สุดยอดชาวประมง - บทที่ 212 ไปเลย คันศรเทพกิเลน!

บทที่ 212 ไปเลย คันศรเทพกิเลน!

บทที่ 212 ไปเลย คันศรเทพกิเลน!

“อย่ากลัวไปเลย ฉันทำแบบเมื่อกี้อีกรอบไม่ได้แล้วล่ะ แต่ฉันไม่รับประกันหรอกนะว่าแกจะไม่ตายน่ะ” ฉู่เหินว่าควานหาของบางอย่างในแหวนมิติ แล้วก็เอาคันธนูอันยาวออกมา มันเป็นธนูที่เขาแย่งชิงมาจากโทนี่นั่นเอง

หลังจากได้มันมาฉู่เหินพยายามใช้มันอย่างระมัดระวัง เขาพบความพิเศษมากมายในคันธนู ดูเหมือนว่ามันจะแข็งแกร่งมากๆ จนเขาไม่อยากให้ใครรู้ความลับนี้ หลังจากที่เขาศึกษาอยู่นาน ฉู่เหินก็เข้าใจความลับของธนูนี้

ตอนนี้เขารู้แล้วว่าธนูทรงพลังมากขนาดไหน เขาง้างคันศรพลังจากฟ้าดินเริ่มรวมตัวกัน ลูกศรแสงสีขาวที่เขาแย่งชิงมาปรากฏก่อนที่มันจะถูกยิงออกไปทันที

งูยักษ์ไม่ทันได้ตอบสนองก็ถูกโจมตีเข้าอย่างจัง หลังจากที่โดนเข้าไปมันก็ไม่สามารถขยับตัวได้สักพักก่อนที่จะกลับมาเป็นปกติ แต่นั่นไม่ได้ทำให้ฉู่เหินท้อเลยสักนิด ถ้าเกิดว่า 1 ดอกฆ่ามันไม่ได้เขาก็จะยิงไปซัก 10 ดอกถ้า 10 ยังไม่ได้ก็ยิงต้องยิงไปอีกซัก 100 ดอก ถ้ายิงไป 100 ดอกมันยังไม่ตายเขาเองก็คงทำได้แค่หนีแล้วละ ฉู่เหินพยายามเพ่งสมาธิไปที่คันธนูอย่างมุ่งมั่น

ความมุ่งมั่นเช่นนี้ทำให้งูยักษ์รู้สึกสั่นกลัว ในตอนนี้มันถูกข่มขู่โดยมนุษย์ตัวเล็กๆ

หลังจากที่ยิงธนูออกไป 10 ดอกอย่างต่อเนื่องฉู่เหินก็สัมผัสได้ถึงเลือดที่กำลังสูบฉีด ฉู่เหินรู้ดีว่าที่เป็นเช่นนี้เพราะว่าเขายังไม่สามารถคุมพลังของธนูได้อย่างเต็มที่ ตอนนี้เขาดึงพลังของมันออกมาได้มากสุดก็แค่ 1 ส่วนเท่านั้น ถ้าเขาสามารถควบคุมมันได้อย่างเต็มที่ แค่ดอกเดียวก็สามารถจัดการฆ่างูยักษ์ตรงหน้าให้กลายเป็นผงได้แล้ว!

แต่หลังจากที่เขายิงธนูออกไป 10 ดอก เขาก็เจอเรื่องแปลกๆทุกครั้งที่เขายิงออกไป กิเลนในร่างของเขานั้นจะตอบสนองทุกครั้ง ตอนแรกนั้นเขาไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงเป็นอย่างนั้น แต่เป็นไปได้ว่ามันเป็นการเสริมพลังให้กับการยิงแต่ละครั้ง

“ไอ้หนูอย่าโง่ไปหน่อยเลย ถ้ายังถอยตอนนี้ข้ายังพอที่จะให้อภัยเจ้าได้ เจ้าคงไม่อยากมีศัตรูแบบข้าหรอกนะ”

งูเหลือมยักษ์มองฉู่เหินที่กำลังบ้าคลั่งด้วยหัวใจที่สั่นไหว มันรู้สึกว่าเจ้าเด็กโง่นี่บ้าไปแล้ว มันพยายามจะฆ่าเขาจริงๆ พอพูดว่ามีคนจะฆ่าตัวเอง มันก็รู้สึกแปลกๆ เพราะจริงแล้วๆความสามารถของทั้ง 2 แตกต่างกันมากถ้าไม่ใช่ว่ามันกำลังวิวัฒนาการแล้วละก็ มันหายใจทีเดียวก็ฆ่าฉู่เหินได้แล้ว!

“ตราบใดที่ท่านยอมรามือจากการดูดพลังชาวบ้าน ฉันจะเลิกยุ่งเองแหละ ฉันว่าฉันหาวิธีที่ดีกว่านี้ให้ท่านได้นะ” แม้ฉู่เหินจะรู้ว่าพูดโน้มน้าวใจไปก็ไม่ได้ผล แต่ฉู่เหินก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกไปแบบนั้น

“เหอะ! ให้ตายเถอะพูดพล่ามมาตั้งนานสุดท้ายก็แค่พวกบ้าทิฐิ เจ้าคิดว่าเจ้าแข็งแกร่งมากนักหรือไง ถ้าแน่จริงก็ฆ่าข้าเลยไม่ต้องมาลีลา!!” งูเหลือม ยักษ์พูดแดกดัน

ฉู่เหินไม่สนใจแล้ว เขาหันไปโฟกัสกับสิ่งที่เขาสนใจก่อนหน้านี้ในทันที ตอนนี้พลังกิเลนกับธนูกำลังตอบสนองกันและกัน

เมื่อคิดถึงตอนนี้ฉู่เหินยังไม่ได้ข้อสรุป ถ้าเกิดว่าเขาทุ่มพลังกิเลนลงไปทั้งหมดเขาไม่รู้ว่าผลลัพธ์ของมันจะเป็นยังไงบ้าง แต่เขาก็อยากลองอยู่ดี ทว่าน่าเสียดายที่ว่าลูกธนูที่ทนทานพลังของกิเลนได้นั้นเขาไม่มี เขาเลยไม่รู้จะทำยังไงดี

เขาเลยลองกับธนูธรรมดาและลูกศรระดับ 5 ก่อนแต่พอใส่พลังลงไปทั้ง 2 ก็แตกสลายลงไปในทันที

เมื่อทั้งสองแตกสลายฉู่เหินก็รีบกระโดดถอยออกมาตั้งหลักทันทีเพราะมันเกิดระเบิดขึ้นตรงหน้าเขาเลย!!! ถ้าเขาหลบออกมาไม่ทันคงจะบาดเจ็บสาหัส แต่ถึงหลบทันเขาก็โดนแรงระเบิดเข้าไปจนทำให้อาการบาดเจ็บก่อนหน้านี้แย่ลงอย่างมาก

งูยักษ์อดที่จะหันมามองดูฉู่เหินกระเด็นไปไกล มันรู้ดีว่าฉู่เหินนั้นเป็นพวกมนุษย์ประหลาด กับมันเองก็ไม่ได้มีบุญคุณความแค้นอะไรกัน เหตุใดไอ้เด็กโง่นี้ถึงอยากสู้กับมันนัก พอต่อสู้ไม่ไหวก็ใช้ของวิเศษทุ่มสุดตัวอย่างไม่คิดชีวิตแบบนี้

ดูท่าทางที่สะบักสะบอมของฉู่เหินในเวลานี้แล้ว แม้งูยักษ์จะรู้สึกเกลียด ไอ้เด็กโง่นี้แต่มันก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ ฉู่เหินไม่สนใจเสียงหัวเราะแล้วพยายามลองอีกครั้ง

“สาเหตุของการระเบิดคือการแบ่งพลังที่ไม่ลงตัว การจะรวมพลังลมปราณกับพลังกิเลนเข้าด้วยกันต้องใช้ความแม่นยำมากกว่านี้ เพราะถ้าหากคาดคะเนผิด ผลลัพธ์จะเลวร้ายกว่านี้มาก”

หลังจากคิดได้ฉู่เหินก็หยิบธนูออกมาลองอีกครั้ง คาดไม่ถึงว่าธนูที่เขาขโมยมานั้นจะมีประโยชน์ขนาดนี้

หลังจากง้างคันธนูอย่างมั่นคงแล้ว ลูกศรก็ดูดพลังกิเลนเข้าไปพร้อมกัน การรวบรวมพลังยังคงดำเนินต่อไปอย่างเงียบๆ พลังดวงดาวเองก็เริ่มถูกรวบรวมเอาไว้เป็นจุดเดียว

หลังจากที่พลังทั้ง 3 นั้นรวมเข้าด้วยกันแล้ว ฉู่เหินรู้สึกว่าลูกศรนี้สามารถระเบิดได้ทุกเมื่อ ถ้าครั้งนี้เขายังไม่สำเร็จคงจะไม่มีครั้งหน้าอีกแล้วเขากลั้นใจยิงธนูดอกนั้นออกไป

ครั้งนี้การหลอมรวมพลังนั้นสมบูรณ์แบบ เมื่อรวมเข้ากับพลังลมปราณแล้วลูกศรที่เดิมขนาดเท่านิ้วก้อย ขยายออกเท่ากับแขนเด็ก ฉู่เหินยังรู้สึกอีกว่าอากาศรอบข้างกำลังฉีกขาด

โชคดีที่ลูกศรนี้สร้างจากวัตถุดิบระดับ 5 อย่างเลวร้ายสุดมันก็น่าจะระเบิดเป็นชิ้นๆ ไม่น่าทำให้เขาตาย แต่ถึงอย่างนั้นฉู่เหินก็ยังแอบหวาดหวั่นอยู่ดี เมื่อเขาดึงธนูไปได้ 3 ใน 10 ส่วนเขาก็รู้สึกว่าดึงไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

แต่ถึงกระนั้นถ้าเทียบกับก่อนหน้านี้มันดูดีขึ้นมาก ก่อนหน้านี้ใส่พลังไปแค่ 1 ใน 10 ส่วนมันก็ระเบิดคามือเขาแล้ว

ฉู่เหินไม่ใช้เวลาคิดนานเขาง้างคันศรแล้วปล่อยลูกธนูออกไปอย่างรวดเร็ว ลูกศรที่อยู่บนสายธนูพุ่งไปด้านหน้า งูยักษ์เริ่มคิดหาทางหลบหลีกลูกธนูดอกนั้น

แต่โชคร้ายที่ลูกศรพุ่งเร็วกว่าที่มันคิดไว้ชั่วพริบตามันแทบจะมาถึงตัวอยู่แล้ว มันไม่มีการรีรอและลังเลใดๆ

ท่ามกลางความเงียบ ที่เงียบจนได้ยินลมหายใจของทั้ง 2 ตอนที่ฉู่เหินคิดว่าล้มเหลว เสียงร้องของงูเหลือมยักษ์ก็ดังขึ้นอย่างเจ็บปวดจนฉู่เหินอดที่จะสงสัยไม่ได้

แต่เขาก็เข้าใจในทันทีเพราะตอนนี้ร่างของงูยักษ์บวมเป่งขึ้นเรื่อยๆไม่มีหยุด!