สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 6 6 ลิตตี้ เรียนที่สมาคมนักดาบ - novel-lucky

6 ลิตตี้ เรียนที่สมาคมนักดาบ

ถ้าคนหนึ่งผ่านการสอบที่สมาคมนักผจญภัย พวกเขาจะถูกมอบรางวัลโดยการได้ชื่อเรียกนักดาบ ชื่อเรียกจะบ่งบอกหน้าที่ของพวกเขาในปาร์ตี้ ดังนั้นมันจำเป็นกับแรงค์ 5 ขึ้นไปที่จะสามารถรับคำร้องสำหรับการล่าปีศาจ

ผู้สนับสนุนก็ไม่ยินดีที่จะจ่ายเงินให้กับนักผจญภัยที่ไม่มีชื่อเสียงหรือชื่อเรียก ลูกค้าที่ร่ำรวยบางคนก็จะหาอัศวินซึ่งเป็นสูงกว่านักดาบแรงค์หนึ่ง

อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่การละเล่นของเด็กๆที่จะกลายเป็นอัศวินได้ มีแค่คนเล่านั้นที่ได้ 【ชื่อเรียก】 นักดาบด้วยกับกับกับอีก 【อาชีพ】 ที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ระยะประชิดถึงจะถูกอนุญาติให้ไปเรียนในสมาคมอัศวิน

ถ้าคนหนึ่งอยากจะเป็นอัศวินที่แรงค์สูงกว่า พวกเขาก็ได้ได้ชื่อเรียกอื่นมาด้วยกันกับชื่อเรียกนักดาบ

“นี่คือ…ดาบ!”

“น้องตรงนั้นน่ะ น้องคิดว่าน้องทำอะไรอยู่?”

มีสาวคนหนึ่งถือดาบที่เธอถูกมอบให้แะมองมันด้วยความหลงไหล ซึ่งมันเด่นชัด เจมส์ ผู้ฝึกสอนไม่เคยเจอใครที่ระทับใจมากโดยแค่การจับดาบ

ผู้ฝึกสอนเจมส์วางมือไว้ที่ไหล่ลิตตี้ เพื่อนำเธอกลับมาสู่ความเป็นจริง

“ก่อนอื่นชั้นต้องขอให้เธอทำการออกกำลังกายมากกว่านี้นิดหน่อย” (เจมส์)

“เมื่อคุณพูดถึงการออกกำลังกาย คุณหมายถึงสิ่งที่ทุกคนทำอยู่เหรอคะ?” (ลิตตี้)

“นั่นใช่แล้ว ถ้าเธอไม่รู้จักออกกำลังกาย เธอเรียนท่าไม่ได้ มันก็เพิ่มความว่างไวและการประสานงานของตัวเธอด้วย” (เจมส์)

“หนูเคยทำมันในหมู่บ้านของหนูค่ะ!” (ลิตตี้)

“โอ้ ร้อยครั้งต่อวันเหรอ?” (เจมส์)

“มากขนาดนั้นเลย!?” (ลิตตี้)

หนูมองดูรอบข้างผู้เริ่มต้นทั้งหมดเหงื่อออก แม้อย่างนั้น พวกเขายังเหวี่ยงดาบและเหวี่ยงมันด้วยกำลังทั้งหมด

ผู้ฝึกสอนเจมส์มอบรอยยิ้มที่ชั่วร้าย เพราะคิดว่าเขาทำสำเร็จในการทำให้หนูกลัว

แต่นั่นไม่ทำให้จิตวิญญานของหนูถดถอย

“เมื่อดูจากขนาดเธอละขวามแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ชั้นเลือกดาบที่เบาที่สุดที่ชั้นหาได้ให้เธอ โอเค มาเริ่มไม่กี่รอบกัน เพื่อที่เธอจะไม่ทำมันหนักเกินไป”

“ใช่ เริ่มเลยเถอะ!”

“คุคุคุ เธอจะโอเคในไม่ช้า”

ชายที่เป็นนักดาบฝึกหัดหัวเราะคิกคักอย่าเสียดสี เขาทำการเหวี่ยง 200 ครั้งสำเร็จแล้วกล้ามเนื้อของเขาที่ปูดออกมาอย่างเห็นได้ชั้น ได้ถูกสร้างไปสำหรับการเป็นนักดาบ

ชายเริ่มจะเหวี่ยงดายแรงขึ้นกว่าเดิมเข้าไปอีก ดั่งจะอวดมันให้เธอดู

“ฮัฟ! ฮ่าห์! นั่น! ฮัฟ! ฮัฟ! ฮื่อ!”

“ผู้ฝึกสอนคะ! หนูต้องทำเสียงอย่างนั้นด้วยมั้ย”

“นั่นเป็นงานอดิเรกของเค้าน่ะ อย่ากังวลเกี่ยวกับมัน”

ชายเป็นคนที่มีจิตใจเมตตาที่ชื่นชมคนแข็งแกร่งและดูถูกคนอ่อนแอ ทั้งเจมส์และชายคาดว่าลิตตี้จะยอมแพ้ ทันที่ที่ได้เริ่มกวัดแกว่งดาบ

ผู้สมัครหนุ่มสาวส่วนใหญ่ที่เข้าสมาคมนักผจญภัยมีแรงบัลดาลใจที่ยิ่งใหญ่และโหยหาที่จะได้เป็นนักดาบที่ยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตาม พวกเขาถูกทำให้ทำการฝึกแบบเดิมๆไม่จบไม่สิ้น ทำให้พวกเขาเหนื่อยจากความต่างระหว่างอุดมคติกับความจริง

ในท้ายที่สุดพวกเขาส่วนใหญ่จะทิ้งใบสมัครและค่าสัมครเมื่อพวกเขายอมแผ้กับการฝึก แต่ช่างน่าขันต้นทางการเงินของสมาคมขึ้นอยูกับการจ่ายของหนุ่มสาวเหล่านั้น

“ขอบคุณสำหรับการบริจาค” ผู้ฝึกสอนเจมส์ ขอบคุณลิตตี้อยู่ในใจ

แต่ไม่นาน ก็รู้ว่าบางอย่างผิดไป

“ฮื่อ! ฮื่อ! ฮัฟ! ฮัฟ! ฮัฟ! ฮัฟ!”

“ไม่ เธอไม่จำเป็นต้องเลียนแบบเสียง…”

มันจริงที่ว่าแม้แต่คนที่ไม่มีประสบการก็สามารถจะเหวี่ยงดาบได้ไม่กี่ครั้ง อย่างไรก็ตาม เมื่อมันเป็นเรื่องการเหวี่ยงดาบเป็นเวลานาน คนส่วนใหญ่จะจบที่การทิ้งตัวไปที่พื้นหลังจากซักพัก

ผู้ฝึกสอนเจมส์รู้ถึงความรุนแรงของการทำอย่างนี้มากกว่าใครๆทั้งสิ้นแล้วสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาล่ะ? ดาบและศูนย์กลางแรงโน้มถ่วงของเธอมั่นคง และมันยากที่จะเชื่อว่านี่เป็นคร้งแรกที่เธอเหวี่ยงดาบจริง

ดังนั้น การที่บอกก่อนหน้าเกี่ยวกับการฝึกในหมู่บ้านนั้นไม่ใช่การหลอกสินะ? ผู้ฝึกสอนเจมส์สรุปในใจของเขา

“…นั่นไม่ได้แย่อย่างที่ชั้นคิด”

“เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย เธอดูเหมือนจะทำได้ดีกับตัวน้อยๆของเธอ แต่เธอจะเหนื่อยไม่นานหลังจากที่เธอทำแบบนี้นะรู้ั้ย?”

ชายที่ทำการฝึกของตัวเองเสร็จ มาหาผู้ฝึกสอนเจมส์ที่อ้าปากค้างกับลิตตี้ในความประหลาดใจ แม้นมีคำพูดจากชาย ลิตตี้สนใจแต่การออกกำลังกายต่อไป

ผู้ฝึกสอนเจมส์ ก็เป็นอีกคน ที่กอดอกของเขาและดูเธอในสาตาใหม่ เท่าที่เห็น ลิตตี้มีแค่เหงื่อไม่กี่หยดออกาจากหน้าผากของเธอ จำนวนที่เธอได้ทำลงไปของการออกกำลังกายนี้ได้มากกว่า 90 ไปแล้ว

แม้ว่าเธอไม่ได้ทำเสียงประหลาดนั่นอีกต่อไป เธอนับจำนวนครั้งที่เธอเหวี่ยงไปออกมา

“99… 100… 101…”

“เดี๋ยว ใจเย็นๆ! ตอนนี้เธอหยุดได้แล้ว!”

“ค่ะ อะไรต่อคะ?”

“อะไรต่อ…”

ลิตตี้หายใจแรงแต่เธอดูไม่เหมือนวว่าเธอจะหมดไฟ

เขาไม่เคยจินตนาการว่าสาวผู้ที่ เขาคิดว่าจะเลิก จะสามารถที่จะทำการเหวี่ยงร้อยครั้งได้สำเร็จโดยไม่มีความลำบากใดๆ สิ่งที่แปลกไปกว่านั้นคือท่ายืนที่มั่นคงเหลือเชื่อของลิตตี้ มันไม่ใช่ท่ายืนของผู้เริ่มต้น

ผู้ฝึกสอนเจมส์ถามคำถามเธอ

“นี่เป็นครั้งแรกที่น้องเหวี่ยงดาบจริงๆเหรอ?”

“ค่ะ หนูไม่ถูกอนุญาติให้ถือดาบในหมู่บ้าน และแม้แต่ตอนนี้มันแพงเกินไปสำหรับหนูที่จะซื้อเล่มนึงค่ะ ดังนั้น ตอนนี้หนูดีใจว่าหนูมีดาบที่หนูเป็นเจ้าของ” (ลิตตี้)

มันไม่ได้ดูเหมือนว่าสาวโกหก บางครั้งคนพยายามจะเพิ่มความมั่นใจโดยการแกล้งทำเป็นผู้เริ่มต้นและมาเพื่อถูกชม

แต่ถ้านั่นเป็นอย่างนั้น เขาสามารถจะบอกได้แค่จากการชำเลืองมอง โลกนั้นไม่ได้เรียบง่ายว่าคนหนึ่งคนจะหลอกนักรบที่ดุร้ายที่ไปถึงแรงค์ 3 และผ่านข้อกำหนดมาเป็นผู้ฝึกสอน

เมื่อดูจากสีหน้าที่ใสอย่างคริสตัลของสาว เขามั่นใจว่าเธอเป็นผู้เริ่มต้นจริงๆแม้ว่าจะไม่มีหลักฐาน

ในท้ายที่สุดผู้ฝึกสอนจมส์ตัดสินใจจะทำเธอไปสู่ก้าวต่อไป

“เธอจะเป็นต้องเหวี่ยงดาบทุกวันพร้อมตั้งท่ายืนที่ถูกต้อง แต่อย่าโหมเกินไปล่ะ”

“ค่ะ!”

“ต่อไป มาไปที่การป้องกันเถอะ การออกกำลังกายนี้จะทำเป็นคู่ ที่คูจะเหวี่ยงดาบลงและอีกคนจะรับมัน คู่ของเธอคือ ใช่ โรม่า!”

ผู้ฝึกสอนเจมส์สงสัยว่าเขาควรจะเป็นคู่ฝึกของเธอมั้ย แต่มันมีความเหลื่อมล้ำของกำลังมากเกินไป เขาตัดสินใจว่าโรม่า ที่รูปทรงคล้ายๆเธอ จะเป็นตัวเลือกที่ดี

โรม่าเกือบจะพร้อมที่จะเข้าสอบสุดท้ายแล้ว เธอเป้นหนึ่งในตัวแทนที่เก่งที่สุดในชุดนี้ และเจมส์ทึ่งกับทักษะพื้นฐานของเธอในฐานะนักดาบ

เหงื่อไหล โรม่าวิ่งมาและยืนหน้าต่อหน้ากับลิตตี้

“น้องต้องออมให้เธอหน่อยนะ เธอยังเป็นผู้เริ่มต้น”

“ค่ะ ลิตตี้-ซัง* มาเริ่มกันเถอะ”

TLN: คุณ

ลิตตี้ได้ตั้งท่ายืนป้องกันด้วยดาบของเธอแล้ว เมื่อเห็นอย่างนั้น โรม่าก็เปลี่ยนพลังการโจมตีของเธอ การกระแทกของดาบปะทะกันมันเข้มข้นมาก จนพวกเธอสร้างเสียงที่ดังก้อง

แม้ว่านักดาบระดับผู้เริ่มต้นจะสามารถทนการฟันหนึ่งถึงสองครั้ง ไม่ใช่หลายคนที่จะอยู่ได้นาน ผู้ฝึกสอนเจมส์มั่นใจว่านักเรียนท้้งหลายจะยอมแพ้ในไม่นาน

อย่างไรก็ ลิตตี้รับการฟันของดาบโรม่าซ้ำๆด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม…บางสิ่งที่แปลกเกิดขึ้น

“ลิตตี้-ซัง นั่นงดงามมันเป็นครั้งแรกของเธอจริงๆเหรอ?”

“ใช่แล้ว ชั้นได้ดูเธอก่อนหน้านี้”

“เธอดูอยู่?”

“ใช่ชั้นดูโรม่า-ซัง… และคนอื่นๆทำมัน”

“นั่นทั้งหมด?”

โรม่าคิดว่าเธอถูกล้อเล่น เหมือนกับผู้ฝึกสอนเจมส์ เธอคิดว่าลิตตี้แกล้งทำเป็นผู้เริ่มต้นเพื่อจจะหลอกทุกคนรอบๆเธอ

อย่างไรก็ตามเธอไม่อยากจะสงสัยเพื่อนที่เธอรู้จัก

เธออยู่ในความประทับใจ แต่ไม่ลดการป้องกันลงกับลิตตี้”

“อืม วิชาดาบมันน่าสนใจ”

“น่าสนใจเหรอ?”

“ใช่ มันน่าสนใจเพราะทุกคนทำหลายๆอย่างดวด้วยดาบเดียว ชายตรงตั้งตัดการโจมตีของอีกคน”

“นั่นมันทำยากมาก ท่าพวกนั้นมันเชี่ยวชาญยาก”

คำแนะนำทางเทคนิคก็ถูกเพิ่มเติมเข้าไปกบความท้าทายเมื่อพวกเขาไปสู่หลายๆขั้นในการฝึก มากกว่านั้นมันไร้ประโยชน์ถ้านักเรียนใช้ท่าทั้งหมดที่พวกเขาเรียนรู้ในการต่อสู้จริงไม่ได้

พวกเขาหลายคนทำได้ดีในการฝึก แต่พวกเขานำมันไปใช้จริงไม่ได้ในชีวิตจริง และพวกเขาหลายคนปรกติแล้วผ่านจุดนี้ไปไม่ได้

และมีแค่ไม่กี่คนที่เดินหน้าไปสู้การสอบสุดท้าย แค่พวกนั้นที่ผ่านการสอบสุดท้ายเท้านั้นที่เรียกตัวเองได้ว่านักดาบ

“โรม่า สอบสุดท้ายน้องจะมาถึงในไม่นานแล้ว น้องกลับไปที่นั่นได้และฝึกให้เสร็จ

“ค่ะ โอเค ถ้างั้น…”

ลิตตี้มองอย่างตั้งใจ ขณะที่โรม่ากลับไปที่ที่ของเธอ โรม่าไม่ได้อายุมากกว่าเธอขนาดนั้น แต่เธอได้ไปถึงขั้นตอนสุดท้ายของการฝึกแล้ว มันทำให้เธอมีแรงจูงใจทีจะทำเต็มที่มากขึ้น

ในความเป็นจริง โรม่าทำการก้าวหน้าไปอย่างงดงาม ระหว่างที่หลายคนต้องการหลายปีที่จะได้ชื่อเรียกมา โรมาอยู่ในขั้นตอนสุดท้ายของการฝึกน้อยกว่าปีหนึ่ง มันเป็นเรื่องน่าตกใจเล็กน้อยที่เธอยังทำการสอบแรงค์ 6 ไม่สำเร็จ มันอาจจะเป็นเพราะความมุ่งมั่นที่จะฝึกในฐานะนักดาบ

แม้แต่คนโตแล้วก็กังวลเกี่ยวกับชื่อเสียงของพวกเขาในสมาคม นี่เป็นปีที่เจ็ดแล้วของบิลเดต ชาที่ทำเสียงแปลกๆระหว่างที่เหวี่ยงดาบขของเขา และเขามุ่งมั่นจะเชี่ยวชาญทักษะ

บางทีนั่นอาจเป็นทำไมที่เขารู้สึกเหนือกว่าลิตตี้ ผู้เริ่มต้น

“ผู้ฝึกสอน ผมเดาว่าผมไม่มีพรสวรรค์หลังจากทั้งหมมด” (บิลเดต)

“มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับน้องว่าน้องมีพรสวรรค์หรือไม่ ให้เวลาบอกน้อง” (เจมส์)

มันเป็นความรับผิดชอบของผู้ฝึกสอนที่จะบอกเขาอย่างชัดเจนว่าเขาไม่มีพรสวรรค์ อย่างไรก็ตามเจมสส์ที่ไม่เคยจะเป็นผู้ฝึกสอนที่ไร้หัวใจ ไม่มีทางเลือกนอกจากตอบเขาตรงๆ

อย่างไรก็ตาม การฝึกที่ผ่านมาของบิลเดตไม่ใช่เพื่อความว่างเปล่า แม้ว่าเขาจะรับบทเป็นตำแหน่งหลักในฐานะของนักผจญภัยไม่ได้ มีหลายสิ่งที่เขาทำได้ด้วยตัวที่แข็งแรงนี้

“ในอนาคต จะมีหลายคนที่จะมาเอาเปรียบน้อง สำหรับกรณีอย่างนั้นทำตัวให้ขยันหมั่นเพียรมากขึ้นจะเป็นการเริ่มที่ดี

“ผม ผมเข้าใจแล้ว! ได้เลย!” (บิลเดต)

บิลเดตไปที่การออกกำลังกาย 【การใช้เท้า】 ระหว่างที่ลิตตี้สับเปลี่ยนระห่าง 【ป้องกัน】 และ 【โจมตี】 กับคู่ที่เปลี่ยนไป

เมื่อผู้ฝึกสอนพิจารณาแล้วว่านักเรียนได้เชี่ยวชาญท่าใดท่าหนึ่งแล้ว นักเรียนได้ถูกขอให้ไปตอที่ขั้นตอนต่อไป โรม่าได้ทำการฝึก 【ฟันแยก】 สำหรับการสอบสุดท้าย 【การใช้เท้า】 ที่บิลเดตทำอยู่จะเป็นจุดกลางและ 【โจมตี】 และ 【ป้องกัน】 ที่ลิตตี้ฝึกอยู่สำหรับผู้เริ่มต้น

ปรกติแล้ว มันจะเป็นเวลานานก่อนที่ลิตตี้จะสอบสุดท้ายได้ แต่เธอได้สนใจอย่างใกล้ชิดกับการเคลื่อนไหวของคนอื่นๆ

“นั่นคือ 【ฟันแยก】 …เข้าใจแล้ว”

เธอได้เฝ้าดูการใช้เท้าและ 【ฟันกวาด】 จากระยะไกล แม่ว่าเธอทำการ 【ป้องกัน】 และ 【โจมตี】 การฝึกการต่อสู้ที่ทำอยู่ตรงกลางของห้องฝึกทั้งหมดนั้นเป็นต้นทางของความรู้สำหรับเธอ

โรม่าก็ได้กระวนกระวายโดยเธอด้วย

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

คีย์บอร์ดมือถือ 100/100

พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj