สุดยอดชาวประมง - บทที่ 115 ความตกตะลึงที่เกิดจากปลาเกล็ด

เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ฉู่เหินก็ถอยออกไปนั่งบริเวณประตูทางออกเพื่อช่วยเฝ้า ในตอนเช้าของวันถัดมา หวงม่านอิ่งกินข้าวเล็กน้อยก่อนที่จะวิ่งไปที่เขตก่อสร้าง แต่ก่อนที่จะไป เธอก็หันมาถามหาว่าโป๋อีกู่กำลังทำอะไรอยู่? ฉู่เหินบอกเธอว่าหลังจากที่เธอไปนอนเขาก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ

ฉู่เหินหยุดที่จะพูดอะไรไร้สาระ เขากลับเฝ้าโป๋อีกู่ต่อไปเงียบ ๆ โป๋อีกู่ที่รับงาช้างสกัด ในตอนนี้นั้นชายผู้นี้กำลังมาถึงขั้นตอนสำคัญแล้ว อีกไม่นานก็น่าจะเสร็จเรียบร้อย อย่างไรก็ตามฉู่เหินคาดการไว้ว่านี่เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น ถ้าต้องการประสิทธิภาพเต็มที่คง แบบนี้คงต้องใช้เวลามากกว่านี้

หลังจากผ่านไป 10 นาที ตามที่คาดไว้ ในที่สุดโป๋อีกู่ก็เปิดประตูออกมาด้านนอก เขาเห็นเข้ากับฉู่เหินที่คอยเฝ้าอยู่ด้านนอก เมื่อเห็นแบบนั้นโป๋อีกู๋ก็อดที่จะรู้สึกขอบคุณอีกฝ่าย หลายปีที่ผ่านมานี้ เขาทำงานเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นด้วยตัวคนเดียวมาตลอด นี่เป็นครั้งแรก ที่พึ่งเคยเจอคนแบบนี้

“ขอบคุณมากครับคุณฉู่!” โป๋อีกู่ขอบคุณอย่างจริงใจต่อฉู่เหิน

“เราเป็นเพื่อนกันแล้ว เรื่องแค่นี้เล็กน้อยน่า ไปเปิดหูเปิดตาด้านนอกสักหน่อยไหม!” ฉู่เหินยิ้มแล้วเดินนำออกไปก่อน ซึ่งโป๋อีกู่เองก็ตามออกไปอย่างรวดเร็ว

ฉู่เหินออกมาดูเหตุการณ์ที่น่าสนใจด้านนอก เพราะเมื่อ 2 ชั่วโมงก่อน เขาได้เรียกนายพลฮูมาพูดคุยเรื่องของการเลี้ยงปลาเกล็ดขาวขั้น 3 ซึ่งเขาก็มาเอาไปแบบฟรี ๆ เสียด้วย! แต่ฉู่เหินก็ไม่ได้สนใจว่าจะได้เงินหรือเปล่า เพราะคนจับไม่ใช่เขา

อย่างไรก็ตาม ฉู่เหินก็ไม่ลืมเตือนอีกฝ่ายเรื่องที่อย่าเข้าใกล้ปลาเกล็ดขาวมากเกินไป เพราะไม่งั้นพวกเขาจะได้แข็งตายแน่ถ้าไปลงน้ำที่พวกมันอยู่

ด้วยความสงสัยว่านายพลฮูจะจับปลาเกล็ดขาวยังไง ? ดังนั้นฉู่เหินจึงเดินมาดู ตอนที่เขามาถึงที่นี่ นายพลก็มารออยู่ก่อนแล้ว และมันก็เหมือนกับว่านายพลฮูกำลังพบปัญหาบางอย่างอยู่ เขากำลังครุ่นคิดอย่างจริงจัง

“นายพลฮูนี่เป็นช่วงเวลาที่ดีมากเลยครับ ในที่สุดเราก็สามารถเลี้ยงปลาขั้น 3 ได้แล้ว แต่ว่ามันก็สร้างปัญหาอย่างใหญ่หลวงจริง ๆ ผมเลี้ยงมันได้ก็จริง แต่ว่าผมไม่มีปัญญาพอที่จะจับมันได้ แต่ผมว่านายพลฮูคงเรื่องง่าย ๆ แบบนี้ได้อยู่แล้วใช่ไหมครับ!”

คำพูดดูจะล้อเล่นกันเกินไปหน่อยของฉู่เหิน ทำให้นายพลฮูอดไม่ได้ที่จะมองหน้าอีกฝ่าย แต่เขาก็ละสายตาออกมาในที่สุด

“ทำไมเราไม่มาลองพนันกันล่ะคุณฉู่? ถ้าผมสามารถจับมันได้ ผมขอแบบฟรี ๆ ซัก 2 ตัวแล้วกันนะ? ” นายพลฮูพูดพร้อมแบกรับความรู้สึกที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก่อนมองไปทางฉู่เหินอีกครั้ง

“มั่นใจได้ครับ ผมสัญญาว่าจะให้คุณแน่นอน แต่มันเกี่ยวข้องกับการพนัน ซึ่งผมไม่ยุ่งเรื่องการพนัน สื่อลามก และการละเมิดกฎหมายหรืออะไรเทือก ๆ นี้นะสิ” หลังจากพูดแบบนั้น ฉู่เหินก็มองไปยังอีกฝ่าย ซึ่งเหมือนจะบอกเป็นนัย ๆ ว่า ให้พนันกับคุณนะเหรอ? คิดว่าผมโง่รึไง?

“โป๋อีกู่ เราสองคนไปดูจากที่สูง ๆ กันเถอะ ฉันชักจะตื่นเต้นแล้วสิ!” เขาจากไปโดยทิ้งให้นายพลฮูตกอยู่ในความมึนงง ก่อนที่นายพลฮูจะส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แล้วหาวิธีตกปลาต่อไป

เพื่อที่จะจับปลา เขาจะต้องทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ แผนหลาย ๆ อย่างถูกหยิบขึ้นมาใช้ หากแต่มันก็ยังไม่ดีพอ สุดท้ายเขาก็ไปหาฉู่เหิน เพราะเขารู้ดีว่าถ้าตัดเรื่องอายุที่น้อยออกไป ไอ้เจ้าเด็กนี่มันไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ๆ

นายพลฮูรู้สึกตกใจเจ้าปลาเกล็ดขาวพวกนี้มาก เพราะปลาเกล็ดขาวขั้น 3 นั้นแตกต่างจากขั้น 2 เป็นอย่างมาก พละกำลังของมันน่าเหลือเชื่อ! ถึงจะใช้อวนที่ทำขึ้นมาเป็นพิเศษก็ไม่สามารถจับมันได้

ทันทีที่เขาส่งบันทึกวิดีโอกลับมา ทางผู้บริหารระดับสูงก็อดที่จะตกใจไม่ได้ นี่มันปลาบ้าอะไรกัน? ถ้าเอามันไปไว้ในทะเลละก็ พวกมันจะต้องกลายเป็นอสูรกายดี ๆ นี่เอง

ยิ่งไปกว่านั้น ทางแผนกวิจัยเองก็ได้ยืนยันมาแล้วว่าปลาขั้น 3 นั้นมีความสามารถมากกว่าปลาขั้น 2 มาก เพราะฉะนั้นจึงมีคนจำนวนมากมายืนอยู่รอบๆ และถึงจะได้จะมีคนเสนอแผนการมากมาย แต่มันก็ไม่มีที่ดีจริง ๆ เลยซักแผน ดังนั้นนายพลจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากฉู่เหินอย่างอับจนหนทาง

ที่จริงแล้วฉู่เหินเองก็ปวดหัวกับการหาวิธีการอยู่เหมือนกัน ในที่สุดก็ไม่มีทางเลือก นอกจากลองทำวิธีการของนายพลฮูดูเท่านั้น ก่อนอื่นเขาถามหาอวนแบบพิเศษที่สามารถทนทานต่อความเย็นของบ่อน้ำได้

หลังจากที่มาถึงริมฝั่ง ฉู่เหินก็หยิบเนื้อออกมาชิ้นหนึ่ง เขาไม่คาดหวังว่าเนื้อชิ้นกระจ้อยนี้จะสามารถดึงดูดความสนใจของปลาได้ ทันทีที่พวกมันมาถึงขอบบ่อ ฉู่เหินก็ทอดแหลงไปอย่างรวดเร็ว และจับพวกมันขึ้นมาจนได้

ต้องบอกว่ากำลังของปลาเกล็ดขาวนั้นน่าหวาดหวั่นมาก ถึงฉู่เหินจะใช้แรงไปมากกว่า 20,000 กิโลกรัม แต่มันก็ยังไม่สามารถยื้อกับปลาได้เลย ด้วยความหมดหนทาง ดังนั้นเขาจึงเรียกโป๋อีกู่เพื่อยืมแรงมาใช้ในการลากอวนจับปลาขึ้นมาอีกคน

หลังจากที่เห็นอย่างงั้น นายพลฮูก็อ้าปากค้างไปแล้ว ตอนแรกเขาใช้เฮลิคอปเตอร์ 2 ลำลากอวนขึ้นมายังไม่ได้เลย หมายความว่าคนสองคนนี้แข็งแรงกว่าเฮลิคอปเตอร์อีกเหรอ?

แต่ถึงจะลากขึ้นมาได้ ฉู่เหินก็ยังไม่พอใจกับผลงาน ถ้าเขาต้องการที่จะขายมันในอนาคต เขาคงต้องทำมันด้วยตัวเองเท่านั้น แต่ถ้าจะให้เหนื่อยแบบนี้ก็ไม่ไหว! โชคดีที่ตอนนี้วิทยาศาสตร์นั้นก้าวหน้ามากแล้ว หลังจากที่ดูการกระทำของฉู่เหิน นายพลฮูก็มีความคิดบางอย่าง แต่ที่เขาต้องการคือเหยื่อล่อที่ฉู่เหินใช้ ถ้าไม่มีสิ่งนั้นคงจะไม่สามารถใช้ล่อปลาได้

เจ้าเหยื่อล่อคือสิ่งเดียวที่ท่านนายพลไม่มี หลังจากที่ได้เนื้อมา เขาก็เอามันไปไว้ในตู้เย็น ฉู่เหินบอกกับท่านนายพลว่าเนื้อประเภทนี้นั้นค่อนข้างหายากมาก และมีความสำคัญอย่างมาก เพราะเนื้อพวกนี้นี่แหละที่เป็นส่วนสำคัญในการใช้เลี้ยงปลาเกล็ดขาว

ตอนนี้นายพลฮูสามารถจับปลาเกล็ดขาวมาได้มากกว่า 3 โหลแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม มันยังไม่ได้ถูกกำหนดราคา พวกเขากลับไปหาผู้เชี่ยวชาญเพื่อกำหนด และประเมินราคาของปลาตัวนี้เสียก่อน ในเรื่องนี้ฉู่เหินนั้นไม่ได้ว่าอะไรเป็นพิเศษ เพราะเขาก็ไม่ได้ร้อนเงินอยู่แล้ว!

เวลากว่าครึ่งวันนั้นเสียไปกับการตกปลาเกล็ดขาว ก่อนที่ฉู่เหินจะได้รับข้อความจากธนาคารว่ามีเงินกว่า 20 ล้านหยวนถูกโอนเข้าบัญชีของเขา

ตอนนี้มีปลาเกล็ดขาวถูกซื้อไปกว่า 40 ตัวแล้ว นั่นหมายความว่าแต่ละตัวมีราคาถึง 500,000 หยวน พูดได้เต็มปากเลยว่าได้ราคาที่สูงกว่าที่คาดไว้เยอะมาก ถึงแม้เขาจะรู้ว่าราคาของระดับ 2 กับ 3 จะไม่สามารถเทียบกันได้เลยก็ตาม แต่นี่มันก็ต่างกันถึง 100 เท่าเลย ซึ่งมันก็ต่างกันเกินไป

ทันใดนั้น เงินจำนวนมากก็ถูกโอนเข้าบัญชีพร้อม ๆ กัน นี่จึงทำให้ฉู่เหินเกิดไอเดียอะไรบางอย่างขึ้นมา เขาต้องการที่จะเปิดร้านขายของหายาก ซึ่งถ้าจะเปิดจริง ๆ เขาคงต้องออกไปหาของแปลก ๆ ในทะเลอยู่บ่อย ๆ ไปหาของจำพวกกระดูกของสัตว์ประหลาดหรือเครื่องประดับของมนุษย์อะไรแบบนั้น

อีกอย่างที่เขาคิดแบบนี้ก็เพราะว่า ตอนไปช่วยเผ่าเงือกในครั้งก่อน ชายหนุ่มเองก็ได้ของพวกนี้มาเป็นจำนวนมาก และถ้าไม่เอาพวกมันออกมาขาย สิ่งเหล่านี้ก็จะไม่มีประโยชน์ อันที่จริงแล้วก่อนหน้าเขาเองก็เคยคิดที่จะทำสิ่งนี้มาก่อน แต่ก็ไม่ได้ทำ เพราะตอนนั้นติดปัญหาเรื่องเงินทุน และคนเฝ้าร้าน เพราะถ้าให้ฉู่เหินเฝ้าร้าน เขาก็ไม่เอาด้วยหรอก

Next