้าๆ รายได้ของพวกเธอมันก็มากกว่าพอ ที่จะให้พวกเธอเริ่มสร้างธุรกิจ หรือใช้ชีวิตไปปรกติ”

การเริ่มสร้างธุรกิจ เป็นความคิดที่ดีได้ หรือเริ่มสร้างครอบครัว ถ้าสิ่งต่างๆมันเกินเลยสิ่งที่คนปรกติทำได้ ไม่มีคนธรรมดาที่ไหนจะลองทำมัน

มันเป็นปรกติ ที่นักผจญภัยเหล่านั้นจะสร้างเนื้อสร้างตัว เหมือนผู้ฝึกสอนสมาคมนักผจญภัย เพราะในฐานะผู้จัดการสาขา พวกเขาเป็นคนที่อยากจะแสดงให้เห็น ว่า มันมีทางอื่น

“คาตาลาน่า ชั้นเป็นนักผจญภัย แบบเธอ แต่เราไม่มีมุมมองเดียวกันเลเย นั่นเป็นบางอย่างที่เปลี่ยนไม่ได้ ดังนั้นมันช่วยไม่ได้…” (ผู้จัดการสาขา)

“นั่นแย่นะ นายพูดมันเหมือนชั้นเป็นตัวประหลาดบางอย่างเลย”

ลิตตี้อยากจะสอดเข้าไป แต่คูฟาทำเต็มี่ที่จะหยุดเธอ เธอมุ่งมั่นที่จะไม่พูดอะไรตั้งแต่ตอนแรก เธอประหม่า จนเธอแม้แต่สงสัยว่ามันจะจบหรือยัง

“ลิตตี้ เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากจะเป็นนักผจญภัย ชั้นว่า”

“ชั้นก็คิดอย่างนั้นด้วย”

“สาวตรงนั้นน่ะ…อื้ม เธอไม่ต้องใจร้อนหรอก”

คูฟาไม่เข้าใจความหมาย ของคำพูดผู้จัดการสาขา และเธอยังไม่มั่นใจเลย ว่าเธอจะเป็นนักผจญภัยต่อได้มั้ย เพราะปีศาจหายไปแล้ว

เธอไม่ได้หลงใหลที่จะเป็นนักผจญภัย ไม่เหมือนลิตตี้ ดังนั้นผู้จัดการสาขามองเธอทะลุปรุโปร่ง

“แต่ก็นั่นแหละ เธอเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันของเธอดี ไม่ใช่เหรอ ทั้งสองคน?” (คาตาลาน่า)

“ขณะที่เธอแก่ลงไป และขยับเนื้อขยับตัวได้ยาก ตาเธอจะคมคาย และจากนั้น เธอจะเบื่อ และเริ่มกังวลเกี่ยวกับเรื่องเล็กๆ” (ผู้จัดการสาขา)

“หนูคิดว่ามันดีนะคะที่จะฝึกสายตา” (ลิตตี้)

“วะฮ่าฮ่าฮ่า ชั้นจะไม่มีวันเหนื่อยเลยถ้าคุยกับเธอน่ะ!”

ผู้จัดการสาขาสงสัย ว่าครั้งสุดท้ายมันเมื่อไหร่ ที่เขาได้หัวเราะ ลิตตี้ ที่เป็นเหมือนการเอาอดีตของเขามาดู ที่เขาได้พยายามจะหยุดเธอไว้ โดยการเอาผลของการผจญภัยของเขาให้เธอดู และมันไม่มีผลเลยซักนิด

ในเวลาเดียวกัน เขาแอบหวังว่า เขาจะไม่ได้ยินข่าใ ที่เด็กคนนี้เสียไป

“ผู้จัดการสาขา ชั้นมีคำถาม สมาคมนักผจญภัยตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?” (คาตาลาน่า)

“คาตาลาน่า พูดมาตรงๆว่าเธอพูดถึงเรื่องอะไร?” (ผู้จัดการสาขา)

“ที่นั่นเค้าไม่สอนผู้คน เกี่ยวกับอันตรายของปีศาจ และวิธีรับมือกับพวกมันเหรอ?” (คาตาลาน่า)

“อะไร?” (ผู้จัดการสาขา)

คูฟามองขึ้นไปและเห็นหน้าพวกเขา ขณะที่การสนทนาดำเนินไป หน้าของผู้จัดการสาขาเข้มงวดขึ้น และคาตาลาน่าก็เช่นกัน คูฟา กลัว มองลงไปที่พื้นอีกครั้ง

“คูฟา-จัง พวกเค้าที่สมาคมนักอัญเชิญดูเป็นยังไง เมื่อพวกเค้าเจอว่าเธออัญเชิญปีศาจ?” (คาตาลาน่า)

“พวกเค้าดูมีความสุข และหนูก็…มีความสุขด้วย” (คูฟา)

“เข้าใจแล้ว…” (คาตาลาน่า)

คาตาลาน่า ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ และเอามือของคูฟาไป

“คูฟา-จัง… ให้เราไปกับเธอที่สมาคมนักอัญเชิญมั้ย?” (คาตาลาน่า)

“เอ๋ เอ๋ เออ๋?” (คูฟา)

“อืม! จริงๆหนูก็มีบางอย่างที่จะทำที่นั่นด้วยเหมือนกัน!” (ลิตตี้)

“ลิตตี้-จัง? โอ้ โอเค ดีเลย จริงแล้วมันสมบูรณ์แบบเลยถ้าเธอมาด้วย” (คาตาลาน่า)

ลิตตี้รู้สึกเย็นวาบ เมื่อเธอเห็นสีหน้าที่ว่างเปล่าดุจน้ำแข็ง บนใบหน้าของคาตาลาน่า ที่มันแค่ชั่วครู่เดียว ลิตตี้รู้สึกว่า มันคือความโกรธ ที่มันเกิดคำอธิบาย

ลิตตี้คาดเดาไปถึงรายละเอียดไม่ได้ ทั้งหมดที่เธอรู้ คือสมาคมนักอัญเชิญเป็นเหตุผลสำหรับความโกรธของคาตาลาน่า

ชื่อ: ลิตตี้

เพศ: หญิง

อายุ: 15

อาชีพหลัก: นักดาบ

อาชีพที่เชี่ยวชาาญ: นักดาบ

นักรบหนัก

เป้าหมายเดือน 8/66

ค่าเน็ต 0/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1028/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5