สาวไอดอลห้องเดียวกับผมชอบทำตัวน่าสงสัย(The Idol Girl in My Class Is Acting Suspiciously) - ตอนที่ 39

ในชั้นเรียนของฉัน มีผู้หญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียนอยู่

ชื่อของเธอคือ ชิออน ซาเองุสะ

ในฐานะเซ็นเตอร์ของวงไอดอลชื่อดัง “Angel Girls” เธอเป็นที่รู้จักไม่เฉพาะในโรงเรียนแต่ยังเป็นที่รู้จักไปทั่วประเทศ และแม้กระทั่งหลังจบการศึกษา ความนิยมของเธอก็ไม่ได้ลดลงและเธอยังคงเป็นที่รักของทุกคน

รูปลักษณ์ของเธอนั้นสวยงามมากและตัวเธอมีความผสมผสานระหว่างความงามและความน่ารักที่ดึงดูดสายตาของผู้พบเห็นเสมอ

เธอเป็นคนร่าเริง เป็นมิตร ปฏิบัติต่อทุกคนด้วยความเมตตาและความเคารพ เป็นที่รักของทุกคนในโรงเรียนราวกับว่าเธอเป็นนางฟ้า

แต่ต่อหน้าฉันเท่านั้นที่เธอมักจะทำตัวน่าสงสัย และฉันเคยเห็นหน้าแบบต่างๆของเธอที่คนอื่นไม่เคยเห็น

บางครั้งเธอก็น่ารัก บางครั้งเธอก็ตลก และบางครั้งเธอก็แสดงความเป็นผู้ใหญ่ที่คุณคาดไม่ถึงจากคนที่อายุเท่าเธอ

– ยิ่งฉันรู้จักเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งมีเสน่ห์มากขึ้นเท่านั้น

วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกตั้งแต่ฉันรับรู้ถึงความรู้สึกของฉัน

ฉันตื่นแต่เช้าและตัดสินใจไปโรงเรียนเร็วกว่าปกติเพราะฉันกังวลเกินกว่าจะอยู่ที่บ้าน

เหนือสิ่งอื่นใด ฉันอยากเจอซาเองุสะซังให้เร็วที่สุด

เมื่อฉันเปิดประตูห้องเรียน ฉันเห็นเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งอยู่ที่นั่นก่อนหน้าฉัน

ฉันไม่รู้ว่าเธออยู่ในห้องเรียนนานแค่ไหนแล้ว แต่เพื่อนร่วมชั้นของฉันคือซาเองุสะซังซึ่งนั่งถัดจากฉัน

ฉันเป็นเพื่อนที่ดีกับซาเองุสะซังอยู่แล้ว จนถึงจุดที่คุยกันในไลน์ได้ตามปกติ แต่ความจริงที่ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เราเจอกันในห้องเรียนตั้งแต่ฉันรับรู้ถึงความรู้สึกที่มีต่อเธอทำให้ ฉันค่อนข้างประหม่า

“โอ้ อรุณสวัสดิ์ ชิจัง! วันนี้คุณมาเร็วอีกแล้วนะ!”

“โอ้ อรุณสวัสดิ์! ทัคคุง!!”

ฉันสงบสติอารมณ์ลงได้และทักทายซาเองุสะผู้ซึ่งนั่งถัดจากเก้าอี้ของฉันและแสร้งทำตัวเป็นเป็นปกติ

เมื่อเธอรู้ว่าเป็นฉันที่ทักทายเธอ เธอรีบปิดหนังสือที่เธอกำลังอ่านอยู่และส่งคำทักทายกลับด้วยรอยยิ้มที่ดูเคอะเขิน

ซาเองุสะซัง ผู้รีบซ่อนหนังสือบางอย่างอย่างโจ่งแจ้ง เธอได้แสดงท่าทางน่าสงสัยตั้งแต่เช้านี้

ฉันสงสัยว่ามันคืออะไร และจำได้ว่า ซาเองุสะกำลังอ่านคู่มือความรักอยู่

หนังสือถูกปกปิดอย่างมิดชิด และฉันไม่แน่ใจว่ามันเกี่ยวกับอะไร แต่เมื่อพิจารณาจากขนาดของหนังสือและปฏิกิริยาของฉันที่มีต่อมันแล้ว มันน่าจะเป็นหนังสือเล่มเดียวกับที่ฉันได้อ่านในวันนี้ ดังนั้นฉันจึงอ่านบรรยากาศและตัดสินใจ ปล่อยมันไป

“วันเสาร์เป็นงานที่ดีนะ”

“อะ? ใช่ มันสนุกมาก!”

“ใช่ มันเป็นแบบนั้น…..”

ฉันยิ้มกลับไปให้ซาเองุสะซึ่งยิ้มให้ฉันและบอกว่าเธอว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ดี

เมื่อฉันเห็นซาเองุสะยิ้มให้ฉัน ฉันอดไม่ได้ที่จะจำได้ว่าวันนั้นเราจับมือกันที่แม่น้ำได้อย่างไง

เราจับมือกันเพราะอยากซ้อม แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม แค่คิดถึงตอนนั้นที่เราจับมือกันกลับบ้านด้วยกัน หัวใจของฉันก็เริ่มเต้นแรง

ดูเหมือนว่าซาเองุสะจะเป็นเหมือนกัน และเมื่อเราทั้งคู่หน้าแดงเล็กน้อย ฉันรู้สึกกระอักกระอ่วนและค่อยๆ ละสายตาไป

“โอ้ ใช่! นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้เห็นทาคายูกิและชิมิซุซังหลังจากวันนั้น!”

“ชะ ใช่แล้ว! ฉันรอที่จะได้เห็นเหมือนกัน!”

ราวกับจะล้างความอึดอัด ฉันจึงเปลี่ยนเรื่องและซาเองุสะซังก็ตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่ดูเคอะเขินบนใบหน้าของเธอ

สำหรับทาคายูกิและชิมิซุซังพวกเขารายงานกับฉันว่าพวกเขาเริ่มออกเดทกันแล้วในกลุ่มไลน์

เมื่อเราแสดงความยินดีกับพวกเขา ทาคายูกิส่งรูปของพวกเขาสองคนมาให้เรา

ทาคายูกิและชิมิซุซังดูมีความสุขจริงๆ และฉันมองภาพนั้นสักพักด้วยความรู้สึกอบอุ่น และบันทึกภาพไว้เพราะมันสำคัญมากสำหรับฉัน

ดูรูปไปพลางๆ ก็โล่งใจ เลยเก็บภาพไว้ก่อน

ฉันอยากมีแฟนให้เร็วที่สุด แต่ฉันไม่แน่ใจว่าฉันขอมากเกินไปหรือเปล่า ในเมื่อคนที่ฉันต้องการคือซาเองุสะซัง

แต่ในขณะที่ฉันกำลังคิดเรื่องนี้ ซาเองุสะส่งรูปภาพมาในกลุ่มไลน์

ฉันสงสัยว่ามันคืออะไร พอเปิดดูก็พบว่าเป็นรูปของเราสองคนที่ซาเองุสะถ่ายไว้ริมแม่น้ำเมื่อวันเสาร์

ซาเองุสะส่งสติ๊กเกอร์ให้ฉันด้วยท่าทางที่พอใจ

ราวกับว่าซาเองุสะกำลังพยายามจะแข่งกับนกเลิฟเบิร์ดสองตัวนั้น และฉันก็อายเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกันก็…… ฉันมีความสุขเล็กน้อยที่เธอใช้รูปของเราด้วยกัน

ทาคายูกิตอบหลังเขาได้รับรูปถ่ายสุดช็อคที่คาดไม่ถึง โดยกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าคุณสองคนกำลังออกเดทกันเลย” และชิมิซุซังก็ตามด้วย “เห็นด้วย”

ชิมิซุซังส่งสติ๊กเกอร์ชิโอรินใบหน้ายิ้มแย้ม และทาคายูกิตามด้วยส่งสติ๊กเกอร์

ชิโอรินที่พยักหน้าอยู่

–ใช่ อันที่จริง สติ๊กเกอร์ชิโอรินกำลังเป็นที่นิยมอย่างมากในกลุ่มของเราตอนนี้

ฉันเต็มไปด้วยความเขินอายและยินดีกับปฏิกิริยาของพวกเขา และตอนนี้ฉันเซฟรูปไว้อีกสามครั้ง

ขณะที่ฉันคุยกับซาเองุสะอยู่พักหนึ่ง จำนวนคนในห้องเรียนก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้นเมื่อเพื่อนร่วมชั้นมาโรงเรียน

จากนั้นเมื่อเกือบทุกคนมาถึงโรงเรียน ทาคายูกิที่ฉันพูดถึงก่อนหน้านี้ก็เข้ามาในห้องเรียนช้าอีกตามเคย

และถัดจากเขา ชิมิซุซังก็เข้ามาพร้อมกัน

เมื่อเห็นพวกเขา ทุกสายตาในห้องเรียนก็หันมามองพวกเขาทันที

หากพวกเขายืนข้างกัน พวกเขาคงไม่ได้รับความสนใจมากนัก

เหตุผลเดียวที่พวกเขาถูกจับตามองก็เพราะพวกเขาจับมือกัน

เพื่อนร่วมชั้นทั้งชายและหญิงต่างก็ประหลาดใจเมื่อรู้ว่าทั้งสองคนเริ่มออกเดทด้วยการจับมือกัน

ฉันยิ้มอย่างขมขื่นกับสถานการณ์ในชั้นเรียน โดยคิดว่ามันหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่สิ่งนี้จะเกิดขึ้น เนื่องจากพวกเขาสองคนเป็นบุคคลที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในชั้นเรียน แต่ทาคายูกิและชิมิซุซังก็เดินมาหาเราโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง

และพวกเขาทักทายเราในตอนเช้าตามปกติ เราก็เลยทักทายพวกเขาเช่นกัน

“คุณทั้งคู่โดดเด่นเหมือนกับนิ้วหัวแม่มือที่พันแผลอยู่เลย”

“เอาล่ะ ฉันเอาซากุระโกะไปแล้ว ดังนั้นมันช่วยไม่ได้ เดียวมันก็คงจะสงบลงในเร็วๆนี้”

“ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันรับทาคาชิมา”

พวกเขาหัวเราะกันและดูเหมือนจะมีความสุข

ฉันสังเกตเห็นว่าพวกเขาเปลี่ยนวิธีการเรียกกันตั้งแต่เริ่มคบกัน

การได้เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันทำให้ฉันคิดว่าการมีความสัมพันธ์กับใครซักคนเป็นเรื่องดี

ฉันคิดว่าถ้าฉันสามารถเรียกซาเองุสะซังได้ด้วย ฉันคิดว่า…… แต่แล้วฉันก็รู้ว่าเราเรียกกันอยู่แล้วว่า ชิจัง และ ทัคคุง

-ฮะ? มันไม่แปลกเหรอ?

เมื่อฉันหันไปมองที่ซาเองุสะโดยนึกถึงสิ่งนี้ เธอกำลังจับมือของชิมิซุและแสดงความยินดีกับเธอด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเธอที่ตอนนี้พวกเขาได้คบกันแล้ว

“…… ล้ำค่า”

“……ใช่ มันล้ำค่า”

ขณะที่เราเฝ้าดูสาวสวยสองคนยิ้มให้กัน จูงมือกัน ทาคายูกิและฉันได้บรรลุพุทธภาวะในเช้าวันนี้