สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 54 ลิตตี้ เรียนรู้เกี่ยวกับความเข้ากันได้กับสัตว์อัญเชิญ

54 ลิตตี้ เรียนรู้เกี่ยวกับความเข้ากันได้กับสัตว์อัญเชิญ

ทุกคนที่อยู่ในสมาคมนักอัญเชิญ ถูกสัมภาษณ์โดยอัศวิน

ลานฝึกของสมาคม ออกใบอนุญาตโดยอาณาจกัน ดังนั้นการดวล มันถูกอนุญาตให้ทำ ถึงจุดจุดหนึ่ง ซึ่งนั่นจะหมายถึง ถ้ามันถูกตัดสินแล้ว ว่ามันได้ประโยชน์สำหรับประเทศ มันจะพึงกระทำได้ แต่ในสถานการณ์แบบนี้ มันเป็นเรื่องที่ต่างไปเลย

มากกว่านั้น ครั้งที่ คนเหล่านั้นที่มาเพื่อที่จะยืนยันสถานการณ์ คือคนเหล่านั้น ที่สงสัย เกี่ยวกับนักอัญเชิญ ในหมู่คณะอัศวิน

“ผู้จัดการสาขาสมาคมนักอัญเชิญ ทำลายตัวเอง โดยการทำสัญญากับอีฟรีท หือห์? พวกคุณพูดอย่างเดียวกัน แต่ พวกคุณมีหลักฐานที่จะสรุปมั้ย?” (ผู้บัญชาการอัศวิน)

“มันอยากที่จะพูดให้คณะของกิ่งก่าหนอนเชื่อ หรือแทนที่จะเป็นอย่างนั้น พวกเค้าไม่มีเจตนาที่จะเชื่อ” (คาตาลาน่า)

“เธอพยายามจะท้าเราเหรอ?” (ผู้บัญชาการอัศวิน)

อัศวิน ที่ใส่เกราะที่สลักด้วยงูสองหัว ส่งท่าทางที่ข่มขู่ไปใส่คาตาลาน่า

คาตาลาน่า รับมือกับไบด้า กัปตันของคณะกิ้งก่าหนอน ผู้ตอนนี้้ มองดูเธอด้วยสายตาที่น่ากลัว มีคนมากมายที่ขยะแขยง สายตา และท่าทีที่ดื้อด้านของการคุย

ลูบคางของเา ตาของเขา ไม่ออกไปจากคาตาลาน่าเลย

“เฮ้ หนูก็เห็นมันด้วย อีฟรีทน่ะ” (ลิตตี้)

“ชั้นได้ยินแต่นั่นแหละ ไม่ใช่เหรอ? ชั้นต้องการหลักฐานสรุป เพื่อที่ชั้นจะรายงานได้ทันที รู้มั้ย?” (ไบด้า)

“ลิตตี้ น้องเงียบก่อนตอนนี้” (คาตาลาน่า)

“เมียน!”

“เมียน เงียบด้วย” (คาตาลาน่า)

เมียนแข็งไป โดยการถูกจ้องโดยงู

“เมียน…!”

“เมียน อย่า” (ลิตตี้)

“สัตว์ผีเมียน ไม่ใช่เหรอ มันอ่อนแอที่สุดที่ชั้นรู้จักเลยนะ” (ไบด้า)

“คุณรู้เกี่ยวกับมันเหรอ?” (ลิตตี้)

“ชั้นรู้เยอะเกี่ยวกับสัตว์อัญเชิญน่ะ รู้ป่ะ การรับรู้เกี่ยวกับคนที่เป็นไปได้ว่าจะเป็นศัตรู มันเป็นเรื่องดี เห็นมั้ย” (ไบด้า)

ด้วยความดื้อรั้นของเขา ไบด้า วิจัยมาอย่างทั่วถึง และเตรียมพร้อม สำหรับสิ่งที่เขาไม่ชอบ เรื่องนี้ มันก็เชื่อมต่อได้มาซึ่งอำนาจของเขา เขาหันสายตาที่เกลีดชังจากเมียน ที่พยายามจะขู่เขา กลับไปที่คาตาลาน่า

“โดยที่ไม่มีหลักฐาน ชั้นเดาว่าเราต้องพาเธอไปเป็นผู้ต้องสงสัยในการฆาตรรมผู้จัดการสาขา ดั้บมัฟ นอกจากนี้ เค้ามีหลานนี่…หลานเค้าจะเกลียดเธอเอานะ ไม่ใช่เหรอ?” (ไบเดอร์)

“ชั้นจะดูแลเด็กเอง ทำไมไม่กังวลเกี่ยวกับตัวนายเอง แทนที่จะไปกังวลเรื่องเธอล่ะ?” (คาตาลาน่า)

“เธอหมายความว่ายังไง?” (ไบเดอร์)

“ไม่เข้าใจเหรอ? สามคมนักผจญภัยตอนนี้ มีรากอยู่ท่วทุกมุมโลก รากของมัน ทำให้มันอยู่เป็นหนึ่งเดียวกับ กับหลากหลายประเทศ มันยังแบ่งปันผลประโยชน์กับประเทศเหล่านั้นอีกด้วย จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าบางอย่าง มามองพวกเค้าเป็นศัตรู?” (คาตาลาน่า)

“มุห์…” (ไบเดอร์)

คาตาลาน่า เสนอบัตรนักผจญภัยของเธอ มันบ่งบอกอยู่ว่า เธอ มาจากสำนักงานใหญ่ ขงสมาคมนักผจญภัย

ถ้าเธอ ได้ไปรายงานการแสดงตลก ไปสู่สำนักงานใหญ่ของสมาคมนักผจญภัย มันจะไม่ใช่ปัญหาที่ไว้กังวลสำหรับแค่บุคคลอีกต่อไป

ถ้าเรื่องนั้นได้เกิดขึ้น ตำแหน่งของไบเดอร์ ในฐานักัปตันของหน่วย จะหวั่นไหว ไม่ว่าเขาจะต้องการมันหรือไม่

“ถ้านายไม่เชื่อชั้น ชั้นไม่ถือที่จะนำเรื่องนี้ไปบอกราชาที่ปราสาท”

“ดะ เดี๋ยว เธอไม่มีอำนาจแบบนั้น!”

“รู้การรู้จักกันระหว่างนักผจญภัยแรงค์สูง กับราชวงศ์มั้ยล่ะ? และถ้าราชวงศ์ต้องการหลักฐาน ชั้นไม่ถือที่จะรับผิดชอบ ที่เป็นคนอธิบายสถานการณ์ พร้อมกันกับสาเหตุ ที่ทำให้ผู้จัดการสาขาตายนะ ชั้นควรจะนำเรื่องนี้้ไปหาพวกเค้ามั้ย?”

“พอ”

ไบเดอร์ ดันเก้าอี้ออก และยืนขึ้น มุ่งหน้าไปที่ทางออกห้อง เขาสั่งผู้คุ้มกัน ให้เปิดประตูด้วยคาง ที่มันอยู่สูงดั่งเช่นนกยูง

เมื่อมองเขา ลิตตี้มีความรู้สึก ว่าเขาไม่ใช่คนดีซักเท่าไหร่เลย เธอตัดสินใจไป ว่าเขาเหมือนอัลดิสจากอิกดราเซีย แม่ว่าจะต่างประเภทกัน และนั่น ก็คือ เขาเป็นชาย ที่ไร้ความรู้สึกเพื่อผู้อื่น

“สัตว์อัญเชิญมันอันตราย! เราไม่ต้องการให้ประเทศของเรา ต้องพึ่งพาอะไรแบบนั้นเพื่อสู้!” (ไบเดอร์)

ไบเดอร์พ่นออกกมาดุจถุยน้ำลาย กระแทกประตูในควาโกรธแค้น ขณะที่เขาจากไป คาตาลาน่า ยักไหล่ของเธอ

“อื้ม ตอนนี้ที่คนน่ารังเกียจไปแล้ว คุยเกี่ยวกับอนาคตกันเถอะ ดีมั้ย?” (คาตาลาน่า)

“คาตาลาน่า-ซัง วิธีที่พี่พูด…” (เซร่า)

“อุ้ปส์ อะไรที่น่ากลัวมันแพร่มาโดน แต่ยังไงซะ ชั้นเข้าใจมุมองของเค้านะ” (คาตาลาน่า)

“คา คาตาลาน่า-ซัง?” (เซร่า)

เซร่า กังวลเกี่ยวกับคำพูดของคาตาลาน่า อย่างไรก็ตาม เธอก็เข้าใจมันด้วย

เมื่อผู้ฝึกสอน ที่ถูกสัมภาษณ์ในอีกห้องหนึ่งเข้ามา คาตาลาน่ารวมพวกเขาทั้งหมดมารวมกัน

“มันเป็นความจริง ที่ผู้จัดการสาขาถูกฆ่าโดยสัตว์อัญเชิญ ซึ่ง มันก็สอนบทเรียนด้วย ว่าสัตว์อัญเชิญควรจะถูกรับมือด้วยความระวัง” (คาตาลาน่า)

“จริง แต่มันทั้งหมด ขึ้นอยู่กับตัวสัญญาเอง” (เซร่า)

“นั่นใช่แล้ว เซร่า-ซัง นั่นคือที่ทุกคนทั้งหมดต้องรู้ ดังนั้น จากตอนนี้ไป ชั้นอยากให้เธอเป็นผู้จัดการสาขา” (คาตาลาน่า)

“หนู?” (เซร่า)

“เืมื่อเธอช่วยชั้น เรื่องการอัญเชิญของเด็กพวกนี้ เธอเป็นคนที่นำ และเมื่อแม็คครีด-ซังโดนโจมตี เธอรักษาเค้าด้วยยูนิคอร์นทันที” (คาตาลาน่า)

“อืม…ผมก็คิดว่าเซร่า เป็นคนที่เหมาะสมกับงาน” (แม็คครีด)

แม็คครีดยืนยันการตัดสินใจของคาตาลาน่า เขา ก็ด้วย ที่สนับสนุนผู้จัดการสาขา ได้กระจ่างชัด โดยเหตุการณ์นี้

อันตรายของความเชื่อในพลังที่หลงผิด และการกระทำของเซร่า ทำให้เขารู้ว่าอะไรมันสำคัญ เรื่องเดียวกัน มันก็เกิดขึ้นกับผู้ฝึกสอนคนอื่นๆที่ตามการนำของแม็คครีด และสนับสนุนเซร่า

“หนู…” (เซร่า)

“มันเป็นเซร่า-ซัง ที่มาช่วยเราก่อนเลย ไม่ใช่เหรอ? และต้องขอบคุณพี่ หนูได้เจอเมียน” (ลิตตี้)

“เมียน!”

“เมียนก็ขอบคุณพี่ด้วย” (ลิตตี้)

“อย่างนั้นเหรอ…?” (เซร่า)

เซร่า สงสัย เกี่ยวกับการที่ลิตตี้ พูดบอกว่าเมียนพูดอะไร แต่เธอพยักหน้า กับการแนะนำที่เห็นพ้องต้องกันทั้งหมด จากนั้นถือไม่เท้าของเธอด้วยสองมือ เพื่อแสดงออกถึงความกระตือรือร้นของเธอ

“หนูเข้าใจแล้ว หนูไม่รู้ว่าหนูจะทำประโยชน์ได้มากแค่ไหน แต่หนูจะทำเต็มที่” (เซร่า)

“เราจะสนับสนุนเธอ มากเท่าที่เราทำได้ ให้เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ”

“ค่ะ!”

เสียงปรบมือดังขึ้นมา และเซร่า ยืนอยู่ทที่นั่นย่างเขินอาย เธอถูกประเมินต่ำๆ เพราะยูนิคอร์นของเธอ และถูกสั่งให้ทำงานเป็นพนักงานต้อนรับ

เธอเชื่อในศักยภาพของยูนิคอร์น และยอมรับสถานการณ์ แต่ตอนนี้ ชีวิตของเธอจะเปลี่ยนไป ตอดกาล

เซเร่าตื่นเต้น เธออยากจะคิดใหม่ตั้งแต่พื้นฐาน เกี่ยวกับการเป็นนักอัญเชิญ และเปลี่ยนแนวความรู้ว่าธรรมดานักอัญเชิญเป็นอย่างไร เธอเชื่อ ว่ามันไม่ควรมีปรัชญาว่าสัตว์อัญเชิญมันเหนือกว่าผู้ใด และบนนั้นของทั้งหมด เธอจะพูดเกี่ยวกับความสำคัญ เรื่องความเข้ากัน

มันก็ต้องขอบคุณลิตตี้และคูฟา ที่เซร่า รู้สึกเชื่อเรื่องนี้อย่างมาก

***

ลิตตี้ ถูกอนุญาตให้อยู่ค้างคืนที่สมาคม และออกมาที่หลังคา อะไรที่เกิดขึ้นวันนี้ เป็นเรื่องน่าตกใจสำหรับลิตตี้

มันเป็นบุคคล ผู้จัดการสาขา กับอุดมการณ์เฉกเช่นปีศาจของเขา ลิตตี้สงสัย ว่าคนที่สังเวยคนรักเพื่อพลัง นั้นเป็นมนุษย์มนากับเขาจริงๆหรือไม่

และระหว่างที่เธอครุ่นคิดวามสงสัยของเธอ เธอกำลังดิ้นรน เพื่อที่จะให้ตัวเองเชื่อมั่นไปว่า นี่ เป็นส่วนหนึ่งของการผจญภัย

“ลิตตี้-ซัง?” (คูฟา)

“คูฟา-ซัง? มีอะไรเหรอ?” (ลิตตี้)

คูฟาไต่ขึ้นมา และนั่งต่อจากลิตตี้ ข้างเธอ ผู้ที่เงียบ คืออควาเรีย วิญญาณแห่งน้ำ

ลิตตี้ ชื่นชมพวกเธอทั้งสอง กับการต่อสู้ที่ชาญฉลาดนั้น

“อืม ขอบคุณ ชั้น ถ้าไม่มีลิตตี้ซัง ชั้นจะไม่…” (คูฟา)

“ขอบคุณเธอมากๆ ถ้าไม่มีคูฟา-ซัง ชั้นจะไม่มาไกลขนาดนี้” (ลิตตี้)

“ชะ ชั้นไม่ได้…” (คูฟา)

“ชั้นขอบคุณสำหรับตอนแรก ที่การต่อสู้กับมอนสเตอร์มีนาม และตอนนี้ มันเพราะเธออยู่ที่นั่น เรามาถึงที่จุดนี้กัน” (ลิตตี้)

ลิตตี้ ใส่มันเป็นคำพูดไม่ได้ แต่เธอจงใจสื่อความหมายของทุกๆคำ ที่เธอได้เอ่ยออกไป การอยู่ตรงนั้นของคูฟา เป็นเหตุผล ที่ทำให้ลิตตี้สามารถฝ่าไปสู้อีกขั้นของชีวิต กับมอนสเตอร์มีนาม

เธอคือเหตผล ที่ลิตตี้ได้ถูกอนุญาติให้มาอยู่ด้วยกับนกับคาตาลาน่า กับสมาคมนักอัญเชิญ มันอาจจะเป็นการเอื้อมมากไปที่พูดอย่างนี้ แต่ลิตตี้ซาบซึ้งอย่างจริงจัง

“แข็งแกร่งขนาดน้นได้ยังไงกัน ลิตตี้-ซัง?” (คูฟา)

“ชั้นยังอ่อนแออยู่เลย” (ลิตตี้)

“ชั้น…ทำอะไรไม่ได้เลย ถ้าชั้นอยู่คนเดียว…นั่นทำไมชั้นอิจฉาลิตตี้-ซัง…” (คูฟา)

“แต่เธอทำอะไรๆได้แล้วนะ ตอนนี้น่ะ เธอเอาชนะผู้จัดการสาขา ที่ใช้พลังของอีฟรีทที่ย่ำแย่” (ลิตตี้)

“นั่นเป็นเพราะอควาเรีย…” (คูฟา)

ขณะที่เธอกำลังจะพูดมันออกไป คูฟานึกถึงเจตนาดั้งเดิมอีกครั้ง ที่ละน้อย ทีละนิด ทีละก้าว ทีละก้าว ไม่มีอะไรที่ต้องกังวล เธอทำให้ตัวเองจำ ว่าลิตตี้ก็ต้องเป็นแบบเดียวกัน

ลิตตี้ ซาบซึ้งสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ช่วยเธอเดินไปข้างหน้า คูฟานั้นก็รู้สึกเช่นเดียวกัน

“ลิตตี้-ซังได้ก้าวไปข้างหน้ามานานแล้ว แต่บางที บางวันชั้นก็จะทำด้วย…” (คูฟา)

“ถ้าเราเดินด้วยกัน เราไปไกลกว่านั้นได้” (ลิตตี้)

“อา…” (คูฟา)

ลิตตี้ จับมือของคูฟา ไออุ่นของมือเธอ ทำให้คูฟานึก ถึงวันเก่าๆ และดวงตาของเธอ อุ่นขึ้นมา

การทีอยู่คนเดียวมานานแสนนาน คูฟาคิดถึงความอุ่นจากผู้อื่น ในที่สุดตอนนี้ เธอก็เดินไปกับผู้คนมากมายได้

“บางทีพวกเจ้าก็เป็นคู่ที่ดีนะ หือห์? เหมือนมาสเตอร์ กับสัตว์อัญเชิญ” (อควาเรีย)

“คู่ที่ดี? เหมือนคูฟา-ซังและอควาเรีย-ซังเหรอ?” (ลิตตี้)

“มาสเตอร์และสัตว์อัญเชิญ มีสิ่งที่เรียกว่าค่าความเข้ากัน ถ้ามันนสูง มันจะมีความล่าช้าน้อยลงเมื่อเชื่อมต่อกัน และทักษะที่ก้าวหน้ากว่าจะสามารถใช้งานได้” (อควาเรีย)

“ชั้นรู้เรื่องนั้นได้ยังไงเหรอ?” (ลิตตี้)

“ชั้นไม่รู้…?” (อควาเรีย)

ลิตตี้และคูฟา กระพิบตา ซ้ำๆ ดั่งจะแหย่พวกเธอ อควาเรียเปลี่ยนร่างของเธอ และทำให้สองคนใกล้ชิดกัน ลิตตี้ผ่อนคลายตัวเธอ รู้สึกเย็น แต่สบาย

“มาสเตอร์ส่วนใหญ่อยู่ไปทั้งชีวิต โดยไม่ได้เจอสัตว์อัญเชิญที่เข้ากันได้ และไม่มีวิธีที่ชัดเจนที่จะยืนยันมัน…”

“ชั้นมั่นใจว่าเมียนและชั้นเข้ากันได้”

“เฮ้ เจ้า ทำไมเจ้าเลือกทีจะเลือกเมียนเหรอ?”

“มันเป็นแค่ความรู้สึก ชั้นคิด ว่ามันต้องเป็นเธอ”

“ข้าว่าแล้ว…”

อควาเรียออกห่างจากลิตตี้ และไปติดกับคูฟา

“ข้าไม่ค่อนเข้าใจ แต่ข้าเป็นคนพวกนั้นที่ค่อนข้างเข้าใจ รู้มั้ย มันหายาก ที่มาสเตอร์จะเจอสัตว์อัญเชิญ ที่ดีที่สุดสำหรับพวกเจ้า จากแค่ความรู้สึกสังหรณ์ นั่นทำไม ข้าเชื่อในคูฟา และรับรู้ว่าเธอเป็นมาสเตอร์ของชั้น ไม่ใช่ว่านั่นตลกหรือ?”

“งั้น ชั้นก็เป็นคู่ที่ดีกับเมียน หลังจากทั้งหมด”

“เมียนน!”

เมียนถูหัวของเธอกับลิตตี้ในอารมณ์ดี อควาเรียมองดูเมียน เธอค่อนข้างจะไม่มั่นใจ ว่าอะไรเกิดขึ้นระหว่างสองคน แม้ว่าเธอนั้นก็เป็นสัตว์อัญเชิญด้วย

“พูดถึงแล้ว สัญญาของเธอคืออะไร?”

“ถ้าเมียนเจ็บ ชั้นจะเจ็บแทน”

“เมื่อไหร่ที่เจ้าทำสัญญานั้น?”

“เมื่อเราเจอกัน”

“เมียน-เมียน!”

โดยไม่แลกเปลี่ยนวาจา มันเป็นการตัดสินใจฉับพลัน ทันทีที่พวกเธอเจอกัน นี่มันแปลกยิ่งกว่าปรากฏการณ์ ในหมู่ความสัมพันธ์สูงสุด

นักอัญเชิญที่เก่งจนเป็นผู้นำส่วนใหญ่ของโลก จะหัวเราะเยาะเย้ยเมื่อถูกบอกอย่างนั้นโดยลิตตี้ แต่อควาเรีย เกิดอะไรที่ยิ่งไปกว่าความตกใจ

เธอไปเหนือกว่า และเลยเหนือกว่าไปอีก แม้แต่อควาเรียเองก็จะยอมรับที่จะทำสัญญาด้วย และโดยไม่คิดซ้ำสองเลย

“เจ้าจะถูกเรียกว่าสัตว์ประหลาดซักวันหนึ่ง รู้มั้ย?”

“ทำไมเหรอ?”

“ยังไงซะ มันได้เวลาไปนอนแล้วคูฟา ถ้าเจ้านอนดึกไป และหลับมากเกินไป เจ้าจะเสียสัญญาที่เป็นมาสเตอร์นะ โอเคมั้ย?”

“คะ ค่ะ”

ตรงกันข้ามกับการกระทำของเธอ อวาเรีย เรียกร้องถึงวินัย มันเป็นข้อพิสูจน์ว่าเธอเป็นตัวตนของวิญญาณระดับสูง ไม่ว่านั่นมันจะแปลกมากเท่าไหร่

นี่มันไม่ได้น่าตกใจ เพราะวิญญาณ เกิดขึ้นจากธรรมชาติ ที่ประกอบไปด้วยกฎของเวลาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว นั่นหมายถึงคูฟา ควรจะทำอะไรด้วยการระวังกว่านี้–

“ยังไงซะ พวกเราสามคนจะไปนอน”

“พวกเราสามคน? ฮย้าา!”

เธอติดลิตตี้กับคูฟาเข้าหากัน ขณะที่พวกเธอเดินไปข้างในสมาคมอย่างราบรื่น มันไม่มีทางเลย ที่พวกเธอสองคนจะรู้เหตุผล สำหรับพฤติกรรมนี้

คูฟา ตีความไปว่า นี่มันเป็นส่วนหนึ่งที่จำเป็น ในการเป็นมาสเตอร์ที่ยิ่งใหญ่

 เป้าหมายเดือน 8/66

ค่าเน็ต 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook