Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก - ตอนที่ 638

TQF:บทที่ 638 ครอบครัวท่านอา (1)

ท่าทางอีกฝ่ายโอหังและไร้มารยาทมาก

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเม้มปากด้วยความไม่พอใจ พลางส่งสายตาให้หยูเฮงน้อยข้างๆ

พี่น้องตระกูลฟางกำลังจะพุ่งออกไปด้วยความโทสะ แต่เห็นหยูเฮงน้อยยื่นมือออกมาด้วยท่าทีเรียบๆ นิ้วทั้ง 5 กำเข้าหากันเป็นกรงเล็บ ทำท่าดึงประตูเบาๆ เกิดเสียงเพล้ง จากนั้นประตูเปิดออก

คุณชายวัยหนุ่มที่หน้าค้างไปแล้วปรากฏสู่สายตา เขาเบิกตาอ้าปากค้างนิดหน่อย มองคนในห้องอึ้งๆ

คนในห้องเกินความคาดหมายของเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งสาวงามที่น่าทึ่งทั้ง 2 ที่เขาไม่เคยเห็น ทำให้ร่างเขาตกใจจนชะงักไป มีแสงแวววาวในดวงตาของเขาเขาเก็บอาการที่เหมือนคนงี่เง่าทันทีและก้าวเข้าไปโดยไม่ยำเกรง

“แม่นางทั้ง 2 ไม่ทราบว่าชื่ออะไรจ๊ะ ข้าคือคุณชายสายตรงของตระกูลกงซุน ชื่อว่ากงซุนเห้าตั้ง แม่นางทั้ง 2 แนะนำข้าได้”

ในสายตาคุณชายกงซุนคนนี้มีแค่ 2 สาวงามเท่านั้น พี่น้องตระกูลฟางถูกเมินอย่างสมบูรณ์แบบ

ตระกูลกงซุน?

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวรู้ทันทีว่าเป็นตระกูลอันดับ 2 ใน 10 ตระกูลใหญ่ มิน่าล่ะคุณชายกงซุนคนนี้ถึงได้โอหังขนาดนี้ แม้แต่พี่น้องตระกูลฟางก็ไม่อยู่ในสายตา

อายุเขาราวๆ 20 กว่าปี หน้าแต่หน่อมแน้มดูดีใช้ได้ เพียงแต่ใบหน้าซีดเซียวเหมือนคนพลังหยวนต่ำ ดูยังไงก็แต๋ว ไม่น่าพิศวาสเอาซะเลย

ฟางซีเฉิงที่บันดาลโทสะกำลังจะอ้าปากก็มีเสียงของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวดังขึ้นข้างหู “พี่ชาย ไม่ต้องใจร้อน ให้หยูเฮงน้อยจัดการเถอะ”

ไม่ใช่แค่ฟางซีเฉิงที่ได้ยิน ฟางซีเสียนและฟางถงยวี่ก็ได้ยินเสียงที่เฉิงเสี่ยวเสี่ยวส่งมาเหมือนกัน

พวกเขาที่โมโหอยู่สงบลงทันที เพราะพวกเขารู้ว่าคนที่จะซวยต่อจากนี้ไม่ใช่หยูเฮงน้อยแน่

2 วันที่ผ่านมานี้ พวกเขารู้แล้วว่าหยูเฮงน้อยไม่ใช่พวกยอมใครง่ายๆ จุดจบของคนที่มาแหยมนางไม่ใช่แค่คำว่าอนาถจะบรรยายหมด

ในนาทีนี้ พี่น้องตระกูลฟางยินดีจะเห็นคนต้องลำบาก

หยูเฮงน้อยก็รับรู้ถึงความคิดของเฉิงเสี่ยวเสี่ยว ใบหน้าน่ารักมีรอยยิ้มหวาน แค่พลิกมือก็มีไม้ตบยุงอันเล็กปรากฏอยู่ในมือนาง ชี้ไปยังคนที่เพิ่งบุกเข้ามา

“ไอหนุ่ม เจ้าบ้ารึเปล่า ผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเจ้าตายหมดแล้วใช่มั้ย ไม่สอนมารยาทเจ้าบ้างเหรอ ไม่เคยบอกรึไงว่าอย่าบุกรุกที่ของคนอื่น รู้มั้ยว่าตายเขียนยังไง ให้ข้าสอนเจ้าเขียนมั้ย”

คำสบถด่าอย่างร้ายกาจทำให้คุณชายตรงหน้าหน้าเปลี่ยนสีทันที คนที่ฐานะสูงส่งอย่างเขาเคยถูกด่าหยาบขนาดนี้ที่ไหนกัน เขาโกรธจนหน้าเขียว ชี้หยูเฮงน้อยด้วยความโกรธ “ยัยนี่ ยัยบ้า รนหาที่ตายรึไง เชื่อมั้ยว่าข้าจะหั่นเจ้าเป็นชิ้นๆเลย ให้เจ้าตายแบบไม่มีที่ฝัง กล้าหาเรื่องพวกเราตระกูลกงซุน สงสัยจะไม่อยากมีชีวิตแล้ว”

“ถุย ไอระยำ ดูเจ้าสิเลือดลมก็ไม่ดี ไตหัวใจก็อ่อนแอ ท่าทางใฝ่กามใฝ่สุราจะหมดเรี่ยวแรงแบบนั้นก็รู้เลยว่าคนระยำอย่างเจ้าน่ะไม่ใช่คนดีแน่ๆ กินยาเม็ดทุกวัน ไม่กลัวว่าจะตายเอารึไง”

ใบหน้าเล็กๆของหยูเฮงน้อยมีสีหน้าดูถูก ท่าทางรังเกียจอย่างที่สุด ราวกับคนตรงหน้าไม่ใช่คุณชายท่าทางดูดี แต่เป็นตาแก่ซอมซ่อ

แต่คำพูดของหยูเฮงน้อยที่กล่าวอย่างไม่ใส่ใจทำให้กงซุนเห้าตั้งตะลึงเป็นอย่างมาก แม้แต่พี่น้องตระกูลฟางก็มีสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

โดยเฉพาะกงซุนเห้าตั้งที่รับประกันได้ว่าเพิ่งเคยเจอยัยเด็กนี่ครั้งแรก แต่นางกลับมองร่างกายและการใช้ชีวิตของเขาออก

อึ้งก็ส่วนอึ้ง แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนของ 10 ตระกูลใหญ่ แม้ว่าปกติจะทำตัวสุรุ่ยสุร่ายไปบ้าง แต่ก็ยังมีพอมีความเจ้าเล่ห์เพทุบายอยู่บ้าง

เขาปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด “เหลวไหลทั้งเพ กล้ามาด่าว่าข้า รอดูเลยว่าข้าจะสั่งสอนเจ้าอย่างไร”

พูดจบ เขาก็ไม่สนว่าที่นี่เป็นธุรกิจของตระกูลมู่หรง แน่นอนว่าด้วยฐานะคุณชายตระกงซุนของเขาก็ไม่จำเป็นต้องเห็นตระกูลมู่หรงที่เป็นอันดับสุดท้ายอยู่ในสายตา

ลงมือหวังผลจะเอาชีวิตทั้งนั้น ฝ่ามือที่ส่งออกไปพุ่งตรงไปยังหน้าอกของหยูเฮงน้อย

เมื่อเห็นเขาลงมือ หยูเฮงน้อยแสยะยิ้มและฟาดไม้ตบยุงในมือใส่อีกฝ่าย เกิดเสียงครวญครางขึ้นก่อนที่ร่างของคุณชายกงซุนกระเด็นออกไปนอกประตูและล้มอยู่ที่พื้นทันที จะลุกก็ลุกไม่ขึ้น

ทั้ง 2 ลงมือกันไวมากจนคนอื่นๆยังไม่ทันจะตั้งตัว

ทหารยามของตระกูลกงซุนได้สติกลับมาในที่สุดและรีบไปพยุงคนที่พื้นให้ลุกขึ้น กงซุนเห้าตั้งกระอักเลือดออกมา ยิ่งมองหยูเฮงน้อยในห้องอย่างตกตะลึง

ยัยเด็กที่ดูเหมือนไม่มีวิทยายุทธ แต่เขากลับไม่มีพลังจะต้านทานได้เลย เขาน่ะอยู่จุดสูงสุดของระดับบรรลุราชันย์จักพรรดิ์เลยนะ อีกก้าวเดียวก็จะได้เป็นจักพรรดิ์อมตะแล้ว แต่เขากลับรู้สึกเหมือนมดที่บังอาจไปโค่นต้นไม้ ทำอะไรยัยเด็กตรงหน้านี่ไม่ได้เลย

เขายกมือขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปาก ดวงตาของเขาเป็นประกายอันน่าสยดสยองที่หมายจะเอาชีวิต และตบหน้าคนที่อยู่ข้างๆเขาด้วยความโกรธ “ไอ้พวกไร้ประโยชน์ รีบไปจัดการให้ข้าสิ เอายัยเด็กหญิงสองคนนี้ให้ตาย แล้วข้าจะทำให้พวกนางไม่รอดและไม่ตาย หากไม่เอาหนังและกระดูกของพวกนางออกข้าก็ไม่แซ่กงซุน”

“ขอรับ”

เหล่าทหารยามไม่กล้าที่จะเพิกเฉย รีบพุ่งเข้าไปพร้อมกับสีหน้าบิดเบี้ยวใส่ฉิงเสี่ยวเสี่ยวและหยูเฮงน้อย

แต่เขาคงไม่รู้ ว่าคำพูดสามหาวเมื่อกี้ของกงซุนเห้าตั้งทำให้เขาอยู่ในรายการสังหารของหยูเฮงน้อยแล้ว ร่างเล็กๆของนางมีไอเย็นที่หนาวถึงกระดูกแผ่ซ่านออกมา

เมื่อเผชิญหน้ากับทหารยาม ร่างของหยูเฮงน้อยพุ่งไปข้างหน้าและพัดอันเล็กในมือของนางก็โบกสะบัดและฆ่าไปหลายสิบคน

ใบหน้าของพี่น้องตระกูลฟางแสดงให้เห็นถึงความสงสาร พวกเขาหลับตาลง ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรพวกเขาก็รู้อยู่แล้ว

“!!”

พริบตาเดียวเสียงอู้อี้จำนวนมากก็ดังขึ้น และมีอีกหลายร่างกระเด็นออกจากประตูไปอีกครั้ง ราวกับว่าก่อกองทรายมนุษย์เสียงกรีดร้องของพวกเขายังดังอยู่ในปาก

ส่วนคุณชายกงซุนที่ยืนอยู่ข้างนอกประตูเมื่อกี้ ได้กลายเป็นคนด้านล่างสุดอย่างโชคร้าย ถูกทับด้วยทหารยาม 10 กว่าคน เขาที่บาดเจ็บอยู่แล้วถูกทับจนแม้แต่จะร้องก็ยังร้องไม่ออก

———————