สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 61 ลิตตี้ สู้ในท่อระบายน้ำ ตอนที่ 2 - novel-lucky

61 ลิตตี้ สู้ในท่อระบายน้ำ ตอนที่ 2

ในท่อระบายน้ำใหญ่ แต่ละคน ตั้งใจเพื่อที่จะกำจัดหนู ทางออกนั้นถูกผนึกไปแล้ว ดังนั้น หนูจะไม่มีทางหนี

มันปรกติ ที่มอนสเตอร์เล็กๆเช่นนี้ จะเข้าไปในพื้นที่ของมนุษย์ อย่างไรก็ตาม พวกมันส่วนใหญ่ เป็นภัยที่เล็กน้อยและถูกกำจัดอย่างรวดเร็ว ดั้งนั้น ทำไมมันแพร่พันธุ์ได้ถึงจุดนี้ล่ะ

“เฮ้! พวกนายทำอะไรอยู่!”

“ว้าว พวกเค้าทำได้ดีนะ เราไม่มีแม้แต่โอกาสเลยอ่ะ…”

ต้นเหตุคือผู้ที่ละเลยพื้นที่นี้ที่พวกเขา สมควรจะดูแล นั้นคือเมืองหลวงแห่งราชวงศ์ ต่อว่าเพื่อนร่วมงาน หรือที่รู้จักกันดี ว่านักผจญภัย พวกเขาไม่สามารถส้รางประโยชน์ได้ ไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม เพราะพวกเขาถูกแซงเรื่องผลงานโดยนักผจญภัย

ไอด้ากระโดดไปข้างหน้าทีมงูสองหัว และเตะหนูดาบ ในท่อระบายน้ำ ที่ยืนนั้นมีจำกัด แต่เธอเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ ในทุกทิศทุกทาง

เธอวางมือลงไปบนพื้น และเตะหนูหลายตัว ด้วยการหมุนตัวเตะ ซึ่งมันทำให้ทีมงูสองหัว มองเธอในความทึ่ง

ลิตตี้ก็เตะกำแพงด้วย และลงพื้นที่อีกฝั่งหนึ่งของท่อละบายน้ำ

“นั่นยอดเยี่ยมไปเลย ลิตตี้ ชั้นแพ้ไม่ได้แล้ว”

“โอลิเกอร์ซัง มาทำอย่างนั้นด้วยเถอะ”

โอลิเกอร์และคนอื่นๆ ก็อยากที่จะกำจัดหนู ยืนข้างไอด้า และไม่ปล่อยช่องว่างให้หนู ทีมงูสองหัวด้วยกันนกับเหล่านักผจญภัย ประทับใจความสามารถทางกายและทักษะของพวกเขา

นั่นก็รวมไปถึงปาร์ตี้ผู้มีประสบการณ์ ธงแดง

“น่าทึ่ง… ชั้นเห็นนักสู้มาหลายคนแล้ว แต่คนนั้น (ลิตตี้) มีระดับศักยภาพที่ต่างไปเลย”

“ชาร์ล ไม่ใช่เราไม่จำเป็นที่นี่เหรอ?”

“อย่าอู้อะไรทั้งสิน แครอน มองดูไดโด้สิ”

แนวหน้าของธงแดง ไดโด้ ปิดทางหนีของหนู มันดั่งหนูไปติดกับกับดักที่มองไม่เห็น ไร้ความช่วยเหลือ ที่จะเลี่ยงไม่ให้ตัวพวกมันเองถูกกวาดล้าง

ลิตตี้มองดูผลงานของไดโด้ และถามชาร์ลในความทึ่่ง “มันมหัศจรรย์! พี่เค้าทำแบบนั้นได้ยังไง?”

“ยังไงซะ นั่นคือวิธีที่เค้าสู้น่ะ ถ้าเค้าอยู่ที่นี่ ไม่มีแม้แต่หนูตัวเดียวที่จะผ่านไปได้ ปล่อยเรื่องนั้นไว้ให้เค้าเลย”

“ใช่ ใช่! ทุกคน ร้องเพลง เต้นและต่อสู้!” (เจนนิเฟอร์)

เจนนิเฟอร์ ก็มาจากธงแดงด้วย เริ่มที่จะเต้นในจังหวะที่มีชีวิตชีวา เหล่านักผจญภัย ถูกกระตุ้นที่ได้เห็นเธอเต้น ในเสื้อผ้าที่ค่อนข้างที่จะเปิดเผยเนื้อหนังเยอะ

“”โออออออ้! เจนนีเฟอร์จังงงงงงง!””

“สู้! เหล่านักผจญภัย!”

“เจนนิเฟอร์จัง มันน่าทึ่งไปเลย…”

เหล่านักผจญที่ตื่นเต้นอย่างผิดปรกติกับเจนนิเฟอร์ ติ่นเต้นมากขึ้นกว่าเดิม พวกเค้าดูเหมือนจะติดไฟ และโดยมีเจนนิเฟอร์อยู่ตรงกลาง พวกเขากำจัดหนูด้วยความเร็วที่เร็วกว่าก่อนหน้ามาก

ในหมู่พวกเธอ โอลิเกอร์ที่อาละวาด นั้นจินตนาการไม่ได้เลยกับชายที่ทำตัวจริงจังเป็นปรกติ

“อะ โอลิเกอร์ซัง?”

“เจนนิเฟอร์ คือไอดอลร้องและเต้น อาชีพที่เป็นตัวเลือกที่แคบที่สุด ยกเว้นตำแหน่งกิตติมศักดิ์เป็นเรียล เพลงและการเต้นนั่นเพิ่มพลังงานให้คนรอบๆเธอ เพิ่มความแข็งแรงไปถึงเลือด และทำให้พวกเธอก้าวข้ามขีดจำกัด

“เอ๋ เธอทำอย่างนั้นได้ยังไง?!” (ลิตตี้)

“มันมีหลายคนที่อยากจะก้าวไปสู้ก้าวต่อไป แต่ทำไม่ได้ พวกเธอต้องการบางอย่างที่จะสร้างแรงบันดาลใจ หรือจูงใจพวกเธอ เจนนิเฟอร์กระตุ้นผู้คนด้วยเสน่ห์ของเธอ ยังไงก็ตาม มันอาจจะฟังดูง่าย แต่มันทำได้ยาก” (ชาร์ล)

…

“พี่คิดว่าน้องก็ทำมันได้ด้วย รู้มั้ย?” (เจนนิเฟอร์)

ลิตตี้ ตกใจ ที่จู่ๆพบว่าตัวเธอเองถูกตอบกลับมา โดยเธอไม่ได้สังเกต เธออาจจะยังไม่ทันตั้งตัว แต่มันโอเค เพราะมันคือเจนนิเฟอร์ ที่เป็นพวกพ้องในสนาม

เจนนิเฟอร์วนรอบลิตตี้ และจากนั้นสะกิดเธอที่ไหล่

“สาวคนนั้น ตรงนั้นน่ะ น่าหลงไหลนะ ไม่ใช่เหรอ?” (เจนนิเฟอร์)

“ไอดาซังด้วยเหรอ?!” (ลิตตี้)

“ใช่! ชั้นควรจะรับเธอเข้ามา ใช่มั้ยล่ะ? ละมันจะสนุกที่เราจะเป็นหน่วย!” (เจนนิเฟอร์)

“ดี ดี มันดีที่จะเห็นสาวๆ สนิทกัน ไม่ใช่เหรอ?” (ชาร์ล)

ชาร์ลพิงอาวุธเขากับกำแพง และซึมซับสถานการณ์ เขาผ่อนคลาย ในท่อระบายน้ำที่เหม็น

“มันแปลกจริงๆที่เห็นนายเป็นแบนั้น…” (แครอน)

“เฮ้ นั่นเป็นที่เธอมองชั้นเหรอ แครอนจัง? มันทำให้ชั้นอยากออกจากกลุ่มเลย” (ชาร์ล)

“…” (แครอน)

ลิตตี้ฟังการสนธนาของธงแดง ขณะที่พวกเขาทำการปิดฉากชีวิตหนู ที่มาหาพวกเขา บรรยากาศที่รายล้อมพวกเขา มันต่างจากอิกดราเซียออกไป และมันน่าสนใจสำหรับลิตตี้ที่ดูพวกเขาอยู่

เธอแม้แต่หวัง ว่าจะสามารถเจอพวกเขาได้อีกครั้ง ณ แค่ตอนนั้นเอง บางอย่างที่ไม่ปรกติ เกิดขึ้นกับไอด้า

“อ้า…!”

“อุ้ปส์ ขอโทษสำหรับนั่น”

เท้าของไอด้า ถูกกีดกันโดยไบเดอร์ ทให้เธอ เกือบจะตกลงไปในน้ำเสีย อย่างไรก็ตาม เจนนิเฟอร์จับแขนของเธอ และดึงเธอกลับมาต่อหลังจากนั้น

วิธีที่เจนนิเฟอร์เต้นและสนับสนุนไอด้า มันเพียงพอ ที่จะทำให้ไบเดอร์ จึ้ปากของเขา

“เธอโอเคมั้ย?” (เจนนิเฟอร์)

“ขอบคุณ หนู…” (ไอด้า)

“เราเต้นกันแบบนี้ได้มั้ย?” (เจนนิเฟอร์)

“เอ๋?!” (ไอด้า)

“พูดถึงแล้ว ถ้านายแอบไปทั่ว นายจะมาขวางเรากำจัดหนู รู้มั้ย?” (เจนนิเฟอร์)

สีหน้าของไบเดอร์บิดเบี้ยว หลังจากที่เจนนิเฟอร์ออกความเห็น ทุกคน ไม่เป็นมิตรกับพฤติกรรมของเขาแต่มันเป็นชาร์ล ที่ดูโกรธที่สุด

เขาถือฮัลเบิร์ด อาวุธที่เคยอยู่บนร้าน ลิตตี้เกิดความสงสัย ว่าเขาจะทำอะไรบางอย่าง กับไบเดอร์

“ยังไงซะ มาจบมันกัน ดีมั้ย?” (ชาร์ล)

“อึก?!” (ไบเดอร์)

ออร่าที่ดุร้ายจากเขา ทำให้ไบเดอร์สะดุ้ง มันทำให้ไบเดอร์รู้สึกไปว่า เขา ก็ถูกรวม อยู่ในหมู่เป้าหมายด้วย

เหล่านักผจญภัย ปรากฏจากด้านหลังท่อระบายน้ำ โดยที่ไล่หนู ยืนอยู่ตรงหน้าของพวกเขา คือชาร์ล ที่เหวี่ยงฮัลเบิร์ดลงครั้งหนึ่ง และ มันจบสิน

หนู ถูกฉีกเป็นสองชิ้น เหล่านักผจญภัยใกล้ๆ ล้มก้นกระแทก

แม้แต่ไบเดอร์ที่ไม่ได้สนใจอะไรใดๆทั้งสิ้น นั้นก็บอกได้ว่า การเคลื่อนไหวนี้ เป็นการเตือนสำหรับเขาครั้งสุดท้าย ถ้าชาร์ลต้องการ เขากำจัดไบเดร์ได้ตลอดเวลา

“จับมือกับชั้น โอเค๊ มาเริ่มที่ขยับง่ายๆก่อน!” (เจนนิเฟอร์)

“ขะ ค่ะ!” (ไอด้า)

“นั่นแหละ แบบนั้น!” (เจนนิเฟอร์)

การเต้นของเจนนิเฟอร์และไอด้า ดูเหมือนจะทำลายบรรยากาศที่ตึ่งเครียด ไม่ ทำลายบรรยากาศของการต่อสู้

แครอน ยิงลูกบอลแห่งอัคคีใส่หนูดังเช่นกระสุน และชาร์ลถือฮัลเบิร์ดของเขา

ถนนวารี ที่ถูกสร้างโดยคูฟาและอควาเรีย และกำแพงของไดโด้… เมื่อมองดูคนเหล่านั้น ทำให้ลิตตี้ขัดเกลาการเคลื่อนไหวของเธอ

เธอไม่อยากจะถูกแซง ในฐานะนักผจญภัยด้วยกัน และคนที่คิดไปทางเดียวกัน เธอชื่นชมพวกเธอ

ลิตตี้ ประทับใจอีกครั้ง เมื่อรู้ว่า อิกดราเซีย ไม่ใช่แค่ปาร์ตี้นักผจญภัยที่ยิ่งใหญ่เดียว ในโลกนี้

“ชั้นก็จะทำ…! เมียน!” (ลิตตี้)

“เมียน!” (เมียน)

ลิตตี้นำธนูและลูกธนู ออกมาจากปากเมียน และยิงพวกมันทั้งหมดทีเดียว ยิงหนูที่อยู่ด้านข้างท่อระบายน้ำอย่างแม่นยำ เธอใช้เทคนิคของเธอ เพื่อที่จะสู้ที่ระยะใกล้

ชาร์ลและคนอื่นๆ ไม่ใช่แค่เพียงคนเดียว ที่ขอบคุณไปกับความสามารถของลิตตี้ ที่จะทำการโจมตีระยะไกล เหล่านักผจญภัยนั้นไร้คำพูด

บางคน แม้แต่คิดว่าทักษะของลิตตี้ ในการใช้อาวุธทุกรูปแบบ และความสามารถของเธอ ที่จะใช้มันถูกที่ ความสามารถในการสู้จริงของเธอ นั้นแน่นอน ว่าไม่ได้ถูกจำกัด อยู่ที่แรงค์ 3

“ว้าว! นั่นยอดเยี่ยมไปเลย! ในฐานะรุ่นพี่ เราจะต้องแสดงที่ดีกว่าให้พวกเธอดูนะ ไม่ใช่เหรอ? กัปตันไบเดอร์?” (ชาร์ล)

“บัดซบ! แกมันแค่นักผจญภัย…!” (ไบเดอร์)

เบเดอร์ ที่ถูกโจมตีอย่างประชดประชันจากชาร์ล เดือดดาล และวิ่งไล่หนูด้วยดาบคู่ มันไม่ใช่แค่สัตว์อัญเชิญ ที่เขาไม่ชอบ

เขาก็เกลียดนักผจญภัย ที่เป็นคนนอก แม้ว่าเขากังวลเกี่ยวกับพวกเธอ ว่าเป็นภัยต่อประเทศ รากของความเกลียดชังของเขา นั้นต่างออกไป

{ข้ามันไบเดอร์ กัปตันของอัศวินแห่งราชวงศ์ของงูสองหัว! ข้าได้ฝึก และเติบโตขึ้นมาในสภาพที่โหดร้าย ไอ้พวกนักผจญภัยมันแม้แแต่จะคิดได้เลย! แม้อย่างนั้น… พวกมันทำตัวสบาย! พวกมันดูถูกชั้น!}’

ในความสิ้นหวัง ไบเดอร์วิ่งไปทั่วด้วยตัวเขาเอง เขา ไม่คิดเกี่ยวกับตำแหน่ง ที่เขาเป็นผู้นำของหน่วยของเขาอีกแล้ว เขาโจมตีหนูต่อไป คิดไปถึงเพียงแต่ว่าความสำเร็จที่ไร้คู่แข่งของเขา

เขาเกลียดชังนักผจญภัย ในทางกลับกัน เขาก็กลัวพวกพวกเธอด้วย เขากลัว ว่าตำแหน่งของเขา ที่มันหวั่นไหวอยู่แล้ว จะถูกทำลายลงไป โดยเหล่านักผจญภัยที่มีความสามารถ

มันเลี่ยงไม่ได้ ที่เขาจะทำการอาละวาดอีกครั้ง

“อั่ก!” (โอลิเกอร์)

“แกมันขวางอยู่!” (ไบเดอร์)

“โอลิเกอร์ซัง!” (ลิตตี้)

รองเท้าบูทของไบเดอร์ ที่ถีบหลังของโอลิเกอร์ที่ข้างหลัง ส่องเสง มันมีใบมีดที่คมที่นิ้วโป้ง ซึ่งใช้เป็นอาวุธได้

ลิตตี้จับโอลิเกอร์ ขณะที่เขาจะล้มไปที่พื้น หลังจากโดนถีบ

“ขอโทษ… ชั้นมันแค่ไร้ประสบการณ์!” (โอลิเกอร์)

“นั่นมันความผิดเค้า!” (ลิตตี้)

“มัน มันเหมือนที่ผู้จัดการสาขาดั้กแกมบอก… ชั้นลดการป้องกันของชั้นลงง่ายๆ” (โอลิเกอร์)

ลิตตี้ ชื่นชมกำลังใจและแนวคิดของโอลิเกอร์ อย่างไรก็ตาม สิ่งต่างๆ มันเหนือการที่จะควบคุมได้ ที่จะทำอะไรซักอย่าง

“ไบเดอร์…” (ลิตตี้)

“ลิตตี้ หนูตรงนั้น ได้โปรด” (ชาร์ล)

“แต่ แต่…” (ลิตตี้)

“ได้โปรด” (ชาร์ล)

มันเป็นชาร์ลที่นำความสนใจของลิตตี้ไปจากไบเดอร์ ชาร์ลนั้นรู้ ว่าความโกรธของลิตตี้ มันสร้างไปถึงจุดที่มีเจตนาฆาตกรรม

ไม่ว่าไบเดอร์จะเป็นคนเช่นเรา ตัวเขานั้น จถถูกตัดสินโดยประเทศชาติ ถ้าเขาได้ทำร้ายสมาชิกของคณะ

เมื่อได้รับรู้พรสวรรค์ของลิตตี้ว่ามันใหญ่ ชาร์ล อยากให้เธอ เก็บความนิ่งและสงบไว้ อยู่ในสถานการณ์แบบนี้

“แครอน มอบเวทมนตร์รักษาให้เขาที” (ชาร์ล)

“ได้เลย อ่ะ” (แครอน)

“ผมขอโทษสำหรับปัญหาที่ผมสร้าง…” (โอลิเกอร์)

เมียน แยกเขี้ยว และสร้างเสียงที่โกรธเคือง ไปทางไบเดอร์เพื่อลิตตี้ ไบเดอร์ส่งเสียงทางจมูกกับเสียงนั้น ดั่งจะยั่วยุเมียน

“เราเกือบจะจบกับหนูแล้ว มาดันไปข้างหน้าจากที่นี่เถอะ” (ชาร์ล)

ชาร์ลเน้นไปที่การกำจัดหนู ไบเดอร์ ที่คิดอยู่ว่าชาร์ลจะตอบโต้ โล่งใจ ที่ได้ยินคำนั้น

“รู้มัย… นายควรจะระวังการก้าวเท้า!” (ชาร์ล)

“อาร้ายยย?!” (ไบเดอร์)

ในทันใดนั้น ด้ามฮัลเบิร์ดไปขัดขาไบเดอร์

“ออออุ!” (ไบเดอร์)

ไบเเดอร์เเสียสมดุล และตัวของเขาหันหน้าเผชิญกับน้ำเสีย ชาร์ลออกมา ก่อนที่เสียงของการกระจายของน้ำ จะถูกได้ยิน

มันเป็นแค่หลังจากเรื่องนี้ ที่คนที่อยู่ตรงนั้น ได้สังเกต ว่ามีอะไรผิดไป

“อ้าาา…”

เจนนิเฟอร์ปิดจมูกและปากของเธอ มันเป็นท่าทางธรรมชาติ เมื่อพิจารณาถึงภัยพิบัติที่กำลังเกิดขึ้น

ขณะที่ไบเดอร์ขึ้นมาจากน้ำเสีย คนแรกที่ตอบสนองคือชาร์ล ที่เป็นคนที่ทำให้เขาร่วงหล่นลงไป หนีบจมูกของเขา ชาร์ลวิ่งหนีจากเขาก่อนจะพูดออกไป ในน้ำเสียงที่เกินจริง “ขอโทษ! ชันไม่รู้ว่านายอยู่นั่น!”

“อุ๊กิกิกิ…”(ไบเดอร์)

วินาทีต่อา สมาชิกคนอื่นของธงแดง และเหล่านักผจญภัย ก็เริ่มวิ่งหนีด้วยเช่นกัน

“เอิ้บบบ!?” (ไบเดอร์)

“ยังมีหนูอยู่ตรงนั้น! ไปต่อ!”

ไบเดอร์เกือบจะอาเจียนจากน้ำเสีย ที่มันติดอยู่กับเขา

มีแค่ลูกน้องของไบเดอร์มีอยู่ที่นั่นไม่กี่คน อย่างไรก็ตาม พวกเขาส่วนใหญ่หายไป แม้ว่าพวกเขารู้ว่าพวกเขาจะถูกตำหนิอย่าหนักหลังจากนั้น พวกเขาเพียงแค่ทนกลิ่นมันไม่ได้

“ฮ่าฮ่าฮ่า ชั้นทำเกินไปเหรอ?” (ชาร์ล)

“นี่ นี่จะโอเคมั้ย?” (ลิตตี้)

“ไม่รุ?” (ชาร์ล)

“เมียน?” (เมียน)

ด้วยเหตุผลบางอย่า เมียนเลียนแบบชาร์ล ผู้ที่เล่นบทโง่ ลิตตี้รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย หลังจากที่เห็นเมียนสงบลงแล้ว

เป้าหมายเดือน 8/66

ค่าเน็ต 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย