สำรับมนตราของชายาอ๋อง - บทที่ 157 มีระบบ

เสียงอันแผ่วเบาหยุดลงกะทันหัน

อุ้งเท้าแมวในหัวใจของหมี่โม่หรู่ได้รับการปลดปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์ เขากระซิบที่หูของฉินปู้เข่อ “เสี่ยวเข่อ ตื่นขึ้นมาก่อน เสี่ยวเข่อ…”

“เสียงดัง หม่อมฉันจะนอน” แขนเรียวผลักคนที่ตะโกนใส่หูของนาง ฉินปู้เข่อพลิกตัวเพื่อหลีกเลี่ยงเสียงรบกวนในหูของนาง

“อย่าเพิ่งหลับ เสี่ยวเข่อตอบข้า เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร?!” หมี่โม่หรู่ไม่อาจควบคุมแรงกระตุ้นภายในของเขาได้ และอยากรู้คำตอบอย่างกระตือรือร้น “หากเจ้าตอบ เจ้าก็จะได้นอนหลับสบาย”

ฉินปู้เข่อที่กำลังกึ่งหลับกึ่งตื่นต้องเผชิญกับปัญหาจึงพึมพำว่า “หม่อมฉันถูกระบบเลือก”

“ระบบ? มันคืออะไร? ระบบอะไร?” หมี่โม่หรู่ยังคงถามต่อไป โดยสัญญาว่าจะคลี่คลายความสงสัยในใจของเขาให้ได้

“เป็นระบบที่ใช้ซื้อ ‘น้ำห้ามเลือด’” ฉินปู้เข่อหัวเราะเบา ๆ เพราะถูกรบกวนด้วยลมหายใจที่เข้าไปในหู “อยู่ให้ห่างจากหม่อมฉัน มันจั๊กจี้”

ระบบซื้อน้ำห้ามเลือดหรือ?

หมี่โม่หรู่นั่งตัวตรง ดวงตาของเขาปราศจากความสงบนิ่งแบบเมื่อก่อน ร่างกายของเขาสั่นเทา “เสี่ยวเข่อ ข้าได้รับบาดเจ็บ เจ้าช่วยซื้อน้ำห้ามเลือดให้ข้าหน่อยได้หรือไม่ เสี่ยวเข่อ?”

ฉินปู้เข่อลืมตาขึ้นครึ่งหนึ่งด้วยความสับสน และพูดซ้ำด้วยความมึนเมา “ซื้อน้ำห้ามเลือด…”

หลังจากพูดจบขวด ‘น้ำห้ามเลือด’ ก็ปรากฏขึ้นมาจากอากาศสู่มือเล็ก ๆ ของหญิงสาวข้างเขา

นางต้องการหยิบ ‘น้ำห้ามเลือด’ ขึ้นมาแล้วยื่นให้หมี่โม่หรู่ แต่นางไม่มีเรี่ยวแรงพอจึงทำได้เพียงผลัก ‘น้ำห้ามเลือด’ ออกไปและเพียงอึดใดเดียวนางก็หลับสนิท

หมี่โม่หรู่มองขวด ‘น้ำห้ามเลือด’ ที่ปรากฏขึ้นจากอากาศอย่างไม่เชื่อสายตา หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็เอื้อมมือออกไปหยิบมันมาไว้ในมือของเขา

เขาได้เห็นสิ่งนี้แล้ว เขาเคยเห็นมันตอนที่พระชายาตัวน้อยของเขามอบมันให้กับหมี่เฉินอี้

นางเอาสิ่งนี้ออกจาก ‘ระบบ’ นั่นอย่างนั้นหรือ?! ดังนั้น ‘ระบบ’ จากปากของนางจึงเป็นพื้นที่ที่ไม่มีใครมองเห็นหรือจับต้องได้อย่างนั้นหรือ?!

หมี่โม่หรู่อยากจะเปิดขวดในมือแต่ก็พบว่ามือของเขาไม่มีเรี่ยวแรง หรือพูดอีกอย่างก็คือทั้งตัวของเขาไม่มีเรี่ยวแรง หากตอนนี้เขาไม่ได้นั่งอยู่บนเตียง เขาก็อาจจะยืนนิ่งไม่ได้ด้วยซ้ำ

มีน้อยครั้งนักที่สมองที่เชื่อมโยงกันตลอดเวลาของเขาจะดูยุ่งเหยิง และเบาะแสต่าง ๆ ตั้งแต่วันแรกที่เขาพบพระชายาตัวน้อยยังคงหลั่งไหลเข้ามา

สิ่งของแปลกประหลาดของนางถูกซื้อมาจาก ‘ระบบ’ นี่หรือ?! อาหารเหล่านั้นที่มีสรรพคุณวิเศษ เช่นเดียวกับการระเบิดอย่างฉับพลันของพลังและเสียงแปลก ๆ ที่สามารถเจาะทะลุแก้วหูของเขาได้ ทั้งหมดมาจาก ‘ระบบ’ นี่หรือไม่?!

อันที่จริงมันไม่ได้ต้มหรือเคี่ยวด้วยสมุนไพรหรอกหรือ ที่แท้ก็ได้มาจากที่ที่มองไม่เห็นหรือ?!

นอกจากนี้ นางบอกว่านางถูกส่งมาจาก ‘ระบบ’ ดังนั้นนางก็มาจากอากาศที่มองไม่เห็นนั่นด้วยหรือ?! พูดอีกอย่างก็คือวันหนึ่งนางจะกลับไปที่ ‘ระบบ’ นี้หรือไม่?!

เขาจ้องไปที่หญิงสาวที่หลับใหลอย่างสงบอยู่ข้างเขา และอดไม่ได้ที่จะเอามือแตะข้อมือนางเพื่อใช้ประสาทสัมผัสเพื่อสัมผัสถึงความเป็นจริงของการมีอยู่จริงของนาง

แรงลึกลับกระจายจากหน้าอกไปที่ลำคอของนาง มือของหมี่โม่หรู่จับข้อมือของนางแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว เขากลัวว่าคนข้างกายเขาจะหายไปกับอากาศบาง ๆ เหมือนกับ ‘น้ำห้ามเลือด’ ที่เพิ่งปรากฏขึ้นจากอากาศบาง ๆ

“โอ๊ย… มันเจ็บ…” ความเจ็บปวดที่ข้อมือทำให้ฉินปู้เข่อร้องออกมา

จู่ ๆ หมี่โม่หรู่ก็กลับมารู้สึกตัวและปล่อยมือที่จับนางไว้แน่น เขาเลียริมฝีปากที่แห้งแตกเพราะความวิตกกังวลและความกลัว แล้วเอนหลังนอนลงข้างฉินปู้เข่อ

เพียงแต่ครั้งนี้เขาไม่กล้าหลับตาลงง่าย ๆ เมื่อใดก็ตามที่เขาง่วง เขาก็จะหลับตาลงเล็กน้อยแล้วลืมตาอีกครั้งเพื่อดูว่าคนตรงหน้ายังอยู่ตรงนั้นหรือไม่

……………………………………………………………………….