สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 55 ลิตตี้ ทัวร์สมาคมอาชีพ - novel-lucky

55 ลิตตี้ ทัวร์สมาคมอาชีพ

ลิตตี้และคูฟา ที่ทานอาหารเช้าเสร็จ ในสมาคมนักอัญเชิญ เอ่ยคำลากับคาตาลาน่า

คาตลาน่า ตัดสินใจที่จะสนับสนุนพวกเธอ ในการตัดสินใจ เมื่อรู้สึกว่านั่นมันก็เพราะการกระทำของเธอ เธอคำนับหัวกับพวกน้องๆสองคน และขอโทษ

“จากที่คุยใหญ่โต พี่ไม่ได้ช่วยมาก มันจะเป็นอะไรที่เละเทะไปแล้ว ถ้ามันไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือของเซร่า-ซังและคนอื่นๆ” (คาตาลาน่า)

“นั่นโอเคค่ะพี่ หนูได้เรียนรู้มาเยอะจากพี่ด้วย” (ลิตตี้)

“ลิตตี้จังไม่เคยโบกมือลา ใช่มั้ย?” (คาตาลาน่า)

ตลอดมา ที่คาตาลาน่าทำอะไรตามความต้องการอยู่เสมอ แต่ครั้งนี้ เธอรู้สึกผิดอย่างแท้จริง ในความเป็นจริงแล้ว เธอแม้แต่รู้สึกซาบซ้งกับโอกาสที่ได้เรียนรู้ กับพวกน้องๆ

เธอมาถึงแรงค์ 【{พิเศษ}】 และเธอได้เชี่ยวชาญศิลป์ในการเป็นนักผจญภัย แต่ทันใดนั้น เธอก็จำวันเริ่มต้นของเธอได้

แม้ว่าเธอถูกรับรู้จากความแม่นยำของเธอ เมื่ออายุน้อยๆ เธอ ได้ประสบการณ์ความล้มเหลวซ้ำๆ และถูกบอกว่าขาดพรสวรรค์ บางเวลาเธอแม้แต่คิด ถึงการยอมแพ้

อย่างไรก็ตาม ในท้ายที่สุด เธอได้มาไกลมากสำเร็จ ในท้ายที่สุดแล้ว คนเหล่านั้นที่ดูถูกเธอ ไม่เงียบไป ก็ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง ให้เน่าไป แต่โชคร้าย เธอจบที่การมีนิสัยแบบนี้ จากในการดิ้นรนแบบนี้

ตัวคาตาลาน่าเอง ก็รู้ตัว ว่านิสัยของเธอคือปัญหา แต่เธอ ไม่ยินดีที่จะเปลี่ยน โดยไม่มีเหตุผล มันก็เป็นเพราะนิสัยของเธอ ที่เธอทำงานหนัก แม้ว่าจะมาถึงทุกวันนี้ โดยที่ไม่ได้เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจมากเกินไป แต่มีความมั่นใจพอ ที่จะยกหัวของเธอและเชิดหน้าสูง

“พี่ไม่ชอบพวกโง่ แต่รักน้องๆสองคน โดยเฉพาะคูฟา-จัง น้องโดดเด่น” (คาตาลาน่า)

“นั่นไม่…” (คูฟา)

“น้อง ไม่ยอมแพ้ แม้ว่าในสถานการณ์ที่ไม่มีเหตุผล แม้แต่ตอนนี้ พี่ยังเคารพน้องจากใจอยู่เลย” (คาตาลาน่า)

“พี่ไม่ต้องพูดแบบนั้นหรอก…” (คูฟา)

หน้าของคูฟาสว่างขึ้นกับคำชมเหล่านั้น ในความเป็นจริง คาตาลาน่า ก็อิจฉาถึงจุดๆหนึ่ง

คูฟา ได้รอดในสภาพแวดล้อมที่น่าเวทนา ทนสัญญากับปีศาจ และหลังจากฉีกสัญญาแรกของเธอ เธอแม้แต่ทำทำเร็จในกาทำสัญญากับวิญญานน้ำแรงค์สูง คาตาลาน่าไม่ได้แม้แต่จะใกล้กับเธอเลย ในพรสวรรค์

เช่นกันกับลิตตี้ ในแง่ของความเร็วในการก้าวหน้าทางอาชีพของเธอ เธอไกลจากคาตาลาน่าไปมาก อย่างลับๆ คาตาลาน่าล้อเลียนตัวเอง ว่ามันเหลือแค่เพียงแต่เรื่องของเวลาแล้ว ก่อนที่เธอจะถูกแซง แต่ เธอไม่เคยแสดงมันออกมา

“พี่ก็จะทำเต็มที่ด้วย อย่าแพ้ล่ะ น้องๆสองคน” (คาตาลาน่า)

“ค่ะ!” (ลิตตี้)

“หนูจะทำเต็มที่…!” (คูฟา))

คาตาลาน่า ซาบซึ้งกับลิตตี้และคนอื่นๆ มากกว่าที่เเธอแสดงมันออกมาได้ เธอสามารถที่จะกลับมามีสติได้ ก่อนที่มันจะสายเกินไป

***

หลังจากที่ลาจากคาตาลาน่า ลิตตี้ มาเยือนสมาคมนักผจญภัย และต่อต้านความอยาก ที่จะไปดูคำร้อง เธอหยิบแปรง และเตรียมกระดาษ

“ลิตตี้-ซัง นั่นคือ…?” (คูฟา)

“ชั้นจะเขียนจดหมายไปให้พ่อแม่ ที่อยู่หมู่บ้านที่ชั้นเกิด เกี่ยวกับการเป็นนักผจญภัยแรงค์ 3 และเกี่ยวกับการมาถึงเมืองแห่งราชวงศ์ และเกี่ยวกับเมียน ชั้นมีหลายอย่างเลยที่จะบอกพวกเค้า” (ลิตตี้)

“พ่อแม่…” (คูฟา)

ลิตตี้ เสียใจกับคำตอบเธอ เธอหยุดเขียนในความรีบ มันเป็นการพูดที่ไม่ระวัง ต่อหน้าคูฟา ที่กำพร้า

อย่างไรก็ตาม คูฟาไม่ได้แสดงสัญญาน ว่าจะหดหู่ ในทางตรงกันข้าม เธอมองจดหมาย

“อืม มันโอเค…” (คูฟา)

“แต่…” (ลิตตี้้)

“ยังไงชั้นก็จำไม่ได้มากอยู่ดี…” (คูฟา)

ลิตตี้ เดาว่าอดีตของคูฟา นั้นซับซ้อนกว่าที่เธอจินตนาการไว้

หลังจากหยุดชั่วขณะ ลิตตี้เริ่มเขียนอีกครั้ง คูฟามองอย่างเงียบๆ ขณะที่ลิตตี้เขียนไปเขียนไปอย่าราบรื่น

ลิตตี้อยากจะทำบางอย่างให้คูฟา เธอเลยรีบยื่นจดหมายที่เธอเขียนเสร็จ ให้กับขนส่งฮาร์ปี้

“คูฟา-ซัง ทำไมเธอไม่มากับชั้นเพื่อไปสมาคมอาชีพล่ะ? มันมีหลายสมาคมในเมืองหลวงแห่งราชวงศ์ นอกจากสมาคมนักอัญเชิญ” (ลิตตี้)

“ลิตตี้-ซัง เธอไม่ได้คิดที่จะพูด ว่าเธอยังอยากได้อาชีพ่ที่มากกว่านี้เหรอ…?” (คูฟา)

“ชั้นคิดเกี่ยกับมันอยู่ ชั้นคิดว่าเรียนรู้อาชีพอื่นต่างๆไป มันจะทำให้ชั้นเก่งขึ้น” (ลิตตี้)

คูฟาคิดช่วงเวลาหนึ่ง ด้วยอควาเรีย มันมีความได้เปรียบเล็กน้อยสำหรับคูฟา ในการไปเรียนรูอาชีพอื่น

คูฟาอยากจะเป็นมาสเตอร์ที่เหมาะสมกับอควาเรีย ขณะที่เธอนั้นไม่รู้ ว่าอะไรกันแน่ ที่เธอจำเป็นต้องทำ เพื่อที่จะสำเร็จเป้าหมายนั้น คูฟาตัดสินใจไปว่า มันจะไม่ใช่ความคิดที่แย่ ที่จะท้าทายตัวเธอเอง เหมือนกับที่ลิตตี้ทำ

“โอเค… ชั้นจะไปกับเธอ” (คูฟา)

“อื้ม ตัวเลือกแรกของชั้นคือสมาคมอัศวิน… แต่ คูฟาไม่มีชื่อเรียกนักดาบ ดังนั้นมาลองสมาคมนักธนูเถอะ” (ลิตตี้)

ลิตตี้ อยากได้ทักษะธนู เร็วที่สุดเท่าที่เธอทำได้ เพราะ มันมีสถานการณ์ที่ลำบากอยู่มาจำนวนหนึ่ง ที่เธอจะสามารถออกมาได้ ด้วยความช่วยเหลือของการโจมตีระยะไกล

แม้ว่า เธอไม่ได้มั่นใจเลย ว่าธนูมันเป็นเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดมั้ย ที่จะเริ่มต้น มันแต่ก็เป็นหนึ่งในเป้าหมายของลิตตี้ที่อยากเชี่ยวชาญ

“มันดูน่าสนใจนะ ไม่ใช่เหรอ?” (ลิตตี้)

“เรา เราเพียงแค่ไปที่นั่นเหรอ…?” (คูฟา)

สมาคมนักธนู ไม่ใช่ที่เที่ยว พวกเขาไม่ได้มีภาระผูกพันที่ต้อง เรียกลิตตี้กับเพื่อนเธอให้สนใจ

ความวิตกกังวลของคูฟา มันยิ่งกว่าเหมาะสม สำหรับสถานการณ์

***

“…ล้อเล่นใช่มั้ย?”

ผู้ฝึกสอนที่ทักทายลิตตี้และคูฟา ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ มองอย่างกระหายเลือด เขาไม่พอใจกับลิตตี้ ผู้ที่ดูเหมือนจะคิดว่าสมาคมนี้ เป็นที่เที่ยวบางอย่าง

การยิง นั้นต้องการความรู้สึกของการรับรู้ที่ต่างไป ไม่เหมือนนักดาบ มันจะไม่มอบการป้องกันใดๆให้นักธนูเลย และการยิงโดนเป้าหมาย คือสิ่งที่สำคัญทั้งหมด

พูดอีกอย่าง ถ้าเป้าหมายไม่ถูกโดนยิง มันจะไร้ความหมาย ในสภาพแวดล้อมที่สาหัส ลิตตี้ แสดงออกมาว่าเธอยิงโดนเป้าหมายได้ ด้วยความเป็นไปได้ที่สูง

“หนูพลาดไปทีนึง…”

“ยังไงซะ นั่นโอเค ถ้ามันเป็นเป้านิ่ง น้องน่าจะยิงโดน 100 ทั้ง 100 แล้ว?!”

แค่เมื่อเขาพูดเสร็จ ลูกธนู ตกพื้นข้างเท้าของผู้ฝึกสอน เกือบจะโดนเขา ผู้ฝึกสอนส่งเสียงร้องที่แปลกประหลาดออกมา ในความตกใจ

คูฟา เป็นสาเหตุของมัน ถือธนูของเธอ เธอไม่ได้แม้แต่จะสังเกตเลย ว่าลูกธนู มันบินไป ในที่ที่ไกลจากเป้าหมาย

“โอ้ เฮ้! นี่เกิดขึ้นได้ยังไง?!”

“เอ่อ…โอ้ หนูขอโทษค่ะ!”

“คูฟา-ซัง เธอต้องจับมันแบบนี้…”

“ค่ะ…”

ลิตตี้ แนะนำคูฟา แม้ว่าผู้ฝึกสอนจะไม่พอใจ หลังจากได้ลองหลายครั้ง และทำท่าของเธอและการจับให้ถูกต้อง ในท้ายที่สุด เธอก็เรียนรู้ที่จะยิงอย่างถูกต้อง

ผู้ฝึกสอนคิด ว่าการยิงไปโดนเป้าหมายมันเป็นเรื่องที่ไกลออกไป แต่ลิตตี้กระตือรือร้น หลังจากที่ดิ้นรน กันอีกไม่กี้ครั้ง ในที่สุด ลิตตี้ก็ทำสำเร็จ ในการทำให้คูฟายิงโดนเป้าหมาย แม้ว่ามันจะแค่เกือบโดนเป้ากลาง

“โอ้ ชั้นยิงโดนมัน…”

“เธอทำได้!”

“ชั้นทำได้! ชั้นทำเต็มที่!”

“เมียน!”

“อุกกกก…”

ผู้ฝึกสอนครวญ กับความสามารถในการสอนของลิตตี้ ที่สอนคูฟา ที่มีทักษะที่แย่มาก ลิตตี้สอนคูฟาต่อไปอย่างใจเย็น สอนคูฟา ผู้ที่พูดไม่ได้ว่า เธอมีพรสวรรค์ในการเป็นนักธนูธนู

ลิตตี้ชมเธอมากมาย แม้ว่าเธอแค่ยิงโดนทีเดียว

แม้ว่าผู้ฝึกสอน ได้ทำการสอนมามากกว่าสิบปีแล้ว เขาจะบอกผู้คนเหล่านั้นที่ไม่มีโอกาสได้เป็นนักธนูอยู่เสมอๆ แต่เมื่อดูลิตตี้แล้ว เขาสงสัยว่าเขาผิดพลาดหรือไม่

อย่างไรก็ตาม เขาเป็นผู้ฝึกสอน ที่ได้สู้ศึกมามากมายในอดีต เขาตัดสินใจที่จะทำตามกฎของเขา และพูดกับคูฟา ถึงความจริง ที่โหดร้าย

“น้องเป็นนักอัญเชิญ ใช่มั้ย? พี่เห็นได้จากวิญญาณตรงนั้น ว่าน้องนะเต็มไปด้วยพรสวรรค์แล้ว ดังนั้น น้องไม่ต้องกังวลมากเรื่องธนูหรอก…”

“ค่ะ… แต่มันทำทำให้หนูมีความสุข”

“อะไรเหรอ?”

“หนูได้รู้อีกครั้ง ว่าหนูแม้แต่ทำบางอย่างแบบนี้ได้”

“ขะ เข้าใจแล้ว”

ผู้ฝึกสอน ที่ไม่รู้สถานการณ์ของคูฟา หรือความรู้สึก ไม่เข้าใจไปถึงเจตนาของคำพูดเหล่านั้น แต่ท่าทางที่เป็นมงคลดี เป็นแต้มประเมินใหญ่สำหรับเขา และนี่ ทำให้เขาเปลี่ยนใจ

“ไม่เหมือนสมาคมอาชีพอื่น ที่นี่ก็เปิดสู่สาธารณะด้วย น้องมาที่นี่ได้ทุกเวลา มันจะไม่ฟรี แน่นอนว่า”

“คะ ค่ะ”

ด้วยเท่านั้น คูฟาพอใจ แม้ว่าเธอไม่ได้แสดงถึงการพัฒนามาก เมื่อเทียบกับเมื่อเธอดิ้นรนที่จะรอดชีวิต คูฟามีความสุข ที่สามารถเข้าไปทำบางอย่าง ที่ทำให้เธอตื่นเต้น

เหนือสุดของทั้งหมด การที่สามารถที่จะใช้เวลาไปแบบนี้ ทำให้เธอมีแรงบัลดาลใจใหม่ นี่ มันนำไปสู่ความมั่นใจ และคูฟาได้แสดงการขับไปข้างหน้าใหม่

“ลิตตี้-ซัง… ชั้นอยากจะไปที่สมาคมต่อสู้ด้วย การเคลื่อนไหวนั้นของคาตาลาน่า-ซัง… มันดี…”

“นั่นดีแน่นอน”

ขณะที่สำหรับลิตตี้ เธออยากถ้าไปต่อเรื่อยๆ จนกว่าเธอจะได้ชื่อเรียก แต่เธอตัดสินใจ ที่จะทำบางอย่างให้คูฟาวันนี้

เทคนิคต่อสู้ที่คาตาลาน่าแสดงออกมา บนวันของการสอบ เป็นท่าของบางคนที่มีชื่อเรียกนักต่อสู้อย่างไม่ผิดพลาด

คาตาลาน่าบอกพวกเธอ เกี่ยวกับที่เธอไปเคาะประตูของสมาคมต่อสุ้ เมื่อทักษะความแม่นยำของเธอล้มเหลวที่จะเพิ่มขึ้น

“ตอนนี้… ชั้นรู้สึกเหมือนชั้นทำได้ทุกอย่าง” (คูฟา)

ลิตตี้ก็ด้วย ที่มุ่งมันว่าจะไม่ดูถูกแรงจูงใจนั้น

***

“ไอ้ปอดแหกบัดซบ!”

“อ๊าาาาา!”

“ฮฮฮฮฮิ้!”

ทันทีที่พวกเธอเข้าอาคารที่เหมือนโดโจ*แบบดั้งเดิม ร่างกายที่ใหญ่และหนักของผู้ใหญ่ได้ถูกส่งบินไปในอากาศ สองคนนั้น กระแทกเข้ากับกำแพงและดิ้น

TLN:โรงฝึกศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่น

คนที่ได้โยนคนเหล่านั้นไป เดินไปที่พวกเขา และตบพวกเขาเพื่่อที่จะปลุกพวกเขาให้ตื่น

“นาย เมื่อไหร่ที่นายจะกล้าๆที่จะยืนต่อ? คิดไปถึงเมื่อนายสู้ต่อไปไม่ได้สิ!”

“คะ ครับ…”

“นายตรงนั้น หยุดหาว! ชั้นได้บอกนายไปแล้วก่อนหน้านี้ ว่าถ้านายแม้แต่หาวซักครั้ง มันจะเป็นความตายของนาย!”

“ผมขอโทษครับ!”

“ส่วนนายมันอู้!”

ผลของการโยนครั้งที่สอง ส่งการสั่นไหวไปสู่พื้นของโดโจ อย่างที่คาด ลิตตี้ก็ตกใจด้วยเช่นกัน

เพิ่มเติมจากความต่าง จากมาคมก่อนหน้า ตอนนี้เธอมีความคิดอย่างเดียวเลยว่า ผู้จัดการสาขาในเมืองหลวงแห่งราชวงศ์ ทั้งหมดนั้นไม่ปรกติ

อย่างไรก็ตาม ลิตตี้รู้สึกว่า ผู้ฝึกสอน จำเป็นต้องเข้มงวดเพื่อที่จะมีประสิทธิภาพ และนอกจากนี้ คูฟา น่าจะเป็นคนต่อไปที่จะลอง ลิตตี้คิด และเธอมองต่อจากเธอ…

“คูฟา-ซัง? จริงๆแล้วเธอสลบทั้งยืนเหรอ?! เห้อ…” (ลิตตี้)

“เมียน…”

ลิตตี้รู้สึกดั่งเธอเห็นได้ แม้แต่วิญญาณของคูฟา ไหลออกมาจากปาก และตัดสินใจที่จะไปที่ข้างหลังเธอ ตัวลิตตี้เอง ได้เรียนรู้ว่าสิ่งต่างๆ ควรจะทำทีละก้าวทีละก้าว

แต่ว่าาเธอไม่เคยจะคาดเลย ว่าคูฟา จะได้สู้กับผู้จัดการสาขา ที่ทำสัญญากับอีฟรีท

ชื่อ: ลิตตี้

เพศ: หญิง

อาย: 15

แรงค์: 3

อาชีพหลัก: นักดาบ

อาชีพที่เชี่ยวชาญ: นักดาบ

นักรบหนัก

นักอัญเชิญ

เป้าหมายเดือน 8/66

ค่าเน็ต 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000