สำรับมนตราของชายาอ๋อง - บทที่ 189 ข่มขู่ฮ่องเต้ต้าเซี่ย

บทที่ 189 ข่มขู่ฮ่องเต้ต้าเซี่ย

ในวินาทีถัดมาฉินปู้เข่อก็โน้มตัวลงและกัดไหล่ของหมี่โม่หรู่สุดแรง

นางกัดแรงมากเสียจนเสื้อขาด ไหล่ของชายหนุ่มเกิดแผลและมีเลือดออกมาเลอะปากของนาง ก่อนที่นางจะสงบลงและซบหน้าเข้ากับไหล่ของหมี่โม่หรู่พลางส่งเสียงคร่ำครวญ

“เหตุใดก่อนหน้านี้ท่านถึงไม่บอกหม่อมฉัน ปล่อยให้หม่อมฉัน ให้หม่อมฉัน…” หมัดสีชมพูอันอ่อนโยนทุบลงบนหน้าอกอันแข็งแกร่งของชายหนุ่ม ฉินปู้เข่อไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้ ปรากฏว่านางเข้าใจทุกอย่างแล้ว

หมี่โม่หรู่ย่อตัวลงเพื่อปล่อยให้นางกัดและทุบตีอีกครั้ง ร่างกายของเขาแข็งแกร่งดุจเหล็กกล้าและไม่ได้เคลื่อนไหว ราวกับว่าเลือดบนไหล่ของเขาไม่ใช่เลือดของเขาเอง แม้ว่าได้รับความเจ็บปวด แต่เขาก็ไม่ได้ขมวดคิ้วเลยแม้แต่น้อย

หลังจากน้ำตาหยุดไหล ฉินปู้เข่อก็สัมผัสคราบเลือดที่ไหลจากบาดแผลบนไหล่ของเขา และน้ำตาก็เริ่มไหลรินอีกครั้ง นางรู้สึกเศร้าเสียใจมาก “เลือดออกหมดแล้ว เจ็บหรือไม่”

หมี่โม่หรู่ลูบหลังนางและมองดูนางที่ร้องไห้หนักเสียจนไม่มีเรี่ยวแรงอย่างอ่อนโยน เขาถือแก้วน้ำอุ่นแล้วป้อนนาง “ดื่มน้ำสักอึกให้ชุ่มคอเสียก่อน สามีคนนี้รู้ว่ามีน้ำตาซ่อนอยู่ในดวงตาของเจ้า และน้ำตาข้างในไม่อาจหยุดไหลได้”

ความคับข้องใจและหมอกควันในใจของฉินปู้เข่อสลายหายไปเกือบหมด เมื่อได้ยินเช่นนั้นนางก็ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของตน “ท่านอ๋องลืมขั้นตอนสุดท้ายของการแต่งงานไปแล้วหรือเพคะ”

“ข้าไม่ได้ลืม” หมี่โม่หรู่ลุกขึ้นยืน ปลดเข็มขัดหยกรอบเอวของเขาอย่างรวดเร็ว และเริ่มถอดเสื้อผ้า

“ท่านถอดเสื้อผ้าทำไม” ฉินปู้เข่อจ้องมองเขา “เรายังไม่ได้ดื่มสุราด้วยกันเลย มีคนบอกว่าการแต่งงานจะไม่สมบูรณ์หากไม่ได้ทำสิ่งนี้”

หมี่โม่หรู่หยุดสิ่งที่เขากำลังทำและกลอกตา “ข้าไม่ได้พบผู้หญิงของข้ามาเกือบเดือนแล้ว ข้าก็เลยกังวลนิดหน่อย ไม่น่าแปลกใจเลยที่สุราจะถูกเตรียมไว้พร้อมแล้ว สุราดอกฮวายจะไม่ทำร้ายร่างกายของสตรีมีครรภ์”

หลังจากดื่มสุราเย็น ๆ แล้ว หมี่โม่หรู่ก็เอนตัวไปข้างหน้านางแล้วทิ้งร่างกายใส่นาง ลมหายใจของเขาอบอุ่น เสียงของเขาเบาลงเล็กน้อย และเต็มไปด้วยเสน่ห์มาก “ภรรยาข้า เรามาทำขั้นตอนสุดท้ายของการแต่งงานกันตอนนี้เลยได้หรือไม่ การดื่มสุราร่วมกันนั้นเป็นขั้นตอนรองสุดท้าย ภรรยาเข้าใจผิดแล้ว”

ริมฝีปากนุ่มถูกบดขยี้ มือใหญ่ของเขาที่พานางไปขึ้นรถม้าเมื่อตอนกลางวัน และนำทางให้นางไปคำนับฟ้าดิน กำลังลูบหลังนางอย่างเสน่หา ฉินปู้เข่อหลับตาลงสักพักแล้วใช้มือลูบท้องของตนโดยไม่รู้ตัว

“ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะระวัง”

เสียงที่เต็มไปด้วยความใจเย็นของชายหนุ่มทำให้ฉินปู้เข่อผ่อนคลายขึ้นมาก นางเอนตัวพิงหน้าอกที่ปลอดภัยของเขาอย่างเชื่อฟัง และค่อย ๆ ดื่มด่ำไปกับเขา

วันรุ่งขึ้นหมี่โม่หรู่เรียกหาหมอหลวง เพื่อตรวจชีพจรเพื่อให้แน่ใจว่าทารกในครรภ์ยังปกติดี ก่อนที่จะออกจากตำหนักเพื่อไปยังราชสำนัก

หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว ฉินปู้เข่อก็มองซวงหวนที่ดูมีความสุขมากและพูดอย่างแช่มช้าว่า “ท่านอ๋องสัญญาอะไรไว้ต่อหน้าพระพักตร์ฮ่องเต้?”

มือของซวงหวนที่กำลังถือโจ๊กชะงักงัน แล้วยกยิ้มอย่างประหม่า “นายหญิง โปรดเสวยโจ๊กก่อนเถิดเพคะ”

“กินสิ หากเจ้าไม่รอช้าที่จะตอบ” ฉินปู้เข่อเลิกคิ้วขึ้น “เจ้ารู้แน่นอนเพราะเจ้าใกล้ชิดกับอู๋เหิน อย่าให้ข้าต้องถามคนอื่นอีกเลย”

ซวงหวนคุกเข่าลงอย่างลังเล “เมื่อเช้าฮ่องเต้รับสั่งให้ท่านอ๋องไปหาท่านหญิงอี๋ฮวน ท่านอ๋องก็ไม่เห็นด้วย ฮ่องเต้จึงตรัสว่าหากเขาไม่ยอมอภิเษกสมรส เขาจะถูกถอดออกจากตำแหน่งอ๋อง และจะถอดท่านออกจากตำแหน่งพระชายาของท่านอ๋องด้วย ท่านอ๋องจึงจำต้องสัญญาด้วยความสิ้นหวังว่าจะอภิเษกสมรสท่านหญิงอี๋ฮวนเข้าไปในตำหนัก แต่ฮ่องเต้ต้องสัญญาว่าจะต้อนรับท่านเข้าสู่ตำหนักอีกครั้งพร้อมกับของกำนัลสำหรับพระชายาของเขาในเวลาเดียวกัน มิฉะนั้นเขาจะออกจากราชวงศ์ทันทีและไม่เป็นชินอ๋องจินจู่อีกต่อไป”

“แล้วฮ่องเต้ไม่ทรงตำหนิเขาหรือ?” ฉินปู้เข่อสะเทือนใจเล็กน้อย นี่ไม่ใช่การกล้าเผชิญหน้ากับฮ่องเต้ต้าเซี่ยอย่างกระด้างกระเดื่องหรือ เขาคิดว่าเขามีความสามารถมากจนกล้าที่จะข่มขู่ฮ่องเต้ต้าเซี่ย

เขาไม่ได้นำการซุ่มเฝ้ารอโอกาสและอนาคตจากการทำงานหนักหลายปีของเขามาเดิมพันใช่หรือไม่

……………………………………………………………………….