สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 98 ลิตตี้รับแจ้งการสอบเลื่อนขั้นสู่ระดับกึ่ง 2
98 ลิตตี้รับแจ้งการสอบเลื่อนขั้นสู่ระดับกึ่ง 2
ลิตตี้, โรม่าและคูฟาไร้คำพูดเมื่อพวกเธอได้รับรางวัลจากอาจารย์ใหญ่ ณ สมาคมนักผจญภัย
จำนวนเงินที่ได้มานั้นซื้อบ้านหลังเล็กๆได้เลย ทำให้ลิตตี้และคนอื่นๆคิดว่าพวกเขาทำผิดพลาด จากนั้นคาตาลาน่าปรากฏขึ้นมา พร้อมตื่นเต้นเหมือนไม่เคยเป็นมาก่อน
“เยี่ยมมมม! รุ่นน้องที่รักของฉัน พวกเธอทั้งหมด! นี่คือประกาศสอบเลื่อนขึ้นระดับกึ่ง 2!”
ลิตตี้และเพื่อนเธอมุ่งความสนใจอยู่กับรางวัลมากจนการประกาศของคาตาลาน่าเป็นเรื่องรองไป สาวผู้ตามคูฟาคือคนเดียวเท่านั้นผู้ยืนนิ่งและจ้องมองคาตาลาน่าด้วยความสงสัย
เมื่อเห็นว่าการตอบสนองของพวกเธอนั้นไม่เยอะพอ คาตาลาน่าอดบ่นไม่ได้ “เฮ้! มันสำคัญที่ต้องเป็นเพื่อนกับนักผจญภัยรุ่นพี่เพื่ออนาคต รู้มั้ย?”
“โอ้ คาตาลาน่าซัง! การประกาศนั่น!” (ลิตตี้)
“ถ้าเธอฟังอยู่ ลิตตี้จัง เธอควรตอบมาอย่างถูกต้อง เธอเป็นผู้คลั่งการผจญภัย แต่เธอไปสนใจเงินมากเลย” (คาตาลาน่า)
“ยิ่งหนูผจญภัยมากเท่าไหร่ หนูยิ่งเห็นความสำคัญของเงินมากเท่านั้น” (ลิตตี้)
ลิตตี้ก็ตรวจดูราคาอาวุธและชุดเกราะในเมืองหลวงแห่งราชวงศ์ด้วย แต่ความต่างของราคาเทียบกันไม่ได้เลยกับของเหล่านั้นในโทปาส
ในหมู่พวกมัน ราคาของอุปกรณ์เวทมนตร์นั้นแพงมากจนมันต้องให้นักผจญภัยระดับที่ 3 ทำงานเก็บเงินจนแทบตายหลายปีเพื่อให้ได้พอมาซื้อสักชิ้น
เมื่อวันก่อน ลิตตี้ได้ดูอุปกรณ์เวทมนตร์สำหรับอนาคต แต่ราคานั้นแพงท่วมท้นเธอเลยสลดใจ
“ฟาแลงซ์ของคาตาลาน่าซังถูกสั่งทำเหรอ มันสร้างขึ้นมาได้ยังไง?”
“แม้ว่ามันมีอุปกรณ์เวทมนตร์ของช่างในเมืองหลวงแห่งราชวงศ์ ของฉันไปทำโดยช่างที่สำนักงานใหญ่สมาคมนักผจญภัย”
“สำนักงานใหญ่เหรอ? นั่นน่าทึ่งอ้ะ!”
“อยากได้อุปกรณ์เวทมนตร์เหรอ?”
“ใช่ หนูอยากได้ หนูคิดว่าหนูเก่งกว่านี้ได้ด้วยบางอย่างแบบนั้น แล้วยิ่งมีเมียนอีก…”
“เมียน!”
“เมียนเอียงหัวย้อนกลับไปหาลิตตี้ และคาตาลาน่าเห็นด้วยกับความคิดเห็นลิตตี้พร้อมรอยยิ้ม
ด้วยพลังกายของลิตตี้ผสมกับอุปกรณ์เวทมนตร์เพื่อสนับสนุนแน่นอนมันจะเพิ่มพลังโดยรวมของลิตตี้
ทันใดนั้นคาตาลาน่าก็ฉุกคิดได้ถึงอุปกรณ์เวทมนตร์ที่ทำให้เวทมนตร์หมดฤทธิ์ เธอจินตนาการว่ามันจะเป็นอย่างไรถ้าลิตตี้มีอะไรเช่นนั้นอยู่ในมือ
“ใช่ นั่นจะดี แต่ เธอซื้ออุปกรณ์เวทมนตร์ที่พวกเขาขายกันอยู่ในเมืองหลวงแห่งราชวงศ์นั้นไม่ได้ ไม่ใช่เหรอ?” (คาตาลาน่า)
“ใช่ มันแพงเกินไป” (ลิตตี้)
“มันเป็นที่รู้กันดีว่ายังมีอุปกรณ์เวทมนตร์หลับไหลและยังไม่ถูกค้นพบทั่วทั้งโลก พวกเขาพูดกันว่ามันซ่อนอยู่ในหลายๆที่ แต่ประสิทธิภาพก็ต่างกันด้วย” (คาตาลาน่า)
“พี่รู้อะไรสักอย่างเกี่ยวกับมันไหม?” (ลิตตี้)
“ข่าวลือว่าไว้ว่าพวกมันบางชิ้นอยู่ในที่ที่พวกเธอจะไปสอบเลื่อนขั้นระดับกึ่ง 2” (คาตาลาน่า)
ความตื่นเต้นลิตตี้นั้นสูงมากจนเธอเริ่มหมุนไปรอบๆขาเดียว
โรม่าถาม “อืม คาตาลาน่าซัง”
“มีอะไร โรม่า”
“ถ้าพี่จะแจ้งเราล่วงหน้า นั่นหมายถึงเราผ่านเหรอ?”
“อืม ดั้งเดิมแล้วมันถูกเสนอโดยสำนักงานใหญ่ผ่านนายกางเกงลามก”
“เฮ๋ นายกางเกงลงมก? นั่นเป็นใครเหรอ!?”
“ที่สำคัญมากกว่านั้น ประกาศ อืม”
“เดี๋ยว บอกเราเกี่ยวกับคนนั้นก่อนซี่!”
คาตาลาน่ายื่นกระดาษหนึ่งแผ่นให้โรม่า เมินคำถามเธอ ซึ่งทำให้โรม่าสับสนเมื่อเธออ่านมัน
[สุภาพสตรีและบุรุษ! คิดอย่างไรก็คำขอจากโรงเรียน?
มันสนุกไหม? มันเจ็บปวดไหม? มันมีความโรแมนติกไหม?
ถ้าเธอรอดนั่นได้ อย่าได้กังวลใจ
นี่คือการสอบเลื่อนขั้นระดับกึ่ง 2 ของพวกเธอ!
มาเจอกันในทาฮาราจัล ดินแดนแห่งทรายร้อนระอุ!
อย่ากังวลเกี่ยวกับวันที่ เราจะรอไปตลอดกาล!
แล้วพบกันใหม่! โรแมนติกยิ่งขึ้น!
จากนักผจญภัยระดับพิเศษ พลังกีฬา โรบิน]
“ใช่ นั่นเขาล่ะ”
“อะไรกับคนนี้?”
เขาเป็นนักผจญภัยระดับกิตติมศักดิ์ อย่ากังวลเกี่ยวกับเขาเลย”
“ด้วยมาตรฐานนี้ อิกดราเซียจะยังว่าดี!”
ฉากคลี่คลายในแบบที่ลิตตี้สงบใจผู้มีปัญหาโรม่า, ผู้ไม่สามารถเชื่อใจนักผจญภัยระดับสูงสุดได้เลย, เริ่มด้วยคาตาลาน่า, ผู้อยู่ตรงหน้าพวกเธอ
เธอเป็นเหยื่อของสอบเลื่อนขั้นที่เป็นไปได้ว่าสร้างแผลทางใจไปแล้ว ชื่อเล่นของผู้คุมสอบนั้นที่ชื่อ “นายกางเกงลามก” เพิ่มความระแวดระวังเธอขึ้นไปด้วย ดังนั้นมันช่วยไม่ได้ที่เธอจะอารมณ์เสีย
“โรม่าซัง มันไม่เป็นไร คาตาลาน่าฝึกเรามานะ”
“นั่นไม่ได้ฟังดูดีเลยสักนิด…”
“ลิตตี้จัง เธอกลายเป็นชมคนเก่งนี่น่า ไม่ใช่เหรอ?”
คาตาลาน่ากอดลิตตี้และลูบหัวเธอ ระหว่างโรม่าดึงลิตตี้กลับด้วยความเร็วสูงและมองประกาศอีกครั้ง
“ทาฮาราจัล ดินแดนแห่งทรายร้อนระอุ…นั่นค่อนข้างไกลเลย” (โรม่า)
“เราจะต้องข้ามทะเล” (ลิตตี้)
“ทำไมเราต้องไปที่นั่น?”
“เพราะมีสิ่งนั้นอยู่ที่นั่น” (คาตาลาน่า)
“สิ่งอะไร?” (โรม่า)
“เธอจะเห็นเมื่อเธอไปที่นั่น! เธอกังวลเกี่ยวกับการเดินทางของเธอแทนเถอะ!” (คาตาลาน่า)
นักผจญภัยมากมายสุดท้ายนั้นเสียชีวิตไปก่อนที่พวกเขาไปถึงสถานที่สำหรับสอบเลื่อนขั้น ในบางกรณี สมาคมจงใจเลือกสถานที่ไกลๆ ดั่งการเดินทางนั้นเองเป็นการสอบ แต่ก็มีสอบจริงเมื่อพวกเขาไปถึงจุดหมายด้วยเหมือนกัน
ในกรณีของลิตตี้และเพื่อนๆของเธอ ก่อนอื่นพวกเธอจำเป็นต้องไปถึงเมืองท่าทางใต้ของทวีป มีเส้นทางไปที่นั่นหลายเส้นทาง และขึ้นอยู่กับการเลือก มันก็มีระดับความยากต่างๆกันไปด้วย
เส้นทางที่ใช้ระยะทางไกลแต่มีหลายเมือง, หมู่บ้าน, และพื้นที่ตั้งแคมป์ มีเส้นทางที่ใกล้กว่า แต่มีเมืองและหมู่บ้านน้อยนิด และมีมอนสเตอร์ทรงพลังเดินกันอยู่ตามถนน
และก็มีอื่นๆอีกมากมาย มันก็พูดได้ว่า การเลือกเส้นทางคือหนึ่งในการท้าทายที่ผู้หนึ่งต้องเผชิญหน้า
แม้ว่ามันดูเหมือนเส้นทางนั้นปลอดภัย แต่มันก็มีโจรมากมายที่เดินอยู่ทั่วบริเวณนั้น และแม้ว่าหน่วยอัศวินของอาณาจักรคอยกำจัดพวกเขาให้น้อยลงอยู่เป็นประจำ พวกเขาจะถูกแทนที่ด้วยกลุ่มใหม่หลังจากนั้นสักพัก
“…มันเป็นที่ไหนก็ไม่รู้ไกลๆ ไม่ใช่เหรอ?”
“หืมม…”
“ลิตตี้ เธอกังวลเกี่ยวกับบางอย่างเหรอ?”
“ฉันกังวลเกี่ยวกับชื่ออาชีพ…ฉันอยากได้ชื่ออาชีพอัศวิน…”
“แน่นอน เธออยากได้ชื่อนักสู้และนักรบหนักด้วย ถูกมั้ย?”
“ฉันอยากจะแข็งแกร่งเท่าที่เป็นไปได้ เพราะฉันไม่รู้จักสถานที่นั้น”
“โรม่าก็คิดเกี่ยวกับตัวเธอเอง เธอรู้ว่าเธอด้อยกว่าลิตตี้ในเรื่องความสามารถและความรับรู้ทางร่างกาย
เพราะเป็นอย่างนั้น เธอเคยครุ่นคิดว่ามีวิธีที่จะทำให้เธอนั้นต่างออกมาจากลิตตี้ไหม
เธอแม้แต่คิดถึงการทำสัญญากับปีศาจเหมือนคูฟา
โรม่าพูดหลังจากคิดอยู่เล็กน้อย “ฉันอยากจะตอบเห็นด้วย แต่เราใช้เวลากับนั่นมากไม่ได้”
เมื่อเห็นว่ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกคาตาลาน่าเสนอแนะ “อืม ให้ฉันบอกนายกางเกงลามกว่าพวกเธอจะไปสายมั้ย? ด้วยขนส่งฮาร์ปี้ไง”
“มันจะมีปัญหาอะไรมั้ย?”
“ฉันไม่คิดว่าอย่างนั้น”
“นั่นจะยอดเยี่ยม ถ้าอย่างนั้นเราปล่อยมันให้พี่ได้มั้ย?”
“ไม่มีปัญหา พูดถึงแล้ว การได้ชื่ออาชีพอัศวินอาจไม่ง่ายนัก… พวกเขามีชื่อเสียงในการบอกผู้คนว่ามีสองชื่ออาชีพนั้นไม่พอ เพราะทั้งหมด ชื่ออาชีพบางอย่างได้มาง่าย
ลิตตี้ถามด้วยความสงสัย “มันน่าทึ่งขนาดนั้นเพื่อให้ได้ชื่ออาชีพเหรอ?”
“โรม่าก็อดไม่ได้ที่จะเสนอความคิดเห็น “ฉันเชื่อไม่ได้เลยว่าริวโตะได้มัน…”
เพิ่มเติมจากริวโตะ, ผู้โรม่าไม่ชอบ, วิดาลก็มีชื่ออาชีพนั้นด้วยเหมือนกัน แม้ว่าพวกเขาน่าผิดหวังในตอนสุดท้าย พวกเขายังคงมีมัน หลังจากทั้งหมด
ไม่ใช่โรม่านั้นด้อยกว่าในเรื่องพลังการต่อสู้ แต่เธอไม่เคยพิจารณาการว่าอัศวินนั้นเป็นทางเลือกที่เธอจะเลือก เธอจับไม่ได้ว่าเพราะอะไร แต่เธอรู้สึกว่าบางอย่างจะขาดหายไปถ้าเธอเลือกเส้นทางนั้น
เธอยอมรับมันว่าลิตตี้เป็นอัจฉริยะ และไม่มีทางที่เธอจะไปถึงพลังระดับเดียวกันกับลิตตี้
ดังนั้น เธอคิดหนักเกี่ยวกับอะไรที่เธอทำได้ มองลิตตี้ เธอสงสัยว่าเธอครอบครองอะไรที่ลิตตี้ไม่มี
“โรม่าซัง?”
“โอ้ ขอโทษ”
“สวัสดีทุกคน!”
ขณะที่โรม่าสงสัยว่าร่างเล็กๆของลิตตี้มีความสามารถยิ่งใหญ่ได้อย่างไร เธอตกใจโดยการทักทายของผู้มาเยือนไม่ที่ไม่คาดคิด
เจนนิเฟอร์ของธงแดงทักทายเธอโดยไม่ลังเล เธอมาคนเดียว ไม่ได้มาด้วยกับสมาชิกคนอื่นของกลุ่มของเธอ
นักผจญภัยมากมายมีกำลังใจขึ้นด้วยอาชีพไม่พิเศษของเธอด้วยการร้องเพลง, เต้นรำ, เป็นไอดอล เมื่อเธอแสดงออกมาว่ามีคนดังอยู่ตรงนี้ ฝูงผู้คนมารายล้อมเธอ
“เจนนิเฟอร์จัง! อยู่คนเดียวเหรอวันนี้?”
“มันเป็นวันหยุดฉันน่ะ เราไม่มีทั้งปาร์ตี้อยู่ด้วยกันตลอดเวลาหรอก”
“โอ้ เข้าใจแล้ว! โอเค ฉันว่า…”
“อ๊ะ!”
เจนนิเฟอร์สังเกตลิตตี้และคนอื่นๆ วิธีที่เจนนิเฟอร์เต้นผ่านกลุ่มนักผจญภัยแสดงให้เห็นว่าเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญวงการนั้น
แม้ความจริงนั้นนักผจญภัยที่มุ่งมั่นโดยความพยายามชวนเธอเข้าปาร์ตี้และสุดท้ายสลดใจ เจนนิเฟอร์ไม่ได้ดูเหมือนเธอมีปัญหาอะไรกับความพยายามของพวกเขาและยังตอบพวกเขาแม้ในความรู้สึกผิด
ทันทีเมื่อเธอใกล้กับกลุ่มของลิตตี้ มันเห็นว่าความสนใจเธอไม่ได้ดูเหมือนอยู่กับลิตตี้
“เธอ เธอชื่อว่าอะไร?”
“อะไร? ฉันโรม่า และเธอคือ…?”
“ฉันเจนนิเฟอร์จากธงแดง! ฉันชอบเธอ! เธอมีสไตล์และออร่าที่สมบูรณ์แบบ!”
“ธะ, เธอพูดถึงอะไร?”
เจนนิเฟอร์ ไอดอลของสมาคมนักผจญภัย ร้องเพลงและชื่นชมสาวคนหนึ่ง ฝูงของผู้คนเข้าหาลิตตี้และเพื่อนๆของเธอ
ลิตตี้และคูฟาก็เช่นกันกับสาวคนอื่นๆด้วยถูกดันออกไปไกลๆ จากนั้นพวกเขาล้อมเจนนิเฟอร์และโรม่า
เจนนิเฟอร์ยิ้มและพูดกับโรม่าไม่กี่คำ มองข้ามฝูงคน
“ทำไมเธอไม่มาเป็นไอดอลร้องเพลงเต้นรำล่ะ?”
“เอ๋?”
“ทันทีเมื่อฉันเห็นเธอ ฉันตื่นเต้น! ฉันไม่เคยเห็นอะไรสักแบบนี้เลย! เฮ้ ทำไมเธอไม่พยายามเป็นไอดอลล่ะ?”
“เดี๋ยวก่อนนะ! ทั้งหมดนี้มันอะไรกระทันหันเนี่ย?”
“สาวคนนั้น ให้เป็นไอดอลเหรอ?”
นักผจญภัยผู้รายล้อมสงสัย และสายตาพวกเขารวมกันอยู่ที่โรม่า อายเหลือเชื่อ โรม่าลดหัวลงและพยายามคิดเกี่ยวกับสถานการณ์สับสนนี้มากที่สุด
นักผจญภัยเฝ้าสังเกตโรม่าด้วยความสนใจสูงสุด
“ฉันว่ามันอาจเป็นไปได้”
“เธอเป็นผู้หญิงสวยที่มาพร้อมสไตล์สวย
“แน่นอนเธอสวย”
ไม่เคยมีมาก่อนเลยตั้งแต่เหตุการณ์ของสมาคมนักสู้ที่โรม่าถูกรับรู้โดยหลายคน
แต่ตอนนี้ความสนใจมาจากทุกทิศทุกทาง ไม่มีทางที่เธอจะรู้สึกสบายใจพร้อมไปกับการที่ผู้ชายรับรู้เสน่ห์ผู้หญิงของเธอ
“พอแล้ว! พวกนายคิดว่าฉันเป็นอะไร!”
“โว่… นั่นน่ากลัว…”
โรม่าโดนอธิบายถึงเธอว่าเป็นผู้หญิงสวยและใจเย็นโดยคนอื่นผู้ไม่รู้จักเธอ แต่ข้างใน เธอไม่ได้เป็นอะไรสักอย่างที่ใจเย็นเลย
เธอนั้นเหมือนกุหลาบมีหนาม, ที่บ่งบอกนิสัยของเธอได้สมบูรณ์แบบ, ที่เมื่อเข้าหาอย่างไม่ระวัง จะทำให้ผู้นั้นที่พยายามสัมผัสเธอได้รับบาดเจ็บ
ระหว่างไปด้วยกันกับลิตตี้และคนอื่นๆ มันบอกได้ยากเพราะความเข้ากันเป็นหนึ่งปรกติของพวกเธอ แต่นี่นั่นเป็นคำอธิบายเธอของจริง
“ได้โปรดอย่าโกรธ…”
“เจนนิเฟอร์จัง? เสนออะไรขึ้นมาเนี่ย! ฉัน ไอดอล? อย่ามาล้อเล่นกับฉันนะ!”
“ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับเธอ! ฉันขอโทษที่ฉันทำให้เธอโกรธ! แต่ฉันจริงจัง มาคุยเกี่ยวกับมันเถอะ ดีมั้ย?”
“ฉันคิดว่าเธอควรเข้าหาลิตตี้ดีกว่า เธอเก่งกว่าฉัน”
เจนนิเฟอร์มองลิตตี้และคูฟาในเวลาเดียวกัน เธอให้ค่าลิตตี้ก่อน
เธอพิจารณาอย่างจริงจังว่าจะตั้งเป็นหน่วยกับไอด้าด้วยเหมือนกัน แต่มันคือโรม่าผู้ทำให้เธอเปลี่ยนใจ
“เธอเป็นสาวที่ดี แต่เธอไม่มีอะไรเลยเมื่อเทียบกับเธอ โรม่า!”
“อะไรนะ?”
“อย่างแรก สไตล์ของเธอ เธอน่ารักมาก แต่เธอดูเหมือนเด็ก… บางทีถ้าเธอขายมันแบบนั้น เธอประสบความสำเร็จได้”
“ฉันไม่ใช่เด็กซะหน่อย…” (ลิตตี้)
“เมียน!”
เมียนมองขึ้นไปหาลิตตี้พร้อมครางปลอบใจเบาๆ ในทางกลับกัน คูฟานั้นไม่ได้แม้แต่จะเป็นตัวเลือกกับเจนนิเฟอร์เลย
เธอล้มเหลวในทุกๆด้าน – สไตล์, ออร่า, ทุกอย่าง – ดังนั้นเจนนิเฟอร์ไม่ได้ออกความเห็นกับเธอเลย
“เฮ้ผู้ควบคุม เธอกำลังคิดว่าเจ้าไม่ได้แม้แต่จะมีคุณสมบัติเป็นตัวเลือกเลย…” (อควาเรีย)
“นั่น นั่นแค่…”
ระหว่าอควาเรียพูดไม่จำเป็นเกี่ยวกับคูฟา ลิตตี้เทียบตัวเธอเองกับโรม่า
ลิตตี้ก็สนใจเป็นไอดอลด้วย แต่เธอถูกปฏิเสธก่อนเธอลองทำได้โดยไม่คาดคิด ดังนั้นไม่มีทางที่เธอจะเห็นด้วยกับการปฏิเสธ
“สไตล์… นั่นหมายถึงอะไร? แต่… ฉันไม่ได้… เด็กจริงๆนะ”
“เมียน”
“ลิตตี้เข้าใจอะไรอย่าง “สไตล์” ไม่ได้ นี่คือที่โรม่ามีและลิตตี้ไม่มี มันเป็นบางอย่างพื้นฐานกระนั้นคาดไม่ถึง
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu
