Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก - บทที่ 731 ต้นสายปลายเหตุ (3)

TQF:บทที่ 731 ต้นสายปลายเหตุ (3)

เมื่อก่อนตระกูลฟางมักถูกอิทธิพลใหญ่อื่นๆในชิงยางคอยหาเรื่องกลั่นแกล้งทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ บัดนี้ได้เอาคืนบ้างแล้วสักที

ส่วนพระโอรสอีก 2 ท่านที่สนิทกับเฉิงเสี่ยวเสี่ยวหัวใจด้านชาไปแล้ว โดยเฉพาะหวงฝู่หยีมู่ที่เย้ยหยันตัวเองเหลือเกิน ตัวเองไปหาหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนให้ต่อกรกับกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุน น่าขันเสียจริง

แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่เมื่อพวกนางรู้ความคิดของตัวเองก็ไม่ได้ทำไม่ดีอะไรกับตัวเอง ต่อให้ตัวเองไปหาถึงที่ครั้งแล้วครั้งเล่าพวกนางก็ไม่ได้โกรธ

ถ้าเป็นตัวเองเจอเหตุการณ์แบบนี้ มีคนกล้าเพ่งเล็งทหารนับล้านของตัวเองแบบนี้ เขาคงจะสับคนๆนั้นเป็นชิ้นๆไปแล้ว จะให้…..

ความคิดของทุกคนวุ่นวายและไม่เหมือนกันเลย สำหรับหวงฝู่เส้าจวินแล้ว นอกจากเสียใจและปวดใจนิดๆ ยังถือว่ายอมรับได้ไม่ยาก

ต้องยอมรับว่าเขารู้สึกดีกับเฉิงเสี่ยวเสี่ยวจริงๆ ในใจยังมีเงาอันงดงามของนางอยู่ แต่เมื่อเผชิญกับศัตรูหัวใจหมายเลข 1 อย่างโม่ซวนซุน เขาไม่เกิดความคิดว่าอยากจะแย่งเลยสักนิด เขาเงียบไม่พูดจาด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

การมองเห็นและการฟังของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวย่อมดูออกว่านักสกัดยา 2 แสนคนด้านล่างต้องการเข้าร่วมงานประลองการสกัดยา ไม่แปลกใจเท่าไหร่กับการตัดสินใจของพวกเขา เพียงแค่พยักหน้าเบาๆและพูดเรียบๆ “ไม่มีปัญหา 3 วันหลังจากนี้ทุกคนเอาเตามาเองและรวมตัวกันที่นี่ ถึงตอนนั้นพวกเราจะส่งคนมาสอบวัดระดับ”

เพิ่งจะพูดจบคนด้านหลังก็ส่งเสียงดีใจ เห็นได้ว่าทุกคนปิติจากใจจริงๆ และสนับสนุนการก่อตั้งของสมาคมตันจง

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวที่กำลังจะไปพูดขึ้นอีกครั้ง “ทุกคน ตึกจงหยวนของเราจะไม่เปิดที่อื่นอีก ตึกจงหยวนในชิงยางจะยังคงเปิดต่อไป ภายใน 3 วันนี้ ของทุกชิ้นที่ขายลดราคาร้อยละ 80 หวังว่าจะได้รับการสนับสนุนจากทุกคน ขอบคุณ”

“เยี่ยมไปเลย ตึกจงหยวนเปิดทำการอีกครั้งแล้ว”

“ดีจัง ข้าอยากซื้อยาวิเศษและสมุนไพรที่ตึกจงหยวนมานานแล้ว มีแค่ยาของตึกจงหยวนที่มีพลังเซียนเข้มข้นสุด ยาพวกนี้มีโอกาสสกัดเป็นยาเม็ดได้สำเร็จมากกว่ายาอื่นๆเยอะ”

“วิทยายุทธของข้าจะถึงขีดจำกัดแล้ว กำลังต้องการยาเม็ดที่ตึกจงหยวนขายเลย บัดนี้ตึกจงหยวนเปิดทำการอีกครั้ง อย่างกับฝนที่ตกมาได้ทันเวลา”

“สหาย ตึกจงหยวนเปิดทำการอีกครั้ง เดี๋ยวเรารีบไปต่อแถวกันเถอะ ถ้ารอจนพรุ่งนี้ต้องโดนคนอื่นแย่งไปหมดแน่”

“ใช่ พวกเรารีบไปเถอะ ไม่อย่างนั้นไม่ถึงตาพวกเราแน่”

“ไปเร็ว รีบไป ไปรอตึกจงหยวนเปิดร้าน”

……

คนในลานกว้างจากไปกันดั่งธารน้ำไหล พวกเฉิงเสี่ยวเสี่ยวหายตัวกลับบ้านตระกูลฟางไปนานแล้ว

ในสักที่ของลานกว้างมีคนหลายคนยืนอยู่ พี่น้อง 3 คนตระกูลฟางนั่นเอง ฟางซีเฉิงและฟางถงยวี่มองฟางซีเสียนที่หมดอาลัยตายอยาก

พวกเขาพี่น้องเข้าใจว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ ฉากเมื่อกี้มากพอที่จะทำให้พวกเขาตะลึง โดยเฉพาะผู้ชายที่อยู่ในชุดขาวปลิวไสวเหมือนกัน หล่อเหลาราวเทวดา คนที่วิทยายุทธสูงถึงระดับเซียนสวรรค์นั่นคือสามีของน้องสาว นางมีสามีแล้วจริงๆ

แม้ว่าต่อหน้าฟางซีเสียนจะไม่ได้แสดงความรักอะไรต่อเฉิงเสี่ยวเสี่ยวมากนัก แต่พี่น้องตระกูลฟางรู้นิสัยเขาดี รู้ว่าเขาตกหลุมรักเข้าให้แล้ว ช่วยไม่ได้ที่คนหนึ่งมีใจคนหนึ่งไม่ เรื่องนี้พวกเขาก็ดูออกตั้งนานแล้ว

คนเป็นพี่ชายอย่างฟางซีเฉิงไม่รู้จะปลอบใจน้องชายอย่างไรดี ได้แต่ตบบ่าเขาเบาๆ เป็นการปลอบโดยไม่ต้องมีเสียง

เมื่อเห็นคนในลานกว้างน้อยลงเรื่องๆ ฟางถงยวี่เอ่ยเสียงค่อย “พี่สอง กลับกันเถอะ ไม่ว่าอย่างไรตอนนี้ท่านยังได้เจอน้องสาวอยู่ เห็นค่าในทุกๆวันเถอะ เมื่อพวกนางไปแล้ว ต่อให้ท่านอยากเจอก็คงไม่ได้เจอ”

ร่างของฟางซีเสียนสั่นสะท้านไป ใบหน้ากลับมามีสีและพยักหน้า “ใช่ พวกเราต้องกลับไปแล้ว”

หลังจากที่กลับมาบ้านตระกูลฟางแล้ว เฉิงเสี่ยวเสี่ยวและโม่ซวนซุนทิ้งทุกคนและแว้บเข้ามิติ ไม่ได้สนใจใครเลย

หลังจากที่เข้าไปในคฤหาสน์ของเฉิงเสี่ยวเสี่ยว ทั้ง 2 มองหน้ากันอย่างหลงใหล ไม่สามารถมองใครอื่นได้อีก

ความคิดถึงที่จากกันไปถึง 3 ปีเต็ม นาทีนั้น ตาของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวพร่ามัว น้ำตาไหลอาบแก้มไม่หยุด ร้องไห้โดยไม่ส่งเสียง

“ยัยเด็กโง่”

โม่ซวนซุนรู้สึกแสบที่จมูก เขายื่นมือไปเช็ดคราบน้ำตาบนแก้มนาง ก้มตัวลงจูบริมฝีปากนางไว้อย่างแรง ปลายลิ้นตวัดไปทั่วช่องปากอันหอมหวาน รสชาติละมุนละไมนี้ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้

ปลายจมูกมีแต่กลิ่นไอของเขา

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวใจเต้นแรง ร่างกายอ่อนเปลี้ย สีชมพูคืบคลานสู่แก้มทั้ง 2 ข้างตามการพัวพันของปลายลิ้น ส่งผลให้ใบหน้าสดใสอ่อนหวานเพิ่มเสน่ห์เย้ายวนมากขึ้น

ลมหายใจข้างหูหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ หน้าเล็กๆของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวขึ้นสีเหมือนดอกท้อ ขยับหัวเบาๆเพื่อเตือนอีกฝ่าย เขาจึงปล่อยอย่างยากลำบาก

“ภรรยา~~”

เสียงมีอารมณ์ดังขึ้นพร้อมกับลมหายในหนักหน่วง เสียงนุ่มทุ้มมีเสน่ห์และน่าฟัง

“หืม” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวหายใจถี่ สายตาหยาดเยิ้มสบเข้ากับนัยน์ตาลึกล้ำเป็นประกายของเขา

“เห้อ ข้าต้องรีบแต่งงานกับเจ้า”โม่ซวนซุนข่มอารมณ์พุ่งพล่านในตัวและกอดคนในอ้อมกอดไว้แน่น

นัยน์ตาของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวในอ้อมกอดเป็นประกายขึ้นมาทันที เผยท่าทีเขินอายและรักใคร่

“เจ้าสบายดีมั้ย ที่ผ่านมาเป็นอย่างไรบ้าง ที่เจ้าบอกว่าสูญเสียความทรงจำเป็นยังไงกันแน่”

——————————–