Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก - ตอนที่ 707

TQF:บทที่ 707  เกิดเรื่องกับสัตว์อมตะ (2)

“ชิ คิดไปเอง” หยูเฮงน้อยมองบนและไม่ลืมที่จะซ้ำเติมเขา

หวงฝู่หยีมู่ไม่สนใจการดูถูกและซ้ำเติมจากหยูเฮงน้อย สายตาของเขายังคงจับจ้องเฉิงเสี่ยวเสี่ยว “คุณหนูเสี่ยวเสี่ยว พิจารณาข้อเสนอของข้าถึงไหนแล้ว นี่ก็ผ่านมา 2 เดือนแล้ว ถ้าเรายังไม่ลงมือละก็ เกรงว่า….”

“ทำไมรึ” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวถามนิ่งๆ

“ไม่ได้ส่วนแบ่งแล้วน่ะสิ” หวงฝู่หยีมู่สีหน้าจริงจังขึ้น แววตาหนักใจ “คนที่สนใจตึกจงหยวนเยอะขึ้นเรื่อยๆ คนที่เข้าร่วมมีไม่น้อยเลย คนจากอิทธิพลใหญ่ต่างๆล้วนวนอยู่แถวตึกจงหยวน แต่ละคนท่าทางหวังจะแก่งแย่งกันทั้งนั้น”

“ถ้าอย่างนั้นในสายตาพระโอรส ครั้งนี้ตึกจงหยวนคงยากจะพ้นเคราะห์สินะ” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวหลุบตาต่ำลงด้วยแววตาเย็นยะเยือก พริบตาเดียวก็กลับมาสงบอีกครั้ง

“ถูกต้อง”

หวงฝู่หยีมู่หยิบผลไม้วิเศษบนโต๊ะหินมากัดและหัวเราะเย็นๆ “ในสายตาข้า หัวหน้ากลุ่มของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนโอหังเกินไป คิดอยากจะย่อยผลประโยชน์ของอิทธิพลใหญ่ต่างๆไว้หมด เกรงว่าเขาจะกินไม่ลงและอ้วกออกมามากกว่า เจ้าพวกปีศาจเฒ่าชั้นยอดไม่ใช่ใครก็จะมีเรื่องด้วยได้ ต่อให้เป็นพวกเราประเทศหวงฝู่ก็ไม่กล้าทำให้พวกเขาทั้งหมดไม่พอใจ”

“เจ้าตัวสูง เจ้าหมายความว่าคนของกลุ่มทหารรับจ้างเป็นที่ต้องโทษของอิทธิพลทั้งหมดเหรอ เป็นไปไม่ได้หรอกน่า อย่างโถงวิหารสวรรค์สมาคมทหารรับจ้าง สำนักหลิวหวินอะไรพวกนั้นไม่เกี่ยวสักหน่อย อีกอย่าง ตึกจงหยวนจำหน่ายทรัพยากรมากขนาดนี้ก็ดีกับพวกเขานี่” หยูเฮงน้อยขมวดคิ้วแย้งเขา

“เฮ่ะๆๆ….”

หวงฝู่หยีมู่มองหยูเฮงน้อยและหัวเราะแปลกๆ “ถ้าไม่ใช่เพราะเจอพวกเจ้าทุกวัน ด้วยคำพูดของเจ้าข้าคงคิดว่าตึกจงหยวนเป็นทรัพย์สินในนามเจ้า ถึงได้พูดเข้าข้างพวกเขา”

“ข้าบอกว่าเป็นของพวกเราแล้วจะทำไม” หยูเฮงน้อยเชิดคางขึ้นอย่างทรนง มองคนตรงหน้าอย่างไม่ยอม

“ไม่เชื่อ”

หวงฝู่หยีมู่พูดแค่ 2 คำและเหลือบมองเฉิงเสี่ยวเสี่ยวด้วยหางตา เห็นท่าทางไม่เดือดร้อนของนางแล้วเขารู้สึกสบายใจอย่างประหลาด

“ไม่เชื่อก็แล้วแต่” หยูเฮงน้อยหัวเราะอย่างได้ใจและถามต่อ “เจ้าตัวสูง เมื่อกี้ที่เจ้าบอกว่าทุกอิทธิพลเพ่งเล็งตึกจงหยวนอยู่นี่จริงหรือเปล่า”

ในช่วง 2 เดือนมานี้พวกนางก็ส่งคนไปแทรกซึมตามที่ต่างๆในชิงยางเหมือนกัน และก็พบว่ามีคนสนใจตึกจงหยวนมากขึ้นเรื่อยๆจริงๆ เหมือนว่ามีคนจากทุกฝ่าย ท่าทางจะกัดออกมาสักส่วนให้ได้

แน่นอนว่าเฉิงเสี่ยวเสี่ยวและหยูเฮงน้อยไม่คิดไม่ฝันว่าพวกเขาไม่ได้แค่จะกัดออกมาสักส่วน แต่คิดจะกำจัดพวกนางให้สิ้นซาก

“แน่นอนว่าเรื่องจริง” สีหน้าของหวงฝู่หยีมู่เคร่งขรึมขึ้น “ถ้าพวกเราไม่ลงมือละก็คงไม่มีโอกาสอีกแล้ว ถึงลงมือตอนนี้ก็ไม่ได้ง่าย”

พูดมาถึงตรงนี้สายตาของหวงฝู่หยีมู่เริ่มมีหลากหลายความรู้สึก ท่านแม่ทัพอ๋องผู้บัญชากองทหารนับล้านกลับทำอะไรหญิงสาว 2 คนตรงหน้าไม่ได้เลย

การหลอกล่อเอาใจ มารยาที่เอาไว้ใช้กับผู้หญิงทุกอย่างไม่เป็นผลเลยแม้แต่น้อยกับคนตรงหน้า หรือว่าจะเสียเวลาเปล่าๆปลี้ๆไปถึง 2 เดือน

ท่ามกลางหุบเขาลึกที่ไกลพ้นออกไปหลายร้อยลี้ ยอดเขาสูงสง่าติดกันลูกแล้วลูกเล่า ป่าไม้มากมายนับไม่ถ้วน ต้นไม้โบราณบางต้นมโหฬารจนน่ากลัว ยอดเขาสูงหลายพันเมตรทะลุฟ้า ใหญ่ยิ่งกว่าภูเขาบางลูก บดบังนภาแล้วดวงอาทิตย์

ขณะนั้นได้เกิดศึกสั่นไหวปฐพีขึ้น

“ตู้มม”

จู่ๆก็มีสัตว์ดุร้าย 5 หัวปรากฏตัวติดๆกัน เสียงคำรามดังขึ้นยาวนาน พายุโหมกระหน่ำ สัตว์ประหลาดบินมาอีกหลายตัว แต่ละตัวสูง 5-6 เมตร เมื่อกางปีกแล้วกว้างถึง 10 เมตร พุ่งลงมาใส่คนด้านล่างอย่างว่องไว ฉีกขาดไป 6-7 คน เลือดสาดเต็มพื้นดิน

สมาชิกร้อยกว่าคนที่สวมชุดของกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังโกรธตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า ร้องตะโกนคำรามอย่างไม่คิดชีวิต “ลุยพวกเรา ฆ่าพวกเผ่าอสูรให้หมด….”

“คนของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนเป็นเผ่าอสูรทั้งหมด เราจะต้องกระจายข่าวนี้ออกไปให้ได้”

“แก้แค้นให้พี่น้องของพวกเรา ฆ่า…”

“ฆ่าสัตว์ประหลาดพวกนี้ซะ ฆ่า…”

เสียงคำรามในหุบเขาดังขึ้นเป็นช่วงๆ พลังเซียนถล่มทลายออกมาปกคลุมฟ้าดิน คนของกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังพุ่งโจมตีเหยี่ยวเล็กม่วง เสือขาว และหมาป่าเขียวอย่างบ้าคลั่ง เกิดเป็นแสงอันน่าตกใจ

“โฮกก….”

สัตว์อมตะบนฟ้าและบนพื้นจัดการสังหารจนตาแดงก่ำ ความดุร้ายของพวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เกิดพายุพัดผ่านไปเสียงดังฟู่ อินทรีย์ม่วงยักษ์ตัวนึงพุ่งเข้ามาอ้าปากกว้าง กัดหงับเข้าที่ทหารรับจ้าง 2 คน สิ้นเสียงแค่ก 1 ในนั้นก็ร่างขาดท่อนร่วงหล่นลงมา เลือดไหลเป็นทาง อนาถจนเกินจะมอง

“อ๊ากไอพวกสัตว์ประหลาด ข้าจะฆ่าพวกเจ้า พวกเราจะฆ่าพวกเจ้า…” เสียงคำรามทั้งโกรธทั้งเศร้าดังมา ธนูพลังเซียนพุ่งมาราวเม็ดฝน มีทหารรับจ้างอีกหลายคนบุกเข้าไปราวสายฟ้าฟาด

ส่วนเหล่าหมาป่าเขียวและเสือขาวบุกเข้าไปกลางดงทหารรับจ้าง สะบัดกรงเล็บเป็นประกายเย็นยะเยือก เสียงตึงตังดังขึ้นตาม ฝนเลือดสาดกระเด็น เก็บกวาดไปอีกหลายคนให้กระเด็นออกไป

“พรวดด….”

คนที่ถูกเหวี่ยงกระเด็นออกไปกระอักเลือด 2 คนในนั้นที่ช้าไปหน่อยถูกแหวกร่างออก เลือดนองเต็มพื้น ผจญกับบาดแผลสาหัสที่ยากจะจินตนการและสิ้นชีวิตไป

“ตู้มๆ…”

เสียงสนั่นหูดังออกมาเรื่อยๆ ราวกับสายฟ้าที่ฟาดลงมาจากสวรรค์ชั้น 9 เป็นประกายเจิดจ้า ดั่งเช่นงูที่กำลังร่ายรำ พลังมหาศาลสะเทือนจนภูเขาและพสุธาต้องทลาย รู้สึกเหมือนวันสิ้นโลกได้มาถึงแล้ว

ส่วนสมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังตายไปเกินครึ่ง ไม่สามารถต่อกรกับสัตว์อมตะพวกนี้ได้เลย นี่มันการสังหารอย่างเหี้ยมโหดชัดๆ

“ตู้ม….”

มีเสียงกรีดร้องดังอยู่ในป่า คว้นฟุ้งขึ้นฟ้า ความสนั่นของที่นี่สะเทือนไปถึงเหล่าปีศาจเฒ่าที่ผ่านมาในระยะหลายสิบลี้จนได้ พวกเขาที่ตั้งใจจะเข้าชิงยางตั้งใจอ้อมผ่านมาทางนี้ อยากจะมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

ด้วยความสามารถของพวกเขาพริบตาเดียวก็มาอยู่ท่ามกลางหุบเขา เมื่อได้เห็นสัตว์อมตะหลายตัวกำลังฆ่าคนของกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังอยู่ก็บันดาลโทสะทันที เบิกตาโพลงอย่างโกรธแค้นและตะโกนเสียงเย็น “สัตว์ร้าย กล้าทำร้ายมนุษย์รึ ตายแน่….”

ปีศาจเฒ่า 2 คนร่วมมือกัน มีดยักษ์สีเงินที่หล่อหลอมจากพลังเซียนฟาดเข้าใส่อินทรีย์ม่วงและเหยี่ยวเหล็ก เร็วปานสายฟ้าแบบที่พวกมันหลบไม่พ้น พู่ มีรอยฟันบะเร่ออยู่บนคอพวกมัน เกิดเป็นบาดแผลน่ากลัวมีเลือดทะลักสาดลงมาดั่งฝน

“!!….”

สัตว์อมตะในอากาศสิ้นชีวิตด้วยน้ำมือพวกเขาตามๆกันไป ไม่มีเรี่ยวแรงจะต้านทานแม้แต่น้อย

ส่วนเฉิงเสี่ยวเสี่ยวที่ยืนส่งหวงฝู่หยีมู่กลับไปรู้สึกได้ถึงบางอย่าง สีหน้านางเปลี่ยนไปเป็นเกรี้ยวกราด “แย่แล้ว มีคนฆ่าพวกมัน”

——————————-