Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก - ตอนที่ 515

TQF:บทที่ 515 เดินทางด้วยกัน กำจัดผู้ฝึกตนวิถีมาร (4)

มีประกายเย็นชาอยู่ในแววตาโม่ซวนซุน แม้เสียงของเขาจะเบา แต่ก็หนาวไปยันกระดูก พลังภายในที่แทรกอยู่ในเสียงระเบิดอากาศโดยรอบออกเป็นชั้นๆ

เขายกมือขึ้นอีกครั้ง พลังภายในสะท้านฟ้าพร้อมกับแสงสีขาวระเบิดออกต่อหน้าพวกเขา

ขาวนวลราวกับพระจันทร์ผสมผสานไปด้วยแสงอันศักดิ์สิทธิ์ แต่ฟาดฟันลงมาราวกับจะทำลายล้างทั้งผืนแผ่นดิน แค่พริบตาเดียวก็ถล่มลงมาที่ตัวผู้ฝึกตนวิถีมารทั้ง 5 คน พวกเขารู้สึกว่าร่างกายตัวเองกำลังถูกแผดเผาอยู่ ขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงกลิ่นไออันน่าสยดสยองที่แผ่นซ่านไปทั่วฟ้า สีหน้าของพวกเขาซีดลงทันที ขาวเผือกอย่างน่าอนาถ

ในตอนที่ร่างกายของพวกเขาสัมผัสโดนประกายแสงสีขาว ความรู้สึกที่ถูกแผดเผาก็ทำให้พวกเขาทรมานซะยิ่งกว่าตาย ร้องโหยหวนขึ้นมา

“อ๊ากกกก”

“ช่วยด้วยยย”

“ฆ่าข้าเร็ว เร็ววว”

เพิ่งจะใส่ไป 1 ท่าเท่านั้น ร่างกายของพวกเขาที่สัมผัสกับแสงสีขาวเข้าก็มีสภาพเสมือนโดนฟ้าผ่า ร้องโหยหวนก่อนจะกระเด็นออกไปด้วยพลังภายในอันยิ่งใหญ่นี้ราวกับลูกระเบิด

ขณะเดียวกันแสงสีขาวก็ล้อมพวกเขาไว้ดั่งไปที่แผดเผา แม้แต่โอกาสจะดิ้นรนก็ไม่มี ไม่ว่าพวกเขาจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถดับประกายแสงสีขาวบนตัวได้

ทั้ง 5 คนถูกเผาเป็นจุล หายไปจากโลกใบนี้ภายใต้สายตาของทุกคน

หน้าของเหล่าผู้อาวุโสไม่สามารถปกปิดความตื่นตระหนกไว้ได้ เพียงแต่ไม่ทันที่พวกเขาจะพูดอะไรก็เห็นอีกร่างเข้ามา เมื่อเห็นชัดแล้วว่าคนมาเป็นใครพวกเขาก็รีบทักทาย

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเห็นทั้งหมดตั้งแต่ต้น ไม่ได้ประหลาดใจอะไรนัก และก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่พยักหน้าพร้อมกล่าว “พอแล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร พวกเจ้าไปยุ่งเรื่องของพวกเจ้าเถอะ”

“ขอรับคุณหนู” ทั้ง 4 คนจากไปทันทีด้วยความรู้สึกอย่างไรก็ไม่มีใครทราบได้

เห็นท่าทางของพวกเขาแล้วโม่ซวนซุนก็ส่ายหน้า “คนแบบนี้จะยกระดับวิทยายุทธได้จำกัด”

“เอาเถอะ เรื่องของคนอื่นเราไม่ต้องสนใจหรอก ไปเถอะ ไปดูที่อื่นกัน จะได้หาคนเพื่อสอบถามถึงสถานการณ์ด้วย”

“ได้ พวกเราไปเถอะ”

ทั้ง 2 ได้ออกจากที่นี่ไปเพื่อไปต่อ

“คุณหนู คุณชายโม่…”

เจ้านิกายฉินหายตัวมาปรากฏต่อหน้าพวกเขา ประสานมือใส่ทั้งคู่

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพยักหน้า ตาของโม่ซวนซุนมองไปยังที่ไกลในขณะที่ถาม “เจ้านิกายฉิน 2 วันมานี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง”

“ตอนนี้ยังไหวอยู่”

สีหน้าของเจ้านิกายฉินเครียดขึ้นนิดหน่อย “คุณหนู คุณชายโม่ พวกเราไปนั่งคุยกันที่โรงเตี๊ยมด้านหน้าเถอะ”

“ก็ได้ เสี่ยวเสี่ยว เราไปที่โรงเตี๊ยมก่อน” โม่ซวนซุนไม่ได้ปฏิเสธ หันไปคุยกับคนข้างๆ

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเพิ่งใช้จิตของนางกวาดไปรอบๆ และได้เจอเข้ากับเหตุการณ์มากมาย นางไม่ได้เอ่ยถามออกมาทันที หันไปพยักหน้ากับคนทั้ง 2

เจ้านิกายฉินนำทั้ง 2 คนหายตัวไปยังตำบลหนึ่ง ตำบลนี้ไม่เล็กเท่าไหร่ เพียงแต่ดูเก่าและผุพัง ที่สำคัญคือที่นี่ไม่มีชาวบ้านแม้แต่คนเดียว ท่าทางชาวบ้านได้ออกจากที่นี่ไปเพราะสงครามครั้งนี้

เหตุการณ์แบบนี้ก็อยู่ในความคาดหมาย ไม่ว่าใครก็ต้องรักชีวิตของตัวเองกันทั้งนั้น ไม่มีใครรอตายอยู่ที่นี่หรอก

ไม่นานนักทั้ง 3 ก็เข้าไปในโรงเตี๊ยมของตำบลนี้ ทันทีที่เข้าไป เหล่าผู้ฝึกฝนวิทยายุทธที่เห็นการมาของพวกเขาก็ลุกขึ้นทักทายพวกเขา

โม่ซวนซุนและเฉิงเสี่ยวเสี่ยวต่างพยักหน้าให้พวกเขา ส่วนใหญ่ก็เป็นผู้อาวุโสจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์จงหยวนทั้งนั้น

บางคนในนั้นสีหน้าไม่ค่อยดีนัก ท่าทางจะได้รับบาดเจ็บ

——————————–