สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 58 ลิตตี้ เรียนรู้ความจริงเกี่ยวกับสมาคมนักสู้
- Home
- สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster
- ตอนที่ 58 ลิตตี้ เรียนรู้ความจริงเกี่ยวกับสมาคมนักสู้
58 ลิตตี้ เรียนรู้ความจริงเกี่ยวกับสมาคมนักสู้
ระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ ที่ถูกให้โดยไบเดอร์ นั้นมันสั้นเกินไป ดั้กแกม รู้ดีกว่าใครทั้งสิ้น ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ที่จะแสดงความสำคัญ ของตัวตนสมาคมนักผจญภัย ในเวลาอันสั้นแบบนั้น
ดังนั้น การกระทำของดั้กแกมจะไม่เปลี่ยนไป แต่การคำนวนที่ผิดพลาดอย่างมีความสุขคือลิตตี้
ลิตตี้ ในวันแรก ทำให้ดั้กแกมมองเธอจริงจังขึ้นมมา และในวันที่สอง เธอสามารถที่จะดวลฝ่าเท้าติดฝ่าเท้ากับเขา
“ดี! นั่นมันถูกต้อง!” (ดั้กแกม)
“ค่ะ!” (ลิตตี้)
แม้ว่าเขาจะพูดดัง มันเป็นลิตตี้ที่กดดันด้วยการโจมตี ทำให้ร่างกายที่ใหญ่ของดั้กแกมสั่นไหว ดั้กแกม แม้แต่คิดไปว่า มันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับเขา ที่จะสู้กลับ โดยไม่ใช้ทักษะของเขา
ในสถานการณ์เช่นนั้น ดั้กแกมมาถึงข้อสรุป: เขา ไม่สามารถปฏิเสธ ที่จะรับรู้ลิตตี้ ผู้ที่ได้ไปถึงแรงค์ 3 แล้ว
“หืมม… ชั้นไม่มีอะไรจะบ่น” (ดั้กแกม)
“ขอบคุณค่ะ!” (ลิตตี้)
“ชื่อเรียก…” (ดั้กแกม)
ดั้กแกมกลืนคำพูดของเขา เขาเกือบจะประกาศมันได้แล้ว แต่ใจเขารำลึกไปถึงอดีตนักเรียนของเขา
เขาเป็นเด็กอัจฉริยะ ที่เริ่มเรียนโดยไม่มีประสบการณ์ และภายในไม่กี่เดือน เขาได้เชี่ยวชาญทุกอย่างที่นักสู้เสนอเขาได้ ดั้กแกมและผู้ฝึกสอนคนอื่นในเวลานั้น ชมเขาเป็นเสียงเดียวกัน และให้เขาผ่าน
“ไม่… เธอต้องทำมากกว่านี้” (ดั้กแกม)
“คะ…?” (ลิตตี้)
ดั้กแกม ก่ายหน้าผากของเขาด้วยหนึ่งมือ และมองดูอยู่ในความทุกข์ ไอด้า ผู้ที่ช่วยไม่ได้นอกจากจะสังเกต พยายามที่จะตอบโต้
“ผู้จัดการสาขาคะ ได้โปรดบอกทีว่าลิตตี้-ซังขาดอะไร เพื่อการเรียนในอนาคตของหนู” (ไอด้า)
“ยังไงซะ รู้มั้ย…” (ดั้กแกม)
“ใช เธอดูเหมือนจะยอดเยี่ยมแล้วนี่” (ผู้ฝึกหัดบางคน)
“ผมได้เป็นสมาชิกของสมาคมมามากกว่าสองปีแล้ว แม้อย่างนั้น ผมไม่เคยเห็นบางคนได้ชื่อเรียกเลย! ถ้าเราดีไม่พอ ผมยอมรับ! แต่ทำไม ทำไมสาวคนนี้ไม่มีคุณสมบัติ?!” (ผู้ฝึกหัดอีกคน)
ตามการนำของไอด้า ผู้ฝึกหัดคนอื่น เสนอความคิดเห็นสู่ดั้กแกมอย่างไม่ปรกติ พวกเขาได้ประทับใจ โดยอัจฉริยะเหมือนลิตตี้
ความเก่งกาจที่สว่างไสว ที่ไม่ได้แม้แต่จะสร้างแรงบัลดาลใจ ให้ความอิจฉาเป็นแรงขับเคลื่อน ที่ทำให้ทุกคนขับความคับแค้นใจออกมา ที่พวกเขาระงับมันจนถึงตอนนี้
“หุบปาก! ชั้นพูดว่าชั้นไม่ยอมรับ! นั่นคือทั้งหมด!” (ดั้กแกม)
“แต่ถ้าพี่ไม่ทำอะไร ไบเดอร์จะได้สิ่งที่เค้าต้องการ ผู้จัดการสาขา ได้โปรด” (ไอด้า)
“…อะไร?” (ดั้กแกม)
“หนูรักสมาคมนี้ หนูไม่อยากจะต้องจากไป” (ไอด้า)
ดั้กแกมชะงักไป และรู้สึกถูกทำให้เงียบ โดยคำพูดที่คาดไม่ถึง ของไอด้า
ดั้กแกมรู้ ว่าเขามอบการฝึก ให้กับผู้ฝึกหัดมากเกินไป นั่น็เป็นเหตุว่าทำไม ผู้ฝึกหัดได้ลาออกทีละคนตามๆกัน เขารุ้สึกว่าคนเหล่านั้น ที่ยังฝึกกับเขาอยู่ ไม่ได้รู้สึกดีเกี่ยวกับเขาด้วย แม้ว่าดั้กแกม จะไมแม้แต่เกลียดพวกเขา เขาไม่ทันระวัง กับคำพูดของไอด้า
“ไอด้า เธออะไรนะ?” (ดั้กแกม)
“เหมือนที่หนูพูด หนูรักที่นี่ บางคิดว่าพี่ทำมากไป กับการสอนของพี่ อย่างไรก็ตาม หนูไม่คิดแบบนั้น ตอนนี้ เราช้าอยู่ข้างหลัง เพราะคุณภาพของเราไม่พอ นั่นก็เป็นทำไม หนูถึงอยากที่จะเก่งขึ้น ที่นี่ และพิสูจน์ให้พวกเค้าเห็นว่าพวกเค้าผิด ถ้าให้ยุติธรรม หนูเลือกที่นี่ก่อนเลย เพราะเหตุผลที่ไร้เดียงสามาก…” (ไอด้า)
ไอด้ามองลงไปข้างล่าง เสียงอู้อี้เล็กน้อย และดั้กแกมปาดเหงื่อที่หน้าผากของเขา รอให้เธอพูดต่อ
เหล่าผู้ฝึกหัด รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของไอด้า พวกเขาก็ยังฟังเธอ อย่างตั้งใจด้วย
“ครอบครัวของหนูจน และมันยากที่จะเลี่ยงน้องๆ หนูตัดสินใจที่จะเลือกต่อสู้ เพราะหนูไม่มีเงินซื้ออาวุธ” (ไอด้า)
“ด้วยเหตุผลแบบนั้น…” (ดั้กแกม)
ขณะที่ไอด้าไม่ได้ชื่อเรียก เธอไม่สามารถทำการสอบเลื่อนขั้นไปแรงค์ 5 ได้ ตอนนี้ เธอใช้วันของเธอในการตอบคำร้องแรงค์ 6 มันต้องการเวลา ของกำหนดการของเธอมากมาย แต่ผู้จัดการสาขา ไม่ได้รู้ไปถึงสถานการณ์ของเธอเลย
“ตอนแรก หนูรู้สึกท่วมท้นโดยการฝึกที่เข้มข้น จากใจเลย หนูคิดเกี่ยวกับการลาออกหลายครั้ง… ยังไงก็ตาม วันนึง บางคนมาหาพี่ พร้อมน้ำตาและน้ำมูก และพูดว่าเค้าอยากจะลาออก” (ไอด้า)
“เธอหมายถึงเวลานั้น! เธอดูเราอยู่เหรอ?!” (ดั้กแกม)
“ค่ะ โดยบังเอิญ…” (ไอด้าา)
ลิตตี้ คาดเดาไม่ได้ลย ว่าดั้กแกมจะทำอะไรกับคนนั้น ดั้กแกมโยนเขาออกไปหรือดั้กแกมตำหนิเขา อย่างไรก็ตาม การคาดเดาทั้งสองนั้นผิด
“พี่คืนค่าสมัคร และส่งเขาด้วยประโยคนึง: 【ชั้นขอโทษ…】 ” (ไอด้า)
“อะไร นั่นจริงเหรอ?!”
“มิสเตอร์ผู้จัดการสาขา! อะไรเกิดขึ้นจริงๆที่นี่!!!”
ดั้กแกม แค่ยืนอยู่ตรงนั้น โดยไม่พูดสิ่งใด
ลิตตี้เกิดความสงสัย เกี่ยวกับว่าเจตนาของดั้กแกมนั้นมันเป็นอะไรได้ แต่เธอยังไม่มีคำตอบคำถามนั้น แต่ตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว ว่าทำไมอาคารนี้มันเก่าและเสียหาย
ลิตตี้สรุปไปว่า นี่ คือเหตุผล ที่เขาแม้แต่จ่ายค่าซ่อมยังไม่ได้เลย
“ผู้จัดการสาขา พี่ได้ดูแลผู้ฝึกหัดอย่างเต็มหัวใจ นั่นทำไม หนูตัดสินใจ ที่จะอยู่ในสมาคมนี้” (ไอด้า)
“…เข้าใจแล้ว” (ดั้กแกม)
“หนูรู้ ว่าคำแนะนำที่ดูเหมือนจะโหดร้ายเกินไป ทั้งหมดมันมาจากความรัก… หนูรู้สึกอย่างนั้น หนูรับรู้ว่ามันเป็นอย่างนั้น นั่นทำไม หนูต้องการคำตอบ” (ไอด้า)
ดั้กแกม มองดูลิตตี้ และคนอื่นๆ ด้วยความรู้สึกยอมแพ้ พร้อมกับทั้งตัวของเขาผ่อนคลาย เขาไม่ได้ดูเหมือนเป็นผู้นำ แต่เป็นแค่คนธรรมดา
ดั้กแกมเปลี่ยนใจของเขา เกี่ยวกับการซ่อนความจริง จากทุกๆคน และพยามยามจะบอกทุกอย่างในฐานะมนุษย์
“รัก หือห์? ถ้าชั้นมีสิ่งนั้น บางทีเด็กหนุ่มคนนั้นจะไม่ตาย” (ดั้กแกม)
“เด็กหนุ่มคนนั้น…?” (ไอด้า)
“มันมีเด็กหนุ่มคนนึง ที่ชั้นสนใจเป็นพิเศษ เค้าไม่ได้เก่งเท่าลิตตี้ แต่เค้าโตอย่างรวดเร็ว ชั้นมั่นใจ ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นไม่นานก็จะพัฒนาไปเป็นนักผจญภัย ที่ประสบความสำเร็จ” (ดั้กแกม)
“แล้ว เค้าไปไหนคะตอนนี้?” (ไอดา)
“เค้าตาย ไม่กี่วันหลังจากที่ชั้นมอบชื่อเรียกให้เค้า เค้าถูกพบในสภาพที่เสียรูปร่างไปมาก” (ดั้กแกม)
ทุกคนไม่รู้จะพูดอะไรได้ แม้แต่ไอด้า ก็ไม่สามารถจะรับเรื่องราวที่หนักอย่างคาดไม่ถึงได้
“ชั้นไมรู้ ว่ามันเป็นการสอนของชั้นผิด หรือเขาทำผิดพลาด… ชั้นยังไม่รู้แม้แต่ว่าเกิดอะไรขึ้น และตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา ชั้นเน้น ไปที่การฝึกของทุกคนให้แข็งแกร่งขึ้น มากขึ้นและมากขึ้น ให้ได้เก่งเท่าชั้น” (ดั้กแกม)
ดั้กแกมกำหมัด แต่มันไม่หยุดเขา จากการสั่นไหว ทุกคน คิด ว่าเขาน่าจะร้องไห้ แม้ว่าพวกเขาไม่เห็นสีหน้าของดั้กแกม เพราะเขานั้นหันหลังอยู่
“ถ้านักเรียนไม่เก่งพอ พวกเค้าจะแค่เสียชีวิตไป ถ้ามันเป็นอย่างนั้น มัน จะดีกว่าที่เค้าจะเลิก… ยังไงก็ตาม มันเป็นหน้าที่ของชั้น ที่จะทำให้นักเรียน กลายเป็นมืออาชีพเต็มตัว ถ้าชั้นทำเรื่องนั้ไม่ได้ ชั้นมันเป็นผู้จัดการสาขาแบบไหนกัน…” (ดั้กแกม)
ลิตตี้มีความรู้สึกที่ผสมปนเปกัน เมื่อเธอรู้ ไปถึงความหมายของคำขอโทษ สู่ผู้ที่ลาออก เธอสงสัยอย่างสิ้นหวัง ว่าจะเอื้อมไปหาเขาอย่างไร
สิ่งที่ลิตตี้ ได้รู้ คือดั้กแกมนั้นเป็นคนที่จริงจังมาก จริงจังมากเกินไป ที่จะทำอะไรให้สำเร็จ
ในความเป็นจริง ดั้กแกมนั้นเพียงแค่ซุ่มซ่ามเกินไป แต่ลิตตี้ ไม่ได้มาถึงข้อสรุปนั้นเลย ลิตตี้กระโจนเข้าไป แม้ว่าเธอไม่รู้ว่าจะจูงใจเขายังไง เธอแค่นำความรู้สึกของเธอออกมา อย่างแท้จริงมากที่่สุด
“ดั้กแกม-ซัง หนูเป็นนักผจญภัยแรงค์ 3 หนูจะเอาทักษะที่หนูได้มาจากที่นี่ เพื่อสู้กับมอนสเตอร์และช่วยผู้คน ดั้งนั้น ได้โปรด มีความมั่นใจ ในตัวพี่เองเถอะค่ะ” (ลิตตี้)
“ตะ… แต่… ชั้นจะไม่มอบชื่อเรียกให้เธอนะ” (ดั้กแกม)
“มันไม่สำคัญถ้าหนูไม่ได้ชื่อเรียก หนู และเจตนาของหนู จะเป็นนักเรียนของดั้กแกม-ซังต่อไป” (ลิตตี้)
“…!”
การประกาศ ที่มองโลกในแง่ดีของลิตตี้ นำพาน้ำตาไปสู่สายตาของดั้กแกมอีกครั้ง เขาเข้าใจ เข้าใจธรรมชาติของเธอ อย่างคลุมเครือ
ลิตตี้นั้นสามารถพอ ที่จะบังคับให้ดั้กแกม ใช้การโจมตีระเบิดใส่เธอ แม้ว่าดั้กแกมจะไม่ได้มอบชื่อเรียกให้เธอ เธอ โอเคกับมัน และพร้อมที่จะก้าวไปข้างหน้า มากไปกว่านั้น เธอไม่ได้คิดถึงแค่เพียงตัวเองอย่างเดียว แต่ยังคิดถึง แม้แต่คนอื่นด้วย
“เฮ้ เจ้าแสบเอ้ย… มาพูดทั้งหมดนั่น…” (ดั้กแกม)
“หนูเป็นแค่นักผจญภัย พูดถึงแล้ว ดั้กแกม-ซัง โอเคในแบบที่เค้าเป็นอยู่แล้วค่ะ” (ลิตตี้)
“ใช่แล้ว” (ไอด้า)
ไอด้า พยักหน้ากับลิตตี้ เหล่าผู้ฝึกหัดตามไป และพวกเขาก็ทำด้วย แสดงออกถึงความรู้สึกของพวกเขา เหมือนก่อนหน้านี้
ไอด้า และเหล่าผุ้ฝึกหัดที่เหลือ ยังพยายามจะทนอยู่ ไมลาออก เหตุผลของความไม่ยอมแพ้นั้นหลากหลายออกไป แต่ พวกเขาทั้งหมด เห็นพ้องต้องกัน ว่าพวกเขาไม่มีความไม่เชื่อใจดั้กแกมอยู่เลย
“ผมเป็นแค่แรงค์ 6 แต่ผมจะทำอะไรเท่าที่ผมทำได้”
“เหมือนกันกับผม”
ทั้งหมดของพวกเขา แรงค์ต่ำกว่าลิตตี้ แต่ความสามารถของพวกเขา ได้พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ พวกเขา ก็รับรู้มันด้วยเหมือนกัน
เมื่อเห็นพวกเธอเป็นแบบนี้ ดั้กแกม รั้งน้ำตาไว้ไม่อยู่ น้ำตา ที่มันไหลออกมาดั่งสายฝน
“เจ้าพวกโง่… พวกเธอมันแค่ฝูงลูกเจี๊ยบ…” (ดั้กแกม)
“ผมจะทำอะไรก็ตามที่ต้องทำ เพื่อที่จะให้พี่รับรู้ผม ถึงตอนนั้น ผมก็จะไปถึงแรงค์ 3 ด้วย!”
“ชั้นจะไม่ใจดีกับพวกนายนะ… ชั้นจะเป็นเหมือนเดิม เหมืือนที่ชั้นเคยเป็นมาตลอด!” (ดั้กแกม)
ด้้กแกม เช็ดน้ำตาของเขา และเผชิญหน้ากับเหล่าผู้ฝึกหัดอีกครั้ง เขายืนขึ้น พร้อมกับกำหมัด ยกมือขึ้นสูง แรงจูงใจเขามีมากมาย ขณะที่ลิตตี้้ และเหล่าผู้ฝึกหัดคนอื่นๆ ทำท่าเดียวกัน
“กลับไปคุมิเต้ของเราเถอะ! ใครก่อน?” (ดั้กแกม)
“ผมก่อน!”
“ไม่ มันชั้น!”
“ไม่ มันชั้น!”
“ทำนี่ใหม่กันเถอะ!”
“ลิตตี้ ส่วนเธอเสร็จแล้วตอนนี้ เข้ามาทีหลัง!”
ดั้กแกมแสดงความเข้มงวดแบบเดิมกับเหล่าผู้ฝึกหัด ที่อาสาตัวจะเป็นคนแรกที่สู้ อย่างไรก็ตาม เขาช่วยไม่ได้นอกจากจะยิ้ม ขณะที่พวกเขาแสดงถึงความทะเยอทะยานที่มากขึ้น
***
“…ถ้าอย่างนั้น มันเป็นแค่เรื่องของเวลา ก่อนที่เราจะได้ตึกนั้นมา…”
ชายที่ใส่ชุดที่น้อยชิ้นนั่งอยู่บนเตียง ทักทายไบเดอร์ ที่คุกเข่าอยู่ข้างเขา ชายแสยะยิ้ม ขณะที่เขามองเลดี้ที่หลับอยู่
“ชั้นอยากได้ที่นั่นมาตลอด แต่สมาคมที่พังทลายมันเสียลูกตา”
“เราอัศวิน จะมีเวลาที่ยาก ถ้าสำนักงานใหญ่สมาคมนักผจญภัย เริ่มหายใจรดต้นคอเราครับ ถ้ามันไม่ใช่แบบนั้น เราจะสามารถบังคับใช้วิธีของเรา กับทุกอย่างได้”
“ใช่ แต่เพราะสมาคมนั้น ตอนนี้มันไร้ค่าแล้ว สมาคมนักผจญภัย น่าจะเมินมัน…”
ชายยืนขึ้น ตบอกเบาๆ ไบเดอร์ รู้สึกถึงสิ่งนี้ เติมมแก้วไวน์ของเขาบนโต๊ะให้ชาย
“ทำได้ดีมาก ไบเดอร์”
“ถ้าอย่างนั้น ตำแห่งกิติมศักดิ์ที่เรียล…”
“ชั้นจะคิดเกียวกับมัน”
“ผมซาบซึ้งสำหรับเรื่องนั้นครับ!”
ไบเดอร์ ระงับความอยากที่จะหัวเราะมันออกมาดังๆ ในหมู่คอัศวินแห่งราชวงศ คณะงูสองหัว ได้เล่นบทบาทคล้ายกับทีมศาลเตี้ย ซึ่งแค่ประจำการในบริเวณรอบเมืองหลวงแห่งราชวงศ์
มีหลายเหตุผล ที่เขาและกลุ่มของเขา ถูกปฏิบัติด้วยแบบนี้ แต่ความไร้ศีลธรรมของไบเดอร์คือเหตุผลหลัก เงินที่ถูกกำหนดให้พวกเขา ลดลงไปทุกๆปีทุกๆปี และพวกเขาตกเป็นเป่าของการวิพากษ์วิจารณ์ที่รุนแรง
ไบเดอร์ตัดสินใจ ที่จะแก้ปัญหาเหล่านี้ โดยการได้มาซึ่งตำแหน่งกิติมศักดิ์ของเรียล สำหรับเรื่องนั้น เขามากกว่ายินดี ที่จะเยินยอ ชายที่ทรงพลังคนนี้
“ถ้าผมเป็นตำแหน่งเรียลกิติมศักดิ์ ผมจะเป็นมากกว่าผู้นำคณะของอัศวิน ดังนั้น ผมจะมีประโยชน์ต่อท่านมากกว่า”
“แค่ทำงานให้หนัก อย่างเต็มความสามารถ”
“ครับ!”
ไบเดอร์ มีแผนอื่นอยู่ใจ เขาอยากจะแก้ดแค้นกับไอลิซ ที่กำจัดเขาในทัวร์นาเมนต์ข้ามองค์กร ที่จัดขึ้นในปราสาท
ความคิดของอนาคต ที่เขาแก้แค้นให้กับควมอับอาย และเสียศักดิ์ศรีต่อหน้าคนเหล่านั้นทั้งหมด ทำให้จิตวิญญาของเขาบินไป ในใจของเขา ไอลิซนั้นเป็นแค่กองแห่งความเละเทะไปแล้ว
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook