สืบแค้นคุณหนูสวมรอย - ตอนที่ 421 ฮ่องเต้ตัวจริงตัวปลอม

ตอนที่ 421 ฮ่องเต้ตัวจริงตัวปลอม

……….

ไทเฮาสลบไปทำให้เกิดความโกลาหลยกใหญ่

ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้เฝ้าไทเฮา รับสั่งให้เฮ่อชิงเซียวกับจ้าวเฟยฝานไปจับตัวคนร้าย

ส่วนฮ่องเต้ตัวปลอมถูกจับมัดไว้แน่น ตอนนี้ไม่มีผู้ใดสนใจเขา

ระหว่างรอไทเฮาฟื้น ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้ตรัสถามเรื่องที่เกิดในวังอย่างละเอียด ได้ยินว่าหลี่เหวยออกกวาดล้างตามจับซินโย่วอย่างเหิมเกริมก็กริ้วจัดกัดฟันด่าว่า “เจ้าเดรัจฉาน!”

ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะสำทับต่อว่า “เจ้าพวกเดรัจฉาน!”

ซินโย่วมีความสงสัยอัดแน่นในใจแต่ไม่รู้ควรเริ่มถามจากเรื่องใด พวกพระสนมเสวียนเฟยผ่านเหตุการณ์น่าตกใจเมื่อครู่มา ตอนนี้ยังตกอยู่ในอาการหวาดผวา พากันเงียบงันไม่เอ่ยอันใด

“อาโย่ว ลำบากเจ้าแล้ว” ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้ทอดพระเนตรมองดูสาวน้อยที่อิดโรยอย่างเห็นได้ชัด ในใจก็รู้สึกผิด

ซินโย่วเม้มปาก “โชคดีที่มีพวกพระสนมกับองค์หญิงเสวียน”

“อืม เราจดจำไว้แล้ว” ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้มองไปยังพวกพระสนมเสวียนเฟยด้วยสายพระเนตรชื่นชม

“ฝ่าบาท แท้จริงเกิดเรื่องอันใดขึ้นเพคะ” พระสนมเสวียนเฟยถามขึ้น

ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้สีพระพักตร์เยียบเย็น “เจ้าพวกขุนนางชั่วละโมบไม่มีที่สิ้นสุดคิดว่าเราตกน้ำตายไปแล้ว จึงได้หาคนมาแทนที่ คิดปกป้องผลประโยชน์ของพวกเขาไว้เท่านั้น…”

ตอนนี้ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้ยังจำได้ถึงตอนที่ได้ข่าวว่าหาตัวฮ่องเต้พบแล้ว ทั้งขบวนเดินทางกลับเมืองหลวง ทั้งตกใจและโมโหเดือดดาล

แต่ไม่นานก็ตั้งสติได้ เรือไฟไหม้มิใช่อุบัติเหตุ แต่มีคนบางคนคิดแผนชั่วสลับตัวมาแทนที่เขา

พอคิดถึงเรื่องนี้ ตอนยังกลับไม่ถึงเมืองหลวงก็กระทำการรอบคอบ ทำทีเป็นหลงกลต่อ ถือโอกาสตรวจสอบว่าพวกก่อกบฏมีผู้ใดบ้าง จะได้จัดการกวาดล้างพร้อมกันให้สิ้นซาก

ยามนี้นางกำนัลในห้องก็ออกมา “ฝ่าบาท ไทเฮาฟื้นแล้วเพคะ”

ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้รีบก้าวเข้าไป

บนเตียงบรรทม ไทเฮาอายุใกล้เลขเจ็ดเพิ่งลืมตาขึ้น แววพระเนตรเหม่อลอย ส่งเสียงเรียกไม่หยุด “เอ้อร์เป่า เอ้อร์เป่า…”

เมื่อก่อนทุกครั้งที่ได้ยินมารดาเรียกชื่อยามเยาว์วัยของเขา ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้ก็จะรู้สึกเก้กัง แต่ตอนนี้กลับรู้สึกโชคดี “เสด็จแม่ ข้าอยู่นี่ ข้ามาช้าไปแล้ว ทำให้เสด็จแม่ตกพระทัยแล้ว”

ไทเฮากลอกพระเนตรมองก่อนจะมองเห็นใบหน้าบุตรชายกระจ่างชัด ในที่สุดก็ได้สติคืนมา ดึงฮ่องเต้ซิงหยวนตี้เอาไว้พลางกันแสงดัง “ลูกแม่ แม่ยังคิดว่าเจ้าโดนมารร้ายสิงร่าง ที่แท้มีคนปลอมตัวเป็นเจ้า! คนผู้นั้นคือผู้ใด เหตุใดหน้าตาเหมือนเจ้าได้”

คนผู้นั้นคือผู้ใด?

ความสงสัยนี้ไม่เพียงแต่ไทเฮาคิด แต่ทุกคนก็ล้วนสงสัยเช่นกัน

ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้เองก็ยังมิได้สอบสวนให้กระจ่าง ตอนนี้ไทเฮาฟื้นแล้ว จึงได้มีเวลาสอบสวน

ไทเฮารั้งฮ่องเต้ซิงหยวนตี้ไว้ “ข้าเองก็อยากฟังด้วย”

ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้ได้แต่รับรอง “รอให้ข้าสอบถามให้กระจ่างก่อน ค่อยเล่าให้เสด็จแม่ฟังอย่างละเอียด”

“เช่นนั้นเจ้ารีบไปเถอะ พวกเรารออยู่”

ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้พยักพระพักตร์ มองซินโย่วทีหนึ่ง “อาโย่ว เจ้าตามเราไปด้วย”

ซินโย่วเดินตามหลังฮ่องเต้ซิงหยวนตี้ไป หันไปย่อกายคำนับให้กับพระสนมเสวียนเฟยและพระสนมลี่ผินสองแม่ลูก

ในตำหนักเฉียนชิงกง ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้ประทับอยู่บนบัลลังก์ได้ครู่หนึ่ง คนที่ควรมาถึงก็มากันครบ

เสนาบดีกรมพิธีการ ผู้บัญชาการเฝิงเหนียนประจำกองกำลังองครักษ์จิ่นหลิน มหาขันทีหลี่เหวย นอกจากสามคนนี้ ขุนนางที่ถูกมัดไว้ยังมีอีกกองใหญ่ แต่ละคนคุกเข่าอยู่ในตำหนักด้วยสีหน้าซีดเผือด

พวกเสนาบดีกรมคลังเองก็อยู่ มองฮ่องเต้ตัวปลอมตาไม่กะพริบ

หากนำมาเทียบพร้อมกัน ก็จะแยกแยะได้ง่ายว่าผู้ใดคือฮ่องเต้ตัวจริง แต่แม้เป็นเช่นนี้ หน้าตายามแยกกันอยู่ของทั้งสองก็มีความเหมือนกันถึงเก้าส่วน เหลือเชื่อจริง

“ได้ยินว่ามิใช่การแปลงโฉม และมิได้สวมหน้ากาก” เสนาบดีกรมคลังป้องปากกระซิบกับหัวหน้าเซี่ย

ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้ได้ยินก็ถลึงพระเนตรใส่เสนาบดีกรมคลังทีหนึ่ง

หากเป็นหน้ากากหนังคน เช่นนั้นหนังคนมาจากไหน ตาแก่อวี๋พูดจาเป็นหรือไม่

เสนาบดีกรมคลังถูกถลึงพระเนตรใส่ก็รีบจ้องมองเพียงแต่จมูกตนเอง ไม่สนใจเรื่องใดอีก

“ว่ามา เขาคือใคร” ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้ทอดพระเนตรไปยังเสนาบดีกรมพิธีการ

อย่าได้เห็นว่าเสนาบดีกรมพิธีการผู้นำเหล่าขุนนางบุ๋นบู๊ก็คือคนบงการแผนการชั่วเหล่านี้ แต่ตอนวุ่นวายต้องการการควบคุม กลับเป็นเฝิงเหนียนที่กุมอำนาจการทหารออกหน้าควบคุม

ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้ติดต่อองค์หญิงเจาหยางก่อน องค์หญิงเจาหยางนำกำลังทหารในจวนล้อมจวนเฝิงไว้ ก็เพื่อล่อเฝิงเหนียนออกจากวัง เพื่อให้ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้กลับเข้าวังได้ราบรื่นยิ่งขึ้น และลดความรุนแรงที่คนเหล่านี้จะก่อเหตุกับคนในวัง

ตอนนี้ที่ควรจับกุมก็จับกุมไว้แล้ว ได้เวลาสืบเรื่องให้กระจ่างแล้ว ตัวละครหลักเปลี่ยนเป็นพวกเสนาบดีกรมพิธีการ

มาถึงยามนี้ เสนาบดีกรมพิธีการยังคงงุนงงอยู่

เร็วมาก ก่อนหน้านี้พวกเขายังคุมอำนาจไว้ในมือ มองดูพวกเสนาบดีกรมคลังรับกรรม แต่พริบตาก็กลายเป็นนักโทษเสียเอง

เขาเงยหน้าขึ้นอย่างไม่รู้ตัว มองไปยังฮ่องเต้บารมีน่าเกรงขามบนบัลลังก์ ความรู้สึกสิ้นหวังปะทุขึ้นมา คับแค้นแน่นอก

เขาไม่ควรเห็นคนหน้าตาเหมือนฮ่องเต้ก็เกิดความคิดชั่วร้าย

“ทำไม ไม่อยากพูด?”

เสนาบดีกรมพิธีการหมอบอยู่บนพื้น น้ำตานองหน้า “กระหม่อมพูด กระหม่อมพูด…เขาก็คือโค่วเทียนหมิงที่ถูกโยกไปรับตำแหน่งจือฝู่ที่หว่านหยางเมื่อเจ็ดปีก่อน…”

พอทูลออกมาเช่นนี้ ก็ก่อให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์อื้ออึงไปทั่ว

“โค่วเทียนหมิง…” ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้คิดไม่นานก็ตั้งสติได้ “โค่วเทียนหมิง บิดาโค่วชิงชิง หลายปีก่อนเดินทางไปรับตำแหน่ง ตกน้ำตายระหว่างทาง?”

ในความทรงจำของเขา โค่วเทียนหมิงตายระหว่างเดินทางไปรับตำแหน่ง ที่สำคัญก็คือโค่วเทียนหมิงก็คือบิดาโค่วชิงชิง

สำหรับพวกเสนาบดีกรมคลังก็เช่นเดียวกัน อยู่ท่ามกลางคลื่นลมวงการขุนนาง ขุนนางใหญ่น้อยสั่งสมประสบการณ์มายี่สิบปีต้องมาตายด้วยเหตุที่คาดไม่ถึงมากมาย พอเอ่ยถึงโค่วเทียนหมิงก็พลันนึกขึ้นมาได้ ยังเป็นเพราะโค่วชิงชิง

กล่าวให้ถูกต้อง ก็คือเป็นเพราะซินโย่ว

บรรดาขุนนางส่งสายตามองไปยังใบหน้าซินโย่ว ก่อนจะมองไปยังใบหน้าฮ่องเต้ตัวปลอม

หัวหน้าเซี่ยก้าวเข้าไปสองก้าวอย่างไม่รู้ตัว “โค่วเทียนหมิงเหมือนจะไม่ได้มีหน้าตาเช่นนี้…”

โค่วเทียนหมิงเป็นขุนนางนอกเมืองหลวงมาตลอด นอกจากสหายในรุ่นเดียวกัน ขุนนางใหญ่ที่คุ้นเคยกันเขาไม่มาก แต่ทว่าน่าจะพอมีภาพจำอยู่บ้าง

แต่ผ่านไปเจ็ดแปดปี ภาพจำที่พอมีอยู่บ้างนั้นก็รางเลือนลงไปมาก

ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้กะพริบพระเนตรจ้องมองใบหน้าฮ่องเต้ตัวปลอม “ในความทรงจำของเรา โค่วเทียน หมิงหนวดเคราเต็มหน้า ร่างกายกำยำ…”

“ตอนกระหม่อมได้รู้ ก็แทบไม่อยากเชื่อ แต่ทว่าคนผู้นี้เป็นโค่วเทียนหมิงจริงพ่ะย่ะค่ะ”

“ผู้ใดบอกกับเจ้า”

ในยามนี้เสนาบดีกรมพิธีการก็มิได้คิดปิดบังอันใดอีก ร่ำไห้ทูลว่า “ผู้ที่รับเลี้ยงดูจังเฉินบุตรชายจังอวี้เฉิน เป็นคหบดีทางใต้ผู้หนึ่ง ชื่อว่าเฉียนหลิน เบื้องหลังเขามีจังอวี้เฉินหนุนหลัง จังอวี้เฉินกับโค่วเทียนหมิงเป็นจิ้นซื่อในสมัยเดียวกัน ตอนนั้นสนิทกันไม่น้อย ครั้งหนึ่งเขาพบว่าโค่วเทียนหมิงมีหน้าตาคล้ายฝ่าบาท จึงได้จดจำเรื่องนี้เอาไว้ในใจ…”

“กล่าวเช่นนี้ โค่วเทียนหมิงเดินทางไปรับตำแหน่ง เกิดเรื่องระหว่างทางมิใช่อุบัติเหตุ” ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้ถามด้วยสีพระพักตร์ดำทะมึน

แสดงให้เห็นว่าเมื่อเจ็ดปีก่อน พวกจังอวี้เฉินก็มีความคิดไม่ซื่อแล้ว

“โค่วเทียนหมิงตกแม่น้ำเป็นเรื่องเท็จ ความจริงอยู่ที่บ้านเฉียนหลิน หลายปีมานี้ถูกขังในห้องมืดค่อยๆ อ่อนแรงกำลังลง แล้วก็โกนเคราออก ก็ยิ่งเหมือนฝ่าบาท…”

เสนาบดีกรมพิธีการถูกจ้องจนยอมรับสารภาพทุกอย่าง ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้ตรัสถามพระสุรเสียงดุดันว่า “เช่นนั้นพวกเจ้าล่ะ รู้การมีตัวตนของโค่วเทียนหมิงเมื่อใด”

เสนาบดีกรมพิธีการก้มหน้างุด ตอบเสียงสั่น “ตอนตามเสด็จฝ่าบาทลงใต้”

หากไม่ได้เห็นคนที่เหมือนกับฮ่องเต้ด้วยตาตนเอง แม้ให้ความกล้าเขาเพียงใด เขาก็ไม่กล้ามีความคิดสลับตัว!

“เราคาดไม่ถึงว่า จังอวี้เฉินเป็นคนมีความสามารถทำนายเหตุล่วงหน้าได้เช่นนี้” ฮ่องเต้ซิงหยวนตี้แค่นเยาะ ลุกขึ้นเสด็จไปทางโค่วเทียนหมิง

……….