สืบแค้นคุณหนูสวมรอย - ตอนที่ 250 สมบัติที่ทิ้งไว้
ตอนที่ 250 สมบัติที่ทิ้งไว้
โจวหนิงเยวี่ยนิ่งอึ้งไป ก่อนจะรีบพยักหน้าทันที
ซินโย่วพาโจวหนิงเยวี่ยไปห้องตะวันตก ทิ้งจี้ไฉ่หลันให้จ้องมองตามหลังน้องสาวไปเงียบๆ พร้อมกับเม้มปากแน่น
“น้องโจวนั่ง อย่าได้ตกใจไป”
บิดามารดาตายตามกันไป บ้านป้าก็พลันเกิดเรื่อง ทำให้สาวน้อยที่เดิมเป็นเด็กเรียบร้อยก็ราวกับลูกนกตื่นตระหนก แม้ต่อหน้าซินโย่วที่นับว่าเป็นสหายก็ยังใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“พี่โค่วต้องการถามอันใด”
“เจ้ารู้ไหมว่ามารดาเจ้าตอนอยู่เมืองหลวงคบหากับผู้ใด”
โจวหนิงเยวี่ยส่ายหน้าสงสัย “ข้าไม่แน่ใจ ครอบครัวเราอยู่นอกเมืองหลวงมาหลายปี ต่อมาบิดาข้ากลับเข้าเมืองหลวงมาก่อน ข้ากับท่านแม่เข้าเมืองหลวงมาช้ากว่าเล็กน้อย บิดาข้าไปทำงานทุกวัน ตกค่ำจึงได้กลับบ้าน ข้าเองก็ขาเจ็บอยู่นาน ออกจากบ้านไม่ได้…”
“แล้วพวกญาติล่ะ นอกจากบ้านป้าเจ้าแล้ว ยังมีญาติคนอื่นอีกหรือไม่”
ครั้งนี้โจวหนิงเยวี่ยส่ายหน้าทันที “ไม่มี ตั้งแต่ข้าจำความได้ ก็รู้ว่าญาติที่มีสายสัมพันธ์ทางสายโลหิตก็มีเพียงบ้านท่านป้า”
ซินโย่วขมวดคิ้วครุ่นคิด
หากกล่าวเช่นนี้ คนที่ไถ่ตัวโจวหนิงเยวี่ยน่าจะไม่ใช่ญาติของพวกโจวทงสองพี่น้อง ส่วนจะใช่ญาติมิตรทางฝั่งบิดาจี้ไฉ่หลันหรือไม่ เพราะสถานะบิดาจี้ไฉ่หลันไม่ซับซ้อน ทางกองกำลังองครักษ์จิ่นหลินสืบกระจ่างแล้ว จึงได้ตัดความเป็นไปได้นี้ออก
ดูท่าคนผู้นี้เกี่ยวข้องกับโจวทง
เห็นซินโย่วประสบปัญหายากลำบาก โจวหนิงเยวี่ยก็ลองถามขึ้นว่า “พี่โค่ว เหตุใดถามเรื่องพวกนี้”
ในเมื่อซินโย่วถามแล้ว ก็ย่อมคิดดีแล้วว่าจะตอบอย่างไร “ข้าฝากให้คนไปไถ่ถอนตัวเจ้ากับพี่จี้ออกมา ได้ยินว่ามีอีกคนหนึ่งต้องการไถ่ตัวเจ้าสองคน คิดแล้วหากเจ้าสนิทสนมคุ้นเคย ก็จะเคารพการตัดสินใจของเจ้า”
โจวหนิงเยวี่ยรีบส่ายหน้า “ข้าไม่รู้จักผู้ใดทั้งนั้น! พี่โค่ว ข้าอยากติดตามพี่คนเดียว”
ท่านแม่ก่อนจากไปกำชับนางไว้ว่า ประสบเรื่องยุ่งยากใดให้ไปขอความช่วยเหลือคุณหนูโค่ว ไม่ได้เอ่ยถึงผู้อื่นใด นางเชื่อการจัดการของท่านแม่
โจวหนิงเยวี่ยเป็นคนยึดมั่นในศักดิ์ศรี ตอนนี้กำลังตกระกำลำบากก็จำต้องพึ่งพาสหาย แต่ไม่คิดว่าการช่วยเหลือเป็นสิ่งที่สหายต้องให้แก่นาง นางอยากตอบแทนบ้าง พยายามคิดไปมาแล้วก็นึกได้เรื่องหนึ่งขึ้นมาจริงๆ “บิดาข้าทิ้งกล่องเล็กไว้กล่องหนึ่ง แต่ไม่รู้ในนั้นมีอันใด”
ช่างเป็นผลลัพธ์เหนือคาดจริงๆ
ซินโย่วแววตาผ่อนคลาย เผยท่าทีสนใจ “กล่องนั่นอยู่ที่น้องโจวหรือ”
“ไม่ อยู่ที่ท่านป้าข้า บ้านที่ข้าอยู่เป็นบ้านเช่า ต่อมาข้าย้ายไปบ้านท่านป้า ท่านป้าช่วยทำเรื่องคืนบ้าน ตอนเก็บของไม่ทันระวังทำแจกันท้องกว้างใบใหญ่ล้ม พบว่าด้านในมีกล่องเล็กใบหนึ่งซ่อนอยู่”
ซินโย่วเผยสีหน้าไม่เข้าใจ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ น้องโจวรู้ได้อย่างไร”
โจวหนิงเยวี่ยหลุบตาลง แววตามีความเศร้ารันทดแต่น้ำเสียงผ่อนคลายลง “พี่หลันแอบบอกข้า ตอนนั้นพี่หลันไปช่วยท่านป้าเก็บของ ท่านป้าเดาว่าเป็นสมบัติที่บิดาทิ้งไว้ให้ กำชับพี่หลันว่าอย่าเพิ่งบอกข้า รอให้ออกเรือนก่อนค่อยมอบให้ข้า…”
แต่พี่หลันก็ยังคงบอกนาง
คิดถึงความสัมพันธ์ที่เคยสนิทชิดใกล้กับพี่สาวผู้นี้แล้ว โจวหนิงเยวี่ยก็รู้สึกปวดปลาบในใจ
ครอบครัวท่านป้าพลอยต้องมารับเคราะห์เพราะเรื่องของท่านพ่อนาง พี่หลันคับแค้นใจต่อนาง พอท่านป้าเกิดเรื่องจากไป นางถึงกับรู้สึกได้ถึงความเกลียดชังของพี่สาวลูกพี่ลูกน้องที่เผยออกมาเป็นบางครั้ง
นางอยากคุยกับพี่สาวบ้าง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะคุยเรื่องใด
บิดานางทำผิดเป็นเรื่องจริง พลอยทำให้ครอบครัวท่านป้าเคราะห์ร้ายไปด้วยก็เป็นเรื่องจริง แม้นางจะขอโทษพี่สาวสักกี่หมื่นครั้ง ก็ไม่อาจรั้งใจพี่สาวที่สนิทยิ่งกว่าพี่สาวแท้ๆ ที่เคยพูดคุยกันแทบทุกเรื่องคืนมาได้อีกแล้ว
น้ำตาไหลรินรดข้างแก้ม โจวหนิงเยวี่ยถึงกับไม่รู้ตัว
เห็นโจวหนิงเยวี่ยเช่นนี้ ในใจซินโย่วก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ
ความรู้สึกนางไม่ผิด สองพี่น้องคู่นี้มีปมในใจต่อกันแล้ว
คิดถึงครอบครัวจี้ไฉ่หลันเดือดร้อนล้มหายตายจากกันไปเพราะครอบครัวโจวทง จี้ไฉ่หลันโมโหโจวหนิงเยวี่ยก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
“กล่าวเช่นนี้ ป้าเจ้าคงรู้ว่าในกล่องคืออันใด” ซินโย่วคิดเชื่อมโยงไปถึงการตายของมารดาจี้ไฉ่หลัน ในใจก็พลันเริ่มนึกสงสัย
หากโจวทงทิ้งของสำคัญเอาไว้ คนบางคนคาดเดาว่าอยู่ในมือมารดาจี้ไฉ่หลัน การตายของมารดาจี้ไฉ่หลันจะเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุเท่านั้นหรือ
“พี่หลันบอกว่ากล่องเล็กนั่นใส่กุญแจไว้ ท่านป้าเปิดออกดูไม่ได้ ข้าก็ไม่รู้แล้ว” โจวหนิงเยวี่ยรู้สึกไม่สบายใจ ถามซินโย่วอย่างระมัดระวัง “พี่โค่ว เรื่องบิดาข้าทำผิด…ยังไม่จบหรือ”
ซินโย่วกุมมือโจวหนิงเยวี่ยไว้เอ่ยน้ำเสียงอ่อนโยน “น้องโจวน่าจะพอรู้แล้ว คดีใหญ่นั้นเชื่อมโยงไปถึงบุคคลระดับสูงมากมาย ตอนนี้ตัดสินลงโทษแล้ว แต่ยังมีรายละเอียดที่รอการตรวจสอบ เจ้าวางใจได้ คนที่ตรวจสอบเป็นสหายข้า จะไม่มาถึงเจ้ากับพี่จี้แน่”
โจวหนิงเยวี่ยพยักหน้าเล็กน้อย
ซินโย่วเงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยสั่งการให้เสี่ยวเหลียนเฝ้านอกห้องตะวันตก “ไปเชิญคุณหนูจี้มาหน่อย”
ตอนจี้ไฉ่หลันเข้ามา ก็เต็มไปด้วยความอยากรู้ ส่งสายตามองใบหน้าโจวหนิงเยวี่ยรวดเร็วทีหนึ่งก่อนจะมองไปทางซินโย่ว
“พี่จี้นั่ง” ซินโย่วเชิญจี้ไฉ่หลันนั่งลง ก่อนถามเรื่องวันนั้น “ตอนนั้นคนที่อยู่บ้านมีเพียงท่านกับน้องโจว?”
“อืม มีเพียงเราสองคนอยู่บ้าน บิดากับพี่ชายข้าออกไปทำธุระ ท่านแม่ข้าซื้อของกลับมา เจ้าหน้าที่ทางการก็มาถึงแล้ว…”
“เจ้าหน้าที่ทางการเหล่านั้นรื้อค้นของหรือไม่”
จี้ไฉ่หลันหวนรำลึกก่อนจะส่ายหน้า “ไม่ได้รื้อค้นอันใดเท่าไร”
ความจริงคำถามเหล่านี้ซินโย่วถามจากโจวหนิงเยวี่ยได้ แต่ครอบครัวประสบเหตุพลิกผัน ไม่ว่าต่อนาง ต่อโจวหนิงเยวี่ยหรือจี้ไฉ่หลัน ล้วนไม่อาจกลับไปเป็นสาวน้อยที่มีชีวิตไร้กังวลได้อีกแล้ว
การทิ้งจี้ไฉ่หลันไว้วงนอก ไม่รู้เรื่องราวอันใด ไม่น่าจะเป็นเรื่องดี อาจถึงขั้นทำให้จี้ไฉ่หลันยิ่งมีปมในใจต่อโจวหนิงเยวี่ยลึกยิ่งขึ้น
“น้องโค่วมีข้อสงสัยอันใดหรือ” จี้ไฉ่หลันถามด้วยอาการขอบตาแดง
“เพิ่งได้ยินน้องโจวบอกว่ามารดาพี่จี้มีกล่องที่ท่านพ่อนางทิ้งเอาไว้…”
“การตายของท่านแม่เกี่ยวข้องกับกล่องนั้น?” จี้ไฉ่หลันหลุดถามออกมา
“การตายของมารดาพี่จี้ ข้าจะฝากให้คนตรวจสอบ การที่ให้ความสำคัญกับของที่บิดาน้องโจวทิ้งไว้ ก็เพราะมีคนปรากฏตัวขึ้นผู้หนึ่ง ไม่รู้ว่ามิตรหรือศัตรู เพื่อความปลอดภัยของพวกพี่ ข้าคิดตรวจสอบเรื่องนี้ให้กระจ่าง พี่จี้กับน้องโจวทำเสมือนว่าไม่รู้จะดีที่สุด”
จี้ไฉ่หลันอดสบตากับโจวหนิงเยวี่ยไม่ได้ ก่อนจะพยักหน้าพร้อมกัน
“พี่จี้รู้ไหมว่ากล่องนั้นเก็บไว้ที่ใด”
“ท่านแม่ไม่ได้บอก แต่ทว่า…” จี้ไฉ่หลันลังเลครู่หนึ่งก็รีบตอบว่า “มีสถานที่สองสามแห่งที่ท่านแม่ข้ามักเอาของไปซ่อนไว้ นางคิดว่าข้าไม่รู้ ความจริงข้ารู้…”
ซินโย่วจดสถานที่ที่จี้ไฉ่หลันเอ่ยถึงเหล่านั้นไว้ ตอนออกไปก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านที่นางซื้อไว้ก่อนหน้านี้ สาวน้อยมีชาติตระกูลสูงกลายเป็นสาวน้อยงดงามตระกูลเล็กเช่นจี้ไฉ่หลัน เดินทางไปชุมชนเมาเอ๋อร์
บ้านจี้ไฉ่หลันอยู่ที่หมู่หรูอี้ฟางของตรอกชุมชนเมาเอ๋อร์ ยามนี้ชายหนุ่มวัยฉกรรจ์ของแต่ละครอบครัวส่วนใหญ่ออกไปทำมาหากิน ในชุมชนมีเพียงเด็กน้อยเล่นกันอยู่ ยังมีบรรดาคนชรานั่งคุยกันอยู่บ้าง
พวกเขาคุยกันเรื่องตระกูลจี้
สำหรับชาวบ้านแล้ว เรื่องตระกูลจี้ควรค่าแก่การนำมาเล่าสู่กันฟังไปจนถึงวันที่เด็กที่กำลังเล่นกันอยู่นี้เติบโต นับประสาอันใดกับตอนนี้
ซินโย่วเดินไปด้วยสีหน้ามั่นใจ มาถึงบ้านหลังที่สามในตรอกชุมชน
ตระกูลจี้กลางเก่ากลางใหม่มีป้ายคำสั่งปิดผนึกไว้สองแผ่น ประกาศให้รู้ว่าคนตระกูลนี้ประสบเหตุ
