สำรับมนตราของชายาอ๋อง - บทที่ 122 นางจะเป็นตัวหมากรุกหรือไม่

ฉินปู้เข่อนึกเย้ยหยันในใจ และนางก็ตอบอย่างว่าง่าย “ท่านพ่อสอนลูกได้ดีเจ้าค่ะ”

พี่สาวน้องสาวจากปากของเขากำลังบังคับให้นางตาย พี่สาวคนโตพยายามใช้แผนการขโมยคู่หมั้นของเจ้าของร่างเดิมและสั่งให้ทุบตีเจ้าของร่างเดิมจนตาย ส่วนน้องคนเล็กก็ทำทุกวิถีทางเพื่อทำลายชื่อเสียงของนาง

ความเป็นพี่น้องกันเช่นนี้เหมือนกับพลาสติก แม้แต่แผ่นโฟมก็ไม่อาจเทียบได้เลย

“ดังนั้นเจ้าในฐานะพี่สาว หากชิงเหยียนทำอะไรผิด เจ้าจะต้องช่วยเตือนนางเมื่อใดก็ได้ เจ้าไม่อาจปล่อยให้นางไปต่อในทางที่ผิดได้”

“น้องสาวของลูกทำอะไรผิดหรือเจ้าคะ?” ฉินปู้เข่อไม่เข้าใจวงจรสมองของฉินเฉิงหย่ง เหตุใดสุดท้ายเขาต้องขอให้นางแบกรับฉินชิงเหยียนที่รีบเร่งให้นางตายและลอบแว้งกัดนางด้วย

นางไม่ใช่แม่ของฉินชิงเหยียน

ฉินเฉิงหย่งพูดอย่างอ่อนโยน “เจ้าไม่ต้องสนใจว่ามันคืออะไร ตอนนี้พ่อต้องการให้เจ้าช่วยอย่างหนึ่ง”

“เกิดอะไรขึ้นหรือเจ้าคะ?” ฉินปู้เข่อมองมาที่เขา “ท่านพ่อ ท่านอ๋องหลี่ชินมีสุขภาพไม่ดีและไม่ได้ทำหน้าที่ในราชสำนัก และความสัมพันธ์ของเขากับข้าหลวงก็เป็นเพียงเรื่องทั่วไป ลูกจึงไม่รู้ว่าจะช่วยท่านพ่อได้อย่างไร”

คนที่น่าจะมาก็ยังมา นางรู้อยู่แล้วว่าเขาจะให้นางทำอะไร เป็นการดีที่สุดที่จะพูดเกี่ยวกับสถานการณ์ก่อน เพื่อให้ฉินเฉิงหย่งล้มเลิกความคิดนี้

“ไม่ใช่อ๋องหลี่ชิน แต่เป็นเจ้าต่างหาก”

“ลูกหรือ?” ฉินปู้เข่อขมวดคิ้ว “สตรีอย่างลูกจะช่วยท่านพ่อได้อย่างไร”

ฉินเฉิงหย่งหยุดชะงักไปชั่วคราว “พรุ่งนี้เจ้าไปที่ตำหนักหลานหนิงเพื่อเข้าเฝ้าพระชายาขององค์รัชทายาท จากนั้นจดทุกคำที่พระชายาขององค์รัชทายาทพูดกับเจ้าแล้วกลับมาบอกพ่อ”

“เพราะเหตุใดเล่าเจ้าคะ ลูกไม่คุ้นเคยกับพระชายาขององค์รัชทายาท ดังนั้นนางจะไม่พูดอะไรกับลูกเมื่อไปที่นั่น” ฉินปู้เข่อสับสน

ฉินเฉิงหย่งถอนหายใจ “เจ้าทำตามที่พ่อบอกเถิด”

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าฉินชิงเหยียนจะมีความสัมพันธ์เช่นนั้นกับพระชายาขององค์รัชทายาทจริง ๆ หากมันเป็นเรื่องสกปรก เรื่องโสมมระหว่างผู้หญิงก็มีข่าวลือในหมู่ญาติสตรีในสวนหลังบ้านมาสักพักหนึ่งแล้ว

แต่มันเริ่มต้นในเช้าวันที่สองหลังจากที่ฉินชิงเหยียนกลับมาที่จวนพร้อมกับรอยแผลของนาง แล้วอุปัทวเหตุก็เกิดขึ้นทีละอย่างในบ่อนและหอคณิกาที่เขาเปิดขึ้นในเมืองหลวง เขตการปกครองและมณฑลใกล้เคียง และแม้แต่บ่อนสองแห่งในเมืองหลวงก็ถูกรายงานว่าถูกคนเข้าไปทำลายและปิดไว้

เดิมทีเขาเปิดบ่อนและหอคณิกาเหล่านี้เปิดตามคำสั่งขององค์รัชทายาท โดยเขาและองค์รัชทายาทได้รับเงินแบบสี่ต่อหก องค์รัชทายาทรับร้อยละหกสิบ และเขารับร้อยละสี่สิบ

เขาไปหาเจ้าหน้าที่ตามสถานที่ต่าง ๆ เมื่อเปิดครั้งแรก และทุกคนก็เข้าใจอยู่แล้วว่ามันหมายถึงอะไร

ต่อมาเมื่อการแต่งงานระหว่างจวนสกุลฉินและตำหนักบูรพาถูกยกเลิก แต่กิจการบ่อนและหอคณิกาก็ไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ เลย ท้ายที่สุดแล้วองค์รัชทายาทก็ต้องการเงินเพื่อเอาชนะใจเจ้าหน้าที่ ดังนั้นกิจการนี้จึงมีเสถียรภาพ

บัดนี้กิจการถูกปิดลง นอกจากองค์รัชทายาทแล้ว เขาก็นึกไม่ออกว่าจะมีใครกล้าแตะต้องมัน

เมื่อเขาได้รับข่าวเมื่อวานนี้ เขาก็งุนงงและไม่รู้ว่าเขาทำสิ่งใดให้องค์รัชทายาทขุ่นเคือง ในที่สุดเมื่อเขานึกได้ว่า ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาฉินชิงเหยียนไม่สามารถออกจากบ้านได้ เขาก็สงสัยว่าอาจจะมีเหตุผลอื่นสำหรับเรื่องนี้ ท้ายที่สุดแล้วเรื่องที่ฉินเสวี่ยเหลียนตั้งครรภ์ก่อนแต่งงานก็ยังคงอยู่ตรงหน้าเขา และก่อนที่สิ่งต่าง ๆ จะเกิดขึ้นเขาก็ไม่กล้าไว้วางใจลูกสาวของเขาได้ตามความต้องการจริง ๆ

ในตอนกลางคืนเขาบุกเข้าไปในห้องของฉินชิงเหยียนและถามคาดคั้นนางอย่างหนัก ตอนนั้นเองเขาก็ได้พบว่าพระชายาขององค์รัชทายาทมีความสามารถในการบดกระจกจริง ๆ และคนที่นางเลือกก็คือฉินชิงเหยียน

ดังนั้นหลังจากที่ฉินเฉิงหย่งได้ไตร่ตรองแล้วก็มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว ก็คือพระชายาขององค์รัชทายาทโกรธเคืองเพราะข้อเสนอได้ถูกองค์รัชทายาทปฏิเสธ และสั่งให้ปิดบ่อนและหอคณิกาของเขา แล้วปล่อยให้อัครมหาเสนาบดีหาวิธีทำเงินแบบอื่นให้แก่องค์รัชทายาท

บ่อนและหอคณิกาเหล่านี้ องค์รัชทายาทไม่ได้จ่ายเงินแม้แต่ตำลึงเดียว และบัดนี้นอกจากหมี่เซวียนจะไม่ขาดทุนแล้ว แต่ยังมีการลดพื้นที่สำหรับบุคคลภายนอกอีกด้วย

แต่สำหรับฉินเฉิงหย่งนั้น พฤติกรรมข้ามแม่น้ำแล้วรื้อสะพานเช่นนี้ทำให้รากฐานของเขาเสียหายอย่างร้ายแรง ในช่วงไม่กี่ปีมานี้เขาได้ใช้เงินทุนและผู้คนมากมาย และใบหน้าของเขาก็ถูกเปิดเผยต่อภายนอกไปแล้ว เมื่อกิจการของเขาปิดตัวลงและไม่มีรายได้ ก็หมายความว่าองค์รัชทายาทได้ละทิ้งเขาไปแล้ว และหันไปร่วมมือกับอัครมหาเสนาบดีแทน

ในยามวิกฤตเช่นนี้ เขาต้องเข้าใจทัศนคติขององค์รัชทายาท หากเป็นเพียงเพราะเรื่องระหว่างพระชายาขององค์รัชทายาทกับฉินชิงเหยียน เขาก็อาจจะยังคิดหาวิธีที่จะไกล่เกลี่ยได้

หากหมี่เซวียนเลิกร่วมมือกับเขาเพราะการยั่วยุและยุยงโดยเจตนาของผู้อื่นเช่นต๋งชวน เขาจะต้องหาวิธีอื่นในการช่วยให้ตัวเองรอด

ฉินปู้เข่อทำเป็นเชื่อฟังและจิตใจของนางก็เต็มไปด้วยความคิด

เมื่อนางกลับไปยังตำหนักถงจิ้ง หมี่โม่หรู่ก็กำลังศึกษาการเล่นหมากรุกใต้แสงเทียน ฉินปู้เข่อพิงประตูอย่างเงียบ ๆ เฝ้าดูมือซ้ายและมือขวาของเขาเล่นโต้ตอบกัน และจู่ ๆ ก็มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมา

นางจะเป็นตัวหมากในมือของเขาหรือไม่

“กลับมาเร็วจัง ข้าคิดว่าเจ้าคงจะมาช้ากว่านี้เสียอีก” หมี่โม่หรู่เงยหน้ามองนางแล้วยกยิ้มอย่างอ่อนโยนเช่นเคย

ฉินปู้เข่อกะพริบตาและหัวเราะ “เหตุใดท่านถึงคิดว่าหม่อมฉันจะอยู่นานเล่าเพคะ”

ก๊อกแก๊ก ก๊อกแก๊ก ก๊อกแก๊ก

หมี่โม่หรู่ก้มหน้าลงโดยไม่เอ่ยคำใด และหยิบตัวหมากจากกระดานหมากล้อมใส่กลับเข้าไปในกล่องหมากล้อมทีละชิ้น

“ข้าเหนื่อยแล้ว ไปห้องอาบน้ำกันก่อนเถิด”

เสียงคมชัดของตัวหมากรุกกระทบกันดังในใจของฉินปู้เข่อ และทันใดนั้นนางก็พบว่านางดีขึ้นแล้ว นางออกจากสมาคมนิยมรูปลักษณ์และไม่หวั่นไหวง่าย ๆ กับผิวเทพบุตรของหมี่โม่หรู่อีกต่อไป

แค่ไม่รู้ว่าการตื่นรู้เช่นนี้ดีหรือไม่

“เสี่ยวเข่อ ข้าทำให้พ่อของเจ้าลำบาก” หมี่โม่หรู่มองนางอย่างอ่อนโยน “ข้าไม่ได้บอกเจ้าล่วงหน้า”

ฉินปู้เข่อที่เดินลงบันไดไปแล้วยกยิ้ม “ไม่เป็นไรเพคะ ไม่ต้องบอกหม่อมฉันล่วงหน้าหรอก อย่างไรเสียมันก็ยุติธรรมแล้วที่ท่านและหม่อมฉันจะมีความลับกันคนละเล็กละน้อย”

ความลับของนางเกี่ยวกับตัวตน ความลับของเขาเกี่ยวกับสาเหตุอันยิ่งใหญ่ และความลับของทั้งคู่ต่างก็เป็นอันตรายถึงชีวิต

สิ่งสำคัญเช่นนี้จะสามารถบอกคนอื่นอย่างไม่เป็นทางการได้อย่างไร

ฉินปู้เข่อเอาหัวจุ่มน้ำในอ่างอาบน้ำและพยายามลืมตาใต้น้ำ

ด้วยบุคลิกของฉินเฉิงหย่ง หากไม่ใช่เพราะฉินชิงเหยียนถูกทุบตี เขาก็ไม่เคยขอให้นางสอบถามเกี่ยวกับทัศนคติของตำหนักบูรพาเลย เขาสนใจเฉพาะตอนที่เขาถูกคุกคาม

ส่วนใครที่เป็นคนก่อปัญหาอยู่ตรงกลางนั้น มีคนจำนวนมากเกินไปที่ควรค่าแก่การสงสัย แต่หมี่โม่หรู่กลับน่าสงสัยน้อยที่สุด

เหตุผลไม่ใช่อะไรนอกจากเขารู้ว่าต๋งเหม่ยจิงและฉินชิงเหยียนร่วมมือกันเล่นงานนาง

ในท้ายที่สุดเขาอาจจะล้างแค้นให้นาง แต่เหตุใดเขาจึงไม่บอกนางก่อนจะออกไปในวันนี้ ด้วยความเฉลียวฉลาดของเขา เขาอาจคาดหวังให้ฉินเฉิงหย่งขอความช่วยเหลือจากนาง

แล้วเขาอยากให้ตัวนางเองทำอะไรต่อไปเล่า ปฏิเสธ? หรือทำตามความปรารถนาของจวนสกุลฉินและเข้าใกล้ตำหนักบูรพา?

ทันใดนั้นฉินปู้เข่อก็เงยหน้าขึ้นจากน้ำและเช็ดน้ำบนใบหน้าของนาง

เมื่อนางลืมตาขึ้น หมี่โม่หรู่ก็ยืนอยู่อีกด้านของอ่างอาบน้ำและมองดูนางอย่างมึนตึง

“ท่านอ๋องต้องการให้หม่อมฉันทำอะไรหรือเพคะ” นางไม่รู้จริง ๆ

ชายผู้นี้เป็นคนมีเก้าความคิด ประการแรกคือเขาสร้างความเกลียดชังระหว่างองค์รัชทายาทกับหมี่เฉินอี้ และบัดนี้เขาก็ได้ทำให้จวนสกุลฉินและตำหนักบูรพาของมหาเสนาบดีโจมตีกันเอง กองกำลังของหลายฝ่ายกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดอยู่ภายนอก ทว่าไม่มีใครสงสัยเขาเลย

“บอกหม่อมฉันมาตามตรงเถิด หม่อมฉันโง่เขลามากเสียจนไม่อาจเดาความคิดของผู้อื่นได้” ใบหน้าของฉินปู้เข่อปกคลุมไปด้วยหยดน้ำใสราวเกล็ดเพชร ทำให้ดูเหมือนนางกำลังร้องไห้

“ท่านยังจำได้หรือไม่ ครั้งแรกที่หม่อมฉันเข้าไปในตำหนัก หม่อมฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าท่านส่งคนมาทดสอบหม่อมฉัน และหม่อมฉันก็โง่เขลาพอที่จะต้องการเป็น ‘วีรสตรีช่วยเหลือคนงาม’ อยู่ตรงหน้าท่าน ดังนั้นท่านจึงต้องบอกหม่อมฉันมาตามตรงหากท่านมีแผนการ”

………………………………………………………………………..