สืบแค้นคุณหนูสวมรอย - ตอนที่ 202 ใต้เท้าเฮ่อกลับเมืองหลวง
ตอนที่ 202 ใต้เท้าเฮ่อกลับเมืองหลวง
ไต้เจ๋อตกใจ “สิบเล่ม? ท่านพี่อ่านสิบรอบหรือ!”
เขาชอบเช่นนี้ ยังอ่านแค่รอบเดียว
หนึ่งรอบไม่นับว่าชอบ? อย่าล้อเล่น เขาไม่รู้หลายตัวอักษร ต้องอ่านไปหาไปถามไป อ่านจนจบได้ก็นับว่าค่อนข้างชอบแล้ว
มุมปากชิ่งอ๋องกระตุกทีหนึ่ง “สิบรอบอันใดกัน มันคือ ‘บันทึกตะวันตก’ ทั้งชุด”
ไต้เจ๋ออึ้งสนิท “ทั้งชุดหรือ”
ทั้งชุด…ความหมายดังที่เขาคิดจริงหรือ
“‘บันทึกตะวันตก’ ทั้งหมดสิบเล่ม ข้าอ่านสองเล่มแรกแล้วชอบมาก จึงไปพบคุณหนูโค่ว คุณหนูโค่วรู้ว่าข้าชอบ ‘บันทึกตะวันตก’ จึงได้มอบต้นฉบับอีกแปดเล่มที่ยังไม่วางขายให้ข้า”
ไต้เจ๋อกระโดดลุกขึ้น “เป็นไปไม่ได้!”
ชิ่งอ๋องหรี่ตามอง “น้องพี่หมายความว่าอย่างไร”
“เอ่อ ข้าบอกว่าแปดเล่มยังไม่วางขาย คุณหนูโค่วก็มอบให้ท่านพี่อ่านหรือ ความสัมพันธ์พวกท่านดีกันเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อใด”
แววตาชิ่งอ๋องประหลาดไป “น้องพี่ คุณหนูโค่วยินดีมอบต้นฉบับให้ข้า เพราะข้าเป็นองค์ชายไม่ใช่หรือ”
“จะเป็นไปได้อย่างไร…” ไต้เจ๋อโต้กลับด้วยสัญชาตญาณ แต่พอเห็นชิ่งอ๋องขมวดคิ้วก็ได้สติ
พี่ชายเขายังไม่รู้ว่าคุณหนูโค่วเป็นผู้สูงส่ง!
เอ่ยถึงตรงนี้ ไต้เจ๋อก็ระงับตนเองไว้ได้
จังซวี่รักษาความลับให้คุณหนูโค่วได้ เขาก็ทำได้!
เห็นไต้เจ๋อไม่ให้ความร่วมมือชิ่งอ๋องก็ทำอันใดไม่ได้ ได้แต่แอบชักนำอย่างไร้พิรุธ “น้องพี่ชอบอ่าน ‘บันทึกตะวันตก’ มากหรือ”
“ชอบ!” ไต้เจ๋อพยักหน้า
ชิ่งอ๋องรอครู่หนึ่ง ไม่ได้ยินคำขอจากไต้เจ๋อต่อ ได้แต่เอ่ยเองว่า “น้องพี่เอาไปอ่านได้”
“จริงหรือ”
“อืม”
“ท่านพี่ยังอ่านอีกไหม”
ชิ่งอ๋องยิ้ม “ข้าอ่านแล้ว แม้ว่าสนุก แต่ไม่ได้อยากอ่านซ้ำ น้องพี่เอาไปค่อยๆ อ่านก็แล้วกัน”
ไต้เจ๋อประสานมือ “เช่นนั้นก็ต้องขอบคุณท่านพี่แล้ว”
ออกจากจวนชิ่งอ๋อง ในมือไต้เจ๋อก็มีต้นฉบับ ‘บันทึกตะวันตก’ หนึ่งชุด
ระหว่างทางกลับจวนกู้ชางป๋อ ไต้เจ๋อเปิดกล่องออกหยิบต้นฉบับเล่มบนสุดออกมา เพิ่งจะเปิดอ่านก็พลันรีบปิด
ไม่ได้ หากเขาได้อ่าน ต้องทนไม่ไหวไปอวดต่อหน้าจังซวี่ จังซวี่ก็ต้องสงสัยสอบถาม พอจังซวี่สงสัยสอบถาม เขาก็ต้องเล่าเรื่องราวของ ‘บันทึกตะวันตก’ ออกไป
จังซวี่ไม่ได้เก็บความลับได้เหมือนเขา หากแพร่ออกไป ร้านหนังสือคุณหนูโค่วไม่จบกันหรือ!
คุณหนูโค่วแค่ผนึกนิ้วมือมอง ก็รู้ว่าเขาเป็นคนแพร่ออกไป เกิดว่าคาถาเอาเขาตายจะทำอย่างไร
ไต้เจ๋อสูดลมหายใจเฮือก ตบบนฝากล่องที่ใส่นิยายไว้ ส่งเสียงตะโกนดัง “ไปร้านหนังสือชิงซง!”
รถม้าเลี้ยวกลับทิศทางรวดเร็ว ตรงไปร้านหนังสือชิงซง
ซินโย่วกำลังสนทนากับรองนายกองพันเหยียนเชาแห่งกองกำลังองครักษ์จิ่นหลิน
เหยียนเชามาหานางด้วยตนเอง
“คุณหนูโค่ว ใต้เท้าเราใกล้จะกลับมาแล้ว”
“ใต้เท้าเฮ่อจะกลับมาแล้วหรือ” ซินโย่วไม่แน่ใจว่าในฐานะคนสนิทของเฮ่อชิงเซียว เหยียนเชารู้เรื่องมากเพียงใด จึงไม่ได้แสดงอาการออกไปมากนัก
ในใจนางตื่นเต้นอย่างมาก
ในที่สุดใต้เท้าเฮ่อก็จะกลับมาแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะนำหลักฐานใดกลับมา
“ใต้เท้าให้ข้ามาบอกว่า หลังจากกลับมา เขาต้องไปเข้าเฝ้ารายงาน ยังไม่อาจมาพบคุณหนูโค่วได้”
“ข้าเข้าใจแล้ว ลำบากให้รองนายพันเหยียนมาที่นี่แล้ว”
เหยียนเชาเอ่ยวาจาเกรงใจก่อนจะออกจากห้องรับรอง ออกมาก็เห็นไต้เจ๋อพุ่งเข้ามา
“คุณหนูโค่ว…” ไต้เจ๋อแทบไม่สนใจคนอื่นใดในโถงร้านหนังสือ เข้าไปโบกมือทักซินโย่วทันที
ซินโย่วเดินเข้ามาหา “คุณชายไต้มีธุระหรือ”
ไต้เจ๋อกวาดตามองเหยียนเชาทีหนึ่งอย่างไม่คิดอันใด พยักหน้าเอ่ยว่า “ใช่ มีธุระ”
“หลิวโจว เจ้าไปเก็บห้องรับรองก่อน”
หลิวโจวมือไม้ว่องไว ไม่นานก็เปลี่ยนน้ำชาในห้องรับรองเป็นชุดใหม่
ซินโย่วเชิญไต้เจ๋อเข้าไปในห้องรับรอง ก็เห็นไต้เจ๋อวางกล่องไม้ลงบนโต๊ะ
กล่องไม้นี้ซินโย่วคุ้นเคยมาก ก็คือกล่องที่บรรจุต้นฉบับ ‘บันทึกตะวันตก’
ต้นฉบับที่ชิ่งอ๋องบีบบังคับเอาจากนางไปอยู่ในมือไต้เจ๋อแล้ว?
“วันนี้ข้าไปหาพี่ชายมา เห็นพี่ชายข้าถึงกับมีต้นฉบับ ‘บันทึกตะวันตก’ ที่ยังไม่วางขาย จึงได้…” ไต้เจ๋อหยุดชะงัก ก่อนจะเอ่ยเอาความดีความชอบจากซินโย่ว “ก็เลยขอพี่ชายมา คิดว่าจะนำมามอบคืนคุณหนูโค่วจะได้ไม่หลุดแพร่ออกไป”
ซินโย่วมองชายหนุ่มที่กำลังรอคำชม ในใจก็สะอึกพูดไม่ออก
นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง นางก็ยิ้มเอ่ยว่า “เช่นนั้นก็ขอบคุณคุณชายไต้แล้ว”
ไต้เจ๋อเผยใบหน้ายิ้มแผล่ “ไม่นับว่ากระไร หากข้าพบเจออุปสรรคยุ่งยาก ก็ยังต้องขอให้คุณหนูโค่วช่วยเหลืออีก”
ซินโย่วคิดในใจ อุปสรรคยุ่งยากใหญ่ที่สุดของจวนกู้ชางป๋อ เกรงว่าคงเป็นนางแล้ว
พอกลับถึงเรือนตะวันออก ซินโย่วส่งกล่องให้เสี่ยวเหลียนไปเก็บให้ดี เสี่ยวเหลียนตกใจอ้าปากค้าง
“คุณหนู นี่ นี่ นี่ นี่กลับมาได้อย่างไรเจ้าคะ”
หรือว่าคุณหนูใช้คาถาเป็นจริงๆ ต้นฉบับบินกลับมาจากจวนชิ่งอ๋องเองได้
“คุณชายไต้นำกลับมา ใส่กุญแจให้ดี”
“คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าคุณชายไต้ก็ไว้ใจได้” เสี่ยวเหลียนอุ้มกล่องไว้พลางเอ่ยชื่นชม
เสี่ยวเหลียนคิดว่าการที่คุณชายไต้พลันไว้ใจได้สำหรับชิ่งอ๋องแล้วก็คือความไว้ใจไม่ได้
ตามหลักแล้วด้วยกระแสร้อนแรงของ ‘บันทึกตะวันตก’ ทันทีที่ต้นฉบับหลุดแพร่ออกไปจะต้องก่อให้เกิดกระแสร้อนแรง เหตุใดไร้ความเคลื่อนไหวได้เช่นนี้
รอไปรอมา ชิ่งอ๋องก็ได้แต่ตามไต้เจ๋อมาถามว่า “ต้นฉบับ ‘บันทึกตะวันตก’ยังอยู่ที่น้องพี่หรือไม่”
“ไม่อยู่แล้ว”
ชิ่งอ๋องดีใจ สีหน้ากลับไม่แสดงออก “ไม่อยู่ที่เจ้าแล้ว? เช่นนั้น…”
“ข้าคืนให้คุณหนูโค่วแล้ว”
ชิ่งอ๋องสะอึก
“ท่านพี่ไม่ได้บอกว่าไม่อ่านแล้วหรือ ข้าคิดแล้วว่าหากอยู่ในมือข้าเกิดหลุดแพร่ออกไปย่อมไม่ดี จึงได้ส่งไปคืนคุณหนูโค่วแล้ว…ท่านพี่ ท่านพี่เป็นอันใดไปหรือ”
ชิ่งอ๋องสูดลมหายใจเฮือกหนึ่ง “ไม่มีอันใด น้องพี่ทำได้ถูกต้องแล้ว…”
วันหน้าหากเขามาให้ไต้เจ๋อทำงานให้อีก เขาคือสุกร!
ไม่กี่วันต่อมา ไต้เจ๋อก็ได้พบคุณหนูโค่วอีก
“คุณหนูโค่ว จำผู้คุ้มกันจวนข้าที่ชื่อฉางเหลียงได้ไหม”
ซินโย่วแววตาวูบไหว แต่สีหน้ายังคงเป็นปกติ “จำได้สิ ก่อนหน้านี้ที่คุณชายไต้ไม่ราบรื่นติดต่อกันก็เพราะคนผู้นี้ ข้าจะลืมได้อย่างไร”
ไต้เจ๋อเขยิบเข้ามาให้กระซิบเบาๆ ว่า “อยู่ๆ เขาก็หายตัวไปแล้ว”
“หายตัวไป?” ซินโย่วใจเต้นแรง
ฉางเหลียงหายตัวไปตอนนี้ หรือว่าเกี่ยวข้องกับเรื่องของท่านแม่
“คุณหนูโค่วช่วยดูหน่อยได้ไหมว่าตอนนี้ฉางเหลียงอยู่ที่ใด” ไต้เจ๋อบอกจุดประสงค์ ในใจคิดว่าโชคดีที่เขารู้ตัวก่อน นำต้นฉบับมาคืนคุณหนูโค่วแสดงความเป็นมิตร ตอนนี้มาขอให้นางช่วยก็เอ่ยปากได้คล่องมาก
“คุณชายไต้เป็นห่วงฉางเหลียงมาก…”
ไต้เจ๋อโบกมือ “ข้าก็แค่รู้สึกเจ้าหมอนี่ค่อนข้างอัปมงคล คล้ายว่าจะก่อกวนภูตผีได้ง่าย เกิดอยู่ๆ มาทำให้ข้าพลอยโดนไปด้วยอีกจะทำอย่างไร”
ซินโย่วยากจะเข้าใจ “เช่นนั้นคุณชายไต้ไม่ควรห่างจากเขาหรือ”
“แค็กๆ ก็แค่อยากรู้เท่านั้นน่ะ”
ซินโย่วนิ่งเงียบลง
เข้าใจแล้ว กลัวๆ กล้าๆ
“ขออภัย ข้าไม่ถนัดเรื่องพวกนี้” ซินโย่วปฏิเสธทันที
ไต้เจ๋อถอนหายใจผิดหวัง “เช่นนั้นก็แล้วไป เจ้าฉางเหลียงไปไหนกันนะ”
ในคุกที่ไร้ลมเล็ดลอดผ่าน เหยียนเชามองชายที่มีบาดแผลไปทั้งตัวด้วยสายตาเย็นเยียบ ลงชื่อในคำให้การด้วยมือที่สั่นเทา ก้มลงไปเก็บกระดาษขึ้นมาเดินออกไป
“ใต้เท้า เขาสารภาพแล้ว”
ในค่ำคืนมุมย้อนแสง เฮ่อชิงเซียวสีหน้ายากมองกระจ่าง รับคำให้การมาอ่าน ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย “ทำได้ไม่เลว”
