Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก - บทที่ 725 รักลึกซึ้ง (2)

TQF:บทที่ 725  รักลึกซึ้ง (2)

“…..”

คนบนที่นั่งประธานยังไม่ยอมตอบ ผู้คนล่างเวทีอดตะโกนขึ้นมาไม่ได้ “แม่นาง เจ้าเป็นใครกัน นี่มันเรื่องอะไรกันแน่”

“นั่นสิ มีอะไรก็พูด อย่าลืมว่าตอนนี้เป็นเวลาของงานประลองการสกัดยา อย่าทำให้เสียเวลา”

“พวกเรายังต้องประลองกันนะ เล่นบ้าอะไรกันเนี่ย”

“หรือว่าเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้น”

“นางเป็นใครน่ะ ทำไมต้องถามหาเหล่าผู้อาวุโสแห่งสำนักต่างๆ”

“หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่เราไม่รู้”

……

ผู้คนด้านล่างเริ่มถกกัน ตอนนี้ผู้คนยังงวยงงกันอยู่

ขณะนั้นหยูเฮงน้อยได้กล่าวขึ้น “ทุกคนโปรดเงียบหน่อย เดี๋ยวพวกเจ้าก็จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คำถามของคุณหนูข้าย่อมมีเหตุผล ทุกคนคงไม่รู้สินะว่าคุณหนูของข้าเป็นใคร นางก็คือหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุน”

“อะไรนะ หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุน”

“นางคือหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนเหรอ เป็นไปไม่ได้น่า”

“เด็กผู้หญิงจะเป็นหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนได้ยังไง”

“ตายจริง ที่แท้หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนก็คือนางนี่เอง เหลือเชื่อจริงๆ ไม่คิดเลยว่าอิทธิพลยิ่งใหญ่ขนาดนี้จะสร้างโดยเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง สุดยอดจริงๆ”

“นางคือหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนก็เท่ากับว่าเป็นเจ้าของตึกจงหยวนด้วยน่ะสิ”

“ใช่ๆ เป็นนางแน่ๆ”

“ท่านหัวหน้ากลุ่ม ทำไมท่านต้องปิดตึกจงหยวนด้วย พวกเราไม่มีที่จะซื้อของแล้ว”

“ท่านหัวหน้ากลุ่ม ตึกจงหยวนจะเปิดเมื่อไหร่บอกพวกเราด้วย”

“เกิดอะไรขึ้นน่ะหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนและเจ้าของตึกจงหยวนถึงได้มาอยู่ที่นี่”

….

ทั้งลานกวางฮือฮาขึ้นมาอีกครั้ง เสียงถามไถ่ดังขึ้นเนืองๆ ดูออกได้ไม่ยากจากปฏิกิริยาของทุกคนว่าพวกเขาเฝ้ารอการเปิดทำการอีกครั้งของตึกจงหยวน แน่นอนพวกเขายังสงสัยอีกว่าตึกจงหยวนบริหารกันอยู่ดีๆทำไมถึงปิดตัวลง”

พวกเฉิงเสี่ยวเสี่ยวดีใจมากกับปฏิกิริยาของผู้คน แต่คนบนที่นั่นประธานหน้าเครียดขึ้นไปอีก เรียกได้ว่าไม่สู้ดีอย่างถึงที่สุด พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองยังไม่ทันจะเริ่ม อีกฝ่ายก็ได้สิทธิ์ในการออกเสียงไปแล้ว

นี่เป็นสถานการณ์ที่ไม่ดีเลย

สีหน้าของตาแก่ซอมซ่อย่ำแย่อย่างถึงที่สุด มีไอเย็นปรากฏให้เห็นลางๆรอบตัว ส่วนมหาผู้อาวุโส 2 คนข้างตัวเขาเหงื่อไหลพลั่ก ท่าทางเหมือนคนกำลังจะเจอดี

“ทุกคนไม่ต้องใจร้อน เดี๋ยวทุกคนก็จะได้รู้คำตอบของคำถามเหล่านี้”

หยูเฮงน้องส่งเสียงอีกครั้ง ลานกว้างที่เอะอะโวยวายค่อยๆสงบลง นาทีนี้พวกเขาอยากรู้อยากเห็นว่าเรื่องนี้จะพัฒนาต่อไปอย่างไร

เมื่อเงียบลงแล้วนางก็ถอยไปอยู่ข้างๆโม่ซวนซุนกำลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่เฉิงเสี่ยวเสี่ยวแตะเขาเบาๆ นัยน์อบอุ่นของนางกวาดตามองคนด้านล่าง และเอ่ยถามเศร้าๆ “ทุกคน ข้าคือหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนจริงๆ ลงทะเบียนกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนที่เมืองฮวงยันเมื่อ 2 ปีก่อน คนของสมาคมทหารรับจ้าง โถงวิหารสวรรค์ท่านเจ้าเมืองฮวงยัน ผู้อาวุโสแห่งกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังล้วนมีส่วนร่วมในการก่อตั้งกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนและการเปิดกิจการตึกจงหยวน ถ้าทุกคนไปสืบหาข้อมูลดีๆจะรู้ว่าข้าไม่ได้โกหกหลอกลวง”

“ข้าเป็นพยานได้ ตอนนั้นข้าอยู่ที่ฮวงยัน กลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนลงทะเบียนที่นั่นเมื่อ 2 ปีก่อนจริงๆ ข้าเห็นกับตา”

“ใช่ ข้าก็เป็นพยาน”

“ข้าก็เป็นพยาน”

ผู้ฝึกฝนวิทยายุทธหลายคน ณ ลานกว้างที่มาจากฮวงยันตะโกนบอกกับเหล่าคนที่ลอยอยู่กลางอากาศ

“ถูกต้อง มีพยานด้วยยิ่งดี” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพยักหน้านิดหน่อย ทอดสายตาไปบนที่นั่งประธานอีกครั้ง “ที่จริง ทุกคนที่นั่งอยู่ด้านบนนี้ก็รู้จักฐานะของข้ามานานแล้ว บางทีพวกเขาคงรู้ตั้งแต่ที่ข้าเข้าชิงยางมาเลยก็ได้”

“ข้าอยากจะถามทุกคน ณ ที่นี้ว่า คนของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนของข้า เคยรังแกผู้อื่นมั้ย เคยเข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์รึเปล่า เคยสร้างบาปสร้างกรรมอะไรหรือ คนที่นี่มีนับล้าน ข้าเฉิงเสี่ยวเสี่ยวขอให้ทุกคนช่วยพูดจากใจเพื่อให้ความยุติธรรมหน่อย กลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนเคยทำอะไรที่ไม่สามารถให้อภัยได้รึเปล่า ทุกคนโปรดตอบข้าด้วย แล้วข้าจะบอกทุกคนว่าทำไมกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนถึงหายไป ทำไมตึกจงหยวนถึงปิดตัวลง”

เสียงของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวดังก้องอยู่ในหูของทุกคน แม้เสียงจะไม่ดังแต่ทุกคนก็ได้ยินอย่างแจ่มชัด

ขณะเดียวกันทุกคนรู้สึกได้ถึงความโกรธของนางที่แฝงอยู่ในน้ำเสียง

“…….”

ทั้งลานกว้างเงียบสงาด ทุกคนมองหน้ากันและส่ายหัว พวกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องแย่ๆที่กลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนทำเลยสักนิดจริงๆ

“มีมั้ย” หยูเฮงน้อยถามเสียงเย็น เสียงนี้เหมือนจะระเบิดออกข้างหูของทุกคน ทำให้จิตใจสั่นไหว

“ไม่มี”

“พวกเราไม่เคยได้ยิน”

“พวกเขาไม่เคยทำเรื่องเลวร้ายอะไร และปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างดีด้วย”

“ใช่ คนของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนดีมาก คอยช่วยเหลือคนอื่นอยู่บ่อยๆ”

“ข้าก็รู้ ครั้งที่แล้วที่คนของกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังตกลงไปในบ่อโคลนเกือบจะตายกันหมด ก็เป็นคนของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนนี่แหละที่ช่วยพวกเขาออกมา”

“ข้าก็เคยได้ยิน คนของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนชอบช่วยเหลือพวกคนจน โดยเฉพาะประชาชนที่ไม่สามารถดูแลตัวเองได้ พวกเขาชอบเอาของไปให้พวกนั้น”

“พวกเขายังรับเลี้ยงเด็กที่ไม่มีบ้านด้วย”

…….

ทุกคนบอกสิ่งที่ตัวเองรู้ออกมา มีแต่เรื่องดีๆที่คนของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนทำทั้งนั้น ไม่เคยได้ยินว่าพวกเขาทำเรื่องไม่ดีอะไร

เมื่อสามีภรรยาโม่อู๋เซอและฟางซูหยุนได้ยินคำพูดเหล่านี้ต่างยิ้มออกมาด้วยความดีอกดีใจ ส่วนเหล่าปีศาจเฒ่าที่นั่งอยู่บนที่นั่งประธานสีหน้าย่ำแย่จนหาคำบรรยายไม่ได้ เรียกได้ว่าหน้าดำยิ่งกว่าถ่าน

แต่พวกเขาไม่กล้าทำอะไร เพราะมีเซียนสวรรค์อยู่ที่นี่

ตามตำนาน เมื่ออยู่ต่อหน้าเซียนสวรรค์แล้วทุกคนก็เป็นเหมือนมดปลวกเท่านั้น

หรือก็คือเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ฝึกฝนวิทยายุทธที่บรรลุระดับเซียนสวรรค์ ผู้ฝึกฝนวิทยายุทธที่อยู่ระดับต่ำกว่านั้นต่อให้จะมีอิทธฤทธิ์เก่งกาจแค่ไหนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซียนสวรรค์

อาณาเขตเทพของเขาสามารถถล่มทุกคนได้

หรือก็คือหากโม่ซวนซุนต้องการ ทุกคนที่อยู่ในอาณาเขตเทพนี้ไม่มีใครหนีรอดไปได้

“ขอบคุณทุกคนที่ยอมพูดความจริง”

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวค่อยๆพูดขึ้น ผู้คนต่างเงียบลงตามเสียงของนางที่ดังขึ้นและมองนางเพื่อรอให้นางพูดต่อ

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง พูดขึ้นอีกครั้ง “ทุกคน ที่ข้าปิดตัวตึกจงหยวน ก็เป็นเพราะว่าผู้อาวุโสเทพเซียนจากสำนักต่างๆออกโรงสังหารสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนเอง ทั้งหมด 167 คนที่ตายด้วยน้ำมือพวกเขา”

“หาาา….”

“ไม่จริงอ้ะ….”

“ทำไมกัน….”

“ทำไมต้องฆ่าคนของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนด้วย”

“มหาผู้อาวุโสทั้งนั้นที่ลงมือ ไม่จริงน่า…”

…..

คนด้านล่างตะลึงกันหมด ร้องออกมาด้วยความเหลือเชื่อ ทุกสายตาจับจ้องไปบนที่นั่งประธานอย่างอดไม่ได้ เพราะผู้อาวุโสแห่งสำนักต่างๆล้วนอยู่บนเวทีทั้งหมด เชื่อว่าพวกเขาจะต้องชี้แจง

———————————————————————–