สาวคนหนึ่งที่ถูกบอกว่า “เธอไม่มีพรสวรรค์” กลับลายเป็นสัตว์ประหลาดที่เต็มไปด้วยพรสววรค์ — A Girl Who Was Told “You Have No Talent” Turned Out To Be A Talented Monster - ตอนที่ 99 ลิตตี้ไปดูสมาคมอัศวิน
99 ลิตตี้ไปดูสมาคมอัศวิน
แฟกเตีย เมืองหลวงแห่งราชวงศ์ สมาคมอัศวิน สมาคมก็ถูกรู้จักว่าเป็นศูนย์ฝึกสำหรับอัศวิน, ตำแหน่งระดับสูงสำหรับนักผจญภัย, แต่มันก็ทำหน้าที่เป็นประตูทางสู่ความสำเร็จเพื่อเป็นอัศวินแห่งราชวงศ์ด้วยเหมือนกัน
สำหรับนักผจญภัย การได้รับชื่ออาชีพอาจเป็นเป้าหมาย แต่สำหรับคนเหล่านั้นผู้อยากเป็นอัศวินแห่งราชวงศ์ มันเป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้น
ชื่ออาชีพทั้งสองทื่ชื่อนักสู้และนักรบหนักจริงๆแล้วถูกกำหนดเพื่อไว้สำหรับยอมรับเข้าเป็นผู้จะเป็นอัศวิน
เพราะข้อกำหนด อัศวินถูกพูดว่าทรงพลังระดับเดียวกับกับนักผจญภัยระดับระดับสูง และเพราะข้อกำหนด สมาคมอัศวินถูกพิจารณาเป็นตัวกันของนักผจญภัย
นั่นทำไมมันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั่วไปที่นักผจญภัยระดับต่ำถูกแซงหน้าโดยผู้จะเป็นอัศวินผู้มีการรวบรวมประสบการณ์มามากมาย
“อุ… อึก…”
“ลุกขึ้น! นายฝึกไม่ได้ถ้านายอ่อนแอ!”
“ผมทำไม่ไหวอีกแล้ว…”
“ถ้าอย่างนั้นออกไปจากที่นี่! นายมันเกะกะ!”
ผู้อาเจียนเพราะเขาทนการฝึกหนักมากไม่ไหวเป็นนักผจญภัยระดับ 3 พร้อมสถิติกำจัดสัตว์มีนาม
แม้แต่ชายนั้นถูกยอมรับจากสมาคมนักผจญภัยอาเจียน ณ เท้าของผู้ฝึกสอนไร้ปรานี
ไม่เหมือนการสำรวจ ที่หนึ่งคนเดินหน้าได้ด้วยความเร็วของตัวเอง การฝึกนั้นแทบไม่ต่างจาการรังแกที่ทำขึ้นจากเช้าตรู่ในที่นี้
“แทบไม่มีการพักในตอนเช้าเลย… ผมไม่รู้ว่าอาจารย์อัศวินทำแบบนี้กับเราได้ยังไง…”
“บางครั้ง มีคนคล้ายกับนายผู้เข้าใจว่าอัศวินเป็นแบบไหนและคิดว่าพวกเขาเข้าเป็นได้ง่ายๆ! อัศวินเป็นคนที่สาบานด้วยดาบของเขาเพื่อที่จะปกป้องเจ้านายและผู้คนของเขาแม้ว่าต้องแลกมาด้วยชีวิต! นายทำอย่างนั้นไม่ได้โดยไม่แสดงความแข็งแกร่งออกมา!”
“แม้แต่สมาคมนักสู้มือเปล่า อย่างน้อยเราถูกมอบการฝึกวิชาแม้ว่ามันแบบที่ไร้ปรานี! แต่เราไม่ได้อะไรนั่นสักอย่างที่นี่เลย!”
“ฉันกำลังบอกนายว่าที่นี่เราทำกับแบบนี้! มันแค่เป็นอย่างนั้น! ถ้าแกคิดอะไรไม่ได้! แค่ออกไป! ถ้าแกทำแค่นั้นไม่ได้ แกไม่สมควรได้เป็นอัศวิน!”
นักผจญภัยผู้เถียงกับเขาไม่ได้จากไป, จับท้องของเขา, นี่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาลิตตี้
ลิตตี้, เหมือนโรม่า, อดไม่ได้นอกจากจะสงสัยว่าไบเดอร์และริวโตะสุดท้ายจบลงแบบนั้นได้อย่างไรเมื่อผู้จะเป็นอัศวินถูกทำการฝึกที่โหดหินเช่นนั้น
มันอาจเป็นหนทางแคบๆกับคนอื่นๆแต่บางคนมีอิทธิพลเหมือนริวโตะจ้างฝู้ฝึกสอนดีๆได้ด้วยราคาที่สูง
“นั่นเป็นยังไง? เธอกลัวมั้ย?”
“ไม่! แต่ท้าทายมากๆ!”
“เราจะดูว่าเธอเป็นยังไง”
ผู้ชายที่งานก็คือแสดงให้ผู้สมัครใหม่ไปรอบๆกล้าให้ลิตตี้ดูภาพเหตุการณ์นี้
เมื่อเห็นดวงตาลิตตี้ติดไฟ ผู้ชายรู้สึกว่าลิตตี้นั้นแค่ทำกล้าบังหน้าเหมือนพวกมือใหม่คนอื่นๆหลายๆคน
ในความเป็นจริง เมื่อเทียบกับอะไรที่ลิตตี้ได้รับประสบการณ์มา ณ สมาคมนักสู้มือเปล่า ภาพเหตุการณ์ของการฝึกหน้าเธอไม่ได้เพียงพอทำให้เธอกลัว ดังนั้นเธอชักดาบเพื่อแสดงถึงความมุ่งมั่นของเธอ
“ฉันจะรอคอยทำงานกับคุณเริ่มจากวันนี้ หนูลิตตี้! ได้โปรดดูแลหนู!”
ดั่งตกใจโดยความทะเยอทะยานอันท่วมท้นของเธอทุกคนหยุดการฝึกของพวกเขา
ผู้ฝึกสอนจ้องลิตตี้ แต่เธอไม่ได้ปรากฏว่ากลัวเท่าผู้ถูกแนะนำมาก่อนหน้า
พื้นฐานขั้นต้นที่จะถูกยอมรับเข้ามาที่นี่คือคนเหล่านั้นผู้มีความสำเร็จบางประเภทหรือมีพื้นฐานดี
ผู้ฝึกสอนมองลิตตี้และเข้าใจความสามารถของเธอทันที
“ที่อายุเท่านั้น… เข้าใจแล้ว ได้เลย”
“อืม! มันจะเป็นอะไรมั้ยถ้าเมียนมาด้วยกับหนู?”
“ไม่มีปัญหา แต่ฉันไม่รู้ถ้าเธอบาดเจ็บ”
ผู้ฝึกสอนกุสตาฟ อดีตผู้บัญชาการกองทหารอัศวินราชวงศ์ ได้ผ่านเหตุการณ์มามากมาย
เขาได้สูญเสียสหายร่วมรบไปมากมาย ดังนั้นเขาทำงานหนักเพื่อฝึกคนรุ่นหลัง แต่พวกเขาหลายยคนรู้สึกว่าเขาทำมากเกินไป
แม้ว่ามันเป็นหน้าที่ของผู้นำที่ต้องนำทางคนเหล่านั้นผู้ยังไปไม่ถึงระดับหนึ่ง ปัญหานั้นคือวิธีที่เขาทำมัน
เขาตะคอกคำทำร้ายจิตใจมากกว่าปรกติ และมีอย่างอื่นเกี่ยวกับเขาที่มีปัญหา
“นักผจญภัย หือ? ฉันจะอยากขออะไรสักอย่าง”
“นั่นเขาเอาอีกแล้ว…” (ผู้ฝึกหัดคนอื่นๆ)
เมื่อเขาเห็นนักผจญภัย เขาจะท้าทายพวกเขาเพื่อต่อสู้และขยี้พวกเขา นั้นเป็นวิธีทำอะไรๆของเขา
เขาไม่ได้ร้ายเท่าไบเดอร์ แต่มีคนแบบเขาผู้เพียงแค่ไม่ชอบนักผจญภัย
ในกรณีของเขา เขาไม่ยอมรับพวกเขาเพราะเขาเห็นพวกเขาว่าเป็นตัวตนผู้เอาชีวิตเข้าแลกโดยไม่ควบคุมวินัย
เขาโหดร้ายกับพวกเขาเพราะเขาหลั่งน้ำตาแด่ความตายของเพื่อนเขาและรู้สึกถึงความเปราะบางของชีวิตหลายครั้ง
เขาจะทำให้พวกเขาหยุดจับดาบแทนเพื่อให้พวกเขารู้สึกถึงอะไรที่เขาเคยมีประสบการณ์
“ได้! มาทำมันกันเถอะ!”
“เมียน!”
หลายคนชะงักกับความตื่นเต้นของลิตตี้
แม้แต่ผู้ฝึกสอนกุสตาฟ… ไม่เคยเห็นใครตอบด้วยคำพูดเหล่านั้นนานมาแล้ว
แม้แต่นักผจญภัยก่อนหน้านั้นก็กลัวก่อนจะเริ่มต่อสู้ด้วยซ้ำ
“ฮึ่ม… กำลังใจดีนี่”
“หนูพร้อม!”
“เมียยน!”
การประสานเสียงด้วยจิตวิญญาณต่อสู้ของเมียนผ่อนคลายความตึงเครียดในสถานที่
เหมือนเคยๆกับนักผจญภัยคนอื่น ผู้ฝึกสอนกุสตาฟคาดหวังให้เด็กสาวยอมแพ้หลังจากถูกซ้อมน่วม ฉากแบบนั้นเล่นเร็วอยู่ในใจของผู้ฝึกสอนกุสตาฟ
แต่เกมถูกตัดสินทันที
“…อะไร?”
ผู้ฝึกสอนกุสตาฟถูกยกขึ้นโดยลิตตี้ด้วยดาบหน้าเขา
เมื่อลิตตี้เข้าสมาคมต่อสู้ เธอไม่ถูกอนุญาติให้ใช้ดาบ
มันใช้เวลานิดหน่อยเพื่อเรียนพื้นฐาน แต่ตอนนี้มันต่างออกไปแล้ว
ประสบการณ์การต่อสู้จริงของเธอทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้น
แม้ว่าคู่ต่อสู้เธอเป็นอัศวินผู้มีทักษะ มันไม่ใช่บางอย่างที่เธอรับมือไม่ได้แล้ว
“กุ, กุสตาฟแพ้?”
“มันพริบตา…”
เขา พร้อมกับทักษะอัศวินของเขา ได้ล้มลงไปบนพื้น
กุสตาฟอดไม่ได้ที่จะสงสัย “ฉันต้องฝึกเด็กสาวคนนี้หรือ?”
มันจำเป็นไหม? แม้ว่าเธอมีความสามารถมากเท่านี้
แค่เมื่อเขากำลังคิดเกี่ยวกับทั้งหมดนี้ ผู้มาเยือนใหม่มาถึงสมาคมอัศวิน
“ลิตตี้ ในที่สุดฉันก็เจอเธอ”
ที่การปรากฏของคนนี้ กุสตาฟ ผู้อยู่ในความคิดของเขายืนตรงและทำความเคารพ เหมือนกันกับผู้ฝึกสอนและผู้ฝึกหัดคนอื่นก็ทำด้วย
ผู้หญิงผอมสูงพร้อมผมเงินยาวประบ่าเห็นลิตตี้
ผู้ฝึกสอนคนอื่นๆรวมถึงกุสตาฟ ผู้แก่กว่าเธอมาก มองทุกการเคลื่อนไหวของเธอ
“อิลิซิสซัง? ทำไมพี่อยู่ที่นี่?”
“มันคุ้มค่าที่รวบรววมข้อมูลเริ่มด้วยสมาคมนักผจญภัย มันดูเหมือนคู่หูของเธอ, โรม่า, อยู่ในสมาคมนักเต้น และพวกพ้องคนใหม่ของเธอ, คูฟา, อยู่ในสมาคมนักเวทย์”
“นั่นถูกแล้ว พี่รู้นั่นได้ยังไง?”
“อืม ด้วยความพยายามนิดหน่อย”
ความจริงที่ว่ากัปตันของหน่วยเฟนริเงิน, หนึ่งในสมาชิกของกองทัพแห่งราชวงศ์, กำลังหานักผจญภัยเป็นความตกอกตกใจสำหรับพวกเขาทั้งหมด
หลังจากผ่านสมาคมอัศวิน, ประตูทางสู่ความสำเร็จ, การสอบเข้าควรรอพวกเขาอยู่
หน่วยเฟนริสีเงินก็เป็นหนึ่งในหน่วยที่เข้ายากที่สุดของทุกหน่วย และคนเหล่านั่นผู้หวังจะเข้าจะต้องผ่านชุดของการสอบ
มันแม้แต่มีข่าวลือว่าคนเหล่านั้นผู้ทำข้อสอบเพื่อเข้าหน่วยแม้แต่แค่ครั้งเดียวคิดเกี่ยวกับอาชีพอื่นในชีวิตหลังจากรับรู้ว่าพวกเขาล้าหลังไกลขนาดไหน
คนอื่นๆเข้าหน่วยอัศวินคุณภาพต่ำเช่นหน่วยงูสองหัวที่แยกไปแล้ว ระหว่างคนอื่นๆแทบเข้าหน่วยกริฟฟอนสีทอง, หน่วยที่เข้ายากถัดกัน, ไม่ได้ ที่เหลือจะลงหลักปักฐานและทำหน้าที่เป็นยามเมืองพื้นที่
หน่วยเฟนริเงินถูกพิจารณาว่าเป็นดาราในหมู่คนเหล่านั้นผู้หวังเข้าร่วมสงครามอาณาจักร
เมื่อมองดูสถานการ์ทุกคนกำลังคิดว่ามันอาจเป็นการชวนสมัครตรง
“อืม เธอมาที่นี่เพื่อชื่ออาชีพอัศวิน ฉันคิดว่า?”
“ใช่ หนูแค่ต้องสู้กับคนนี้”
“เข้าใจแล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องถามผลลัพธ์จากที่เห็น มันอย่างที่คาด…ผู้ฝึกสอน”
“ครับ แหม่ม”
กุสตาฟ ผู้ฝึกสอนที่ถูกรู้จักว่าดุร้ายที่แม้แต่นักผจญภัยที่ยังทำงานอยู่ยอมแพ้ที่จะเผชิญหน้า กำลังคำนับคุณนาย ผู้อายุเท่าลูกสาวเขาได้อย่างง่ายๆ
“คุณมั่นใจว่าคุณฝึกลิตตี้นี้ได้เหรอ?”
“ใช่ เรื่องนั้น! ผมทำไม่ได้! ผมขอโทษที่ต้องถาม แต่ท่านรู้จักเด็กสาวคนนี้เหรอ? เธอเป็นใคร?”
“เธอเป็นบางคนที่ฉันจับตามองมาสักพักแล้วคุณไม่ต้องอายตัวเองหรอก ผู้ฝึกสอน ฉันนับถือความซื่อสัตย์และรู้ตัวเองของคุณ”
“ขอบคุณครับ แหม่ม”
“ถ้ามันมากเกินไปที่จะรับได้ ให้ฉันได้ดูแลมัน ฉันจะทำการรับสอบด้วยตัวเอง และถ้าสำเร็จ ฉันจะติดต่อผู้จัดการสาขาและขอให้เขาแต่งตั้งชื่ออาชีพอัศวินให้กับเธอ”
“อะ, อะไร!”
ส่วนใหญ่มันเป็นสถานการณ์ไม่ปรกติสำหรับทุกคนจนพวกเขาช่วยไม่ได้นอกเสียจากรู้สึกลนลาน
“ท่านจะบอกว่ากัปตันอิลิซิสจะฝึกเด็กสาวคนนี้เหรอ?”
“ฉันไม่คิดว่า ‘การฝึก’ คือคำที่ถูกต้อง ไม่ว่าอย่างไร ฉันอยากให้คุณปล่อยเรื่องนั้นให้กับฉัน ฉันจะคุยกับผู้จัดการสาขาภายหลัง”
“ครับ… ผมไม่คัดค้าน”
“เข้าใจแล้ว ฉันซาบซึ้งกับมัน ถ้าอย่างนั้นตอนนี้…”
อิลิซิสมองไปทั่วดั่งบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ ณ ทันใดนั้น พวกเขาเหล่านั้น รวมไปถึงผู้ฝึกสอน เย็นยะเยือกไปแกนกลาง
พวกเขารู้ว่าเธอเป็นคนแบบไหน และอะไรที่เธอจะทำ มันเกิดขึ้นมาก่อน
“เพราะคุณทั้งหมดอยู่ที่นี่ ทำไมฉันไม่อุ่นเครื่องสักหน่อยกับพวกคุณทั้งหมดและฝึกคุณเป็นครั้งแรกในเวลาอันแสนนานล่ะ?”
“โอ้ อืม! ผมเกรงว่านั่นจะแค่รบกวน! ผมรู้ว่าท่านยุ่ง! ได้โปรด ท่านไม่ต้องยุ่งวุ่นวายกับเรา!”
“ไม่ นี่ก็เป็นของขวัญพิเศษสำหรับคนเหล่านั้นผู้มีอนาคตสดใสข้างหน้าพวกเขา นอกจากนี้ ผู้ฝึกสอน มันดูเหมือนพวกคุณขึ้นสนิมนิดหน่อยถ้าคุณแค่สอนตลอดเวลา ถูกไหม?”
“ไม่ ผมไม่คิดว่าอย่างนั้น”
“เอาน่า อย่าอายไปเลย”
รอยยิ้มจากผู้หญิงสวยน่าจะทำให้ผู้ชายส่วนใหญ่หลงใหล อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่แค่ผู้ฝึกหัด แต่แม้แต่ผู้ฝึกสอนก็กลายเป็นซีด
แม้ว่าพวกเขาบางคนกำลังคิดจะเข้าหน่วยเฟนริเงินและตื่นเต้นเกี่ยวกับมัน มันเป็นโอกาสหายากที่จะถูกสอนโดยกัปตันเป็นการส่วนตัว
คนอวดตนคนหนึ่งส่งเสียงทางจมูกและพูดว่าเขารักโอกาส ระหว่างนักผจญภัยผู้พิจารณาชีวิตในฐานะอัศวินกำลังมีเป้าหมายที่ตำแหน่งกัปตัน
“อิลิซิสซัง! ได้โปรดให้หนูได้ฝึกด้วย!”
“เธอไม่ต้องเข้าร่วมกับพวกเขาตอนนี้ ฉันจะมอบการฝึกเหลือเฟือให้กับเธอทีหลัง”
“เอ๋?”
“เมียน!”
ปากลิตตี้เปิดอ้าค้าง ระหว่างอิลิซิสดูค่อนข้างกระตือรือร้น เพราะทั้งหมด อิลิซิสเป็นคนประเภทผู้กินจานโปรดเป็นจานสุดท้าย
แม้แต่การสอนรุ่นน้องของเธอ ผู้มีความต้องการไต่เต้าและไม่หยุดเคลื่อนที่ไปข้างหน้า คือแค่อาหารเรียกน้ำย่อยสำหรับเธอเท่านั้น
“ถ้าอย่างนั้น พวกคุณทั้งหมดเข้ามาโจมตีฉันเลย ฉันไม่สนใจว่าคุณจะโจมตีด้วยเจตนาฆ่าฉันหรือไม่ด้วยซ้ำ ถ้ามีคนไหนสักคนสามารถโจมตีเฉี่ยวฉันได้ ฉันจะพิจารณาแต่งตั้งคุณเข้าในหน่วยเฟนริเงิน”
“ท่านคิดว่าท่านรอดไปเฉยๆกับนี่ได้เหรอ? อืม ไม่ใช่ท่านยโสไปหน่อยเหรอ?”
“คนตำแหน่งเท่าท่านต้องมีความกล้ามากแน่”
***
ผู้มั่นใจบางคนมองภาพอนาคตดีๆหลังจากสู้กับเธอ แต่ไม่นานเกินรอ ภาพเหล่านั้นเลือนหายไปจากจิตใจพวกเขาอย่างรวดเร็ว
สถานการณ์ภัยพิบัติจะอุบัติแน่นอนกับกลุ่มผู้ท้าทายเธอ, เพียงแค่ถูกซัดล้ม, ไม่แม้แต่หนึ่งถึงสองวินาทีหลังจากนั้นด้วยซ้ำ, แล้วก็ โดยไม่มีแม้แต่การเฉี่ยวสักหนึ่งครั้งบนอิลิซิส และนี่ดำเนินต่อไปไม่จบไม่สิ้น
หลังจากเหนื่อยล้าไม่เพียงแค่กำลังกาย แต่ก็หัวใจพวกเขาด้วย พวกเขาไม่ถูกปล่อยให้เหลือทางเลือกนอกจากทำต่อไป เพราะการฝึกพื้นฐานถูกปฏิบัติกับพวกเขาแม้ว่าเมื่อร่างกายและจิตใจพวกเขาไม่ไหว
การฝึกพื้นฐานเริ่มพร้อมการฝึกโจมตี อาจไม่จบเวลาไหนเร็วๆนี้ สร้างฉากเหตุการณ์ที่ไม่ได้ดูไม่เหมือนสมาคมอัศวิน
“ฉันว่าทุกคนจำเป็นต้องเริ่มใหม่อีกครั้งจากพื้นฐานจริงๆ”
“ครับ! เฮือก! ฮ่าา! รับนั่น”
“เมีย! เมีย! เมียเมียน!”
ลิตตี้เข้าร่วมกับพวกเขาด้วยเหมือนกันเมื่อทุกคนเริ่มการฝึกพื้นฐาน ทำมันต่อจากผู้ฝึกสอน การเคลื่อนไหวตอบของเมียนนั้นน่าสนุก แต่ไม่มีใครให้ความสนใจพวกเธอ
ณ เวลานั้น อิลิซิสอดไม่ได้นอกเสียจากมองลิตตี้ด้วยความหลงใหล
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu
