สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 9 ลิตตี้ ทำการสอบสุดท้ายของสมาคมนักดาบ - novel-lucky

9 ลิตตี้ ทำการสอบสุดท้ายของสมาคมนักดาบ

เหมือนอย่างเคย ลิตตี้ ไปที่ศูนย์ฝึกนักดาบอย่างขยันหมั่นเพียร ขอบคุณความพยายามของเธอ บทเรียนเกือบทั้งหมดสมบูรณ์แล้ว และสิ่งเดียวที่เหลือคือฝึกต่อสู้

บริเวณฝึกของสมาคมนักดาบอยู่ในความวุ่นวาย ขณะที่พวกเขาดูการฝึกของเธอ

“【ฟันแยกปัดป้อง】…นี่ดีมั้ยคะ?”

“ใช่ เธอทำมันอย่างดี…”

ผู้ฝึกสอนแคดด็อคพูดถูกต้อง การเติบโตของลิตตี้ชัดเจนสำหรับให้ผู้ฝึกสอนเจมส์เห็น ขณะที่เขานำเธอผ่านขั้นตอนการฝึกอย่างต่อเนื่อง 【ฟันแยกปัดป้อง】 เป็นสกิลที่ขจัดการโจมตีของศัตรูจากทุกองศา

มันเป็นสกิลที่คล้ายกับ 【เบี่ยงเบน】 ที่เป็นสกิลที่แรงค์สูงกว่า ที่จะถูกใช้โดยอัศวิน ซึ่งก็เป็นสกิลที่ใช้ย้อนหลังได้ ที่มีประโยชน์กับอัศวิน

อย่างไรก็ตาาม มันเป็นทักษะที่ยากที่สุดสำหรับนักดาบที่จะเรียนรู้ และหลายคนไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา เพราะพวเขาตามปฏิกิริยาตอบสนองของตัวเองไม่ทัน นี่เป็นจุดที่สองของความอารมณ์เสีย สำหรับคนเหล่านั้นที่อยากเข้าสมาคมนักดาบ และอีกจุดคือการฝึกเหวี่ยงเดิมๆที่เป็นเหมือนกันทุกครั้ง และดูเหมือนไม่จบไม่สิ้น

ระหว่างที่ทักษะโจมตีส่วนใหญ่เช่น 【ฟันย้อน】นันก็สำคัญด้วยเช่นกัน ความยากที่จะเรียน 【ฟันแยกปัดป้อง】 อยู่ในระดับที่ต่างออกไปและมันแม้แต่ถูกเรียกว่า 【นักฆ่าผู้ฝึกหัด】 เพราะมันทำให้ผู้ฝึกหัดส่วนใหญ่ยอมแพ้กับการฝึกในท้ายที่สุด

“จริงๆเลย สาวคนนี้ เธอสามารถจะเรียนรู้ได้มากขนาดนี้ในระยะเวลาสั้นๆ…”

“ไม่ เธออาจจะเป็นผู้เชี่ยวชาญ?”

เธอโดดเด่นเหนือใครๆในศูนย์ฝึก อย่างไรก็ตาม ลิตตี้ไม่ได้ให้ความสนใจกับรอบข้าง เธอเพียงแต่มุ่งสมาธิของเธอไปที่การเชี่ยวชาญวิชาดาบของเธอ

บางคนมีความชิงชังเล็กน้อยกับลิตตี้ นั่นเป็นเพราะความอิจฉา หรืออคติส่วนตัว เดชะบุญ ลิตตี้อยู่ด้วยกันกับผู้ฝึกสอนที่มีประสบการณ์ ที่เข้าใจว่าจะระงับคนเช่นนั้นได้อย่างไร ก่อนที่สิ่งต่างๆจะออกนอกเอื้อมมือไป

“ชั้นเข้าใจความแค้นของนายเพราะนั่นเป็นที่โลกมันเป็น ระหว่างที่นายทำงานเป็นนักผจญภัย นายจะไปเจอกับคนมากมาย ที่จะมีพรสวรรค์มากกว่านาย เมื่อเรื่อนั้นเกิดขึ้น นายจะจัดการกับเรื่องนั้นยังไง?นั่นเป็นเมื่อเวลาที่ศีลธรรมที่แท้จริงของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ถูกทดสอบ”

แคดด็อค ผู้ฝึกสอนรุ่นพี่ ที่ในอดีตอยู่ในคณะอัศวิน ตักเตือนพวกเขา และหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขา นักดาบผู้ฝึกหัดทั้งหมดอยู่ในความเงียบ ตัวเขาเองได้พบกับสถานการณ์เช่นนั้น มากกว่าหนึ่งครั้ง

เพื่อเริ่มพูดมัน สมาชิกของอิกดราเซีย ยังเด็กเท่าลูกขอเขาอยู่เลย แทนที่จะเสียเวลาคับแค้นคนอื่นๆ มันจะดีกว่าสำหรับเขา ที่จะยินดีกับความสำเร็จของรุ่นหนุ่มสาว

“โรม่า มันถึงเวลาไปแล้ว”

“ค่ะ”

ผู้ฝึกสอนคะยั้นคะยอให้โรมาฝึกให้เสร็จ ผู้ฝึกหัดคนอื่นจำเป็นต้องดูการสอบสุดท้าย

เผชิญหน้ากับผู้ฝึกสอน นั่นคือทั้งหมด ของการสอบสุดท้าย การเฝ้าดู ก็เป็นส่วนหนึ่งของการฝึก

“ตอนนี้เราจะเริมการสอบสุดท้าย โรม่า!”

“โอ้”

แคดด็อคมุ่งหน้าไปตรงกลางสังเวียนพร้อมกับดาบของเขา มันเป็นการต่อสู้ แต่มันไม่ใช่แค่เรื่องชนะหรือพ่ายแพ้ มันเกี่ยวกับการพิสูจน์ความสามารถของคนๆหนึ่ง

ผู้ฝึกสอนที่เผชิญหน้ากับผู้ฝึกหัดด้วยกันกับผู้ฝึกสอนที่ทำการดูการต่อสู้ ผู้ที่ดูการต่อสู้นั้นเป็นผู้ตัดสิน เมื่อมองผ่านๆ มันอาจจะไม่เหมือนการสอบมากมาย แต่ผู้ตัดสินมีสายตาที่ทะลุทะลวง

มันยังมีอีกการทดสอบหนึ่งที่ซ่อนอยู่ ซึ่งผู้ฝึกหัดจำเป้นต้องผ่านให้ได้ เพราะการต่อสู้จะถูกเฝ้าดูโดยทุกคน แรงกดกดันของการแข่งขันภายใต้สายตาของคนดู นั้นหนักหนากว่าที่คาดคิด

โรม่าก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นเช่นกันสำหรบเรื่องนี้ เมื่อเผชิญหน้ากับแคดด็อค เธอมีสีหน้าที่ค่อนข้างแข็งบนใบหน้าของเธอ

“อย่ากังวล ชั้นจะทำให้มั่นใจว่าชั้นไม่ทำเธอเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจ ยังไงก็ตาม ชั้นแนะนำว่าเธอควรมาหาชั้นด้วยเจตนาที่จะฆ่า”

“…พี่มั่นใจเหรอคะ?”

“ยังไงซะ เธอมั่นใจว่าเธอกังวลเรื่องนั้นได้เหรอ?”

ทันทีที่พวกเขาตั้งท่ายืน เธอรู้สึกถึงความกลัว ความกลัวที่โรม่าเข้าใจด้วยตนเองเมื่อเจอกับบางคนที่แข็งแกร่ง แต่เธอ ทำดีที่สุดที่จะไม่แสดงมันออกมา แดดด็อคถือดาบใหญ่ขอเขาด้วยสองมือในท่ายืนป้องกัน

แคดด็อค อดีตอัศวินและผู้บัญชาการหน่วย ยังอยู่ในทรงที่ดี แม้ว่าเขาเกษียณจากแนวหน้ามาแล้ว อย่างเดียวที่เสื่อมถอยคือพลังกายของเขา อย่างไรก็ตาม การต่อสู้นั้นมันถูกกำหนดมาแล้ว ว่ามันจะจบแม้แต่ก่อนที่ผู้คนจะตอบสนอง

เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ผู้ฝึกหัดจะเอาชะได้อย่างง่ายดาย

“เริ่ม!”

โดยไม่ลังเล โรม่า ด้วยก้าวเท้าที่รวดเร็ว ทำการโจมตีแคดด็อค

【ฟันแยกปัดป้อง】 หรือ 【เบี่ยงเบน】?

โรม่าคาดเดาท่าต่อไปของแคดด็อค อย่างไรก็ตาม แคดด็อค ทำเพียงแค่เหวี่ยงดาบใหญ่ของเขา

“อึก…!”

“โว่ว ไม่ใช่ว่าความต่างระหว่างความแข็งแรงมันใหญ่เกินไปเหรอ?”

มันเป็นเพียงการเหวี่ยงลงธรรมดาๆ เป็นการปล่อยให้ตัวดาบใหญ่ทำงานทั้งหมด มันไม่ใช่แม้แต่ทักษะเหมือน 【ฟันแยกปัดป้อง】 หรือ 【เบี่ยงเบน】 มันเป็นเพียงกำลัง ของความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ที่เก็บเกี่ยวมาหลายต่อหลายปี

ทันที มันทำให้ดาบของโรม่ากระเด็นออกไปจากมือ แรงกดดันทำให้โรม่าก้าวถอยไป และแคดด็อคเลือกจังหวะนี้เพื่อโจมตี

โรม่าพยามจะกันมันแต่มันเป็น การเคลื่อนไหวที่แย่

“อ้า…!”

“โอเค! นั่นทั้งหมดของการต่อสู้”

กำลังกายของโรม่าและการใช้เท้านั้นไม่ดีพอที่จะทนการโจมตีเพียงหนึ่งครั้ง จากกำลังล้วนๆของแคดด็อค ทันทีที่โรม่าเสียดาบของเธอไปและตื่นตกจ แคดด็อค ชนะการช่อสู้

ในช่วงเสี้ยววินาที การตัดสินเกิดขึ้น ส่วนใหญ่แล้วมาจากความแข็งแกร่งของแคดด็อค พลังของดาบใหญ่ ซึ่งโรม่ายังไม่เคยเผชิญกับมันในการฝึกของเธอ เป็นบางอย่าง ที่เธอไม่คาดคิด

“มันไม่แย่ การไม่มีความลังเลที่จะโจมตี กำลังที่ทันทีทันใด…มันผ่านได้ แต่เธอจำเป็นต้องประเมินศัตรูของเธอ และเปลี่ยนท่าตามนั้น โดยเฉพาะเมื่อความต่างในพลังและกำลังกายนั้นมากเกินไป มันเป็นความคิดที่ไม่ดี ที่จะรับการโจมตีตรงๆ”

“ถ้ามันเป็นการต่อสู้จริง หนูคงจะตายไปแล้ว…”

“แต่นี่ไม่ใช่การต่อสู้จริง เธอเรียนรู้กี่ครั้งก็ได้ที่เธอต้องการ”

“ขอบคุณมากๆค่ะ…!”

ระหว่างที่แคดด็อคและผู้ฝึกสอนคนอื่นทำการประเมิน โรม่าหยิบดาบของเธอ และเดินออกจากสังเวียน

ล้มเหลว โรม่ามั่นใจเช่นนั้น

ลิตตี้ไม่ทราบว่าจะปลอบโยนโรม่าอย่าไร โรม่า ที่หดหู่อย่างเห็นได้ชัด หลังจากการฝึก ผู้ฝึกสอนเข้าหาเธอและประกาศผล

“โรม่า โชคร้าย เธอไม่ผ่านครั้งนี้ เราจะติดต่อเธอในเวลาสั้นๆเพื่อที่จะวางกำหนดการสอบสุดท้ายอีกครั้ง”

“ขอบคุณค่ะ…”

“เธอเข้มงวดกับตัวเองมากเกินไปนะ…”

บางคนในหมู่ฝูงชนพึมพำบางสิ่งบางอย่าง ขณะที่ผู้ฝึกหัดคนอื่นส่งเสียงโอดครวญด้วยเช่นกัน แม้แต่ผู้ฝึกหัดที่ดั่งอัญมณี ยังผ่านการสอบไปได้ยาก เมื่อคิดเช่นนั้น ผู้ฝึกหัด หมดกำลังใจ รับรู้พร้อมกันว่าการได้รับตำแหน่งแรงค์ที่สูงขึ้นเป็นฝันที่ห่างไกล

การสอบสุดท้ายก็มีขึ้นมีลงของมัน ขณะที่มันแสดงถึงความรุนแรงของงาน อย่างไรก็ตาม ถ้าพวกเขาคิดว่า พวกเขาจะล้มเหลว โดยไม่แม้แต่พยายาม มันจะดีกว่าถ้าพวกเขาเลิกตอนนี้

นั่นเป็นสิ่งที่ผู้ฝึกสอนคิดกันอยู่

“ชั้นเข้าใจสภาพของจิตใจเธอ แต่เมื่อมันเป็นเรื่องการต่อสู้จริง คู้ต่อสู้จะไม่ออมมือให้เธอ นอกกจากนี้ มีมากมายหลายคนบนโลกนี้ที่แข็งแกร่งกว่าที่ชั้น”

“แคดด็อค-ซังพูดถูกชั้นรู้ว่ามันฟังดูน่ากลัว แต่มันจริง นอกจากนั้น ชื่อเรียกนักดาบคือสัญลักษณ์ของความมั่นใจ”

“จะไม่มีข้ออ้างอื่นเมื่อไหรก็ตามที่น้องสู้กับคนอื่น ใช่มั้ยล่ะ?”

ผู้ฝึกหัดทั้งหมดตกไปอยู่ในความเงียบ หลังจากที่ได้ยินคำแนะนำของผู้ฝึกสอน ลิตตี้ เป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่กำด้ามดาบของเธออย่างแน่น

ตอนนี้ เธอไม่มั่นใจ ว่าเธอจะสู้แคดด็อคได้สำเร็จดี และผ่านการสอบหรือไม่ อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นการต่อสู้ของโรม่า เธอรู้สึกถึงความต้องการที่รุนแรง ที่อยากจะทดสอบความแข็งแกร่งของตัวเอง

ลิดตี้ไม่สามารถรับรู้ความรู้สึกเสียอารมณ์ของเธอได้

“อืม…”

“หืม ลิตตี้? มีอะไร?”

“หนูสอบสุดท้ายตอนนี้เลยได้มั้ยคะ?”

ผู้ฝึกสอนเจมส์หมดคำพูด กับการประกาศที่กระทันหันนี้ การสอบสุดท้ายจัดอยู่ในกำหนดการที่แน่น เพราะผู้ฝึกสอนแต่ละคน ก็มีเรื่องอื่นๆให้ไปดูแล…

ผู้ฝึกสอนบางคน ต้องฝึกสอนผู้ฝึกหัดของตัวเอง บางคนเป็นวันหยุด และบางคนมีงานอื่น

แคดด็อคมีแผนทีจะทำงานเอกสารให้เสร็จหลังจากนี้

“ไม่ ไม่ได้ นอกจากนี้ น้องยังไม่ได้เรียนเสร็จเลย” (เจมส์)

“หืม ชั้นคิดว่าน่าจะได้นะ” (แคดด็อค)

“แต่แคดด็อค-ซัง เรายังมีงานที่จะต้องทำหลังจากนี้…” (หนึ่งในผู้ฝึกสอน)

“ยังไงนี่ก็จะไม่ใช้เวลานาน” (แคดด็อค)

แคดด็อคนำดาบใหญ่ของเขาไปอีกครั้ง และกลับเข้าสู้สั่งเวียน ผู้ฝึกสอนทั้งหลายได้สงสัย ว่านี่คือการทำสิ่งที่ถูกต้องไหม

มันเป็นการเปลี่ยนสถานการณ์กระทันหัน แต่ผู้ฝึกหัดมีความคาดหวังกับครั้งนี้

ลิตตี้จะผ่านการสอบสุดท้ายหรือไม่? หรือเธอจะล้มเหลว และกลับมาด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่ขึ้นครั้งต่อไป? หรือเธอจะออกจากที่นี่ไป หลลังจากที่เรียนรู้ความจริงของสถานการณ์?

บางคน มีความแค้นในใจของพวกเขาได้หวังให้มันออกมาเป็นผลสุดท้าย

“อืม ขอบคุณมากๆค่ะ ได้โปรดออมมือให้หนูนะคะ”

“ได้ เอาเลย”

“เริ่ม!”

ช่องว่างระหว่างพวกเธอ แคบลงไป เขาไม่มีเวลาที่จะยกดาบใหญ่ของเขา แคดด็อคไมทันตั้งตัวโดยการโจมตีที่ทันทีทันใดขอลิคคี้

เขาหาเวลาอย่างกดดัน หรือแทนที่จะเป็นเช่นนั้น เขาติดกับ สำหรับแคดด็อค ผู้ที่กวัดแกว่งดาบใหญ่ ที่จะถูกจับในระหว่างช่องว่างที่ถูกสร้างระหว่างที่ยกดาบของเขา มันหมายถึงความตาย เขาทำพลาดที่จะวัดแรงระเบิดพลังของลิตตี และความเร็วการตอบสนองของเธอ

อย่างไรก็ตาม เขาเป็นทหารผู้มีประสบการณ์ที่สู้ศึกมามากมาย เขาถอยทันที และสร้างระยะระหว่างพวกเขา จากนั้นเขายกดาบใหญ่ขึ้นและป้องกันการฟันของลิตตี้

“อ้า…! นั่นเป็นการฟันที่ดี!”

“ฮ่าาา!”

ปรกติแล้ว มันจะเป็นการยากที่ดาบของลิตตี้จะดันดาบใหญ่ของแคดด็อคถอยหลังไป อย่างไรก็ตาม แม้แต่แคดด็อคก็ไม่คาดคิดถึงพลังของลิตตี้ที่ระดับเหนือเท่านี้

แม้ว่าด้วยความต่างในขนาดของดาบและน้ำหนักของดาบใหญ่ของแคดด็อค ยังถูกดันไปข้างหลัง ถ้าเขาทำต่อไป เขาจะอยู่ในปัญหาใหญ่

“ย่าาาา!”

นี่ทำให้ผู้ฝึกสอนแคดด็อคที่อยู่ในท่ายืนป้องกัน รู้สึกถึงอันตราย…โดยเฉพาะเมื่อเขาเทียบมันกับการต่อสู้กับโร่ม่า ที่ถูกป้องกันโดยดาบใหญ่ของเขา

ในท้ายที่สุดโรม่าล้มเหลว เพราะเธอไม่เข้าใจความต่างระหว่างพลัง เมื่อเธอกันการโจมตีของเขา แต่ แล้วสาวคนนี้ล่ะ?

ตอนนี้มันเป็นตาของแคดด็อค ที่จะต้องคาดเดาท่าต่อไปของลิตตี้ ถ้าเขาไม่สามารถกันได้ อย่างนั้นเขาต้องเปลี่ยนท่ายืนเป็นหลบหลีก

แต่การกระทำของลิตตี้ดูเหมือนจะใกล้กับการทำโดยสัญชาติญานที่บริสุทธิ์และพลัง ขณะที่เธอวาดดาบใส่เขา

แต่ก่อนที่จะปะทะกัน ทุกคนเชื่อว่ามันกำลังจะจบ

“อึก…”

การต่อสู้ถูกตัดสินแล้ว

ดาบใหญ่ของแคดด็อคหลุดออกจากมือโดยดาบของลิตตี้ จากการฟันจากด้านบน และกระเด็นไปโดยใช้การฟันแยกที่ทรงพลัง

หลังจากที่ได้ดูการต่อสู้ของแคดด็อคกับโร่ม่า ลิตตี้คิดว่าเธอจะทำลายศูนย์กลางของแรงโนมถ่วงของแคดด็อคอย่างไร ด้วยกำลังของดาบเธอ

โดยการฟันจากด้านข้าง เธอเปลี่ยนทิศทางดาบใหญ่ของแคดด็อคและสำเร็จในการทำให้มันหลุดมันออกไปจากมือเขา

ไม่นานหลังจากนั้้น ลิตตี้ขยับเข้าไปฟัน แต่หยุดตรงนั้นก่อนการฟังจะลงสู่เป้าหมาย

“…อืม นี่ควรจะพอแล้วใช่มั้ยคะ?”

แคดด็อค ที่อยู่กับดาบที่มีเป้าหมายไปที่อกของเขา ไร้คำพูด เขาเหงื่อเย็นไหลแตกออกมา และยังรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว

ตอนแรก เขาออมมือ แต่ไม่นานลิตตี้ทำให้เขารู้สึกนั่น ว่ามันเป็นสถานการณ์ที่เป็นชีวิตหรือความตาย และผลของมัน เขาจริงจังในการฟันครั้งสุดท้ายของเขา

มันป็นความต่างของพลังที่เขาได้ปลดปล่อยไปสู่โรม่า แคดด็อคกลืนน้ำลายอย่างแรง และในที่สุด ก็เอ่ยคำออกมาได้

“…ทำได้ดีมาก”

“ไม่มีทาง แคดด็อคซัง พี่อยากจะออมมือกับเธอไมใช่เหรอ?”

“เพราะทั้งหมดมันเป็นหลังการต่อสู้กับโรม่า ใช่มั้ย? พี่ต้องเหนื่อยแน่ๆ”

ในแง่หนึ่ง ผู้ฝึกหัดพูดถูก

มันยาก เพราะแคดด็อคเป็นคนแก่ ที่จะสู้ระยะเวลานานๆ แต่ระหว่างการต่อสู้กับโรม่า แคดด็อคแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย ดังนั้นเขาไม่อยากจะสร้างข้ออ้างเช่นนั้น

แม้ว่าเขาเกษียณแล้ว เขายังมีความภาคภูมิใจในอาชีพอยู่ถึงจุดจุดหนึ่ง แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ตกใจ

“คะ แคดด็อค-ซัง,..”

“มันเป็นหลายปีแล้วตั้งแต่ที่ชั้นแพ้ เฮ้ย! มันดูเหมือนเราได้สัตว์ประหลาดน้อยที่แข็งแกร่งอยู่ในมือเรา! ฮ่าฮ่าฮ่า!

แม้ว่าเคาจะหัวเราะอย่างจอมปลอม แคดด็อคแสดงความร่าเริงออกมาในจำนวนมาก ไม่มีความจำเป็นที่ต้องปรึกษากันระหว่างผู้ฝึกสอน

แคดด็อคมองดูลิตตี้ ที่ยังยืนอยู่ที่สังเวียน และพูดว่า

“น้องผ่าน มาที่ห้องทำงานและเราจะได้ทำเรื่องเป็นทางการให้เสร็จ”

“เอ๋ เอ๋? ตอนนี้หนูเป็นนักดาบแล้วเหรอคะ!?”

“ใช่ น้องพองอกออกมาและภาคภูมิใจได้เลย”

“หนู…”

“อึ๋น?”

“ฮู่เร่!”

ทำการตะโกนที่เต็มไปด้วยความสุข ลิตตี้กระโดดขึ้นลง

ทันใดนั้น ลิตตี้เห็นโรม่าที่มองพื้น ทิ้งความสุขของตัวเองไว้ก่อน เธอรีบ รีบไปหาข้างโรม่า

“โรม่า-ซัง!”

“ยินดีด้วย! ชั้นจะไม่แพ้ครั้งหน้า! ผู้ฝึกสอน! หนูจะกลับแล้วนะสำหรับวันนี้!” (โรม่า)

หลังจากที่สื่อใจของเธอออกมา โรม่าวิ่งไป โดยไม่รอคำตอบใดๆ แม้ว่าพวกเธอจะได้อยู่ด้วยกันแค่เวลาสั้นๆ ลิตตี้ทราบดี ว่าจิตใจเธอชอบการแข่งขันมากแค่ไหน นั่นทำไมลิตตี้สิ้นหวัง พยายามที่จะคิดหาเธอว่าจะตอบเช่นไร

เธอจะเข้าหาโรม่าอย่างไรดี หรือเธอควรจะตามโรม่าไป

แต่ลิตตี้ไม่มีประสบการณ์เมื่อมันเป็นเรื่องแบบนั้น เมื่อรู้สึกถึงความกังวลของลิตตี้ ผู้ฝึกสอนเจมส์สะกิดไหล่ของเธอ

“อย่ากังวลเกี่ยวกับโรม่า”

“แต่…”

“อะไรที่เธอพูดไป มันจะสร้างผลตรงกันข้ามตอนนี้ มันดีกว่า ที่จะปล่อยให้เธอได้อยู่คนเดียว”

“เข้าใจแล้ว”

ลิตตี้ตัดสินใจที่จะทำตามคำพูดของผู้ฝึกสอนเจมส์ นอกจากนี้ เธอมัวแต่ไปกังวลอยู่กับคนอื่นไม่ได้ เธอย้อนนึกถึงตัวเอง ว่าเธอยังเป็นคนที่หัดเรียนรู้สิ่งต่างๆอยู่

เธอจะทำเช่นไร ถ้าเธอพบว่าตัวเอง อยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับโรม่า

เธอไม่สามารถที่จะคิดอะไรออก นอกจากทำให้ดีที่สุด ไม่ว่าจะอารมณ์เสียหรือเจ็บปวดมากแค่ไหนที่มันอาจจะเป็น ถ้ามีบางสิ่งที่คนหนึ่งอยากจะทำ พวกเขาควรจะพร้อมที่จะใช้ใจทั้งหมด โดยเฉพาะเมื่อพวกเขาศรัทธามันว่าคุ้มค่าต่อการทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่าง

สิ่งเดียวที่พวกเธอทำได้คือการก้าวไปข้างหน้าต่อไปเพียงเท่านั้น ลิตตี้ คือ ลิตตี้ และ โรม่า คือ โรมม่า

พวกเธอแต่ละคนเดินอยู่บนเส้นทางที่ต่างกัน โดยศรัทธาว่า ซักวันหนึ่งพวกเธอจะเจริญ

【ชื่อ】: ลิตตี้

【เพศ】: หญิง

【อายุ】: 15

【แรงค์】: 6

【อาชีพหลัก】: นักดาบ

【อาชีพที่ได้】: นักดาบ

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

คีย์บอร์ดมือถือ 100/100

พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500