สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 53 ลิตตี้ พบสิ่งที่เข้าใจไม่ได้
53 ลิตตี้ พบสิ่งที่เข้าใจไม่ได้
“โอ้ นั่นยอดเยี่ยม!”
ผู้จัดการสาขา ปรบมือชมลิตตี้ แม็คครีด ผู้ฝึกสอนที่แพ้ให้กับลิตตี้ สลบเหมือด และดูไม่เหมือนว่าจะฟื้นขึ้นมา
ลิตตี้ แยกเขี้ยวขู่ผู้จัดการสาขา เมื่อสงสัยว่าเขาจะเอาอะไรอีก เพราะทั้งหมด เขาทิ้งแม็คครีดไว้ดั่งเช่นความว่างเปล่า
“พี่คิดว่าเมียนเป็นสิ่งมีชีวิตธรรมดาที่มีที่ความจุที่เก็บของจำกัด อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นการผสมผสานที่ชาญฉลาด”
“ขอบคุณ ได้โปรดดูแม็คครีด-ซังด้วยค่ะ”
“ชั้นจบกับเค้าแล้ว แน่นอนว่าเค้ามีความสามารถที่จะทำสัญญากับวิญญาณระดับกลาง แต่นั่นคือทั้งหมดที่เค้าทำได้ และเค้าเป็นแค่นักผจญภัยที่ไร้ความสามารถ ที่หล่นจากแรงค์นักผจญภัย”
“…จริงจังเกี่ยวกับเรื่องนั้นเหรอ?”
ลิตตี้ เกลียดผู้จัดการสาขา ที่ตัดแม็คครีดไปได้ง่ายๆ คนที่รักเขามากมาย มันซ้อนทับกันกับประสบการณ์ของเธอ และเธอไม่สามารถมองมัน ว่าเป็นปัญหาคนอื่นได้อีกแล้ว
เมินผู้จัดการสาขา ลิตตี้ไปช่วยแม็คครีด
“แม็คครีด-ซัง ตื่นค่ะ…”
“พี่จะดูเค้าเอง”
เซร่าพร้อมกับยูนิคอร์น เข้าหาแม็คครีด ยูนิคอร์นนำเขามันไปใกล้กับแม็คครีด และปลายเขาส่องสว่างเล็กน้อย แม็คครีดครวญในแสง และเปิดตาของเขา
“เอ่อ…ยูนิคอร์น? เซร่า…”
“นายต้องพักซักพัก”
“ชั้นแพ้…”
แม็คครีดถูกขนไปบันหลังของยูนิคอร์น และถูกส่งไปที่ข้างหลังของสมาคม ผู้จัดการสาขา ไม่แม้แต่จะมองเขาเลย และแค่ปล่อยถอนหายใจโกรธๆออกมา
“ชั้นสงสัยว่าคนพวกนั้น ที่ดูการต่อสู้นี้อยู่ คิดยังไงกับผลของการต่อสู้ ใครมันจะไปทะเยอทะยานอยากเป็นนักอัญเชิญ หลังจากที่เห็นความอัปยศของแม็คครีด? ตอนนี้เค้าเพิ่งป้ายโคลนมาบนชื่อของเรา”
ผู้จัดการสาขาาเดินไปที่กลางสังเวียน และเริ่มการพูด ทำให้ทุกคนนึกถึงการต่อสู้เมื่อซักครู่นี้ เขาเคลื่อนไหวเปลวเพลิงจากปลายนิ้วของเขา วาดวงกลม และจากนั้นดับมัน
ลิตตี้มองขึ้นไปหาผู้จัดการสาขาสมาคมนักอัญเชิญ ที่แสดงเวทมนตร์
“มันเป็นความผิดพลาด ชั้นควรจะสู้ตั้งแต่แรก จากนั้น ชั้นจะชวนเธอ ลิตตี้ ให้เข้าสมาคมของเรา…”
“แม็คครีด-ซังสู้อย่างตั้งใจมากที่สุดเท่าที่เค้าทำได้ หนูไม่คิดว่าเค้าอ่อนแอ”
“ไม่ต้องพูดตามมา ชั้นไม่ต้องการ…”
“แม้ว่าเค้าจะแพ้ เค้าลองมันใหม่อีกครั้งได้ ไม่เหมือนเมื่อไปผจญภัยที่อันตราย ที่อาจจะไม่สามารถรอดชีวิตกลับมาได้ เค้า ยังลองได้อีกครั้ง”
ผู้จัดการสาขาหมดคำพูดที่จะตอบการตอบโต้ของลิตตี้ เขาคิดว่าลิตตี้ปกป้องแม็คครีด เพราะเธอมีที่ว่างพอในใจที่ได้เเป็นผู้ชนะ แต่นั่น ไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น
ลิตตี้ สามารถที่จะตอบโต้ได้อย่างแข็งแรง เพราะประสบการณ์ที่เสี่ยงชีวิต ในการผจญภัยคราก่อนที่เธอผ่านมา คำพูดของเธอ ก็เต็มไปด้วยพลัง และความเชื่อที่มั่นคง
ค่อนข้างที่จะรู้สึกว่าพ่ายแพ้ ผู้จัดการสาขา เมินลิตตี้ และไปสนใจสาวคนหนึ่ง
“คูฟา เธอจะสู้ด้วย ใช่มั้ย?”
“ใช่…กับผู้จัดการสาขา…”
“ชั้นคิดว่าคาตาลาน่า-ซามะ เพียแค่ใช้เธอเพื่อจะล้อเลียนชั้น แต่ถ้าเธอคิดเป็นอย่างอื่น ถ้าอย่างนั้นชั้นจะให้เธอแสดงพลังของเธอให้ชั้นดู”
คูฟา จะไม่เคยปฏิเสธใครเลย ดังนั้นเธอและอควาเรีย ไปเพื่อเผชิญหน้ากับผู้จัดกรสาขา ผู้จัดการสาขา มองคูฟาและอควาเรีย และเกาหัวของเขา
“ชั้นไม่รู้ว่าเธอไปใช้กลอะไรเพื่อที่จะทำสัญญากับอความเรีย แต่เธอนั้นพอที่จะเอาชนะชั้นมั้ย?”
“ชั้นไม่มั่นใจ…”
“แม้อย่างนั้น ยังอยากจะท้าทายชั้นเหรอ?”
ผู้จัดการสาขา ยกมือหนึ่งขึ้น และปลดปล่อยเสาแห่งอัคคี อัคคีแดงร้อน ทำให้คูฟากลัว ด้วยแค่ควมร้อนอย่างเดียว ถ้าเธอไปโดนมัน แน่นอนว่าเธอจะตายจากมัน
มากกว่าอะไรทั้งสิ้น คูฟามีความสงสัยเดียวกับลิตตี้ ผู้จัดการสาขา ไม่ได้อัญเชิญสัตว์อัญเชิญ แต่แค่ใช้อัคคีนั้น เมื่อเห็นคูฟาตอบไม่ได้ ผู้จัดการสาขาหัวเราเยาะเย้ย
“ชั้นไม่อัญเชิญอะไรทั้งนั้น ถ้้าทั้งหมดที่ชั้นทำ คืออัญเชิญสัตว์อัญเชิญเพื่อสู้ ชั้นจะไม่ได้ดีไปกว่าพวกนักอัญเชิญชั้นสอง นักอัญเชิญชั้นแรกน่ะทำสัญญากับสัตว์อัญเชิญและใช้พลังของมัน”
ผสมกันกับอัคคีที่ผู้จัดการสาขาแสดงออกมา คำพูดของเขามีน้ำหนัก มันดึงดูดความสนใจของคนดู ที่สงสัยในตัวผู้จัดการสาขา ก่อนหน้านี้
ผู้จัดการสาขา ตอบโดยการยิงเสาแห่งอัคคีขึ้นไปข้างๆ และปล่อยไอร้อนของอากาศ ผู้ชมเสียสมดุลของพวกเขาไป ลิตตี้และผู้ฝึกสอน ทน คาตาลาน่ากอดอกของเธอ เพื่อปกป้องจากลมร้อน
คูฟา–
“เข้าใจแล้ว เธอห่อหุ้มในอควาเรีย”
โดยปกคลุมทั้งตัวเธอด้วยอควาเรีย วิญญานแห่งน้ำ เธอสามารถจะสร้างบาเรียป้องกันได้ ด้วยการฝึกไม่กี่วัน คูฟาได้เชี่ยวชาญการเชื่อมต่อพื้นฐานกับอควาเรีย
คำถามคือ มันเร็วแค่ไหน ที่ความคิดของนักอัญเชิญ ส่งไปที่สัตว์อัญเชิญได้ เรื่องนี้ฝึกปรือได้โดยการฝึก แต่ความเข้ากันได้ นั้นก็สำคัญด้วย
ในแง่นั้น แม็คครีดและเฟนเป็นทีมที่ดี แต่เข้ากันได้ไม่ดีนัก
“งั้นชั้นจะแสดงพลังของอีฟรีทที่ชั้นทำสัญญาให้เธอดู”
ผู้จัดการสาขา ยิงเสาแห่งอัคคีไปที่คูฟา อัคคีที่หมุนวน กระจายลมร้อนไปร้อบๆเสา ซึ่งมันมีระยะการโจมตี ที่กว้างกว่าที่มันจะดูว่ามันเป็น มันโดนเกราะวารีของคูฟา และเสียงไฟและเสียงซี่ซี่ ของการเดือดดังก้อง
“มันจะไม่อยู่นานเอานะ ใช่มั้ย? เกราะป้องกันนั้นของเธอมันจะเปลี่ยนเป็นน้ำเดือด ด้วยความเร็วเท่านี้ รู้ป่ะ?”
“ถะ ถนนวารี!”
คูฟา ในการตอบสอง กลั่นเสาแห่งวารีจากเกราะวารีของเธอ และกระจายมันไปทุกทิศทาง หลังจากนั้น เธอหนีไปในหนึ่งในนั้นทันที และหลบเลี่ยงการโจมตีของผู้จัดการสาขา
ต้องขอบคุณอควาเรีย คูฟานั้น จะไม่สิ้นชีวิตไป จากการไม่สามารถหายใจได้ข้างในน้ำ
“เธอฉลาดจริง…! ถ้าเป็นนี่ล่ะ พายุอัคคีโชติช่วง!”
ผู้จัดการสาขายกหนึ่งแขนสู่สวรรค์คาลัย และเปลี่ยนเสาแห่งอัคคี ไปสู่ทอร์นาโด เพิ่มอำนาจการทำลายล้างของมันในความพยายาม ที่จะเผาทางของวารีที่คูฟากำลังหนี ให้ระเหยไป
จากทางแห่งวารี ที่อุณหภูมิเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ ทางของวารีอีกทางหนึ่งได้สร้างขึ้นมา
“แค่วิ่ง! นั่นดูเหมือนจะทั้งหมดที่เธอทำได้!”
“คูฟา-ซัง…!”
มือของลิตตี้เปียกเหงื่อ ในความหวังว่าคูฟาจะชนะ แต่คาตาลาน่า แค่มองดูอย่างไม่สะทกสะท้าน ระหว่างที่เหล่าผู้ฝึกสอนส่งเสียงดัง
“คาตาลาน่า! ถ้าเราไม่หยุดเรื่องนี้ น้องเค้าจะตาย!”
“อีฟรีทและอควาเรีย สมดุลพลังมันประมาณเท่าๆกัน”
“มันไม่มีทางที่จะเทียบกว้างๆ ระหว่างวิญญาณกับสัตว์ผี แต่ปัญหามันอยู่ที่ผู้จัดการสาขา แต่เค้าน่าจะจ่ายราคาที่ย่ำแย่ เพื่อให้ได้พลังนั้นมา!”
“ใช่! แน่นอนเลยว่าเค้าจะจ่ายราคาเท่านรกเพื่อพลังนั่น!”
สีหน้าของผู้จัดการสาขา บิดเบี้ยว ขณะที่เขาควบคุมอัคคี และอารมณ์ของเขาดีขึ้น หลังจากเห็นการเปลี่ยนแปลง
เมื่อเห็นเช่นนี้ ลิตตี้ รู้สึกว่าเขา จมอยู่ในพลัง แทนที่จะมีความสุขกับการต่อสู้
“ชั้นเพียงแค่เสนอลูกสาวชั้นและสามีของเธอ! อีฟรีทต้องการมัน! เหมือนที่เธอจินตนาการได้ ชั้นก็งงงวยด้วย! เพราะทั้งหมด ชั้นเพิ่งจะได้มีหลานและมันเป็นสูงสุดของความสุขของชั้นเลย! ชั้นคิดเกี่ยวกับการปฏิเสธ แต่ เมื่ออีฟรีท แสดงเศษเสี้ยวของพลังของเค้าให้ชั้นดู ชั้นไม่สนใจพวกเธออีกต่อไป…”
ผู้จัดการสาขา ทำให้ทางหนีของคูฟาร้อนและทางของวารี เริ่มขาดไป อย่างช้าๆ เมื่อเทียบกับการเพิ่มความร้อน
ถ้าผู้จัดการสาขา เป็นมนุษย์มนา เขาจะไม่มีวันทำอะไรแบบนั้นเลย ลิตตี้คิด
“เพราะพวกเธอหายไปในพริบตา ชั้นไม่ได้แม้แต่จะรู้สึกว่าสูญเสีย วิญญาณที่ไหม้ เป็นอาหารโปรดของอีฟรีท และดังนั้น ชั้นได้พลังนี้มา”
“ลิตตี้-จัง!”
คาตาลาน่า หยุดลิตตี้ไว้ ลิตตี้ ผู้ที่กำลังจะกระโดดเข้าไป โดยไม่ได้เจตนา นั่น ทำให้สติลอยกลับมาหาเธอ
รู้ ลิตตี้รู้ ในหัวของเธอ วาถ้าเธอเป็นนักผจญภัยต่อไป สิ่งที่ไม่คาดฝันจะเกิดขึ้น ผู้จัดการนั้นเป็นมนุษย์จริงๆหรือไม่ ลิตตี้ถามคำถามนั้นด้วยโกรธา ที่แผดเผาในหัวใจของเธอ
เธอดิ้นรน ดิ้นรนที่จะเชื่อมต่อชิ้นส่วน ความคิดที่เป็นชิ้นๆ ที่เวียนวนอยู่ในหัวของเธอ
“คา คาตาลาน่า-ซัง… คนนั้นเค้าเป็นอะไรกัน? ทำไมเค้าถึงทำบางอย่างแบบนั้น…”
“น้องไม่ต้องไปพยายามจะเข้าใจคนอย่างเค้าหรอก คนแบบนี้ ในโลกนี้ มันมีอยู่มากมาย”
คำตอบที่เรียบง่ายของคาตาลาน่า ทำให้คำถามที่นับไม่ได้ของลิตตี้หยุดไป ลิตตี้ รู้สึกว่า การคิด เกี่ยวกับเรื่องนี้มากขึ้น มันจะเป็นเรื่องโง่เขลา
หลังจากใจเย็นลง ลิตตี้รู้สึกไม่สบายตัว เมื่อมองหน้าของผู้จัดการสาขาที่ส่องสว่างด้วยแสงสีแดงแห่งอัคคีที่ร้อนรุ่ม เมื่อเธอคิดว่า นั่น มันคล้ายกับบางสิ่ง เธอใส่คำพูด ลงไปในความคิดของเธอ…
“ปีศาจ…”
ดั่งจะเพื่อคำพึมพำของลิตตี้ มัน เกิดขึ้น เสาแห่งวารี เคลื่อนที่ไปเพื่อดับอัคคี
น้ำพุใหญ่ ถูกปล่อยทั้งหมดทีเดียวและแทงไฟ ผู้จัดการสาขา พยายามจะกันมันด้วยอัคคีมากขึ้นในปฏิกิริยาตอบสนอง แต่วารี ทิ่มแทงมัน อย่างง่ายดาย
“กย้าาาาาาาาา!”
เสาแห่งงารี ที่แปรเปลี่ยนเป็นน้ำเดือด ถูกฉีดโปรยไปที่ผู้จัดการสาขา
ดั่งแสดงการเต้นที่แปลกประหลาด ผู้จัดการสาขา บิดตัว และล้มไป กลิ้งไปรอบๆ และดิ้นริน ที่จะถูทั้งตัวของเขาเข้ากับพื้น
“ร้อนนนนนนนนนนน!”
“วารีระเบิด ทักษะสวนกลับไฟ หนูรู้ว่านายรับมือกับไฟตัวเองได้ เพราะขอบคุณอีฟรีท แต่ไม่ใช่น้ำเดือดของหนู ใช่มั้ย?”
ไฟ ที่ปกคลุมรอบข้าง หายไป และทั้งหมดที่เหลือ ก็คือผู้จัดกาารสาขาที่ดิ้นสุดตัว ผิวของเขาพอง และรูปลักษณ์ของเขา แม้นจะดูก็ยังไม่สามรถทนได้ อควาเรีย ยิ้มให้เขา
“ชั้นคิดแล้ว ว่าด้วยความร้อนเท่านั้น ชั้นคาดได้ว่ามันทรงพลัง แต่.. มันไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น ดูเหมือนว่า? ยังไงซะ เพราะทั้งหมด เขายังดูเหมือนจะมีชีวิตอยู่” (อควาเรีย)
“มันเป็นแผนของคูฟาตั้งแต่แรกเริ่ม…” (ลิตตี้)
“อื้ม การควบคุมน้ำส่วนใหญมันคือข้า แต่…” (อควาเรีย)
แม้ว่าเมื่อเธอจะอยู่กับลิตตี้ คูฟาประหม่า เธอจะไม่เป็นเช่นนั้นได้อย่างไร กับหมู่คนดูที่มากขนาดนี้
ดีที่สุด ทั้งหมดที่เธอทำคือใส่เกราะวารีขอเธอ และใช้งานถนนวารี เพราะสถานการณ์นี้ คูฟาลนลานเล็กน้อย เธอ ไม่สามารถ จะแสดงผลของการฝึกของเธอ ได้อย่างเต็มที่
“อ้า อควาเรีย-ซัง ชั้น…”
“ไม่เอา ‘ซัง’?”
“อ้า อควาเรีย…”
“เจ้าน่ะเป็นคนที่ประกาศออกมา ว่าเจ้าจะคุ้นกับสิ่งต่างๆ ทีละเล็กละน้อย ใช่มั้ย?”
ท่าทีของอควาเรียมันไม่ใช่ทั้งเผชิญหน้า หรือดูถูก เธอเป็นคู่ที่ดีสำหรับคูฟา
เธอทำให้คูฟาจำเป้าหมายดั้งเดิมของเธอ และเธอควรจะก้าวต่อไปข้างหน้าต่อไป ตัวอควาเรียเอง ยังไม่รู้ ว่าทำไมเธออุทิศตัวให้คูฟามากเท่านี้
คูฟา ก็เลือกอควาเรีย โดยมีพื้นฐานมาจากลางสังหรณ์ด้วย
“บัดซบ ยัง ยังไม่จบ…อีฟรีท!”
เขาตะโกน และทุกคนตกใจ ขณะที่เขาสมควรจะเต็มไปด้วยแผล ไฟสว่างออกมาจากแขนหนึ่งของผู้จัดการสาขา และที่นั่น มีดวงตาที่เป็นประกายคู่หนึ่ง
แม้แต่ลิตตี้ ผู้ที่มีความรู้ของศาสตร์แห่งการอัญเชิญที่น้อยนิด ยังรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
[–เจ้าต้องการอะไร?]
“สะ-สัญญา! เปลี่ยนสัญญา! ชั้นอยากได้พลังมากกว่านี้!”
ระหว่างที่นอนลง สิ่งที่ผู้จัดการสาขา ทำให้ปรากฏตัวขึ้น ไม่ผิดพลาดได้ว่าเป็นอีฟรีท แม้ว่าจะไม่ได้เต็มร่าง การอยู่ตรงนี้ของมัน เพียงพอที่จะท้วมท้นทั้งหมดที่รายล้อม
เสียงก้องอย่างหนักผ่านพื้นที่นี้ ทำให้ผู้ฟัง สะดุ้ง คาตาลาน่า พร้อมแฟแลงซ์ของเธอ ในความกลัวที่จะไปติดร่างแห การทำสัญญาที่จุดนี้ อย่างไรก็ตาม ไม่นาน นี่ก็กลายเป็นความกลัวที่ไร้ที่จะยืนหยัด
[–มันเป็นไปไม่ได้]
“ทำไมกัน…?”
[–มันไม่มีอะไรอย่างอื่นที่เจ้าจ่ายข้าได้แล้ว]
“ถ้า งั้น นั่นไง… นั่น ผู้ฝึกสอนตรงนั้น…”
[–พวกเขาไม่ได้สำคัญกับเจ้า]
ผู้จัดการสาขาที่ตกตะลึง หายใจอย่างหนักหน่วง แสงไฟแห่งชีวิตของเขาเริ่มหวั่นไหว ส่วนหนึ่ง เนื่องมาฝากผลของการไหม้
“นั่น นั่นเป็นไปไม่ได้…”
[–ยังไงซะ มี่เหลืออยู่สิ่งหนึ่ง ข้าจะพูดเช่นนั้น]
“มีเหรอ? งั้นรับมันไป และเอาพลังให้ชั้น!”
[–ได้ สัญญาเสร็จสิ้น]
อควาเรียห่อตัวของเธอรอบคูฟาอีกครั้ง เปลี่ยนร่างเธอเป็นเกราะวารี
“ฮ่าฮ่าฮ่า…ใช่ ตอนนี้ ชั้นพลิกสถานการณ์กลับได้แล้ว”
มันเป็นแค่เมื่อผู้จัดการสาขาลุกไหม้ในอัคคีเท่านั้น นั่นเป็นเมื่อมันถูกค้นพบ ว่าสิ่งนี้ เป็นสิ่งที่แย่ที่สุดที่เขาจะทำได้ อัคคีปะทุขึ้น ดั่งพายุอัคคีโชติช่วง แสดงชั่วครู่ของพลังที่เข้มข้น ที่ตอนนี้มันกลืนกินผู้จัดการสาขา แต่ไม่นานมันก็ดับสิ้นไป
ในเหตุการภายหลัง แม้แต่ร่างของผู้จัดการสาขาก็ไม่เหลืออยู่เลย
“อะไร เกิดอะไรขึ้น…?”
“เจ้างี่เง่านั่น! อีฟรีทต้องการวิญญาณของตาแก่…”
“เอออออ๋! นั่น นั่นแย่นะ…”
“นี่คือเหตุผลว่าทำไมเป็นนักอัญเชิญ มันก็ลำบากได้ด้วย สัญญามันไม่ได้ซื่อสัตย์ตลอด…”
แม็คครีดกลับมา และเดินไปที่ที่ผู้จัดการสาขาอยู่ เขาคุกเข่า ทำมือกางเขน อธิษฐาน
ลิตตี้ทำตามเขาที่นั่น แม้ว่าเธอยังไม่มั่นใจ ว่าจะคิดเกี่ยวกับสถานการณ์อย่างไร
“หนะ หนูยังมีที่ต้องเรียนรู้อีกเยอะ…”
“เมียน…”
มีหลายอย่างที่ลิตตี้ไม่เข้าใจ แต่เธอสาบาน ว่าเธอจะชินไปกับมัน ทีละน้อย ทีละน้อย เฉกเช่นคูฟา ด้วยเหตุผลบางอย่าง เรื่องนี้ทำให้เธอนึกไปถึงกาแฟที่ขม
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
