สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 79 ลิตตี้ ปฏิสัมพันธ์กับราชา - novel-lucky

79 ลิตตี้ ปฏิสัมพันธ์กับราชา

“เมียย! เมียย! เมียยน!” (เมียน)

“เมียน!?” (ลิตตี้)

อัศวินไลตามเมียนมา ขณะทีน้องวิ่งด้วยความเร็วรัวเท้า เมียน ด้วยกันกับอาวุธของลิตตี้ ถูกฝากไว้ที่อัศวินระหว่างการพิจารณา

ลิตตี้ ผู้ที่ทิ้งเมียนไว้ด้วยใจที่หนักหน่วง มีความสุขที่ได้เจอน้องอีกครั้ง

“เมียนเมียนเมียน!” (เมียน)

“เมียน มาที่นี่ด้วยตัวเองเหรอ?” (ลิตตี้)

“ฮ่าาา… ฮ่าาา… ฮ่าาา… เร็วมาก…”

เมียนนั้นคล่องแคล่วว่องไว จนแม้แต่อัศวินที่ฝึกมาดีสองคนจับเธอไม่ได้ และน้องพันตัวเองรอบลิตตี้ ถูหัวเข้ากับเธอ

ลิตตี้ก็รักเมียนด้วยและรัดหัวเธอด้วยอ้อมกอด

“ขอโทษทีนะคะ เธอหนีมาเหรอ?” (ลิตตี้)

“อา ไม่ อย่ากังวลมันเลย มันเป็นความผิดเรา…”

“หนูไม่รู้ว่าเธอมุดออกมาจากกกรงเล็กแบบนั้นได้” (ลิตตี้)

พูดส้ันๆ น้องหนีมา เมียน สัตว์ผีนั้นยืดหยุ่นมากกว่าที่เห็น และมุดออกผ่านแม้แต่ที่ที่แน่นที่สุดก็ยังได้

ในความเป็นจริง มันก็ใช้สำหรับเหตุผลอื่นได้ด้วยนอกจากเก็บของ และลิตตี้คือคนที่ค้นพบเรื่องนี้

“ลิตตี้ซัง หนูดีใจที่ได้ยินว่าพี่ปลอดภัยและไม่เป็นอะไร” (มามุ)

“มามุ ดีไมล์ และนาตาชา หนูขอโทษสำหรับความไม่สะดวกนะคะ” (ลิตตี้)

“ไม่ มันก็เป็นความผิดของขุนนางด้วย ที่ไปศรัทธาอิกดราเซีย จากตอนนี้ไป เราต้องระวังอย่างมาก ที่จะมอบการอนุญาต” (ดีไมล์)

นักผจญภัยแรงค์ 3 และเหนือกว่านั้นขึ้นไป ต้องถูกยอมรับโดยขุนนาง การยอมรับนั้นเป็ตัวตัวตัดสินว่า นักผจญภัยจะถูกเปลี่ยนเป็นแรงค์ 2 หรือสูงกว่า

เพราะดีไมล์นั้นเป็นเคานต์ กึ่งแรงค์สองที่ถูกยอมรับโดยเขา จะเปลี่ยนไปสู่แรงค์ 2 ทันที

“ตอนนี้ พี่รู้จักหนูและตัวตนหนูดีถ้าหนูถูกเลื่อนขั้นเป็นกึ่งแรงค์ 2 พี่จะมอบการยอมรับให้ทันทีเลย” (ดีไมล์)

“เอ๋ จริงเหรอคะ?” (ลิตตี้)

“หนูก็ทำให้พี่เปลี่ยนใจอย่างสิ้นเชิง เกี่ยวกับหนู หลังจากการพิจารณาวันนี้” (ดีไมล์)

“ว้าว….. ขอบคุณค่ะ เคานต์ดี ไมล์!” (ลิตตี้)

ตราบใดที่คนคนหนึ่งมีประวัติงานในกิจกรรมนักผจญภัย พวกเขาจะมีคุณสมบัติที่สอบเลื่อนขั้นเป็นกึ่งแรงค์ 2 ได้ อย่างไรก็ตาม เพื่อที่จะไต่เต้าขึ้นไปเป็นแรงค์ที่สูงกว่า คนหนึ่งเลี่ยงเหล่าขุนนางไม่ได้

อิกดราเซียได้รับการยอมรับจากคนมากมาย รวมไปถึงราชวงศ์และขุนนางจากประเทศมากมาย อย่างไรก็ตาม ถ้าอิกดราเซียนั้นถูกปลดสถานะนักผจญไปไปเพราะเหตุการณ์นี้ ทุกสิ่งอย่างจะล่มสลายเป็นชิ้นๆ

ถ้าเขาไม่ได้แม้แต่ถูกพิจารณาว่าเป็นนักผจญภัย เขาจะเสียการยยอมรับทั้งหมดไป โดยอัตโนมัติ

นาตาชา เสริมเข้ามาด้วยรอยยิ้มกว้าง “พี่น่าจะถูกแซงในไม่นานแน่แล้ว”

“แต่นาตาชาซังแข็งแกร่งมากๆนะ…” (ลิตตี้)

“ไม่จำเป็นต้องอายหรอกน่า คนอายุน้อยที่มีทักษะนะควรจะไต่ขึ้นไปเรื่อยๆ กรณีของอิกดราเซียมันน่าตกใจนิดหน่อย แต่พี่จะต้อนรับลิตตี้ด้วยอ้อมแขนเลย” (นาตาชา)

“คนอายุน้อย นาตาชา พี่ก็ยังอายุน้อยด้วยนะ กยุฟุ่!” (มามุ)

“คุยเกี่ยวกับอายุของหญิงสาวมันมีป้ายราคาแพงนะ มามุซามะ” (นาตาชา)

มามุดิ้น ขณะที่นาตาชาปิดปากของเธอ แต่ลิตตี้ ได้เคยเห็นอายุของเธอบนบัตรนักผจญภัยมาก่อน

ลิตตี้ ตัดสินใจว่าด้วยคนที่มากเช่นนี้อยู่ในห้อง มันจะดีที่สุดสำหรับเธอ ที่จะไม่พูดเกี่ยวกับมัน เพื่อที่จะรักษาความเป็นส่วนตัวของนาตาชา

“ลิตตี้จัง…..หนูโตมาดีจังเลยนะ”

“ลุง ป้า หนูขอโทษที่ลุงกับป้าต้องมาตลอดทาง ถึงที่นี่เพื่อเจอหนู และหนูขอโทษ ที่ทำให้ลุงกับป้ากังวล” (ลิตตี้)

“พูดเรื่องอะไรกันล่ะ? ลุงดีใจที่ได้รู้ว่า ยังมีสิ่งที่เรา พวกผู้ใหญ่ ทำได้ หนูน่าทึ่ง แต่หนูยังเด็ก”

“ใช่ นั่นถูกแล้ว เหมือนที่ป้าบอกหนู หนูกลับมาหาเราได้ตลอดเมื่อสิ่งต่างๆมันเริ่มลำบาก…”

ตาของลิตตี้ เอ่อหยาดน้ำออกกมา แต่เธอรั้งมันไว้ หลังจากที่ได้จากเมืองโทปาสมา ลิตตี้ได้ส้รางความรู้จัก กับผู้คนมากมายหลากหลายอาชีพ จากคนธรรมดา ไปสู่ขุนนาง แต่ที่สำคัญ ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป

“วันนี้หนูก็ดีใจมากเลย คนตั้งมากมาย มาลำบากเพื่อบางคน แบบหนู…” (ลิตตี้)

“ถ้าน้องเข้าใจเรื่องนั้น น้องจะเป็นนักผจญภัยที่ดีกว่านี้อีกนะ” (นาตาชา)

“ค่ะ หนูจะเป็นนักผจญภัย ให้ดีเท่านาตาชาซัง” (ลิตตี้)

“ข้างหน้าเธอนะดีแล้ว แต่ระวังหลังไว้ด้วยเหมือนกันนะ” (โรม่า)

โรม่า ที่เข้ามาช้า กดดันลิตตี้ แค่ขณะที่เมื่อลิตตี้ ก้าวไปข้างหน้าต่อไปตลอดมา โรม่า ก็ทำเต็มที่ของเธอด้วยเหมือนกัน ที่จะตามลิตตี้ให้ทัน

ลิตตี้ตั้งสติ และคิดว่าเธออาจจะลืมตัวอีกครั้ง และขอบคุณโรม่า ที่สนับสนุนเธอ

“เมื่อชั้นได้ยินมาว่า เธอน่ะถูกจับกุมตัวชั้นกลัว…มากๆ” (โรม่า)

“ขอโทษนะที่ทำให้กังวล…” (ลิตตี้)

“โอ้ ไม่หรอก มันไม่เป็นไร มันแค่เรื่องนั้นน่ะมัน…” (โรม่า)

“นั่นทำไม พี่ทำการเคลื่อนไหวนี้ เพื่อรวบรวมทุกคน” (อิลิซิส)

อิลิซิสขัดคำพูดของโรม่า ระหว่างที่อัลดิสและคนอื่นๆถูกนำตัวออกไป ทิ้งลิตตี้และคนที่อิลิซิสนำมาไว้ข้างหลัง

“อิลิซิสซัง พี่ทำเรื่องนี้เพราะหนูเหรอ…?” (ลิตตี้)

“นั่นก็ส่วนนึง แต่พี่ปล่อยไบเดอร์และอิกดราเซียไว้ตามลำพังไม่ได้ และส่วนที่สำคัญที่สุด ยังไม่คลี่คลาย…” (อิลิซิส)

“อะไร นั่นคืออะไร?” (ลิตตี้)

“…การตกอับของอิกดราเซีย จะเคลื่อนไหวโลก ไม่ว่าจะออกมาดีหรือร้าย” (อิลิซิส)

“ค่ะ ใช่” (ลิตตี้)

เกือบทุกคนคุกเข่า ขณะที่ราชาขึ้นสู่เวที และลิตตี้ช้าไปหนึ่งก้าว เลียนแบบคนอื่นๆ แต่ราชา ไม่ได้ดูเหมือนว่าจะสนใจใดๆกับพวกเธอ

ในทางกลับกัน สายตาของราชา อยู่บนลิตตี้ เรดเนอร์ ที่ยืนอยู่ข้างเขา ทำเช่นเดียวกัน

“หินเวทมนตร์ ที่อิกดราเซียนั้นพบเจอมาที่ใต้โลก มีประสิทธิภาพกว่าที่มีอยู่ทั่วไปอย่างมากล้น หลายอุตสาหกรรมนั้นพัฒณายิ่งเพราะมัน แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมดนิเวศวิทยาของปีศาจที่ไม่รู้จัก ก็ได้ถูกเปิดเผย และตอนนี้มนุษยชาติได้เตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับพวกมันเหล่านั้น มากไปกว่านั้น สมุนไพรยาที่ได้ถูกเก็บมา สามารถที่จะรักษาโรคภัยที่เยียวยามิได้อย่างสิ้นเชิง… พวกเขานั้นได้สำเร็จมามากสิ่งมาก จนพวกเขานั้นได้เคลื่อนไหวโลกใบนี้…พวกเขาเป็นฮีโร่ของโลกอย่างจริงแท้” (ราชา)

ทั้งหมด ฟังคำพูดของราชา สิ่งเดียวที่โดดเด่นออกมาคือความเอาแต่ใจในห้องพิจารณาความผิด แต่มีอย่างอื่นที่ให้พูดถึง

“ลิตตี้ เจ้านั้นมีประวัติที่โชคร้ายกับอิกดราเซีย มิใช่หรือ? สิ่งนี้มันชัดเจนขึ้นมาไหมว่าเจ้านั้นคับแค้น?” (ราชา)

“ไม่ค่ะ…” (ลิตตี้)

“เจ้าคิดไปถึงการลงโทษพวกเขามากกว่านี้ไหม?” (ราชา)

“ไม่ค่ะ หนูไม่สนใจคนพวกนั้น” (ลิตตี้)

“มิสนใจ หือห์?” (ราชา)

ศักดิ์ศรีของผู้นำของประเทศ ถูกแสดงออกมาสในห้องพิจารณาความผิด ทิ่มเขาทุกๆคนที่อยู่ที่นี่ โกรธาหรือผิดหวัง? ณ ที่นี่ คือชายผู้ยิ่งใหญ่หนึ่งคน ผู้ที่ไม่ปล่อยให้ใครผู้ใดก็ตาม ค้นพบว่าเขานั้นคิดอะไรอยู่อย่างง่ายๆ

เขามีอำนาจที่จะจบชีวิตของทุกคนในห้องนี้ ด้วยคำๆเดียว แต่ลิตตี้ ไม่กลัวเขา

“เจ้าปฏิบัติเยี่ยงมันเป็นปัญหาของผู้อื่น” (ราชา)

ไม่มีใครในห้องพิจารณาความผิด ที่สบายใจอยู่ ลิตตี้ ไม่มีประสบการณ์ในการรับมือกับราชวงศ์ แม้ว่าเธอจะไม่มีเจตนา ที่จะทำเช่นนั้น มีโอกาสดี ที่เธอจะถูกตัดสินไม่ดี

แม้ว่าเธอจจะไม่ได้มีเจตนาไม่ดี คนคาดถึงเธอว่า เธอจะเลือกคำพูดอย่างระวัง เรื่องนี้นั้นจริงเป็นพิเศษเมือคุยกับคนเหล่านั้นที่มีอำนาจ

เดชะบุญ ราชา ไม่มีเจตนาที่จะมาจู้จี้จุกจิิก และให้ลิตตี้รับผิดชอบ

ไม่รู้ไปถึงเจตนาของราชา คนเข้าร่วมบางคน สงสัย ว่าจะทำอะไรดี และพวกเธอคิด ที่จะก้าวมาข้างหน้า เพื่อที่จะพูดเพื่อลิตตี้

“ไม่ว่าจะสิ่งใด ลิตตี้ ถ้าเจ้ามิได้เจอพวกเขา เจ้าจะมิจบเยี่ยงนี้ หลายคนมากมายยังเชิดชูพวกเขาเป็นฮีโร่ เพราะความสำเร็จและการให้ความร่วมมือในอดีต สู่มนุษยชาติ อะไรจะเกิดขึ้น เมื่อมันเป็นเจ้าเองนั้นที่รับผิดชอบความตกอับของพวกเขา?”

“บางคนอาจจะเกลียดหนู” (ลิตตี้)

“ใช่ และเจ้าพร้อมที่จะรับมือเรื่องนั้นหรือ?” (ราชา)

“หนูไม่รู้และหนูก็ไม่สนด้วย” (ลิตตี้)

“โอ้…?” (ราชา)

ระหว่างที่ทุกคนรอบๆเธอกังวล ลิตตี้มีประกายหนึ่งอยู่ในดวงตาของเธอ มันคือสายตาที่เธอแสดงออกมา ระหว่างการผจญภัยของเธอ ซื้อโรม่านั้นรู้จักดี

สำหรับลิตตี้ การสนทนากับราชา มันแค่หนึ่งในประสบการณที่ไม่รู้จัก ที่เธออยากจะพบเจอ

“หนูไม่รู้ค่ะ ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ในอนาคต ถ้าหนูทำไม่ดีกับบางคน… หนูจะพยายามที่จะชดใช้มัน ด้วยการช่วยพวกเธอ… บางที หนูก็จะรู้สีกเสียกำลังใจ…” (ลิตตี้)

ราชารอคำเอ่ยที่ของลิตตี้; ปากของเรดเนอร์บิดเบี้ยว เข้าสู่สีหน้า ที่เขาแสดงเจตนาแท้ของเขาออกมา

“ยังไงก็ตาม หนูก็คิดว่านั่นเป็นการผจญภัยด้วยค่ะ หนูให้คำตอบกับท่านไม่ได้ตอนนี้ ที่ว่าจะทำอะไรดีเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่รู้ เพราะ หนูนั้นยังไร้ประสบการณ์ ดังนั้น… หนูแน่ใจไม่ได้” (ลิตตี้)

“สิ่งนั้นถูกตีความไปได้ว่ามิเตรียมการ” (ราชา)

“มันไม่สำคัญค่ะ… หนูเพียงแค่ ไม่อยากจะเป็นอุปสรรค” (ลิตตี้)

“เจ้าหมายถึงสิ่งใดเรื่องนั้น?” (ราชา)

ตอนนี้มันเป็นคราวของลิตตี้ ที่จะทำให้ทีนี่แข็งไป ราชาเกร็งมากจนเขาพูดไม่ได้ทันที ขณะที่เขารู้สึก ถึงบรรยากาศรอบลิตตี้ เมื่อเธอตอบเรื่องนั้น

มันเป็นคำถามที่โง่เขลาจากแรกเริ่ม ราชาเพียงอยากที่จะรู้ ว่าคนที่คนรู้จักดีนั้น จะทำตัวอย่างไร

“หนูไม่อยาก เป็นอุปสรรค กับการผจญภัยของหนู นั่นคือทั้งหมด”

ราชากลืน ด้วยลมหายใจที่น้อยลง และคิดเกี่ยวกับมัน จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพวกเขาไปยืนขวางทางเธอ?

อะไรจะเกิดขึ้นกับอิกดราเซีย ถ้าสิ่งต่างๆดำเนินต่อไป และนั่นเป็นอุปสรรคกับการผจญภัยของลิตตี้? เพื่อที่จะให้ยุติธรรม เหตุผลสำหรับการจบสิ้นของพวกเขา แม้ว่าจะไม่ได้โดยตรง มันยังแน่นอนว่า เป็นสาวคนนี้

แม้ว่าลิตตี้ ไม่ได้เคลื่่อนไหว เพื่อติดต่อคนเหล่านั้น ที่ปรากฏมาเพื่อเธอ พวกเขาทำการเคลื่อนไหวกัน ก็เพราะเธอ ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น มันเพียงแค่เกิดขึ้นดั่งว่าเธอเป็นคนที่ทำมัน

ลิตตี้ ไม่รู้ไปถึงมัน แต่เธอนั้นครอบครองซึ่งอำนาจ อำนาจมหาศาลที่มองไม่เห็น ที่อิกดราเซียมองข้ามและไม่อยากที่จะรับรู้

ราชา ผู้ที่สังเกตเรื่องนี้ ยอมแพ้กับการถามเธอมากไปกว่านี้ แทนที่จะทำอย่างนั้น เขากรับรู้ถึงศักยภาพที่ซ่อนอยู่ของเธอ

“…เข้าใจแล้ว มันดูเหมือนความกล้าหาญ ที่เจ้านั้นได้แสดงออกมา ในห้องพิจารณาความผิด มิใช่สิ่่งลวงหลอก ฉัน ขอโทษ” (ราชา)

“โอ้ ไม่ต้องขอโทษไปรอกค่ะ! หนูก็หยิ่งๆด้วยเหมือนกัน!” (ลิตตี้)

จิตใจปรกติธรรมดา จะไม่สามารถที่จะรักษาความสงบไว้ ในสถนานการนี้ แดนดี้ สำหรับการยกตัวอย่าง ผู้ที่ถูกตัดสินไปแล้ว ทำอะไรไม่ได้ นอกจากจะยอมรับสถานการณ์ ขณะที่การพิจารณาความผิด มันดำเนินต่อไป

แต่ลิตตี้ แม้ว่าหลังจากจะถูดต่อยโดยหมัดอัลดิส มีพลังที่จะยืนขึ้นมา มันเป็นภาพนี้แลที่ราชานั้น ยอมแพ้กับอิกดราเซีย

“อืม ถ้าใครก็ตาม มีความแค้นกับหนู… หนูจะพยายามพยามยามทำให้ดีขึ้น หนูจะไปบริเวณที่ไม่ถูกสำรวจข้างบนและข้างล่างใต้โลก และเป็นประโยชน์ให้กับทุกๆคน หนูคิด ว่านั้นจะเป็นสิ่งที่หนูมีเป้าหมายที่จะทำ” (ลิตตี้)

“เจ้าหมายถึง การสร้างชื่อเพื่อให้ตัวเอง เป็นตำนาน ที่แม้แต่ยิ่งกว่าอิกดราเซียเช่นนั้นหรือ?” (ราชา)

“เมียน!” (เมียน)

“นี่ นี่ นิ่ง!” (ลิตตี้)

ลิตตี้ ดุเมียน ที่ขัดโดยไม่ขออนุญาต อย่างไรก็ตาม ราชาพออกพอใจกับการสนทนา

เขานั้นซาบซึ้งที่เจอนักผจญภัยดีๆซักหนึ่งนาง มากกว่าขึ้นไปอีกเพราะคุณภาพที่ดีของเธอ

“หนูไม่รู้ ว่าหนูจะเป็นฮีโร่ได้มั้ย… หนูอยาก อยากที่จะเป็นนักผจญภัยที่ยิ่งใหญ่ ที่หนูเป็นตัวละครหลักในเรื่องราวได้” (ลิตตี้)

“ฮึ่ม… ตัวละครหลักเช่นนั้นหรือ แต่นั่นมันพูดง่ายมากกว่าปฏิบัตินะเจ้า เข้าใจแล้ว นั่นดีเพียงพอแล้ว เรดเนอร์ ไปกันเถอะ” (ราชา)

“มุห์? พระองค์?” (เรดเนอร์)

“สิ่งที่เจ้าคาดหวัง นั้นจะมิเกิดกับหญิงสาวนางนี้” (ราชา)

เรนเนอร์ ที่ถูกมองทะลุปรุโปร่ง แสดงสีหน้าที่ขุ่นเคืองบนใบหน้า เขา ผู้ที่ตัดสินว่าจะเป็นคนดู คาดไปถึงการที่ให้ตัวนักผจญภัยเธอเองนั้นตกอับไปกับฮีโร่

แต่ในท้ายที่สุดแล้ว ลิตตี้ยังคงอยู่ในภาพ ลูบคาง เพราะคิดว่าสิ่งต่างๆไม่เป็นไปตามที่คาดไว้เลย เขายอมแพ้ แต่แกล้งทำเป็นไร้เดียงสา เมื่อเขาตอบไปสู่ราชา

“…ผมไม่รู้ว่าท่าหมายถึงอะไร”

แม้ว่านี่จะหลอกลวง การมาถึงของลิตตี้ เติบโตในใจของเขา มันเกิดขึ้นกับเขา ว่าเธอสามารถทีจะเป็นสัญลักษณ์ของการผจญภัยได้ เหมือนอิกดราเซีย

เมื่อรู้ไปถึงคุณภาพของเธอ เขานั้นอยากจะตัดสะบั้นเส้นทางของเธอออกไป ระหว่างที่เขายังคงทำได้ – หรือแทนที่จะเป็นอย่างนั้น เขารู้สึกว่าเขาจำเป็นที่จะต้องทำอย่างนั้น

“ยังไงซะ ลิตตี้และคนอื่นๆ ขอโทษสำหรับการรบกวน”

ข้างราชาที่ออกไป เรดเนอร์ยังคงอยู่ลึกในห้วงความคิด

TLN: ตอนนี้แปลถึงเท่ากันกับกับภาษาอังกฤษแล้วครับ กำหนดการคือออก 6 วันหนึ่งตอนบวกลบ ดังนั้นการแปลจะช้าลงไปนะครับ มันยังไม่จบ แต่แค่จะช้าลงไปนะครับ

เป้าหมายเดือน 9/66

ค่าเน็ต 0/200

กาแฟ 0/300

คอมใหม่ 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu