สาวไอดอลห้องเดียวกับผมชอบทำตัวน่าสงสัย(The Idol Girl in My Class Is Acting Suspiciously) - ตอนที่ 6
หลังเลิกเรียนในวันศุกร์
ผมกับทาคายูกิไปที่ร้านขายของไอดอลหน้าสถานี
แน่นอนว่าพวกเรามาซื้อของไปชมคอนเสิร์ตของวง DDG ในวันเสาร์นี้
ตอนแรกพวกเราว่าจะมาซื้อวันจันทร์ แต่พอพวกผมเช็คตารางกันแล้วก็พบว่าผมต้องทำงานและทาคายูกิก็มีกิจกรรมชมรม จึงเหลือวันว่างแค่วันเดียวก็คือวันศุกร์
เมื่อเราเข้ามาในร้าน เราก็พบกับสินค้ามากมายทั้งของเหล่าไอดอล วงดนตรีและดาราดัง
และเนื่องจากว่าพรุ่งนี้มีงานคอนเสิร์ตของ DDG จึงมีมุมสินค้าพิเศษของวงที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากทางเข้าร้าน เจ้าทาคายูกิจึงรีบไปที่ตรงนั้นและเริ่มเลือกของอย่างตั้งอกตั้งใจ
ผมที่ไม่ได้สนใจจะซื้ออะไรจึงเดินชมของต่างๆในร้าน
มีของต่างๆมากมายที่ถูกวางขายอยู่ในร้านอย่างเช่นของจำพวกโปสเตอร์
ในหมู่สินค้าวงดนตรีและไอดอลมากมายที่วางขายนั้น มุมของวง Angel Girls นั้นดูจะพิเศษกว่าวงอื่นๆเนื่องจากมันตั้งอยู่ข้างๆแคชเชียร์เลย
แม้ซาเองุสะซังยะออกจากวงไปแล้ว แต่ความโด่งดังของวงๆนี้ก็ยังมั่นคงไม่สั่นคลอน สินค้าของวงนี้จึงกินพื้นที่มากที่สุดในร้าน
ขณะที่ผมกำลังมองดูของอยู่ก็เหลือบไปเห็นตู้โชว์ตู้ใหญ่ที่ตั้งอยู่ข้างๆ
ผมลองมองเข้าไปดูก็พบเข้ากับรูปภาพของซาเอซุสซังที่ลงลายเซ็นไว้ เสื้อเชิ้ต พัดและสิ่งของอื่นๆที่ถูกจัดวางไว้อย่างดี
โอ้ นั่นมันลายเซ็นของซาเองุสะซังนี่นา! ผมทึ่งไปเลยเมื่อได้เห็นราคาของมัน
ในตู้โชว์มีของเกี่ยวกับสมาชิกคนอื่นๆของวง Angel Girls อยู่ด้วยแต่ทุกอย่างนั้นราคาถูกกว่าของซาเองุสะซังราวสามเท่าได้
“ยินดีต้อนรับครับ คุณเป็นแฟนคลับของชิโอรินเหรอครับ?”
“หือ? ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ…แหะๆ”
ขณะที่ผมกำลังตะลึงกับราคาอยู่นั้น พนักงานในร้านก็สังเกตเห็นและเข้ามาพูดคุยกับผม
“มันเป็นชื่อเล่นที่ซาเองุสะซังใช้ตอนยังเป็นไอดอลน่ะครับ เนื่องจากเธอมีชื่อว่าชิออนจึงถูกเรียกว่าชิโอริน”
“อืม ทำไมของๆชิโอรินถึงแพงขนาดนี้ครับเนี่ย?”
“เพราะว่าชิโอรินได้ลาออกจากวงไปแล้วน่ะครับ ของๆเธอก็เลยแพงกว่าสมาชิกที่ยังอยู่”
“ทำไมของๆคนที่ลาออกไปแล้วถึงเป็นที่ต้องการขนาดนั้นล่ะครับ?”
พนักงานตอบคำถามของผมด้วยรอยยิ้มกรุ่มกริ่ม ราวกับจะบอกว่าเป็นคนถามที่ดี
“ตามปกติแล้วก็อย่างที่คุณพูด มูลค่าของจะค่อยๆลดลงเมื่อพวกเขาลาออกจากวง แต่ในกรณีของชิออนซังนั้นค่อนข้างจะพิเศษ เธอไม่ได้ลาออกไปเพราะเรื่องอายุหรือขาดความนิยม แต่เป็นเพราะจู่ๆเธอก็หายตัวไปอย่างกะทันหันขณะที่ยังอยู่บนจุดสูงสุด เธอจึงเป็นเหมือนกับตำนานของเหล่าแฟนๆ นั่นคือสาเหตุที่มูลค่าสินค้าของชิโอรินถึงไม่ได้ลดลง มีแต่จะเพิ่มขึ้นยังไงล่ะครับ
นั่นคือเหตุผลที่ผมพยายามเป็นอย่างมากที่จะสะสมสินค้าของเธอ”พนักงานกล่าวอย่างภาคภูมิใจ
“โอ้ น่าคิดถึงเหมือนกันนะเนี่ย”
ขณะที่เราสองคนกำลังสนทนากันอยู่นั้น เสียงของหญิงสาวก็ดังขึ้นด้านหลังของพนักงาน
พนักงานคนนั้นตัวค้างทันทีที่ได้เห็นเธอ
ผมจำเสียงเธอได้และรู้ทันทีว่าเธอเป็นใคร
เมื่อผมหันหลังกลับก็เป็นอย่างที่คิด เธอเป็นคนที่นั่งข้างๆผมในห้องเรียนและกำลังส่งยิ้มให้กับผม เธอก็คือซาเองุสะ ชิออน aka “ชิโอริน” อดีตเซ็นเตอร์ของวง Angel Girls อันโด่งดัง
ซาเองุสะซังที่ดูเหมือนกำลังเดินทางกลับบ้าน จึงไม่ได้ส่วมใส่อุปกรณ์ปลอมตัวใดๆ ทุกคนจึงเห็นได้ชัดเจนว่าเธอคือชิออนตัวเป็นๆ
แม้แต่ลูกค้าสาวๆที่กำลังดูาินค้าของไอดอลชายอยู่ยังต้องตะโกนว่า “ตายแล้ว! ไม่มีทางน่า! นั่นชิโอรินไม่ใช่เหรอ?” พวกเขาจ้องมองเราและกระซิบกระซาบกันอยู่ห่างๆ
“ซาเองุสะซัง คุณมาทำอะไรครับเนี่ย?”
“ฉันก็จะไปคอนเสิร์ตของ DDG วันพรุ่งนี้ด้วย ก็เลยมาหาซื้อแท่งไฟน่ะ”
หลังจากที่หายจากความแปลกใจผมก็กล่าวถามซาเองุสะซังถึงเหตุผลที่มาที่นี่
แล้วเธอก็โบกแท่งไฟในมือไปมาและกล่าวตอบคำถามของผมด้วยรอยยิ้ม
—หือ? วันนี้เธอไม่ทำตัวแปลกๆงั้นเหรอเนี่ย?
สงสัยว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่ผมได้พูดคุยกับเธออย่างเป็นปกติ โดยที่เธอไม่ต้องปลอมตัว
ผมรู้สึกแปลกใจที่ได้เห็นว่าซาเองุสะซังสามารถพูดคุยแบบคนปกติได้
“คิดถึงจริงๆ โอ้ ฉันเกลียดรูปใบนั้นเพราะมันดูไม่ค่อยสวยเลย”
ซาเองุสะซังกล่าวถึงวันวานตอนที่ยังคงเป็นไอดอล ระหว่างที่มองดูสินค้าของวงที่วางขายปกติ ที่ไม่ใช่ของสำหรับโชว์
เธอหยิบเสื้อเชิ้ตของวงมาตัวหนึ่งและส่งมันให้กับพนักงานพร้อมกับแท่งไฟในมือ
พนักงานคนนั้นยังคงตกใจการปรากฏตัวของซาเองุสะ แต่เขาก็สามารถตั้งสติและเริ่มทำการคิดเงิน
แต่เขาก็กดปุ่มเครื่องคิดเงินด้วยมือที่สั่นไม่พัก
“ชิโอรินคุณจะรับไป….แบบฟรีๆก็ได้นะครับ”
“ไม่ได้ค่ะ! ตอนนี้ฉันเป็นลูกค้าของคุณค่ะ”
“ค-ครับ!”
รอยยิ้มไอดอลของซาเองุสะซังทำให้พนักงานคนนั้นหน้าแดงและกล่าวออกมาเบาๆ “ไม่คิดเลยว่าผมจะได้เห็นคุณอีกครั้ง”
เยี่ยม นี่สินะซาเองุสะซังในโหมดไอดอล
ซาเองุสะซังในตอนนี้ไม่ใช่นักเรียนในห้องผม แต่เป็นชิโอรินแห่ง Angel Girls
“4538 เยนครับ”
“นี่ค่ะ!”
ซาเองุสะซังจ่ายเงินไปด้วยจำนวนที่พอดีและกล่าวถามว่า “ฉันขอแกะเลยนะคะ” ก่อนที่จะเอาเสื้อออกมาจากถุงพลาสติก และใช้ปากกาเมจิกสิดำที่หยิบมาจากกระเป๋าเซ็นชื่อของเธอลงไป
จากนั้นก็
“เอ้านี่! เสื้อตัวนี้ฉันให้อิจิโจคุง”
“เดี๋ยวนะให้ผมเหรอ? ทำไมอะ?”
ซาเองุสะซังยังทำคงทำตัวแบบไอดอลเพิ่มเติมคือหน้าที่แดงด้วยความอาย
เมื่อผมรับเสื้อมาอย่างไม่รู้สาเหตุ จากนั้นซาเองุสะซังก็ออกไปจากร้านพร้อมกับกล่าวว่า “งั้นไว้เจอกันนะ”
ผมที่ถูกทิ้งไว้จึงมองดูเสื้อที่เธอให้มา
มันมีถูกเขียนด้วยลายเซ็นแบบเดียวกับในตู้โชว์
ลายเซ็นใหม่จากชิโอริน! พนักงานที่ตื่นเต้นถามผมว่าเขาขอซื้อต่อในราคา 30,000 เยนได้หรือไม่ แต่ผมก็ตอบไปอย่างสุภาพโดยให้เหตุผลว่าเพิ่งจะได้รับมันมาจากเจ้าของ จะให้ขายต่อเลยมันก็ยังไงๆอยู่
จากนั้นทาคายูกิที่เสร็จภารกิจจากการซื้อสินค้าของ DDG ก็มาคิดเงิน ก่อนที่เราสองคนจะออกจากร้านไป
“พนักงานดูจะท่าทางแปลกๆนะ มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า?”
“เขาเป็นแฟนคลับของซาเองุสะซังและเธอเข้ามาในร้านตอนที่นายไม่อยู่น่ะ”
“เอาจริงดิ?”
ทาคายูกิเข้าใจสาเหตุทันที
หลังจากนั้นพวกเราก็ไปทานราเมงกันระหว่างทางกลับบ้าน ก่อนที่จะกล่าวลา “ไว้เจอกันพรุ่งนี้”
